Πλανήτης Μπάσο – Τον έχετε επισκεφτεί ;

[Θανάσης Καλδής]

Μιας και τον έθιξες... Τι μπασάρα είναι τούτη...

Τα άλμπουμ thrust και head hunters (Herbie Hancock)τα έχω λιώσει. Με τον Mike Clark στο Thrust έφτιαξαν το καλύτερο rhythm section της fusion. Αλλά και με τον Mason στο πιο εμπορικό head hunters τα παιξιματα είναι φοβερά...

Αφήνω αυτό εδω

 

[Silot]

Πρόπερσι έκανα οντισιόν για κιθάρα σε cruise band αλλά προτιμηθηκε ενα άλλο παιδι στην κιθαρα κι ετσι περασα στο μπασο. Εν τελει δεν πηρα τη δουλεια (λογω ασθενειας) ομως αυτοι οι μηνες συμβιωσης με το Precision ηταν ισως οι απολαυστικοτεροι εδω και χρονια.

 

[Dan Mar]

Μαλλον το αγαπημενο μου απο jaco αν και οχι το πιο χαρακτηριστικο του, πραγματικα ειχα παθει σοκ οταν το ακουσα πρωτη φορα

Πολύ καλό του Ian Hunter , δεν το είχα υπ'όψιν , μόνο στο σόλο θα καταλάβαινα ότι ήταν ο Jaco.
Τον Mick Karn δεν τον γνώριζα.
Πάντως στα 80'ς το άταστο είχε γίνει trend στην Pop .
Δυνατός παίχτης είναι και ο Pino Paladino.

 

[Dan Mar]

Εγώ για να μάθω να παίζω 2 πράγματα στο μπάσο ασχολήθηκα μόνο με Jose Puerta.
Λογικά δέν πρέπει να χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης στον χώρο σας.

Ωραίο κομμάτι και ωραία μπασογραμμή .
Δεν χρειάζεται να παίζει κάποιος τα έντερα του για να είναι καλός μουσικός, η έμπνευση μετράει.
Θεωρώ ότι το groove είναι πιο σημαντικό απο την δεξιοτεχνία.
Ο "χώρος" είναι ανοιχτός και πολύ διευρυμένος !

 

[Dan Mar]

Εδω ερχεται το εξαισιο arrangement του Siloti πανω στο πρελουδιο αρ. 10. Τι κανει ο Siloti; Παιρνει την μπασογραμμη του Bach, και την περναει στο δεξι χερι, ενω πλεον στο αριστερο εχουμε μονο τις αρμονιες του κομματιου. Πλεον γινεται ξεκαθαρο: Η μπασογραμμη αυτη, εχει τετοια τεραστια μουσικοτητα, που οχι μονο στεκεται απλα και σαν βασικη μελωδια, αλλα στον πρωταγωνιστικο ρολο και με καθε της νοτα πλεον να λαμπει, δινει στην ουσια ενα καινουργιο κομματι, που πραγματικα δεν μπορεις να καταλαβεις αν τελικα ειναι και ανωτερο του αυθεντικου. Δηλαδη εδω δεν κρυβονταν απλα λαγος στο καπελο, αλλα ολοκληρο δασος Απολαυστε το

Αυτή η περίπτωση είναι super θέμα για εκπομπή - podcast - ραδιόφωνο.

 

[Dan Mar]

Στα γρήγορα, το θεωρώ ίσως το πιό σημαντικό όργανο σε ένα κομμάτι.

Χαίρομαι ιδιαίτερα που τόσα πολλά άτομα έχουν επίγνωση ( και γνώση ) περί της σημαντικότητας του μπάσου.

 

[Dan Mar]

Εμένα μου αρέσουν οι μπασίστες που παίζουν μόνο ότι χρειάζεται κάθε κομμάτι. Το αυτό ισχύει και για λοιπούς οργανοπαίχτες.

Είναι το ιδανικό , αλλά ....
Εξαρτάται το κομμάτι και το ego .

 

[Dan Mar]

Το μπάσο είναι εξίσου δύσκολο με όλα τα όργανα αν θες να παίζεις με ποιότητα. Αυτό ισχύει όμως για όλα τα όργανα. Είναι θέμα μουσικής ωριμότητας που έρχεται με την τριβή και τον χρόνο.

