Silot

Ισως βιάστικα, έχεις δίκιο. Η ίδια (2η) κατηγορία είναι που μου προκαλεί κι εμένα υπερτασικά επεισόδια.... επιμένω: η αλλαγή τίτλου στο thread δεν μου άρεσε !!

Μια χαρά είναι ο χριστιανός' date=' απλά δεν παίζει τόσο όσο παλιά.... Το διόρθωσα :oops: η αλλαγή τίτλου στο thread δε μου άρεσε είναι η αλήθεια.

Εχω κλείσει σχεδόν ενάμιση χρόνο συμμετοχής στο noiz, και όσο μπαίνω στο Forum, τόσο σκέφτομαι (όταν σκέφτομαι), πως οι συζητήσεις περι guitar gear αντανακλούν εξαιρετικά την εικόνα που γενικά έχει η ελληνική αγορά του χώρου... Εύκολα γινόμαστε ξερόλες, εριστικοί, εξυπνάκηδες, δογματικοί κι απόλυτοι, παραβλέποντας αυτά που γίνονται "έξω", τα οποια αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν "φιλτραρισμένα" και εδώ. Το παρακάναμε ειδικότερα με την γραφική πλεόν κόντρα μεταξύ "κουρδισμένων" boutiqάδων, και "πονηρών" κινεζοlovers. Κάτι που αλήθεια σας λέω με κάνει και γελάω ώρες-ώρες, γιατί μου θυμίζει μια ατάκα που σκεφτόμουν στισ "δύσκολες" πωλήσεις όταν δούλευα σαν πωλητής του χώρου:"είναι έτσι αφού έτσι νομίζετε..." Επιχειρώ λοιπόν (λέμε τώρα), να γράψω αυτά που θεωρώ εγώ πραγματικότητα. Πείτε μου αν έχω δίκιο ή όχι. Κουρδισμένες κιθάρες υπάρχουν. Δεν είναι μύθος. Επίσης υπάρχουν εξαιρετικές κινέζικες κιθάρες, οι οποίες χτυπάνε στα ίσια δυτικές κατασκευές. Κάποιοι ανάμεσα μας μπορεί να μην ακούν το "κούρδισμα " μιας high end κιθάρας, κάποιο άλλοι να αδιαφορούν γι αυτό.Όλοι όμως αισθάνονται το ακριβό όργανο πιό σαφές και στιβαρό στα χέρια τους. Παράδειγμα οι Anderson. Συμφωνώ με τον SF πως είναι καρακομπρεσαρισμένες του κερατά, αλλά η αίσθηση που αφήνουν δεν εχει σχέση με καμμία strat κάτω των 1500 Ευρώ. Σκεφτείτε όμως πως αυτή η παντελής έλλειψη vintagίλας, ήταν το ζητούμενο για τον Anderson, ο οποίος "σιδερώνωντας" τον ήχο τους, τις εξάπλωσε ανάμεσα σε όλους του session παίκτες, οι οποίοι θέλανε αυτό ακριβώς: μια κιθάρα έτοιμη για recording, και φοβερά σταθερή για τα live. Πόσοι απο εμάς είναι ενήμεροι ότι στο Passion and Warfare, πολλά απο τα σόλο του... κοντού είναι γραμμένα με μια ProAm ? Το ίδιο μοντέλο χρησιμοποίησε εκτενώς ο Hammet στο Justice, αλλά και ο Huff στα early 90's Nashville sessions. Απο την άλλη, τέλη των 90's έτυχε να χρησιμοποιήσω για λίγο δύο κιθάρες με καταπληκτικό ήχο και προσωπικότητα, οι οποίες δεν απαιτούσαν υποθήκες για την απόκτηση τους: Cort MGM, και Yamaha Image. Aπίστευτα όργανα και τα δύο, αν και εξαιρετικά δύσκολα στην μεταπώληση. Ξέρετε όμως πως πολλά απο τα tracks του Still got the blues είναι γραμμένα με μια early 80's Tokai Love Rock ? Το οποιο μας φέρνει στο θέμα του ονόματος. Το οποίο μετράει, είτε μας αρέσει είτε όχι. Και μετράει γιατί αποτελεί εγγύηση για την αντοχή και σταθερότητα της κατασκευής, εγγύηση για την μεταπωλητική αξία, εγγύηση για την "ωρίμανση" αυτού που αγοράζουμε. Για παράδειγμα, η Les Paul, δεν χρειάζεται επιχειρήματα. Ξέρεις τί παίρνεις (αν αυτό είναι που θές), σταθερά κλιμακούμενη μεταπωλητική αξία, 9/10 φορές εξαιρετική κατασκευή, κλασικός ήχος, και φυσικά prestige. Εχω ακούσει πολλούς εδω μέσα να παραπονιούνται για τις τιμές ή το QC της Gibson. Για τους απαράδεκτους μαγνήτες των PRS όμως κανείς...ίσως απειδή τις θεωρούμε ακόμη απυρόβλητες λόγω των τιμών και του hype. Και το ίδιο ισχύει οπουδήποτε αλλού, gear-wise. Αλλο τό OCD κι άλλο το DS-1... και τα δύο εξυπηρετούν το κοινό τους, αλλά μην τα μπλεκουμε θεωρώντας πως ξανα-ανακαλύψαμε τον τροχό ! Τελειώνω γιατί το κούρασα, και κλείνω με κανα-δυό τσιτάτα (με τσακίσαν και οι μπύρες.. !!!) Δεν θα φτιάξεις μια Porsche αν βάλεις τον κινητήρα της στον σκαραβαίο. Αν δούλευε αυτό, θα το είχαν κάνει όλοι.... Ότι πληρώνεις παίρνεις (ναι, ισχύει ακόμα, γιατί άλλο οι GFS κι άλλο οι Lollars) Παίξε για να το φχαριστιέσαι, κι όχι για να αγχώνεσαι για το άν ο ήχος σου είναι έτσι ή αλλιώς......... (μεγάλη κουβέντα απο τον μάστορα Αχιλλέα Περσίδη, τον καλυτερο ακουστικό κιθαρίστα που είχαμε και έχουμε) Εν κατακλείδι,κάθε αγορά έχει το κοινό της, τον κόσμο της. Καλύτερα να ανοίξουμε λίγο τα μάτια μας και να μην μπερδεύουμε αυτές τις κατηγορίες μεταξύ τους ..

