Ανακάλυψα την ακολουθία συγχορδιών για HIT!!!

[lambrosgg]

Εδώ και 3 χρόνια παρατηρώ ότι όποια κομμάτια γράφονται με την εξής αλληλουχία συγχορδιών:

Em - C - G - D (τυχαία απο μι ελλάσονα)

με αυτό να επαναλαμβάνετε, γίνονται ιδιαίτερα αγαπητα και hit στις περισότερες περιπτώσεις.

Προσπάθησα να θυμηθώ απόψε όσα μπορώ για να σας πείσω και να βρούμε μαζί το ΓΙΑΤΙ???

Delta Goodram - lost without you

Scorpions - Still Loving you

Ozone - dragostea din tei

Alizee - Moi Lolita

Shakira - Whenever

Βαρδής - Να ερθεις κοντά μου

Βανδη - Μην μου κλείνεις το φώς

Χατζηγιάννης - Φίλοι κ εχθροί

Χατζηγιάννης - Αντίστροφα ο χρόνος μετράει

Bon Jovi - Its my life

Δάντης - Κομμάτια

Linkin Park - Numb

Roxette - Listen to your heart

Joe Satriani - Super Colossal

Evanesence - Going Under

Nickelback - How you remind me

Cranberies - Zombie

Μερκούρη - Μείνε μαζί μου απόψε

Ιδού μια μικρή λίστα (έχω παρατηρήσει τουλάχισον τα 3πλάσια, απλά δεν τα θυμάμαι.) απο δω και μπρός θα τα σημειώνω με το που ακούω και θα τα ανανεώνω σε αυτό το ποστ.

Κ δεν είμαι ο μόνος που έχει κάνει αυτην την παρατηρηση.

Δεν ξέρω αν έχετε δεί την ταινία Pick Of Destiny (αν όχι να την δείτε είναι καταπληκτική) η υπόθεση είναι ότι οι πρωταγωνιστές (Jack Black και Kyle Gass) οι οποίοι είναι αρκετά ψημένοι στο... πούλημα αναζητούν σε όλη την ταινία να γράψουν το "αριστούργημα" που θα τους κάνει διάσημους. Στο τέλος της ταινίας, καλουν σε ροκ μονομαχία τον διάβολο, ο οποίος τους παίζει την σούπερ ύπερ μεταλλιά και αυτοί καταφέρνουν να τον νικήσουν με ... ΜΙ ΝΤΟ ΣΟΛ ΡΕ!!! Και η πλάκα είναι ότι μετα απο αυτό προσπαθούν να θυμηθούν τι είχαν παίξει στο διάβολο και νίκησαν.

Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι είναι γεγονός. Το ερώτημα είναι γιατί η συγκεκριμένη αλληλουχία. Το ξέρω ότι υπάρχουν και άλλες πιασάρικες, αλλα η συγκεκριμένη είναι η πιό αγαπημένη απ όλες.

ΞΕΡΩ ότι και εσεις το έχετε παίξει, σας άρεσε, θέλατε να το βάλετε σε κομμάτι σας. Μην μου το αρνείστε!!!

 

[si_rah]

Δες και τι γινεται με Α-D-E-D!!! Τυπου wild things!!

Πολλες ακολουθιες πιστευω οτι τυχαια ειναι παρομοιες! Τωρα αν παρουμε παραδειγμα τον Χατζηγιαννη, που εχει κατακλεψει ολο το συμπαν, αλλαζουν τα πραγματα! Δεν μπαινει στον κοπο να αλλαξει ουτε τη μελωδικη γραμμη! ΕΜΠΝΕΥΣΗ, ΕΜΠΝΕΥΣΗ ......... :roll: καπου την εχασε στο δρομο!!

 

[wasted]

Επίσης όλοι αυτοί οι γέροι μπλουζίστες είχαν κατακλέψει ο ένας τον άλλον με τα μι λα μι σι λα μι λα σι.

