Silot

Αυτό ισχύει για κάθε αξιοπρεπή παίχτη. Με επιμονή, μονομανία, ψυχοφάρμακα (!!) και πολλά φράγκα μπορείς να αναπαράγεις πολλούς ήχους καθιερωμένων μουσικών. ¶λλο ο ήχος όμως και άλλο η συνθετική ικανότητα. ΥΓ Μιά που το 'φερε η κουβέντα, ο καλύτερος ήχος ηλεκτρικής κιθάρας που άκουσα μέχρι σήμερα (και παρακάμπτω τις επικές ικανότητες του παππού Gilmour, αλλά και την απίστευτη φαντασία του Richard Oakes απο τους πιτσιρίκους) είναι ο (τρομακτικός !!) ήχος του Eric Johnson σε όλο το Venous Isle cd. Αναθεώρησα τα πάντα !!!

Στην 335 έβαζα GHS Nickel Rockers 11-50. Υστερα την πούλησα.. (!!!) Στην LP Junior βάζω D'Addario 10άρες. Στό καμάρι μου, την Melancon Tele που έχει maple ταστιέρα και ένα κομμάτι Swamp Ash πλάτη με Flame maple top, παρατήρησα πως οι 11άρες D'Addario δουλεύουν μια χαρά. Νομίζω πως υπάρχουν συμπάθειες και αντιπαθειες ανάμεσα στα ξύλα κάποιων οργάνων, και στα υλικά των χορδών.. Εννοώ πως οι κιθάρες απο μαόνι, όπως η Junior και η SG, δεν έχουν την σαφήνεια που θα ήθελα με pure nickel sets, ενώ κιθάρες με ash/alder στο σώμα αποκτούν πολύ όμορφα μπάσα με αντίστοιχα sets. Πρέπει πάντως να παραγγείλω κανα σετάκι Pyramid για να δω περί τίνος πρόκειται :wink:

Μην απορείτε, ο Funk δεν είναι υπερβολικός. Αφού η χορδή φτάσει στην τάση που απαιτεί το κούρδισμα, της απομένουν μόλις 70-80 ώρες "ζωής" πρίν οξειδωθεί το μεγαλύτερο κομμάτι του πυρήνα της. Αυτό ισούται με 8-12 ώρες παιξίματος.

Θα είχε ενδιαφέρον να μιλάγαμε σε κάποιον που έχει, ή σκοπεύει να κρατήσει για 28 χρόνια μια κινέζικη κιθάρα. Και να το εννοεί.