Πόσο οικονομικό ? Τόσο ...http://cgi.ebay.com/LAWRENCE-L250-Humbucker-Strat-Bridge-Neck-Guitar-Pickup_W0QQitemZ110019516557QQihZ001QQcategoryZ22670QQssPageNameZWDVWQQrdZ1QQcmdZViewItem ??

Όμορφη είναι η ατιμούλα, αλλά η αλήθεια είναι πως αν ήθελα οικονομική 335 μάλλον θα πήγαινα για την Scofield (2ο χέρι πάντα) :D :D http://cgi.ebay.com/Ibanez-John-Scofield-Signature-Model-Guitar_W0QQitemZ270017548113QQihZ017QQcategoryZ113479QQssPageNameZWDVWQQrdZ1QQcmdZViewItem

Η αλήθεια είναι πως αν δεν ζήσεις με κάποια όργανα ένα διάστημα, δεν μπορείς να καταλάβεις ουσιώδεις διαφορές. Οι μεγάλες διαφορές κρύβονται στις λεπτομέρεις όμως. Και αυτές πιστεύω πως δικαιολογούν μεγάλες διαφορές στις τιμές. Ενώ με εξοργίζει η τιμολογιακή πολιτική της Gibson (αυτό πάλι με το προ 3μήνου +22% πώς να το καταπιώ ?), ακόμη με συνεπαίρνει η κατασκευή μιας usa 335, κι ας είναι υποδεέστερη των Heritage, ή ακόμη και των Elitist... αυτό το συγκεκριμένο feeling που έχει η άτιμη είναι μοναδικό,κι ο ήχος της είναι τελείως "δικός της". Ααααααααααααχχχχχχχχχχχ.... :cry: :cry: :cry:

Αν δεν υπάρχει.. ....και ......δεν 'εχει ενδιαφέρον :lol: :lol:

Ναι' date=' αλλά δεν θα είναι Gibson !! 8) 8) Εεεεεε, μπορεί.. :oops: :oops:

1. Strats grow on trees :D :D 2. Funk ? ξανα-άκου Prince με NPG..... 335 all the way !

Yep !! Απο τότε που την έδωσα δεν έχω βρεί ακόμη κάποια που να "κολλάει" παντού ηχητικά, να είναι ευκολόπαιχτη και εργονομική, και πάνω απο όλα να έχει προσωπικότητα..... Μπορεί να είναι crystal clear (Carlton), edgy (Freddie King, Marr, Butler, Oakes), crunchy (Ten Years After, old Clapton), heavy (Lifeson) και φυσικά high gain lead ( Eric Johnson, Lee Ritenour). Και κάθε φορά, αν έχεις χρησιμοποιήσει 335, καταλαβαίνεις την χροιά της, την "ξεχωρίζεις" γιατί έχει μια περίεργη "ξυλίλα" ο ήχος της.... Τί άλλο να θέλω ? 8)

Νο 5: Κούκλα. Η πιό ενδιαφέρουσα Hamer που έχω δεί. Νο 4 :Παραλίγο να την αποκτήσω πρόπερσι, και μου ΄μεινε απωθημένο. Η πιό όμορφη PRS που φτιάχτηκε ποτέ, και το τέλειο lead όργανο. Λήξις ! Νο 3: Η πιό versatile κιθάρα όλων των εποχών. Νο 2: Danny Gatton signature. Κατ΄εμέ, η καλύτερη Tele που έχω πιάσει ποτέ με τα κουλά μου. Ξεχάστε τις Nocaster, Cunetto Relics κτλ... THIS IS IT ! Νο 1: Η μαμά όλων ......

Αν και μετά απο αυτά που διάβασα απο σένα και το Νίκο για τον ...άλλο Γερμανό, ψήνομαι για κάτι τέτοιο για την les paul.......... http://cgi.ebay.com/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&ih=003&item=130014548594&rd=1&sspagename=STRK%3AMEWA%3AIT&rd=1

Είμαι σχεδόν στα πρόθυρα του να κρεμάσω το κολλητήρι μετά τους harrybardens !! Αυτοί οι μαγνήτες μου θυμίζουν την εποχή που απέκτησα τον πρώτο μου Boogie : κάθε μέρα ακούω και κάτι καινούριο,που δεν πίστευα πως μπορούσα να "βγάλω" ηχητικά ! Revelation :D

Οποιος μπορεί ας το χτυπήσει αυτό το πραγματάκι παιδιά, είναι κρίμα να καταλήξει σε κάνα μπουχέσα συλλέκτη :cry: :cry: http://cgi.ebay.com/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&ih=010&item=200014961281&rd=1&sspagename=STRK%3AMEBI%3AIT&rd=1

Χμμμμ.....εεεε......ναι.... καλά..(είμαστε σίγουροι πως η ακοή μας είναι ok έτσι ?) :lol: :lol: :lol:

:arrow: Αφενός το ξέρεις πως το QC στις custom δεν έχει καμμία σχέση με τα 50's' date=' και αφετέρου η παλαίωση ξύλων και μαγνητών κάτι παραπάνω προσθέτει στον ήχο , μην αρχίσουμε να μαλλιοτραβιόμαστε και γι'αυτό [img']http://i87.photobucket.com/albums/k132/toliskoskinas/duck.gif[/img]