Ούτε κατά διάνοια δεν τίθεται θέμα κλεψίματος, όταν τα ακκόρντα συμπίπτουν. Υπάρχει κάτι πιο βαθύ κάτω από αυτά που δίνει ξεχωριστό χαρακτήρα σε κάθε τραγούδι.

 

[kontras]

κι αν είσαι οι Maiden, ρίχνεις E-C-D μέχρι τελικής πτώσεως!!!!

 

[Yameth]

Μη νομίζετε ότι οι "δρόμοι" υπάρχουν μόνο για τα χασαπο-ζεϊμπέκικα.

Τα μπλουζ είναι δρόμοι, καθώς και η jazz όπου ακολουθόντας το I, IV, V πχ αυτοσχεδιάζεις με αναστροφές και παραπλήσια ακκόρντα.

Η ποπ και το ροκ φυσικά και παίζουν στα δεδομένα αυτά, σε απλοποιημένη εκδοχή.

 

[menelaos]

Μπα, φοβάμαι ότι δεν ανακάλυψες συγχορδίες για hits. Αν ήξερες πόσα εκατομύρια τραγούδια ακόμη έχουν γραφτεί πάνω σ'αυτές τις συγχορδίες και έχουν πάει άπατα........

 

[vs]

Μπα' date=' φοβάμαι ότι δεν ανακάλυψες συγχορδίες για hits. Αν ήξερες πόσα εκατομύρια τραγούδια ακόμη έχουν γραφτεί πάνω σ'αυτές τις συγχορδίες και έχουν πάει άπατα........[/quote']

μονο εγω εχω καμοια 10αρια!!!

 

[Granule]

Μη νομίζετε ότι οι "δρόμοι" υπάρχουν μόνο για τα χασαπο-ζεϊμπέκικα.Τα μπλουζ είναι δρόμοι' date=' καθώς και η jazz όπου ακολουθόντας το I, IV, V πχ αυτοσχεδιάζεις με αναστροφές και παραπλήσια ακκόρντα.

[/quote']

Ακριβώς (ίσως η 1τη φορά που συμφωνώ μαζί σου )

Το ίδιο συμβαίνει και στην κλασικκή.....

Και εδώ μπαίνει ένα ερώτημα....

Στους μουσικούς ορίζοντες μετά τον 20ο αιώνα, στους οποίους οι νέες χροιές του ήχου τείνουν να έχουν την μέγιστη σημασία, μήπως έχουν χαθεί οι "δρόμοι" στον δρόμο για το υπερsample;

 

[Wind]

όποια κομμάτια γράφονται με την εξής αλληλουχία συγχορδιών: Em - C - G - D γίνονται ιδιαίτερα αγαπητα και hit.

Καλά λές! Εγώ παρατήρησα ακριβώς το φαινόμενο που περιγράφεις

στη Eurovision! Και τα τέρατα είχαν αυτή την αλληλουχία στο ρεφραίν

(στις ειδήσεις είπανε ότι εκλεψαν τον Alice Cooper) αλλά και η καινούργια

νικήτρια Marija! Πόσο σύμπτωση είναι αυτό;

Επίσης συμπληρώνω στη λίστα σου μερικά κλασικά που τα θεωρώ παράληψη

Alice Cooper - Poison

Iggy Pop - Passenger

Eagle Eye Cherry - Save Tonight

 

[leftshreder]

Συμφωνω με όλους αλλά να σκεφτούμε ότι όταν για δεκαετίες ακούμε συνέχεια μια αλληλουχία ακκόρντων, το αυτί μας και ο εγκέφαλος υποσυνείδητα τα έχουν αποδεχτεί.¶λλωστε υπάρχει και το θέμα της αρμονίας. Πολλές φορές οι βάσεις των κομματιών είναι ίδιες γιατί ο τραγουστής αποδίδει καλύτερα σε συγκεκριμένο τόνο.Αυτό όμως που κάνει κάθε κομμάτι να ξεχωρίζει είναι η μελωδική γραμμή των φωνητικών, οι βασικές μελωδίες και φυσικά ένα ευκολομνημόνευτο refrain.