Έχω διασκεδάσει τα μάλα, αυτές τις τελευταίες μέρες με το debate περί ακριβών vs φτηνών οργάνων, και όχι τα ξύλα, και έτσι οι μαγνήτες κτλ, κτλ, κτλ... Είπα λοιπόν να μείνω παρατηρητής (εί δυνατόν) αλλά τα τελευταία posts ήταν αρκούντως γαργαλητικά, έ, είμαι και ψώνιο κι αποφάσισα να μοιραστώ τα εξής: Δεν έχω γνωρίσει ακόμη κάποιον που να μπορεί με κλειστά μάτια να ξεχωρίσει διαφορες εκατοντάδων ευρώ ανάμεσα σε κιθάρες. Και είναι λογικό. Το αυτί του μέσου κιθαρίστα είναι τιγκαρισμένο στις μεσαίες, κι έτσι χρειάζεται κάτι παραπάνω απο πολυετή εμπειρία και ταλέντο για να πείς πως κάποιος μπορεί να καταλάβει διαφορές 2 ή 3 db σε περιοχές που το αυτί είναι ταλαιπωρημένο... Αυτό δεν σημαίνει πως οι διαφορές είναι ανύπαρκτες ή (κατα περίπτωση) αμελητέες. Η όποια τυχαία Κινέζικη υπερκατασκευή μπορεί να σου ακούγεται αεροπλάνο αν καλύπτει τις ανάγκες σου. Αυτό δεν σημαίνει όμως, πως δεν θα σου τη φορέσει κολλάρο ένας αξιοπρεπής μηχανικός ήχου αν του την μοστράρεις σε κάνα σοβαρό session ! Ξαφνικά αρχίζεις και προσέχεις το άν η κιθάρα σου κουρδίζει σωστά παντού στην ταστιέρα, αν είναι καθαρή και ισορροπημένη απο τάστο σε τάστο, αν υπάρχουν ghost notes η false harmonics, dead spots, ή overtones και αν είσαι άτυχος και σε ενδιαφέρουν όλα αυτά τον ήπιες ! Γιατί καλή η κρεβατοκάμαρα και οι προβίτσες με τους κολλητούς, αλλά όταν βγαίνεις μπροστά σε κόσμο και τυχαίνει το stage να είναι πεντακάθαρο ηχητικά, και η καλή σου χάνει 1/4 του τόνου στην F# απο κακή κατασκευή, έ, εκεί αρχίζεις και ψάχνεσαι στα αλήθεια πλέον. Κι έπειτα είναι και αυτό που λέμε ο χαρακτήρας του οργάνου. Η ουσία του. Μια φτηνή strat δέν έχει αυτά τα όμορφα peaks γύρω στα 6khz που την κάνουν μανούλα στα καθαρά αρπέζ. Ούτε καθαρά μπάσα. Ούτε resonance. ¶ρα ? Πας λοιπόν και τα ακουμπάς, και γυρνάς σπίτι με 2 χιλιάρικα λιγότερα και το made in USA να σου χαμογελάει. Και ύστερα απο κάνα χρόνο σου σκάει ο κολλητός με μια ωραία βινταζιά, και διαπιστώνεις πως υπάρχουν όργανα που ακούν την πένα σου πρίν ακουμπήσει τη χορδή, και ο ενισχυτής σου την ερωτεύεται και το αριστερό σου νιώθει λιγότερο δυσκοίλιο... Αλλά πού να το βγάλει το κτήνος στη σκηνή όταν του κόστισε ένα νεφρό και δύο γυναίκες ? ¶σε που δεν κρατάει και κούρδισμα γιατί τα κλειδιά της ετοιμάζονται για το εφάπαξ. Και τί κάνεις ? Πού θα βρείς τόσο ζωντανό και καλοστρωμένο όργανο σε τιμή ανθρώπινη ? Εδώ αρχίζει λοιπόν η εμποροπανύγηρις των high-end κατασκευαστών ! Προσεγμένα πράγματα, μαγνήτες που ακούν τα ξύλα, μπράτσα τόσο βολικά που ορκίζεσαι οτι παιζόντουσαν για τα τελευταία 28 χρόνια, τέλειο set-up, δεν φαλτσάρει πουθενά, τα καντίνια ξαφνικά έχουν όγκο, κτλ,κτλ. Αν αυτή είναι η δουλειά σου (να παίζεις, και να ταϊζεις στόματα απ' αυτό), τότε πρέπει να την πάρεις την Anderson/Suhr/Baker/PRS γιατί θα σου κάνει τη ζωή ευκολότερη. Αν πάλι είσαι άρρωστος και τις ακούς τις διαφορές, πρέπει να την πάρεις για να σε δεί κάποια στιγμή και η γυναίκα πιό ήρεμο. Αν σου φαίνεται υπερβολικά ακριβή ή σε αφήνει αδιάφορο, ή νομίζεις πως πρόκειται για απάτη, προσπέρασε την/τες. Οι διαφορές όμως θα είναι πάντα εκεί, θα κοστίζουν πολλά φράγκα περισσότερο απο την αγαπημένη σου Κορεάτικη ομορφιά, και θα είναι πάντοτε αυτό το πολύ λεπτό σημείο που για κάποιον σημαίνει τα πάντα αλλά για σένα τίποτα ! Τόσο απλά !

Το καλύτερα κρυμμένο μυστικό στα high-end όργανα. Και είμαι ευτυχής που το ανακάλυψα εδώ και ένα χρόνο :) !!http://www.melanconguitars.com/classic_artist_t.shtml και ιδού μια ενδιαφέρουσα οπτική: http://205.214.78.138/board/showthread.php?s=&threadid=2119 [/url]

Ίσως η καλύτερη και ουσιαστικότερη τοποθέτηση που έχω διαβάσει εδώ μέσα. Μπράβο !!

Ναι, πείτε μου τώρα πως οι Suhr είναι υπερεκτιμημένες, αλλά οι THD όχι !! 8O Κατά τη γνώμη όσων ξέρω ο Univalve δεν θα έπρεπε να πωλείται πάνω απο 300 ευρώ ! :!:

Την Standard. Αλλά δεν είναι και η πλέον σοβαρή εντύπωση γιατί την είχα μόνο για κάνα μισάωρο στα χέρια μου. Είχε όμως το ίδιο κρύο feel που συνάντησα και σε αρκετές Drop Top Anderson. Απίστευτα καλοκατασκευασμένο όργανο, αλλα μου θύμισε τις Steinberger (!!!!!!). Anyway...

