Η Χρυσή Εποχή του Gamer και του Home Studio Μουσικού: Μια Γλυκόπικρη Διαπίστωση

[Άγιος]

Πιστεύω πως αυτό που σε ρωτάει ο Κανιμοθριος είναι ''πως και δεν έκανες διεθνή καριέρα;'' μπορεί να σε ξέρουνε όλοι από πλατεία Βάθης μέχρι Σούνιο αλλά στο Λονδίνο δεν σε ξέρουνε ή στο Παρίσι σε ξέρουνε; Τι ήταν αυτό που σε κράτησε στα στενά όρια της παραλιακής;

 

[cos_dr]

Πιστεύω πως αυτό που σε ρωτάει ο Κανιμοθριος είναι ''πως και δεν έκανες διεθνή καριέρα;'' μπορεί να σε ξέρουνε όλοι από πλατεία Βάθης μέχρι Σούνιο αλλά στο Λονδίνο δεν σε ξέρουνε ή στο Παρίσι σε ξέρουνε; Τι ήταν αυτό που σε κράτησε στα στενά όρια της παραλιακής;

Εγώ με κράτησα γιατί δεν τα επιδίωξα αυτά. Εξάλλου, δε με πίεζε και κάτι να το κάνω. Αν με πίεζε κάτι ή το ήθελα θα ακολουθούσα τα στάδια που χρειάζονται με την απαραίτητη αφοσίωση και πειθαρχία και έτσι αυτό θα με οδηγούσε στην καριέρα και την επιτυχία, αφού ξέρω ότι είμαι φτιαγμένος από την πάστα των πρωταθλητών και όπου βρίσκομαι, δεν περνάω τουλάχιστο απαρατήρητος. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο, δεν ξέρω. Πάντως, ούτε έχω ανασφάλειες, ούτε φοβήθηκα ποτέ την έκθεση και την αποτυχία, πάντα πίστευα και αγαπούσα πολύ τον εαυτό μου και αν θέλω να κάνω κάτι είμαι μεθοδικός και δε φοβάμαι την έκθεση, έχω το θάρρος της γνώμης μου και πιστεύω ότι αυτό το είχα έμφυτο γιατί μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον ελεύθερο θα έλεγα και δημοκρατικό. Τι σημασία έχουν αυτά όμως. Το gaming και η μουσική τεχνολογία είναι στα καλύτερά τους, στο απόγειο, αξίζει να λιώσω σε αυτά και να μην έχει τίποτα άλλο σημασία για εμένα παρά κάποιες υποχρεώσεις οικογενειακές, εργασιακές και κοινωνικές που σιγά σιγά τις μειώνω στο κλίμα και το πνεύμα του αρχικού μου ποστ. Το thread δεν είναι για να δώσω συνεντευξη, εξάλλου έχω δώσει πολλές στο noiz, ακόμα και αν δε ρωτήθηκα πολλές φορές έβγαλα ακομπλεξάριστα τα εσώψυχά μου και εκτέθηκα. Αφού έχω ψυχή και νοοτροπία καλλιτέχνη, δε φοβάμαι την έκθεση και αν μη τι άλλο, έχω λάβει και την απαραίτητη αναγνώριση που όλοι στο κάτω κάτω χρειάζονται. Ποιος μπορεί χωρίς αυτή και αυτό όλοι επιδιώκουν.

 

[Trolley]

Υ.Γ. Μη μου γράψεις ότι για όλα φταίει εκείνος που μου έγραψες στο ΠΜ που μου έστειλες με όλα τα γράμματα κεφαλαία

Ποιος καλέ;

 

[cos_dr]

Ποιος καλέ;

O OPEKEPES

 

[Kanimothrios]

Ποιος καλέ;

Αυτός που, συν τοις άλλοις,φταίει και που ο Κώστας δεν έγινε Σοστακόβιτς ή έστω Σγούρος

Εγώ με κράτησα γιατί δεν τα επιδίωξα αυτά. Εξάλλου, δε με πίεζε και κάτι να το κάνω. Αν με πίεζε κάτι ή το ήθελα θα ακολουθούσα τα στάδια που χρειάζονται με την απαραίτητη αφοσίωση και πειθαρχία .