 

[cos_dr]

Η απάντηση του yameth είναι η μεγάλη αλήθεια.

Οι δρόμοι και οι κλιμακες χαρακτηρίζουν τις μουσικές τεχνοτροπίες του πλανήτη, τα στύλ , την κουλτούρα κ.λ.π.

τα στύλ κλασσική μουσική , ροκ , τζαζ, κ.λ.π. το ίδιο

άρα ενας που ξέρει θεωρία μουσικής έστω και βασική, βλεπει οτι τα πράγματα είναι οριοθετημενα τονικα και ρυθμικα.

απο εκεί και περα μένει το ηχόχρωμα και η αρμονική συνεργασία των οργάνων και των φωνών.

Η μουσική θα εξελισσεται πάντα προς το τελευταίο

Αυτη η διαδικασία είναι νομίζω δεδομένη εδώ και πολλές δεκαετίες.

Ο κόσμος ανα τον πλανήη ανάλογα με τις επιρροές του αρέσκεται σε συγκεκριμένα στύλ

τα εκάστοτε στύλ εχουν καποιους δρόμους που τους ταιριάζουν και τα χαρακτηρίζουν και κάποιες παραλλαγές (Variations) που τα εμπλουτίζουν,

Αρα σε συνδυασμό οτι του αυτό που θα φτιάξουμε πρέπει και να αρέσει , και να πουλήσει, γιατι μιλάμε για αγορά, όλοι οι επαγγελματίες γράφουν με αυτό τον γνώμωνα και δουλευουν μετά καποια παραλλαγή και τα ηχοχρώματά και τις διαμορφώσεις περισσότερο, παρα την αλληλουχία των ακόρντων και την πολυπλοκότητα της ίδιας της καθαρής σύνθεσης.

Επίσης κατι άλλο που θελω να προσθέσω και πιστεύω οτι συμμερίζονται οι περισσότεροι συνάδελφοι

, είναι οτι η πλειοψηφία του κόσμου επειδή με την μουσικη διασκεδάζει κυρίως

δεν είναι άρρωστοι σαν εμας τους ενασχολουντες που παμε πέραν απο την διασκέδαση στην ανάλυση και μας εντυπωσιάζει η πολυπλοκότητα αλλά και η τεχνική στην μουσική.

γι αυτό και προσέχουν το στύλ και την γνώριμη πλευρά , π.χ. το πρώτο παράδειγμα

Em - C - G - D (τυχαία απο μι ελλάσονα) και εκάστοτε οπλισμό

+ διαμόρφωση ήχου - φωνής

και εκεί ψάχνουν την διαφορετικότητα, όχι στην ίδια την μουσική

Επίσης όσο μεγαλώνουμε εμείς η μουσική γενικά και λόγω ακουσμάτων και λόγω παιξίματος μας φαίνεται ολο ένα και πιο τετριμμένη και την καταννοουμε πιο ευκολα. Γι αυτό και όσο μεγαλώνουμε παίζουμε καλύτερα και ακόμα και συνθέτουμε καλύτερα και ευκολότερα είμαστε πιο παραγωγικοί.

Τυχεροί είναι οι νεότεροι που ανακαλύπτουν πραγματα που σε εμάς είναι πιο δεδομένα και κάνουν το ταξίδι απο την αρχή και ακόμα και να τους σερβίρεις κάτι ανακυκλωμένο ,ειναι ευχαριστημένοι όπως είμασταν εμείς. ΜΑκάριΟΙ

 

[lambrosgg]

Μπράβο ρε wind! Δεν ξέρεις πόσο γέλασα όταν κέρδισε το πιο ξενέρωτο (αλλα μι ντο σολ ρε πάντα) κομμάτι στη γιουροβίζιον.

Δεν έχω καταλάβει πολλά απο την απάντηση του yameth ή του cos, αλλα με λίγα λόγια μου λέτε ότι δεν είναι μόνο οι συγχορδίες, αλλα και οι φωνές, η ενορχήστρωση, Η ΜΕΛΩΔΙΑ, η ρυθμική αγωγή, το ποιος το λέει, το γιατι το λέει, σε τι στυλ μουσικής το λέει...