Δεν υπάρχει εύκολο και δύσκολο όργανο .
Παίζω ηλ. κιθάρα και πιάνο.
Λόγο τενοντίτδας , παλιά είχα ασχοληθεί με τρομπέτα και με φυσαρμόνικα.
Όπως είπες στην αρχή οι προθέσεις μου για το νήμα είναι καλοπροαίρετες.
Σκοπός μου ήταν και είναι να συζητήσουμε για το μπάσο.
Να μοιραστούμε τις απόψεις μας για το ρόλο του στην σύνθεση , τους "θεούς" του είδους, γενικά να κεντρίσω το ενδιαφέρον σε αυτό το όργανο.
Στις μουσικές που ακούω τα τελευταία 25 χρόνια όλοι οι οργανοπαίχτες έχουν τον ίδιο σημαντικό ρολό.
Πριν ενα μήνα αγόρασα ενα άταστο και δεν μπορώ να ξεκολλήσω , έτσι ήθελα να μοιραστώ τον ενθουσιασμό μου.

 

[Dan Mar]

Πρόσφατη ανακάλυψη , μπασίστας ο John Giblin.
Phil Collins drums.

 

[Θανάσης Καλδής]

Εμένα μου αρέσουν οι μπασίστες που παίζουν μόνο ότι χρειάζεται κάθε κομμάτι.

αν μου επιτρέπεις, με αφορμή την απάντηση σου, αυτό θέλει λίγο συζήτηση...

τι είναι αυτό που χρειάζεται το κομμάτι; μιλάμε για ένα κομμάτι που τώρα γράφεται; ή για ένα cover?
αν το λες αυτό από την σκοπιά του συνθέτη και ζητάς πχ από το μπάσο να παίξει "ότι χρειάζεται" εννοείς να παίξει λιτά; τα συνηθισμένα; και αν το μπάσο σου παίξει κάτι που εσύ δεν έχεις σκεφτεί, μια άλλη προσέγγιση είτε ρυθμικά είτε σαν επιλογή νότας, και έχει άποψη και ουσία και στυλ, ποιο είναι το σωστό; άσε που δέκα διαφορετικούς να δοκιμάσεις, θα πάρεις δέκα διαφορετικά αποτελέσματα, μιας και παίζουν άνθρωποι (το στοιχείο της μοναδικότητας)

πιστεύω το "ότι χρειάζεται" έχει να κάνει με το πόσο καλοπαιγμένο είναι κάτι σαν εκτέλεση, και να αφήνει ένα στίγμα, να κάνει μια σωστή μουσική δήλωση και συνήθως το αποδεχόμαστε στο τέλος αφού οι ακροατές το "εγκρίνουν". Αλλά και σαν αντίληψη στη σύνθεση. αυτό όμως σημαίνει ότι στιλιστικά μπορεί να είναι κάτι πολύ διαφορετικό από τα "τυπικά και αναμενόμενα" σωστά, λιτά και απέριττα παιξίματα. Ασε που τα τελευταία μπορεί τελικά να δώσουν την αίσθηση της κονσέρβας, ή την κακώς εννοούμενη σεσιονάδικη προσέγγιση (περάστε, σκουπίστε, τελειώστε) σε ένα ηχογράφημα. το αναμενόμενο μπορεί να θεωρηθεί και βαρετό καμιά φορά, ειδικά στις μέρες μας που τα έχουμε "ακούσει" όλα και χάνουμε την προσοχή μας γρήγορα.

 

[manosx]

Δεν υπαρχει καπου γραμμενο το τι χρειαζεται ενα κομματι απο το μπασο. Το κομματι το φτιαχνουμε εμεις. Αν λοιπον δεν εχουμε αφησει χωρο σε καποια σημεια του κομματιου για να ακουστει μια πιο περιπλοκη γραμμη του μπασου ή οποιουδηποτε αλλου οργανου, τοτε εμεις απλα φτιαξαμε ενα κομματι που δε χωραει κατι τετοιο. Φυσικα σε αυτην την περιπτωση, το να προσπαθησει ντε και καλα ο μπασιστας να βαλει το σολο του την ωρα ξερω γω που παιζουν 40 ντετζερεδες, σολο κιθαρα και η χορωδια τρικαλων, τοτε ναι, ντροπη του

Αυτή η περίπτωση είναι super θέμα για εκπομπή - podcast - ραδιόφωνο.

Εχει πολυ πραγμα ο μεγαλος, τριωρη εκπομπη με τετοια παραδειγματα βγαζεις για χαβαλε.

