IxNiLaTiS είπε:
Πάνε χρόνια τώρα ...
Κάποιος μου είχε πει πως αυτές οι παράλληλες πράγματι "απαγορεύονταν"
αλλά από την δυτική ... Εκκλησία.
Επειδή λένε στην βυζαντινή μουσική υπάρχουν αυτές οι παράλληλες,
η παπική εκκλησία δεν τις πολυγούσταρε για να μην μοιάζει η μουσική τους με την δική μας.
Και επειδή ο κύριος σπόνσορας (οικονομικός παράγοντας) της εποχής εκείνης
για την χρηματοδότηση των συναυλιών ήταν η Εκκλησία,
δεν της τα πήγαιναν κόντρα.
Υπάρχει εδώ κανείς που γνωρίζει βυζαντινή,
να μας πεί αν όντως ισχύει αυτό με τις παράλληλες στην Βυζαντινή μουσική;
Δεν έχεις και πολύ άδικο... Δεν γνωρίζω να πω με 100% ακρίβεια αν είναι τερτίπια της Δυτικής Εκκλησίας (καθότι συν τοις άλλοις έχει κάνει ΤΑ ΑΙΣΧΗ) αλλά μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι η σειρά των νοτών είναι Ντο, Σι, Λα, Σολ, Φα, Μι, Ρε όπως δόθηκε από τους αρχαίους ημών και αλλάχθηκε από την Δυτική Εκκλησία σε Ντο, Ρε, Μι, .... με αποτέλεσμα ιωνικοί, δωρικοί, λυδικοί, μυξολιδικοί και αιολικοί τρόποι να είναι ουσιαστικά τελείως ανάποδα. Φυσικά αυτό δεν έχει κάποια επίπτωση σε μας αλλά δεν ξεκίνησε έτσι.
Τα ίδια - ελαφρώς παραλλαγμένα - ισχύουν και για τους διάφορους κανόνες της αρμονίας. Αυτό που σίγουρα προβαλόταν σαν δικαιολογία για την μη χρήση παράλληλων πέμπτων/ογδόων ή ευθείων πέμπτων/ογδόων είναι ότι τα ακούσματά τους είναι φτωχά. Στην πραγματικότητα δεν είναι, απλά λόγω της γενικής αντίθετης κίνησης των εξωτερικών φωνών σε μία τετράφωνη χορωδία αποτρέπεται ως ένα βαθμό η χρήση παράλληλων πέμπτων ή ογδόων. Οποτεδήποτε υπάρχει πρόβλημα δημιουργήθηκαν οι "εξαιρέσεις" (εδώ γελάμε) γιατί ουσιαστικά οι παράλληλες π.χ. του Mozart δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα λάθη του Mozart όχι μόνο για μένα αλλά για πολλούς άλλους θεωρητικούς.
Τα ίδια ισχύουν και για το τριημιτόνιο. Επειδή τους θύμιζε Ανατολή, το θεώρησαν πρόβλημα, όπως επίσης και την ύψωση της 6ης και 7ης βαθμιδας σε ανιούσες κλίμακες και την αναίρεσή τους σε κατιούσες, κ.λ.π. Πολλά από αυτά τα τερτίπια είναι επειδή έπρεπε πάσει θυσία να γίνει η διαφοροποίηση Ανατολής - Δύσης και όχι τόσο επειδή τα θεωρούσαν μουσικά λάθη. Εξάλλου υπάρχουν κομμάτια όπως σχεδόν όλους τους συνθέτες, ξεκινώντας από Mozart, μέχρι Wagner μέχρι Ravel, στα οποία πολλοί από αυτούς τους κανόνες έχουν κατακρεουργηθεί. Και αυτό δεν αφαιρεί τίποτε απολύτως από την μουσική τους αξία και σημασία.
Για να μην μιλήσουμε βέβαια για το πως εισήχθη η χρυσή εποχή της πολυφωνίας - γιατί μέχρι ένα χρονικό διάστημα όλες οι λειτουργίες ήταν κατά 95% μονοφωνικές. Πολυφωνικές = Ιερά εξέταση. Και επειδή οι θρησκευτικές συζητήσεις απαγορεύονται στο noiz, σταματώ εδώ. :-X