Στη σημερινη εποχη στα εμπορικα ειδη της μουσικης τουλαχιστον επικρατει το τονικο μουσικο συστημα με τις μινορε και ματζορε κλιμακες. Στις κλιμακες οι συγχορδιες ειναι 7 οποτε αμεσως αμεσως τα πραγματα απο αποψη συγχορδιων ειναι περιορισμενα. Αν δε, υπολογισουμε πως απο τις 7 οι 2-3 δε χρησιμοποιουνται συχνα (η ΙΙ, η ΙΙΙ πχ) τοτε ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ολα τα κομματια ειναι συνδυασμος 5 ακορντων. Ποσους συνδυασμους να βγαλουν? Αρα το θεμα ΔΕΝ ειναι τοσο οι συγχορδιες. Μετραει η μελωδια (που και εδω πλεον υπαρχουν κλισε λογω του οτι εχουν παιχτει σχεδον τα παντα), μετρανε οι ρυθμοι, οι μετατροπιες, μετρανε οι αλλαγες τεμπο, ρυθμων, οι δρομοι πανω απο τις συγχορδιες, η ενορχηστρωση, ο ηχος, κλπ κλ κλπ...ειναι δηλαδη πολλοι παραμετροι που παιζουν ρολο. Δυστυχως ομως αν καποιος θελει να γραψει κατι μελωδικο τουλαχιστον οπως εχει συνηθισει το αυτι στις μερες μας πλεον τα περιθωρια εχουν στενεψει πιστευω δραματικα με τα υπαρχοντα προτυπα. Στανταρ και χωρις πολλες φορες ο συνθετης να το ξερει θα εχει γραψει κατι που εχει γραψει και καποιος αλλος. Οποτε πλεον ενας συνθετης σημερα πρεπει να εχειι αρκετη φαντασια πλεον ωστε να διαφοροποιιθει απο το σωρο.