Πέρα από το γεγονός ότι δεν γνωρίζω να σου απαντήσω, από ό,τι κατάλαβα μάλλον το αγόρασες ήδη. Αυτό που μπορώ αν σου πώ είναι ότι μπορείς να πάρεις πιάνο από οποιαδήποτε μάρκα και να σου βγει πατάτα, ακόμη και από steinway- ναι, το έχω ζήσει και αυτό. Έχει να κάνει με τη μεταχείριση που έχει υποστεί, το περιβάλλον που το είχαν κτλ. Σπανίως ένα πιάνο όταν το πάρεις είναι στην ίδια φάση που ήταν όταν βγήκε από το εργοστάσιο. Αλλά και αυτό μπορεί να συμβεί, ή και καλύτερα ακόμη.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, η αγορά ενός πιάνου είναι κάτι που έχει να κάνει με το κάθε πιάνο ξεχωριστά. Η μάρκα είναι ένας δείκτης ποιότητας, αλλά αναφέρεται εν γένει στο μέσο όρο του τι πιάνο έβγαλε το εργοστάσιο, όχι τι πιάνο θα δεις εσύ εκεί, και βέβαια σε ένα επίπεδο που κάτω από αυτό δεν πέφτει το πιάνο, και πάλι όταν βγει από το εργοστάσιο. Τα τι βγήκε με το τι βλέπεις εσύ μπορεί να έχουν τεράστια απόσταση μεταξύ τους.
Π.χ. έχω παίξει πολλά πιάνα που ήταν στα νιάτα τους σίγουρα θαυμάσια, αλλά στην πορεία έχασαν σχεδόν τα πάντα. Ή εν δυνάμει πιανάρες των 150 χιλιάδων, που δυστυχώς δεν έκατσαν ποτέ σωστά από κατασκευής, δε βγήκαν στο επίπεδο που έπρεπε για τα λεφτά τους από την αρχή, και το στρώσιμο δεν έκανε τίποτε, οπότε μιλάμε για πεταμένα 150 χιλιάρικα. Ή το αντίθετο, πιανάκια που δεν τα πιιάνει το μάτι σου, και τα παίζεις και παθαίνεις πλάκα! Ευτυχείς συμπτώσεις.
Με άλλα λόγια, η μάρκα δε σημαίνει απαραίτητα και πολλά, ειδικά στη χαμηλή κατηγορία τιμής. Το πιάνο είναι ζωντανός οργανισμός. Ακούς το κάθε όργανο ξεχωριστά και αποφασίζεις.
Αν εσένα σου έκατσε καλή περίπτωση, αυτό είναι το σημαντικό. Για αυτό, όταν παίρνουμε πιάνο, πάντοτε είναι καλό να έχουμε δίπλα μας κάποιον πιανίστα του οποίου το γούστο εμπιστευόμαστε, και τον βάζουμε να δοκιμάσει το πιάνο. Όπως με τα αυτοκίνητα και το φίλο μας μηχανικό...
