Nestoras

Έχω την τύχη κάθε χρονιά ν΄ανεβαίνω στη Σουηδία. Στα φεστιβάλ που γίνονται γνώρισα σπουδαίους μουσικούς με κορυφή τον Janne Schaffer, καθώς και συλλέκτες δίσκων, οργάνων κλπ. Ένας από αυτούς που είναι Ούγκρος μου έδειξε τη συλλογή του που απετελείτο από vintage όργανα που όμως τα είχαν στη κατοχή τους μεγάλα ονόματα της μουσικης. ( π.χ η κιθάρα που είχε ο Bryan Ferry στο εσώφυλλο του For your pleasure). Εγώ βέβαια κόλλησα με μία sixties strat ( η μεγάλη μου αγάπη) και με μία fifties soapbar Les Paul. Η stratocaster είχε ωραίο feel, σωστό βάρος, αλλά δεν μου έδωσε αυτό το συναίσθημα του να πάθω τη πλάκα μου. Αντίθετα παίζοντας στο Μusic Borsen μια vintage reissue με Van Zandt μαγνήτες, την ''άκουσα'', και ακόμα μετανειώνω που δεν είχα την κάρτα μου μαζί μου. Όπως λοιπόν λέει και ο Superfunk με τον οποίο συμφωνώ 100% δεν είναι όλες οι παλιές αριστουργήματα, και όλες οι καινούργιες μάπες. Στη μέχρι τώρα ''μουσική'' μου πορεία έχω αλλάξει 20 με 22 stratocaster και οι αθλιότερες ήταν μία του ΄77 , μία του ΄89 και μία vintage reissue του ΄91. Απλά η πείρα μου έχει διδάξει ότι αν μια κιθάρα σου κάνει κλίκ με το πρώτο άγγιγμα, τότε αυτή πρέπει να πάρεις και κατα πάσα πιθανότητα θα σε συντροφέβει μιά ζωή. Αν κλικάρετε παρακάτω θα δείτε τον μουστακοφόρο Ούγγρο συλλέκτη, τον ηχολήπτη της Eurovision στο Malmo καθώς και τις 2 προαναφερθείσες πανάκριβες κιθάρες από τη συλλογή του.

Νικολόπουλος, το μικρό δεν το θυμάμαι. Ξεκίνησε κατά πάσα πιθανότητα από τούς Charms και έχει μεγάλη συμμετοχή στη δισκογραφία.

Φίλοι του Rock των 70΄ς δεν θα μετανιώσετε αν έλθετε στο Lazy στις 25/12/2008 στη συναυλία των Four Wheel Drive. Εύχομαι καλές γιορτές σε όλους. Αν κλικάρετε θα ακούσετε το You 're the violin των Nazareth από τον αγαπημένο μου δίσκο τους, Close enough for rock 'n 'roll.

Κυκλοφόρησε το 1972 με ετικέττα S.I.S. και κωδικό SR 0125S και η τιμή του είναι 1800 λίρες Αγγλίας για τον έγχρωμο διπλό φάκελλο, 1300 για τον ασπρόμαυρο, και 1000 για το μονό φάκελλο. Η μπάντα ήταν τετραμελής από το Northampton και φορμαρίστηκε από τον κιθαρίστα Steve Giles. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε σ΄ενα Σαββατοκύριακο και όταν τυπώθηκε μοιράστηκε στους φίλους της μπάντας. Οι 10-12 πρώτοι είχαν και booklet. Έκαναν κάποιες συναυλίες και σαπορτάρησαν τους Status Quo το 1971. Ο δίσκος έχει πολλές φορές επανεκδοθεί επίσημα ή ανεπίσημα αλλά σε λίγες κόπιες που και αυτές είναι ακριβές. Αν θελήσετε να τον ακούσετε προτιμήστε τις εκδόσεις της Darkside του 1991 ή της Akarma. Eγώ έχω τη marble vinyl έκδοση της Αkarma που έχει καλό ήχο. Όσον αφορά τη μουσική αξία θα΄θελα να πω ότι δεν συγκρίνεται με τ΄αριστουργήματα του Progressive-Hard Rock που κυκλοφόρησαν από τις μεγάλες εταιρίες αλλά για private press είναι πραγματικά αξιέπαινο.

Αυτή!

Ακούστε και μία ριψοκίνδυνη κιθαριστική προσπάθεια από μας να παίξουμε Chicago.

Είδα ότι πολλοί μπήκατε στο δελτίο τύπου και κάποιοι ακούσατε τη διασκευή μας στο Sweet Emotion των Aerosmith. Θα ήθελα να προσθέσω ότι το γκρούπ μας δεν παίζει μόνο κομμάτια γνωστών συγκροτημάτων αλλά προσπαθεί να γνωρίσει στο ακροατήριό του και αριστουργήματα αγνώστων όπως π.χ το Double Cross των Bloodrock που μπορείτε ν΄ακούσετε αν κλικάρετε παρακάτω. Αν θέλετε να μάθετε οτιδήποτε για τους Four Wheel Drive μην διστάσετε να ρωτή- σετε. Ευχαριστώ, Νέστορας.

Oι Four wheel Drive είναι μία μπάντα από σαραντάρηδες που τους αρέσει το Rock. Τα καταφέρνουν καλύτερα όταν παίζουν Hard Rock των 70'ς. Ενίοτε παίζουν και Βlues αλλά το αποτέλεσμα πάλι Hard είναι. Τα ονόματα τους είναι Μάνος, Νέστορας, Περικλής, Γιώργος και τα hobbies τους είναι η δισκοσυλλογή καθώς και το συνεχές ψάξιμο για μουσικά όργανα. Εμφανίζονται περιστασιακά, και το επόμενο κλεισμένο Live τους είναι στις 25 Δεκ. στο Lazy Λ. Πεντέλης 1. Όσοι πιστοι...