Αμα δείτε τη λίστα έχει απ όλα... Απο Χατζηγιάννη μέχρι Satrianni (μήπως τελικά να τον λέμε Hatzianni? πάει ωραία στο αυτί... )

και για αυτούς τους λόγους δεν μπορούμε να πούμε ότι έκλεψαν μεταξύ τους και γι αυτο δεν μοιάζουν μεταξύ τους.

Το κλασικό δωδεκάμετρο των μπλούζ, μπορεί να έχει γίνει τόσες φορές, αλλα έχει γίνει κυρίως σε μπλούζ. Οπότε γίνεται πιο αναγνωρίσιμο (και μη παρεξηγίσμο ότι χρησιμοποιείται ξανα κ ξανα) στο συγκεκριμένο στυλ.

Το μι ντο σολ ρε ειναι παντού όμως. Εντάξει η λέξη "XIΤ" είναι υπερβολική, αλλα πιστεύω ότι για κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως στυλ μουσικής, τα μισά κομμάτια απο τη λίστα, ήταν (ή είναι) από τα αγαπημένα του.

Μια παρατήρηση που έχω κάνει είναι ότι σε αυτή την αλληλουχία συγχορδιών υπάρχει ΠΑΝΤΑ κοινος φθόγγος που να ενώνει την προηγούμενη με την επόμενη.

ΔΛΔ:

Em = μι σολ σι

C = ντο μι σολ

κοινές: μι σολ

G = σολ σι ρε

κοινή: σολ

D = ρε φα# λα

κοινή: ρε

Λέτε να έχει να κάνει?

 

[zestair]

Μια παρατήρηση που έχω κάνει είναι ότι σε αυτή την αλληλουχία συγχορδιών υπάρχει ΠΑΝΤΑ κοινος φθόγγος που να ενώνει την προηγούμενη με την επόμενη.

Λέτε να έχει να κάνει?

Μία από τις πιο όμορφες τεχνικές που συνήθιζε ο Mozart κυρίως στης όπερες και στη μουσική δωματίου είναι αυτοί η κοινοί φθόγγοι που τους έδινε σε ψηλές φωνές παιγμένες flat χωρίς βιμπράτο και με ήπιες μεταβολές των δυναμικών(π.χ. όμποε ).

 

[lambrosgg]

Νάτος ο διαβασμένος. Μπράβο zestair.

Σημείωση: το ποστ δεν έχει να κάνει με την "κλοπη". Δεν υποστηρίζω κάτι τέτοιο. Το άνοιξα για να πέσουν γνώσεις (όπως του zestair) για να δούμε γιατι αυτές οι συγχορδίες. Γιατι το μόνο κοινό που έχουν αυτα τα κομμάτια είναι αυτές οι συχγορδίες.

 

[Spiros Mavromatis]

φυσικα και εχει να κανει , με την εννοια της "αυστηρης" αρμονιας.

οτι δηλαδη , οσο πιο πολλες κοινες νοτες εχουν 2 συγχορδιες μεταξυ τους , τοσο πιο ομαλο το ακουσμα της διαδοχης τους.

παντως , η γνωμη μου ειναι οτι πρωτιστως η εναρμονιση και μετα η ενορχηστρωση ειναι απο τα πιο σημαντικα συστατικα μετα απο την συυληψη της μουσικης ιδεας. ειναι τα 2 πραγματα που μπορουν να την μεταμορφωσουν η να την ριξουν στον αδη.

και παραθετω ενα απλο παραδειγμα.

1)ηχογραφηστε τις νοτες ντο-ρε - μι ,σε αξιες ολοκληρου με καποιον ηχι που να εχει "διαρκεια".

2)παιξτε τις παρακατω διαδοχες συγχορδιων σε ενα τεμπο 4/4 και ακουστε πως "μεταμορφωνουν" τις 3 αυτες νοτες.

