Μετα απο καμποσες ακροασεις-θα μας καταντησετε να το ξαναριξουμε στα μπλουζ κι αυτο δεν καλο?-να πω οτι συνθετικα ολος ο δισκος,για τα γουστα μου παντα,ειναι πολυ δυνατος.
H αληθεια ειναι οτι θα ηταν εκπληξη κατι αλλο αν κρινω απο το πως γραφει ο Σπυρος.
Και πως τα αποδιδει η μπαντα βεβαιως η οποια εχει εξαιρετους παικτες.
Λιγο πανω απο τα αλλα γουσταρα τα Coming through,Blues calling(τι ωραιο ριφφ),700 lives(ωραια τραγουδισμενο,ωραια παιγμενα τυμπανα-μπραβο ρε Χαρη-ο δε ηχος τους σε ολα τα τρακς ειναι ..μω,μην πω γαμω και το κοψει ο κοφτης) και ποσο μου αρεσε η εισαγωγη του Rest my bones,ξαναμπραβο Χαρη.
Καλα κανατε οπως ξαναειπαμε και ειπαν και πολλοι καλοι ανθρωποι παραπανω και γραψατε λαιβ.
Υπαρχει το ζωντανο του πραγματος και αυτα τα ψιλικα που συμβαινουν εδω κι εκει,δινουν παρα αφαιρουν.
Ακους ανθρωπους να παιζουν και οχι αυτο το εντιταρισμενο/τελειοποιημενο και ψυχρο πραγμα.
Μια χαρα η πολλη επεξεργασια για καποια ειδη αλλα για blues based πραγματα η κατι τετοιο τελος παντων,ειναι οπως πρεπει φτιαγμενο το αλμπουμ .
Μπραβο κυριοι και παλι μπραβο.