Να συμπληρωσω μια και σου αρεσε, οτι η μεταγραφη του siloti, οι αρμονιες που βαζει και αυτα, στηριζεται σε μια πρωιμη version του ιδιου κομματιου, οπου και παλι το σχημα ειναι στο αριστερο χερι και οι αρμονιες στο δεξι. Ειναι ΙΜΗΟ ομως καλυτερο η συγκριση να γινει με την τουμπανο version του WTC, οπου ακριβως επειδη υπαρχουν και οι εξτρα μελωδικες γραμμες κλπ, η "αποκαλυψη" της μπασογραμμης στην πιο λιτη εκδοχη του Siloti ειναι πολυ πιο εντυπωσιακη.

 

[Θανάσης Καλδής]

Φυσικα σε αυτην την περιπτωση, το να προσπαθησει ντε και καλα ο μπασιστας να βαλει το σολο του την ωρα ξερω γω που παιζουν 40 ντετζερεδες, σολο κιθαρα και η χορωδια τρικαλων, τοτε ναι, ντροπη του

ο Entwhistle έπαιζε πολύ busy στα όρια του "solo" και δεν νομίζω ο keith Μoon να του άφηνε χώρο να χώσει

 

[manosx]

ο Entwhistle έπαιζε πολύ busy στα όρια του "solo" και δεν νομίζω ο keith Μoon να του άφηνε χώρο να χώσει

Δεν ειναι θεμα ( μονο) του ντραμμερ, ειναι της συνολικης ενορχηστρωσης. Αλλωστε τα ντραμς δεν εχουν και μελωδικες γραμμες, ειναι πιο ευκολο να εχεις ενα busy rythm section απο το να ειναι ολο το συνολο busy. Αλλωστε ΟΚ, για ροκ μιλαμε, και το over the top χωσιμο ειναι στο προγραμμα, αλλα οταν ερθει η ωρα του χιτ και της τραγουδαρας, ξερουν οι μαστορες τι πρεπει να κανουν και μαζευονται, δες εδω αυτοσυγκρατηση, στις μυτες των ποδιων λαιμαι





Τωρα απο εκει και περα, οσο πιο μαστορας εισαι, τοσο περισσοτερα πραγματα μπορεις να βαλεις χωρις να λασπωσουν, δες τον αρχιμαστορα που εβαλα παραπανω τι γινεται μεσα στο κομματι, 5 σολα ταυτοχρονα παιζουν και ολα μια χαρα

 

[Nekkon]

Δεν ξέρω και πολλά από μπάσο, αλλά το πώς τα λέει ο Victor Wooten πάντα με συνέπαιρνε

Στους σύγχρονους, ο Joe Dart είναι συνώνυμο του groove

 

[Dan Mar]

Οργώνει ο μπασίσας του Cory.
Ο Victor παλιό αλάνι.

 

[Jet72]

Πρόσφατη ανακάλυψη , μπασίστας ο John Giblin.
Phil Collins drums.

Κοίτα να δεις τι υπάρχει εκεί έξω ακόμη για να ανακαλύψουμε.... !
Πολύ ατμοσφαιρικό, πολύ ωραία διακριτή η μίξη / παραγωγή, πολύ ωραία σεβεντήλα !! (και ας είναι στο 1980)

 

[Terry RoscoeBeck5]

Μιας και μιλάμε για μπάσο... Ένας super underrated υπερπαίκτης, που επηρέασε απίστευτα αυτό που θα αποκαλούσαμε "ροκ μπάσο", είναι ο ακόλουθος. Είναι από αυτό το "παρεάκι" εκείνης της εποχής (Jack Bruce, Geezer Butler και φυσικά ο John Entwistle), με αυτό το "δικό" τους, μοναδικό στιλ.

 

[sultan of string]

αυτοί είναι καλούτσικοι





ο παρακάτω δεν είναι μπασίστας, αλλά έκανε ένα φεγγάρι δίπλα στον Τζάκο

 

[Σπινθηροβόλος γάιδαρος]

Δεν ανέφερε ακόμα κανένας τον "Ready" Freddie Washington οπότε το κάνω εγώ

 

[odis13]

Πρόσφατη ανακάλυψη , μπασίστας ο John Giblin.
Phil Collins drums.

Δεν ξέρω αν έχεις γενικά επαφή με τη δισκογραφία του John Martyn, αλλά σε πολλους δίσκους του (όχι στον συγκεκριμένο) παίζει μπάσο (κοντραμπάσο κυρίως) ο Danny Thompson, εκεί να δεις χαμό.