Δεν ξέρω αν είναι θέμα χορδών, αλλά άκουσα και καλό ήχο και καλό (συνθετικά) κομμάτι. Ειδικά το μέρος από το 3,13 και κάτω είναι σούπερ.
Επιτέλους βγήκε ήχος ανθρωπινός. Αυτό το κλιγκι-κλιγκι που μας είχες συνηθίσει μου έδινε στα νεύρα.
Παρ' ότι διάβασα και ξαναδιάβασα το στίχο, παρ' ότι άκουσα και ξανάκουσα το κομμάτι δεν κατάλαβα τι ήθελες να πεις.
Αν ήθελες να μας κάνεις ν' αναρωτηθούμε επέτυχες, αν ήθελες να μας μεταφέρεις κάτι που έχεις στο μυαλό σου, απέτυχες.
Οι πονηροί παίρνουν στρατ εσχάτως. Οι αδαείς πουλούν φθηνά και θα τους τις φορτώσουν οι πονηροί αργότερα σε υπερδιπλάσιες τιμές λέγοντας τους ότι η πραγματική κιθάρα είναι η στρατ.
Εννοείται. Πρωτίστως ότι έχει ο καθένας στο μυαλό του. Εγώ π.χ. τρελαίνομαι για τον outa phase ala P. Green ήχο της Les Paul που άλλοι ξινίζουν όταν τον ακούν.
Είμαι στο Malmo festival σε συναυλία. Ακούω ένα μαγικό ήχο και καρφώνομαι (μπορεί να με πέρασε και ο κιθαρίστας για ντιγκιντάγκα προς στιγμήν). Κιθάρα Les Paul CS 57. Τελειώνει το live πλήσιάζω σκηνή, δίνω συγχαρητήρια, ρωτάω - βλέπω πετάλια. Archer επάνω σε Zendrive. Αυτό ήταν. Δεν παραβλέπω τα υπόλοιπα αλλά εκεί ήταν το μυστικό.