Mπορεί να μην έπαθα τη πλάκα μου μ' αυτό που είδα και άκουσα, (όπως και με τις τεχνικές δυνατότητες της μπάντας) αλλά δεν συμφωνώ και μ' αυτό το της παρωχημένης μουσικής.
http://www.youtube.com/watch?v=-bbQUDFkdsU
Του προηγούμενου? δηλ τώρα δεν είναι?
Για δες από τις συναυλίες του 20.. σε φοβερό δίδυμο με τον Doyle Brahmal jr.
Ε! όχι και άγνωστο το Chinatown των Thin Lizzy.
Θα θεωρούσα άγνωστη τη συνεργασία που είχε κάνει με τον Al Stewart αλλά όχι με τους Lizzy, όπου μ' αυτούς ηχογράφησε 2 lp, 1) Cninatown, 2) Renegade.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του άντεξε μόνο για τα 2 αυτά lp γιατί όλοι οι λοιποί ήταν όλη την ημέρα κόκκαλο και το μήκος κύμματός του ήταν αλλού.
Απ' όσες Les Paul φίλων πέρασαν από τα χέρια μου και φόραγαν Βurstbucker δεν θυμάμαι να εντυπωσιάστηκα από καμμιά. Το ότι όμως τους προτιμάει ο κιθαρισταράς Warren Haynes για τη signature κιθάρα του με βάζει σε σκέψεις. (ότι δηλ κάτι δεν ακούμε καλά).
http://cgi.ebay.com/ORIGINAL-GIBSON-PAF-PICKUPS-DBL-BLK-W-COVERS-PAIR_W0QQitemZ150386956640QQcmdZViewItemQQptZGuitar_Accessories?hash=item2303c2d960
Μην γελάσεις, αλλά άκουσα ένα παρόμοιο σετ σε μία από τις κιθάρες του φίλου μου Βασιλάκη Κό... (όχι παλιά Gibson) και μου πέααν τ' αυτιά. Ότι άλλο και αν έχω ακούσει ήταν μακράν. Και τελιώνεις με το ψάξιμο.
Σε ένα παλιό Guitar player είχα διαβάσει ότι ένας Latin jazz κιθαρίστας (πιθανόν Carlos Rios, που είχε κάνει και session στον Lionel Richie) είχε ακριβώς τον ίδιο προβληματισμό. Έπαιζε Gibson κιθάρες αλλά ο ήχος της εποχής ('80'ς) ήταν strat. Και επειδή με τίποτα δεν του καθόταν το scale της Fender ζήτησε να του φτιάξουν στρατοκιθάρα με gibson scale. Θα ψάξω να βρώ το συγκεκριμένο τεύχος και θα σου δώσω έξτρα πληροφορίες. Αν παρεπιπτόντως δεν το βρω ίσως το όνομα που σου έδωσα σε βοηθήσει σε περαιτέρω ψάξιμο.
Συμφωνώ, μόνο που επειδή βγαίνει και απίστευτο σκουπιδαριό, το οποίο προωθείται κιόλας από τα διάφορα μέσα, μας κάνει ιδιαίτερα σκεπτικούς και παραβλέπουμε ή χανουμε τ' αριστουργήματα. Και μακάρι να είμαστε τυχεροί να τ' ανακαλύψουμε τα επόμενα χρόνια.
Μπορώ να δεχτώ το "δεν μου αρέσει" ή "δεν μου πάει" ή είναι "flat". Αλλά το άχρωμο και βαρετό μου φαίνεται λίγο περίεργο, τη στιγμή που το συγκεκριμένο και ποικιλία έχει όσο αφορά τη ροή του (αλλαγές ρυθμού, ακκόρντων, διάθεσης) αλλά και η μπάντα δεν μου ακούγεται βαριεστημένη.
Τάκη εμείς ευχαριστούμε για τη γνωριμία-επίσκεψη-εμπειρία. Όταν τα ρημιξάρουμε θα ανεβάσω κάτι από αυτά που γράφτηκαν. Με πρώτο άκουσμα πέρα από τα λαθάκια, τζαμάρισμα της υπόθεσης κάποια έχουν πολύ καλά στοιχεία, ήχο και βέβαια πολύ μεγάλη κιθάρα από σένα.
Ευχαριστώ όλους εσάς που ακούσατε το κομμάτι και για τα σχόλιά σας.
Για τον φίλο που του θυμίσαμε τους Grand Funk το καταγράφω στα υπέρ μας γιατί οι συγκεκριμένοι είναι από τους πολύ αγαπημένους μας.
Τα σόλο δεν είναι όλα δικά μου (μόνο το αριστερό κανάλι).
Όσο για το hard-panning είναι μια επιλογή του Drummer-ηχολήπτη μας που έχουμε ακούσει πολλά αντιδιαμετρικά σχόλια. Harris όπως καταλαβαίνεις η θέση του προς το παρόν είναι ακλόνητη.
Πιστεύω κάποιους από 'σας να τους γνωρίσω από κοντά στο Noiz night.
Θα μου πείτε, σήμερα πόσταρε ο ΕΖ κομμάτι τι θες και εμφανίζεσαι και συ.
Το άκουσα όμως σε κάποιο παλιό cdάκι μας και επειδή πραγματίκά μου άρεσε είπα "το στέλνω". Στο κάτω -κάτω όταν κυκλοφορούσαν δίσκο οι Zeppelin δεν μπορούσαν π.χ. να βγάλουν δίσκο οι Bloodrock? (Απάντηση στην εισαγωγική πρόταση).
Sad_world-_F.W.D..mp3