Αν,θα, άμα...
Μήπως είσαι χαμένο ταλέντο σε άλλο επάγγελμα τελικά ή μήπως είσαι όντως ο Σωτήρης Νίνης του κλασικού πιάνου


Είναι φορές που είναι πραγματικά δυσδιάκριτο αν τρολάρεις ή όχι,αλλά προτιμώ να πιστεύω ότι τρολάρεις

 

[cos_dr]

Αυτός που, συν τοις άλλοις,φταίει και που ο Κώστας δεν έγινε Σοστακόβιτς ή έστω Σγούρος



Αν,θα, άμα...
Μήπως είσαι χαμένο ταλέντο σε άλλο επάγγελμα τελικά ή μήπως είσαι όντως ο Σωτήρης Νίνης του κλασικού πιάνου


Είναι φορές που είναι πραγματικά δυσδιάκριτο αν τρολάρεις ή όχι,αλλά προτιμώ να πιστεύω ότι τρολάρεις

Δεν έχω κανένα λόγο να τρολάρω. Το θέμα είναι να τοποθετηθούμε επί του θέματος. Είναι ωραίο να ενδιαφερόμαστε ο ένας για τον άλλο σε προσωπικό επίπεδο, να προσπαθούμε να καταλάβουμε, να κρίνουμε ή και να επικρίνουμε, να συμβουλεύουμε. Ωστόσο, αυτό ξεφεύγει από το θέμα που πραγματεύεται το topic, τουλάχιστον στο πλαίσιο της δημόσιας συζήτησης. Τα άλλα μπορούν να γίνουν σε ένα πλαίσιο παρέας, με ιδιωτικές συζητήσεις μέσω προσωπικών μηνυμάτων και ομάδων .

Δεν φταίει η κοινωνία για όσα δεν έγινα. Για όσα έγινα, είμαι περήφανος και εγώ και άλλοι για μένα. Με αγαπάνε, με σέβονται και μου το δείχνουν, και έτσι νιώθω ευτυχισμένος και ολοκληρωμένος, παρόλο που δεν εξάντλησα τα τυπικά για να ανελιχθώ ψηλά, π.χ., στη μουσική. Η ενασχόλησή μου με τη μουσική και τη μουσική τεχνολογία είναι πρωτίστως μια ανάγκη για επαφή με αυτήν, γιατί πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον και την επιθυμία.

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου υποδεέστερο επειδή δεν έπιασα στόχους, καθώς δεν έβαλα στόχους με τη συμβατική, βιοποριστική έννοια, ούτε ήθελα να περιοριστώ σε ένα αντικείμενο. Τα αλλάζω, όπως άλλαζα και γυναίκες, γιατί έτσι μου αρέσει. Δεν το βλέπω ως πρόβλημα για να ψάξω τι φταίει. Και αν κάποιος, πιθανώς από αυτά που διαβάζει, βλέπει πρόβλημα... αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Εγώ είμαι ευτυχισμένος, δεν πτοούμαι και χαίρομαι τελικά να βυθίζομαι όλο και περισσότερο στη "λήθη" της τεχνολογίας και της απομόνωσης: στη μουσική, στο gaming, στις ταινίες, στην επιστημονική αρθρογραφία, στη συνεχή απόκτηση γνώσεων, ακόμα και δεξιοτήτων.

Αυτό με ευχαριστεί περισσότερο. Ωστόσο, αναγκαστικά πρέπει να βγαίνω έξω και στην πραγματικότητα για βιοποριστικούς λόγους, γιατί πρέπει να γυμνάζομαι και να έχω μια στοιχειώδη κοινωνική αλλά και σεξουαλική ζωή. Ωραία είναι να το κάνεις και αυτό μέσω διαδικτύου, αλλά χρειάζεται και η πραγματική επαφή, γιατί αλλιώς ο άνθρωπος θα μαραζώσει. Αν δεν ασχολείται με το σώμα του και με τη σωματική και ψυχική του υγεία, ιδιαίτερα σε πιο προχωρημένη ηλικία, κάνοντας πιο υγιεινές δραστηριότητες έστω και στο ελάχιστο, θα μαραζώσει με βαρύτατες συνέπειες που μπορεί να φτάσουν μέχρι την ασθένεια, την αναπηρία ή τον θάνατο. Και έτσι, θα χάσουμε και την αξιοποίηση των σύγχρονων τεχνολογικών μέσων δημιουργίας.

 

[Trolley]

Στην ερώτηση "Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αξιοποίηση των σύγχρονων εργαλείων δημιουργίας", εγώ θα επέλεγα μία πέμπτη απάντηση, η οποία δεν υπάρχει στο poll, η εξής: "Η έλλειψη έμπνευσης".

Η "έμπνευση" εμφανίζεται όταν ο άνθρωπος έρχεται σε επαφή με νέες ιδέες και νέες αντιλήψεις, όχι ηλικιακά νέες, αλλά νέες για τον ίδιο. Π.χ. όταν ένας "αγνωστικός" γίνεται "θρησκευόμενος". Ή όταν κάποιος που δεν έχει βγει ποτέ από το σπίτι του, αναγκάζεται να πάει μία εβδομάδα στο Βερολίνο. Ή όταν κάποιος που έλεγε πάντα "μέταλ-και-μόνο-μέταλ" αρχίζει να ακούει με ζήλο free-jazz. Και ούτω καθεξής.

Η έμπνευση, λείπει από τους σύγχρονους μας και από εμάς τους ίδιους, διότι είμαστε αρτηριοσκληρωτικά προσηλωμένοι σε ιδέες και απόψεις, μερικές από τις οποίες διαμορφώθηκαν πριν πενήντα χρόνια. Κανένα πλεόνασμα ελεύθερου χρόνου, κανένα κομάτι εξοπλισμού, κανένα οτιδήποτε, δεν μπορεί να λειτουργήσει ως υποκατάστατο της έμπνευσης.

Όπως έχει πει και ο Eno, μία καλή ιδέα προκύπτει πάντα από την επαφή με κάτι ασυνήθιστο, ως εκ' τούτου αυτόματα είναι πολύ δύσκολο να την θυμηθείς μετά. Υπάρχουν αντίδοτα σε αυτό το πρόβλημα, αλλά η συζήτηση θα ξεφύγει πολύ, και δεν είναι και μέρος του poll, όπως έγραψα.

Θα γράψω κάτι και για το poll το ίδιο, ότι ο ερωτών (δεν εννοώ τον cos, ο καθένας μας τα έχει σκεφτεί αυτά), ψάχνει να βρει την αιτία έξω από τον εαυτό του, στο περιβάλλον του, όχι μέσα του. Αυτό είναι οπωσδήποτε λάθος.

 

[cos_dr]

Κανένα πλεόνασμα ελεύθερου χρόνου, κανένα κομάτι εξοπλισμού, κανένα οτιδήποτε, δεν μπορεί να λειτουργήσει ως υποκατάστατο της έμπνευσης.

Δεν λειτουργούν ως υποκατάστατο. Λειτουργούν όμως ως καταλύτης. Ο χρόνος και τα κατάλληλα εργαλεία βοηθούν στην ΕΜΦΑΝΙΣΗ της έμπνευσης.

Π.χ. όταν ένας "αγνωστικός" γίνεται "θρησκευόμενος

Αυτό δεν είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα. Δε σημαίνει ότι θα αποκτήσει έμπνευση να δημιουργήσει κάτι.

ψάχνει να βρει την αιτία έξω από τον εαυτό του, στο περιβάλλον του, όχι μέσα του. Αυτό είναι οπωσδήποτε λάθος.

όχι απαραίτητα. Μπορεί π.χ. να υπάρχουν ταξικά αίτια για την μη πρόσβαση στην τεχνολογία

 

[Trolley]

Ο χρόνος και τα κατάλληλα εργαλεία βοηθούν στην ΕΜΦΑΝΙΣΗ της έμπνευσης.

Βοηθούν, με την έννοια ότι αν αξιοποιηθούν σωστά, μπορεί να συντρέξουν προϋποθέσεις σαν αυτές που περιέγραψα. Δηλαδή, αν κάποιος βγει στη σύνταξη και παίζει όλη μέρα τάβλι με το άλλο φίλο του που βγήκε στη σύνταξη (εμβόλιμη σκηνή από τυπικό ελληνικό καφενείο), δεν θα βρει την έμπνευση ούτε σε 5000 χρόνια.

Αυτό δεν είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα. Δε σημαίνει ότι θα αποκτήσει έμπνευση να δημιουργήσει κάτι.

Νομίζω ότι αυτό - ειδικά, αυτό - είναι πολύ αντιπροσωπευτικό παράδειγμα. Το θρησκευτικό αίσθημα είναι πηγή έμπνευσης για τους μουσικούς εδώ και αιώνες, αλλά πρέπει να έχει κάποιος και μία σχετική ροπή. Αλλιώς γίνεται θρησκόληπτος (εμβόλιμο πλάνο από τυπική ενορία στην Κυψέλη).