C - G - C

C - Bb -C

F - G - Am

C - Fm6 - Cmaj7

Ab - Bb - C

Am - G - Fmaj7

και αλλα πολλα ακομη.... :wink:

 

[lambrosgg]

Αυτό που λές spimav έχει να κάνει με το τί συχγορδία μπορεί να έχει απο κάτω μια νότα.

Κ αφού με απλά μαθηματικά, η κάθε συγχορδία περιέχει τουλάχιστον 3 νότες, μπορούν να ακουστούν ΣΥΜΦΩΝΑ μαζί της (αν βάλουμε και τις 9ες 7ες κλπ ζήτω που καήκαμε)

Κ έτσι "χτίζονται" οι μελωδίες.

Στο παράδειγμα του μι ντο σολ ρε μπορούμε να πουμε

3(νότες απο το μι) * 3 (νότες απο το ντο) * 3 * 3 = 81.

Τόσοι συνδυασμοί απλώς απο τις ΣΥΜΦΩΝΕΣ νότες που μπρούν να πεσουν πάνω τους.

Χωρίς να βάλουμε έξτρα φθόγγους, βηματικούς, ενωτικούς κλπ.

Για συνυπολογίστε μετά τα άπειρα ρυθμικα σχήματα, ενορχηστρώσεις, στυλ μουσικης κλπ... 8O 8O 8O 8O

 

[blue]

Δεν καταλαβαίνω που είναι το ενδιαφέρον στο ζήτημα.Η διαδοχή είναι κλασσικότατη και το οτι ολα τα ακκόρντα εχουν κοινό φθόγγο είναι ούτως ή αλλως ζητούμενο σε ενα chord progression.

όταν υπάρχει μια μελωδία το πιο ευκολο που βγαινει για εναρμόνιση (είτε εμπειρικά από εναν κιθαρίστα αυτοδίδακτο είτε από εναν μουσικό που θέλει να φτιάξει κάτι ευπεπτο) είναι να χρησιμοποιήσει μια στανταρ διαδοχή ακκόρντων που ταιριάζει με την κλίμακα.

Τεσπα,κατα την ταπεινη μου αποψη το θεμα ειναι περισσοτερο κοινωνιολογικο :lol:

[σχεδον οφ-τοπικ]Εγώ αναρωτιομουν το άλλο.Επειδή τα περισσότερα "μπιτάκια" είναι στα 120bpm ελεγα μήπως παίζει να είναι πιο ευχάριστα ή εστω περνάνε χωρίς να κουράζουν τον μεσο ακροατή (οχι τον μουσικό δλδ) επειδή "χτυπάνε" σε μια γνωστή για τον ανθρωπο περίοδο (120bpm είναι υποδιαίρεση του δευτερολέπτου κατι με το οποίο όλοι οι ανθρωποι ειναι εξοικειωμένοι).

Μονο ετσι μπορώ να εξηγησω πως μπορουν να καθονται και να ακουν επι ωρα μια μποτα να βαραει χωρις καμμια αλλη αρμονικη εξελιξη και δεν ψοφανε απο τη βαρεμαρα[/σχεδον οφ-τοπικ]

 

[lambrosgg]

Δεν ειναι 120 όμως...

Απο 130 μεχρι 150 είναι.

Όταν ήμουν μικρός, πίστευα ότι αν καταφέρω να συντονίσω τα bpm με τους χτύπους της καρδιάς θα είχα θαυματουργα αποτελέσματα!!!!!!

 

[mageiras]

Δεν ειναι 120 όμως...
Απο 130 μεχρι 150 είναι.

Όταν ήμουν μικρός' date=' πίστευα ότι αν καταφέρω να συντονίσω τα bpm με τους χτύπους της καρδιάς θα είχα θαυματουργα αποτελέσματα!!!!!! [/quote']

Και δεν είχες λάθος

Μερικές φορές όμως τα BPM παίζουν σε πολλαπλάσιο των χτύπων της καρδιάς, π.χ. το drum'n'bass των 180BPM μπορεί να σε συντονίζει στα 90...