Ασε τώρα, μη θίγεις την vintage αγορά γιατί εκεί τα πράγματα είναι απίστευτα εκνευριστικά !! όλοι έχουμε παίξει κάποια στιγμή μπορούχες που τώρα κοστίζουν πάνω απο 5-6 χιλιάρικα. Ειλικρινά πιστεύω πως τα πράγματα εκεί είναι τελείως κατευθυνόμενα και στερούνται λογικής. Και σίγουρα δεν μπορούμε να συγκρίνουμε το hype και τον δηθενισμό που κουβαλάει η vintage αγορά , με οποιονδήποτε Suhr, Koll, ή Anderson, των οποίων το αντικείμενο προς debate καταλήγει κάποτε και στον ήχο σε αντίθεση με τους ....συλλέκτες που αναλώνονται στο άν οι βίδες του pickguard είναι όλες γνήσιες και θεωρούν δεδομένο(ήμαρτον) πως αν το όργανο είναι παλιό τοτε ηχητικά σκοτώνει . Και εντέλει προσωπικά πιστεύω πως καμμία original vintage Fender δεν πρόκειται να αποκτήσει τον ήχο που θα έχει μια CS Fender όταν με το καλό φτάσει τα.. 50 !

Σε όλα έχεις δίκιο. Η μεγάλη διαφορά με εκείνη την εποχή όμως, είναι (όπως και σε όλα τα υπόλοιπα) πως δεν υπάρχει πια μόνο μία ή δύο εταιρίες που κατασκευάζουν κιθάρες, κι ούτε οι παίκτες είναι τόσο αδιάφοροι ή ανυποψίαστοι απέναντι στο όργανο. Τα επίπεδα έχουν αλλάξει δραστικά, κι άν κάποιος εντέλει πιστεύει πως μια ελιτίστικη προσέγγιση στην κατασκευή μπορεί να φέρει καλύτερο ήχο ή και playablility σε σχέση με τις προχειροκατασκευές του παρελθόντος , τότε μπορεί να έχει και δίκιο....

Αν σου αρέσει το GR γιατί να θές να μανουριάσεις ? μάλλον δεν σου χρειάζεται τίποτα απο τα δύο ακόμη... ίσως αργότερα κάποιος ενισχυτής. Το DI εξυπηρετεί άλλες καταστάσεις, και επι του παρόντος δέν σου χρειάζεται. Μια φτηνή προενίσχυση είναι πάντα χρήσιμη. Ειδικά όταν γράφεις απευθείας στην κάρτα. Υπάρχουν προσιτοί δικάναλοι προενισχυτές που "βολεύουν" και τα δύο ταυτόχρονα... τυχερούλη :lol: Μικρόφωνο, σαφώς πυκνωτικό. Οποιαδήποτε midi πεταλιέρα/controller μπορεί να ελέγξει βασικές παραμέτρους.. Εεεεε...ναί !! :D Γιατί πάντα το "κλιπαρισμένο" (βλ. overdrive) σήμα είναι δυνατότερο απο το normal (βλ. καθαρό) Με το pc που χρησιμοποιείς, κάθε φορά που ανοίγεις το GR επεξεργαστής και μνήμη φιλούνται και ετοιμάζονται για αναχώρηση. Αφού δεν σου βγάζει μπλέ οθόνη να είσαι και ευχαριστημένος ! Πάρε πρώτα το καινούριο pc και μια καλή κάρτα και μην ψάχνεις τρόπους να αδειάσεις τις τσέπες σου ανευ λόγου....

Μάλλον μιλάμε για κάτι το οποίο θα πρέπει αμέσως μόλις αφιχθεί,να γεμίσεις το ψυγείο μπύρες,και να φροντίσεις να με ειδοποιήσεις πάραυτα !! Αυτό που φαντάζομαι μου αρέσει ...