Μπορεί π.χ. να υπάρχουν ταξικά αίτια για την μη πρόσβαση στην τεχνολογία

Στην εποχή μας... ; Εντάξει, δεν αποκλείεται, αλλά είναι πολύ σπάνιο πια. Όλοι έχουν πρόσβαση σε τεχνολογίες που εμείς διαβάζαμε σε βιβλία επιστημονικής φαντασίας ότι ίσως κάποτε να υπάρξουν (και ούτε καν αυτό, η παραδοσιακή επιστημονική φαντασία έχει πελώριο ποσοστό αποτυχίας στο να προβλέψει αυτό που εμείς ξέρουμε σαν καθημερινότητα).

 

[cos_dr]

όχι, για εμένα τουλάχιστο, δεν είναι.
Ο Καραγάτσης, ο Παπαδιαμάντης ή ο Κώστας Μόντης εμπνεύστηκαν από τις πιο απλές σκηνές της ελληνικής καθημερινότητας.
Ακόμη και ο Χατζιδάκηις θα μπορούσε να γράψει μουσική για τον ήχο των ζαριών που πέφτουν πάνω στο μάρμαρο, αν αυτό πυροδοτούσε μια υπαρξιακή σκέψη.

 

[cos_dr]

Ακόμα και ο cos_dr, που δεν χρειάζεται τις Μούσες γιατί του φτάνει μια μονόχρωμη λάμπα γραφείου και μια γεωμετρική σκιά στον τοίχο, θα μπορούσε να συνθέσει ένα ολόκληρο άλμπουμ μόνο από τον ήχο της σελίδας που γυρίζει σε ένα ΦΕΚ, αν εκείνη τη στιγμή ένιωθε την παραίτηση του γραφειοκράτη ως μεταφυσικό ρήγμα στην ύλη.

Άλλωστε, ο Χατζιδάκις έντυσε μουσικά τα όνειρα,
ο cos_dr όμως μπορεί να ντύσει μουσικά την προκήρυξη διαγωνισμού για πλαστικά καπάκια μες στην απόγνωση.

Δηλαδή: δεν νικάει το ταλέντο – η παρατήρηση νικάει. Και ο cos παρατηρεί τα πάντα.

 

[Yameth]

Σχεδόν ταυτίζομαι με την άποψη του @Trolley όμως μου είναι και δύσκολο να παραδεχτώ πως είναι έτσι.
Όταν ακούσω μουσική γεννιούνται ιδέες και προκύπτουν αφορμές μιας και τίποτα δεν είναι παρθενογέννεση. Ακούω όμως πολυ λιγότερη μουσική απ' ότι άκουγα νεότερος.
Ο χρόνος μου μοιράζεται σε λόγο (podcasts), βίντεο (youtube) gaming, (Gran turismo) και αν έχω καθαρό μυαλό, θα σκαλίσω παλιά κομμάτια στο Cubase, θα παίξω κιθάρα.
Σε γενικές γραμμές, δεν χάνομαι γιατι ρεμβάζω αλλά δεν δημιουργώ και κάτι.
Μαθαίνω και πληροφορούμαι. Αλλά εγω είμαι και 67.

Πιστεύω όμως πως πλέον υπάρχουν πολλές αφορμές διάσπασης σε παθητική συμμετοχή και γι αυτό δεν συγκεντρωνόμαστε σε κάτι δημιουργικό.

ΥΓ. Σε καμμία περίπτωση δεν είναι το κόστος που μας αποτρέπει απο τη μουσική.

 

[cos_dr]

Σε καμμία περίπτωση δεν είναι το κόστος που μας αποτρέπει απο τη μουσική.

Εμάς, γιατί είμαστε πλούσιοι. Οι αμέτρητοι εναλλακτικοί τρόποι και ο πολλαπλασιασμός των πληροφοριών μου μας περιβάλλουν μας κάνει να χάνουμε τη συνοχή και την εστίαση σε έναν στόχο. Μόλις τα ισορροπήσουμε αυτά, αναπτερώνουμε τη δυνατότητά μας για μουσική δημιουργία.

 

[kosthrash]

Imho για να κάνεις στα σημερινά daw ότι έκανες στα daw πριν 20 χρόνια, χρειάζεσαι το 1/3 ( η και λιγότερο) του χρόνου που χρειαζόταν τότε, οπότε καλύτερη αξιοποίηση του (λιγοστού) ελεύθερου χρόνου μας...