ειναι γνωστό το θέμα, συνηθως το αντιλαμβανεται ο μουσικός ιδιαιτερα στο συγκεκριμενο ειδος μουσικής, την rock, οταν αρχιζει και την μαθαίνει μουσικά και να δουλευει πανω σε αυτή, αλλα και σε άλλα είδη.
Εγω δεν μπορώ να δώσω επιστημονική εξήγηση γιατι δεν ειμαι ειδικός, καθηγητής κλπ, μιας και το ανεφερες ομως εχει να κανει με την θεωρία της μουσικής,
οπως οι κλιμακες στη μουσικη και η κατασκευή τους ακολουθουν την λογικη της αποδοσης χαρακτηριστικών, συναισθημάτων, σε λαογραφικό π.χ. επιπεδο, με καποια αναλογη λογικη και το συγκεκριμενο progression χαρακτηρίζει το είδος της rock και της ποπ μουσικής.
Βεβαια υπαρχουν και τα άλλα μελωδικά, ρυθμικά και ηχητικά. φωνητικά, στιχικά, οργανικά, σκηνικοπαρουσιακά κλπ χαρακτηριστικα που ειναι πιο σημαντικα στο να ξεχωρίζει και να γινεται αγαπημενο καθε κομμάτι ξεχωριστά και να συνδυαζεται αντίστοιχα με καταστασεις και συναισθηματα κλπ ωστε να μειώθει η αξία των κομματιών αυτων λογω του κλασσικού chordprogression (I–V–vi–IV και μικροπαραλλαγές) ... παραλληρώ... χαχαχαχ
καλα πιστευω το πάω ομως.
Ειναι ομως παραυτα αξιοθαυμαστο και προβληματιζει πιστευω περισσότερο αυτους που απλά ακουνε μουσική αλλά δεν ειναι μουσικοί.
Ενας ροκας παιζει τεσσερεις συγχορδιες σε ενα κομμάτι και τον ακουνε εκατομμυρια ατομα
ενας τζαζιστας παιζει τρελους συνδυασμους συγχορδιών σε ενα κομματι και τον ακουνε λιγα ατομα... χαχα (κλεμμένο ειναι αυτό)
Εχω ακουσει και παραφιλολογία για το θεμα στα πλαισια της βιομηχανιας υποταγής συνειδήσεων.
