By the Sea

Μπραβο φιλε... μολις πληροφορηθηκα για τον χαμο του μεγαλου Alvin Lee

και το κομματι σου μου εβγαλε αναλογα συναισθηματα...

 
''Σαν το νερό στο αυλάκι'' κυλάει η σύνθεση σου Γιώργο, αυτή την αίσθηση μου έδωσες  και ο τίτλος σχετικός με το νερό(By the sea),πάρα πολύ ωραία,καθαρό παίξιμο,μου άρεσε ο ήχος της κιθάρας σου, γλυκός και ζεστός. ;)

 
geodimitri είπε:
Με ταξίδεψε...

Εξαιρετικό! Συγχαρητήρια!
Καλημέρα. Σε ευχαριστώ και χαίρομαι που σου έδωσε αυτό το συναίσθημα!

Μπραβο φιλε... μολις πληροφορηθηκα για τον χαμο του μεγαλου Alvin Lee

και το κομματι σου μου εβγαλε αναλογα συναισθηματα...
Σε ευχαριστώ πολύ. Μεγάλος κιθαρίστας ο Alvin Lee....

''Σαν το νερό στο αυλάκι'' κυλάει η σύνθεση σου Γιώργο, αυτή την αίσθηση μου έδωσες  και ο τίτλος σχετικός με το νερό(By the sea),πάρα πολύ ωραία,καθαρό παίξιμο,μου άρεσε ο ήχος της κιθάρας σου, γλυκός και ζεστός. ;)
Καλημέρα και σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.

 
Εξαιρετικό παίξιμο και μένα με ταξίδεψε και με "γαλήνεψε" όντως ο ήχος είναι ζεστός και γλυκός το ίδιο και το συναίσθιμα που σου μεταδίδει.

 
Πανεμορφο φιλτατε gskar,με πινελιες απ την Κελτικη"φλεβα" σου σε καποια σημεια.

Υπεροχο!

 
Υπέροχο πραγματικά...Μπράβο σου.

 
Ντάξει, μιλάμε για άλλα επίπεδα  :) Δεν έχω κλασική μουσική παιδεία για μουσική τέτοιου επιπέδου αλλά θα πω τη γνώμη μου που ίσως να εμπεριέχει κάποια αφέλεια. Αυτό που μάρεσε ήταν πως μου έδινε τη αίσθηση ότι οι μελωδίες μπλέκονται η μία με την άλλη (κυριώς ήταν το πρώτο μισό) σε μία "σκαλωτή" διαδοχή, σαν να προχωράς από επίπεδο σε επίπεδο με την μελωδίου του προηγούμενου να συνηχεί αρμονικά με αυτη του επόμενου, δεν ξέρω πως να το γράψω :) Επίσης η μελωδία από 3.40 κάπου και μετά και έπειτα ο τρόπος που ξαναμπαίνεις, ρισπέκτ!

 
AuditoryDriving είπε:
Ντάξει, μιλάμε για άλλα επίπεδα  :) Δεν έχω κλασική μουσική παιδεία για μουσική τέτοιου επιπέδου αλλά θα πω τη γνώμη μου που ίσως να εμπεριέχει κάποια αφέλεια. Αυτό που μάρεσε ήταν πως μου έδινε τη αίσθηση ότι οι μελωδίες μπλέκονται η μία με την άλλη (κυριώς ήταν το πρώτο μισό) σε μία "σκαλωτή" διαδοχή, σαν να προχωράς από επίπεδο σε επίπεδο με την μελωδίου του προηγούμενου να συνηχεί αρμονικά με αυτη του επόμενου, δεν ξέρω πως να το γράψω :) Επίσης η μελωδία από 3.40 κάπου και μετά και έπειτα ο τρόπος που ξαναμπαίνεις, ρισπέκτ!
Σε ευχαριστώ πολύ αν και υπερβάλλεις λίγο ;D.το κομμάτι αυτό ξεκίνησε πριν από 3 περίπου χρόνια (η αρχική μελωδία) και ολοκληρώθηκε τώρα οπότε είχα χρόνο να το χτίσω ( καλά δεν ασχολήθηκα και παρα πολύ καιρό). Χαίρομαι που σου δίνει την αίσθηση αυτή της συνέχειας και της διαδοχής των μελωδιών :)

 
Μεσα απο τη σκοπιά μου δεν υπερβάλλω, αλλά στην τελική ακόμη και αν το βλέπεις έτσι, η υπερβολή είναι το μέτρο της πραγματικότητας που έλεγε και ένα φιλαράκι  ;)

 
Είναι πραγματικά πανέμορφο Γιώργο.

ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ!

Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι επ' ευκαιρίας.

Έχεις γράψει ότι δεν προτιμάς τις dreadnought.

Θα εκτιμούσα πολύ αν μπορείς να γράψεις τις αιτίες, καθώς και τις δικές σου προτιμήσεις σχετικά με τύπους ακουστικών, και γιατί τις προτιμάς .

Με ενδιαφέρει πολύ το θέμα.

 
Μπράβο και απο μένα, και το όργανο αυτό επίσης εκπληκτικό, σίγουρα σε εμπνέει και με το πραπάνω :D

 
fusiongtr είπε:
Είναι πραγματικά πανέμορφο Γιώργο.

ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ!

Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι επ' ευκαιρίας.

Έχεις γράψει ότι δεν προτιμάς τις dreadnought.

Θα εκτιμούσα πολύ αν μπορείς να γράψεις τις αιτίες, καθώς και τις δικές σου προτιμήσεις σχετικά με τύπους ακουστικών, και γιατί τις προτιμάς .

Με ενδιαφέρει πολύ το θέμα.
Σε ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι που σου άρεσε.

Λοιπόν δεν προτιμώ καθόλου τις dreadnought δύο λόγους

Ο πρώτος είναι ότι το σχήμα της μου είναι πολύ άβολο στο παίξιμο, δεν μου κάθεται καθόλου καλά και με κουράζει.

Ο δεύτερος και κυριώτερος είναι ο ήχος της. Οι περισσότερες dreadnought είναι κουρδισμένες με μπάσα-πρίμα και πιο υποτονικά μεσαία και φτιαγμένες κυρίως για συνοδεία (με πένα) περισσότερο, όπου δεν χρειάζονται πολλά μεσαία αλλά μπασα-πρίμα για να δίνουν τον ρυθμό και να μην μπλέκονται με τη φωνή.

Όσες έχω παίξει δεν ταιριαζαν καθόλου στο παίξιμο με δάχτυλα, εκτός από μία που είχε ελαφρώς διαφορετικό ήχο και αίσθηση.

Στο fingerstyle χρειάζεται πιο ισορροπημένος ήχος με δυνατά μεσαία ώστε να βγαίνουν καλά οι δακτυλισμοί. Αυτό μπορεί να βγει με μια μικρότερη κιθάρα το πολύ μέχρι μινι τζαμπο σαν την δικιά μου. Παίζουν ρόλο βέβαια και τα ξύλα. Η δικιά μου πχ έχει κέδρο που έχει δυνατά μεσαία, αντί για έλατο. Φαντάζομαι μια gibson j200 με maple θα είναι τραγική στο fingerstyle.

Για μένα το καλυτερο μέγεθος- σχήμα για ακουστική είναι η OM (orchestral model) Που έβγαλε η martin και κάνει τα πάντα!

 
Ευχαριστώ πολύ για την πολύ αναλυτική σου απάντηση.

 
Ένιωσα την αλμύρα και το ιώδιο της θάλασσας...  :)

ευγε!

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top