apos είπε:
Εννοεί προς τιμήν τους, δεν έκανε λάθος.
Προφανώς δεν είναι κακό να παζαρεύεις την τιμή, αλλά μόνο αν πραγματικά σου φαίνεται υψηλή για τα δεδομένα του αντικειμένου ή της τσέπης σου.
Είναι άλλο πράγμα αυτό και άλλο να το παζαρεύεις γνωρίζοντας ότι ο πωλητής έχει άμεση ανάγκη των χρημάτων και θέλει να πουλήσει το δυνατόν συντομότερο. Αν το παζάρι, λοιπόν, έχει τέτοια κίνητρα, δεν είναι προς τιμήν του υποψήφιου αγοραστή.
Δινω τραβηγμενο παραδειγμα για να καταλαβεις τι εννοω:
Ειμαι σε τραγικη θεση υγειας και χρωσταω κιολας. Βαζω αγγελια να αγορασω μια Les Paul με 100 euro. Οι πωλητες μην παζαρεψετε για παραπανω, δεν ειναι προς τιμην σας. Δεν ακουγεται πολυ λογικο...
Επισης, να σημειωσω οτι ακομα και η συμπαθης ταξη των μικροπωλητων/επαιτων πχ παιδια των φαναριων, το παζαρευει (που δεν φημιζεται για την καλη της οικονομικη κατασταση): Δωσε κυρια ενα ευρω. Μισο; Εμεις που πουλαμε δηλαδη κιθαρες των 1000 ευρω ειμαστε σε πιο δεινη θεση (δεν μιλαω για τον συγκεκριμενο ανθρωπο τον taxfree, προς Θεου, ουτε του εχω πουλησει, ουτε εχω αγορασει απο αυτον, δεν ξερω και δεν θελω να μαθω, μιλαω γενικοτερα, ως στατιστικη) απο τα γυφτακια του δρομου που πουλαν χαρτομαντηλα;
Δεν ξερω ρε παιδια, πειτε με κυνικο, αλλα οταν ενα μαγαζι εκποιειται, που σημαινει οτι ο ιδιοκτητης παει για φουντο/χρωσταει, εγω αν μπω για να δω την πραματεια του, περιμενω να βρω καλες τιμες και την δυνατοτητα να τις παζαρεψω και αλλο. Και στους πλειστηριασμους με προσφορες γινεται (εκει και αν η κατασταση ειναι δραματικη). Δηλαδη εσεις καλες τιμες ποτε ας πουμε μπορειτε να παζαρεψετε, αγοραζοντας απο τον Ωναση? Ακομα και στην Τραπεζα που πουλαει χρηματοοικονομικα προιοντα, παιζει μεχρι και παζαρι, αναλογως του ποσου, τυπου προιοντος κλπ... Που να ξερω εγω αν σε μια αντιπροσωπεια αυτοκινητων ο συγκεκριμενος υπαλληλος στον γκισε αν δεν κλισει την δουλεια θα τον απολυσουν και γιατι πρεπει να νιωσω τυψεις αν μπω σε παζαρι να ριξω την τιμη...
Δεδομενο δε επισης οτι καθε πωληση κρυβει τελικα μια μικρη η μεγαλη οικονομικη μας αδυναμια. Αλλιως, αν ειχαμε απεριοριστα λεφτα, τι πειραζε αλλη μια κιθαρα; Θα την κραταγαμε και αυτη να την καμαρωνουμε...Οποτε ετσι και αλλιως για να φτασει καποιος να πουλαει κατι για το οποιο πριν 2-3 χρονια του ετρεχαν τα σαλια να το εχει, σιγουρα του λειπουν λεφτα...
Εγω θα ελεγα, οτι ακομα και η πληροφορια : εχω οικονομικη αναγκη, μου λειπει ενα ποδι, ειναι για μια εγχειρηση κλπ ακομα και αν δεν εχει τιποτα κακο, ακομα και αν ειναι αληθινη, στρεβλωνει την αγγελια, γιατι εισαγει συναισθηματικη παραμετρο στο θεμα. Δεν ειναι πια μια απλη δοσοληψια, τι εχεις, τι εχω, που μπορουμε να τα βρουμε, αλλα ερχεται φορτισμενη με: αν δεν το παρεις οσο σου ειπα θα παθω αυτο, θα εισαι ακαρδος κλπ. Μετα παυει η λογικη της αγγελιας/δοσοληψιας με ορους συμφεροντες για την καθε πλευρα και μπαινουμε σε κατασταση ελεημοσυνης: Νταξ ρε 600 την εδινες, 550 ηθελα να την παρω, αλλα σε λυπηθηκα ... παρε 620 και ασε μου ενα 10αρικο να γυρισω και σπιτι. Διαφωνω με το να πρεπει να ξερεις a priori την κατασταση του αλλου, γιατι αλλοιωνει κατι που θα επρεπε να κινειται σε αλλα επιπεδα και το βαζει σε πολυ περιεργους δρομους...
Τεσπα, για να καταληξω, ενα προβλημα εχω: Δεν δεχομαι με τιποτα, οτι μεταξυ ιδιωτων σε φορουμ, σε ανταλλαγες (δωσε 3 πεταλακια, οχι σου δινω μονο δυο) η αγοροπωλησιες (δωσε 600 ευρω, δινω 550 και μου δινεις και την ζωνη) μεταχειρισμενων οργανων το να παζαρεψουν δυο την τιμη, κανει τον ενα ακαρδο. Ουτε καν σε αγοροπωλησιες καινουργιων προιοντων, με επαγγελματιες, σε μαγαζια τον κανει γυφτο η φτηνιαρη κλπ. Ειναι το απολυτως σωστοτερο πραγμα που μπορει να κανει ως αγοραστης, τελεια και παυλα.
***
Διευκρινιζω και παλι οτι δεν μιλαω για το συγκεκριμενο ανθρωπο/αγγελια αλλα γενικα. Απλα πιαστηκα απο μια κουβεντα (ειναι το ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΜΑΣ που δεν παζαρεψαμε) για να πω μια αποψη πανω σε αυτο και μονο.
...(ούτε και πρόκειται να αλλάξω την άποψη που έχω για το site)...