Τα προηγούμενα 8-9 χρόνια που συμμετείχα σε διάφορα σχήματα με φίλους και γνωστούς παρατήρησα πως οι καλές σχέσεις σε απλό κοινωνικό επίπεδο δεν σημαίνουν απαραίτητα και αίσια κατάληξη της μουσικής συνεργασίας. Ίσως ήμουν απλά γκαντέμης βέβαια, αλλά η αλήθεια είναι οτι τα τελευταία 2 χρόνια που συνεργάζομαι πιο σοβαρά πλέον με μια μπάντα που οι σχέσεις μεταξύ των μελών είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους καθαρά επαγγελματικές, δεν έχω παρατηρήσει τριβές και παρεξηγήσεις...

Δεν μπορούν όλα να είναι ..ραψωδίες :) Κι έπειτα για να πώ την αμαρτία μου εγώ χαίρομαι που ο Κορκολής επανέρχεται (κυρίως για το "Αυτή η αγάπη" της Πρωτοψάλτη, που είναι εξαιρετικό) μετά απο το ρίξιμο στην πυρά που με μαεστρία ενορχήστρωσε ο εθνικά υπεύθυνος της εγχώριας κάθαρσης, κος Μάκης.

Τσ, τσ, τσ, !! Στο δεύτερο ? Είμαστε λίγο ...τσιγγούνηδες, ή μου φαίνεται ? :lol:

Επος !!!!! :!: :!: :!:

Απίστευτη μπάντα οι Garbage !! Όσο για τα solos του Gilmour, τί να πώ το σκουλήκι... Είναι ο λόγος που έμπλεξα με την κιθάρα.

Καλό πάσχα και σε σένα άνθρωπε μου !!! 8) Ας γυρίσουμε τώρα στο θέμα μας... !!

Ποιός μίλησε για μουσική παιδεία, αντικειμενικότητες, γνώσεις και μπλά, μπλά, μπλά ?? Προφανώς όταν ερίζεις μπερδεύεσαι, και μάλλον μπέρδεψες την τεχνική και την όποια καλλιτεχνική αξία των προτύπων σου, με τη συζήτηση που κάνουμε εδώ που αφορά στον ήχο. Και τα 36 σου χρόνια δεν αποτελούν άλλοθι για τίποτα.

Παίζεις συχνά live, ή γράφεις σε συνθήκες studio ?

Live σε πάρτυ ραδιοφωνικού σταθμού προ 6ετίας. Ανεβαίνω κλασμένος στο ειλικρινά χαώδες stage, και βαράω δυο ακόρντα εν οίδη soundcheck χαζεύοντας τα 2000 πιτσιρίκια απο κάτω. Δεν ακούω τίποτα. Γυρνάω στον stage ηχολήπτη και του το φωνάζω : "αρχηγέ, δεν με ακούω καθόλου.." Απάντηση: "Δεν έχει σημασία, σε ακούω εγώ..." !!! 8O :D

Θα έλεγα πως το ίδιο ισχύει πλέον και για τις Anderson. Πολλά φράγκα ρε παιδί μου !!! :cry:

Δεν πρόκειται να κάνει ζημιά αν βάλει λάδι. Απλά ο έβενος λόγω πυκνότητας δεν θα το αποροφήσει με την ίδια ταχύτητα που θα το έκανε το ...διψασμένο rosewood των καινούριων Les Paul !! Στην τελική, μάλλον θα χρησιμοποιηθεί πιο πολύ σαν καθαριστικό παρά σαν ενυδατικό, αλλά ούτε αυτό είναι κακό !!

Στην Ευρώπη παραέγινε το κακό, έχεις δίκιο. Στην άλλη όχθη πάντως οι τιμές τους είναι μιά χαρά. Τουλάχιστον ανταποκρίνονται σε αυτό που παίρνεις.

Ναι, πολύ-πολύ λεπτό σύρμα, ή 1200άρι γυαλόχαρτο. Κανένα πρόβλημα, μην αγχώνεσαι, ειδικά αν ξεκινήσεις με απαλές κινήσεις παράλληλες στο grain του ξύλου.

Μεταφέρω ένα ωραίο θεματάκι απο το harmony, σχετικά με τραγούδια που μας κάνουν να κολλήσουμε για λίγο... Τις προάλλες ενώ έφτιαχνα καφέ, ξεκίνησε να παίζει στο ράδιο το Sometimes you can't make it on your own των U2 και μετά απο μερικά δευτερόλεπτα βρήκα τον εαυτό μου να κάθεται σαν χαζός στον καναπέ, "κολλημένος", σχεδόν έτοιμος να με πάρουν τα ζουμιά !!! Τί να πώ, ίσως είναι η είσοδος στην 4 δεκαετία της ζωής μου που μου προκαλεί ...ορμονικές διαταραχές !!!! :D :D

Είμαστε τρείς τώρα !!! :wink: