Nestoras

Συντοπίτες, εκ Μεσσηνίας ορμώμενοι θα σας δώσω τα συγχαρητήριά μου για τη προσπάθειά σας. Μπράβο που επιλέξατε ένα δύσκολο είδος για να εκφραστείτε. Εκπληκτικό εξώφυλλο. Όσον αφορά τη μουσική τώρα, νομιζω ότι έχετε μπλέξει λιγο τα πράγματα μ' αποτέλεσμα να μην είναι απόλυτα σαφές το τι συμβαίνει στο κάθε κομμάτι (απ' τα 2 που άκουσα). Σίγουρα διέκρινα εκτελεστικές δυνατότητες που κάποιες φορές όμως λειτουργούν εις βάρος της σύνθεσης. Νομίζω τόσες εναλλαγές των time signatures αλλά και του ύφους κουράζουν και δεν ξεκουράζουν το αυτί. Μη μου πείτε ότι αυτές είναι οι επιταγές του Prog-Rock, γιατί δεν είναι. Στ' αρνητικά η προφορά και ο new wave τρόπος ερμηνείας του τραγουδιστή, αλλά και ο ήχος της κιθάρας. Στα θετικά υπάρχουν πολλά όμορφα θέματα που αν είχαν τοποθετηθεί όχι τόσο άναρχα, πιθανά να μιλάγαμε για το next big thing. ;)

Πήραμε και Whammy; Η επιλογές των νοτών σου είναι πολύ καλές, δεν είναι πολύ καλά παιγμένες όμως. Θα σου πρότεινα ν' ακούσεις λίγο Santana είναι μάστορας σ' αυτά.

Έτσι ακριβώς. Α! και είσαι καλύτερος εκεί που παίζεις λίγα. ;)

Ακούγοντας το It's time έχω να παρατηρήσω τα εξής. Το κομμάτι το κάνατε παραγωγή μόνοι σας ή το έκανε κάποιος επαγγελματίας; Αυτό το ρωτάω γιατί το κομμάτι είναι πολύ ωραίο και αν συνέβη το 2ο θα έπρεπε να διορθώσει τα εξής: 1) Ο τραγουδιστής έχει πολύ μέτρια προφορά στην αγγλική γλώσσα και κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να τραγουδάει στα ελληνικά. 2) Τα τύμπανα είναι χαμηλά - υποτονικά γραμμένα. 3) Κανένα από τα σόλα δεν είναι επιπέδου, να σπρώξει το κατά τ' άλλα εξαιρετικό κομμάτι.

Άλλος ένας που έβλεπε B&B: Ridge meets Brooke (1987)

Κάνει ο Superfunk μαθήματα κιθάρας; :D

Toυρουρουριρερουρε. ;D

Προτιμώ τις αγγλικές κόπιες (αν και "πεφτουν" γρηγορότερα). Έχω ακούσει και εκπληκτικές ελληνικές κόπιες* όμως. *Βad Co, This Was (Jethro Tull), Electric flag,...... ;)

Για δείτε. :)

Κομματάρα, φοβερός ήχος, εκπληκτικά ριφφ τέλους. Υ.Γ. Αντε ν' ακούσουμε και κανά τραγούδι, πήξαμε στο κουβεντολόι τις τελευταίες 'μέρες. :)

Ignantios ντυμένος είναι σαν μακαρονάδα χωρίς τυρί. :o Υ.Γ. Ωραία ακούγεται, είναι και ο παίχτης όμως. ;)

Υπάρχει διαφορά, από pressing σε pressing, από σειρά σε σειρά, από έκδοση σ' έκδοση, από χώρα κατασκευής σε χώρα. Έχω ακούσει απίστευτα πράγματα (σε διαφοροποιήσεις), εκείνο που μου έχει μείνει πιο πολύ ήταν με το Strange days των Doors. Eίχαν περάσει από τα χέρια μου ένα σωρό κόπιες (ελληνικές, γερμανικές, ολλανδικές...), ε! λοιπόν τον δίσκο τον άκουσα όταν απέκτησα την original αμερικάνικη κόπια, άλλο πράγμα. Προς Θεού, δεν προτείνω σε κάποιους να ξεφραγγιαστούν ψάχνοντας εξειδικευμένες κόπιες, αλλά γι' αυτούς που έχουν ευαίσθητα αυτιά, όντως διαφορές υπάρχουν. ;)

Eδώ πραγματικά βρίσκομαι σε δύσκολη θέση, δεν ξέρω τι μου αρέσει περισσότερο ο Jimmy ή η Kelly. ;)

Tα χέρια του και τα δάχτυλά του τα είδες*. Εκεί είναι ο ήχος. Υ.Γ. *Επειδή τα είπαμε αρκετή ωρα, θα σου πω ότι μου θύμισαν τα του φίλου μου του Νίκου (άλλος Νίκος αυτός) που είναι παλαιστής. ;)

Όχι, ο "δικός μας" Μιχάλης Καπηλίδης. :)

Εγώ το βρήκα εξαιρετικό και θα θέσω προς επαναδιαπραγμάτευση το θέμα 1.37-1.39. Άκουσε και θα καταλάβεις.

;D Λαϊκά. Για τη κιθάρα έχω άποψη, αφού αυτή περιεργάστηκα. Ενισχυτές 2, Fender Deluxe Reverb, Marshall plexi Re. Πετάλια, Telegun overdrive, Dunlop Cry Baby, Maxon vintage overdrive pro+, και άγνωστο Univibe..

http://www.popsike.com/ Εχω αυτό http://www.amazon.co.uk/Penguin-Price-Record-Collectors-Reference/dp/0141012005/ref=dp_ob_title_bk και αυτό http://www.amazon.co.uk/gp/product/095326016X/ref=as_li_qf_sp_asin_il?ie=UTF8&tag=sweetmemoriev-21&linkCode=as2&camp=1634&creative=6738&creativeASIN=095326016X μόνο που αυτό αναφέρεται μόνο σε αγγλικές εκδόσεις.

Τους είδα χθες στο Stage. Άλλη μια φορά ρεσιτάλ από 3 μουσικαράδες. Όλοι σε πολύ υψηλό επίπεδο με τον Μιχάλη να κερδίζει λίγο στα σημεία με το παίξιμο αλλά και με τον ήχο του. Έπιασα και τη κιθάρα του Νίκου. Λοιπόν, παλιά vintage 62 (80's) λαχανί, με vintage γέφυρα με graph saddles, εμφανείς 2 τρύπες από παλιά τοποθετημένο Floyd Rose. Αλλαγμένο neck Allparts 22 frets, παχύ-λίγο λεπτότερο από 57άρι Gibson, radious μάλλον 9.5, τάστα medium jumbo. Lock keys. Antiquity pickups. Βάρος μέτριο, 12άρι σετ χορδών-άνετο παίξιμο (για κάποιον σαν και μένα που παίζει 10άρι, αν και δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα και στο 11άρι των κιθαρών του jazzjoker). Παίζουν και σήμερα. ;)

http://www.ebay.com/sch/Records-/306/i.html?_nkw=greek&_catref=1&_clu=2&_fcid=80&_localstpos=&_sc=1&_sop=16&_stpos=&_trksid=p3286.c0.m1538&gbr=1

Nα μη ξεχνάμε ότι με το Boss TU-2 ή 3 μπορούμε να τροφοδοτήσουμε με 9volt ρεύμα και τα υπόλοιπα (έως 7) πεταλάκια μας. ;)

Ναι.

Εγώ και κάτι χιλιάδες άλλοι. ;)

...όπως και το ότι έχω δει Fender/Gibson που κόντραραν στα ίσα τις Εκο. ;D

Η καλύτερη Les Paul κόπια που έχω παίξει ήταν μια 70's Ibanez gold top. Για Strat νομίζω ότι οι πρώτες JV Squire ήταν σπουδαία όργανα, μόνο που τα ηλεκτρονικά τους χρήζουν αλλαγής (οι μαγνήτες ήταν αμερικάνικοι μεν αλλά σε μια που είχα χρειάστηκε να τους κερώσω γιατί δεν άντεχαν πολύ drive :D). Αντίθετα στις Τele η αντίστοιχη σειρά JV δεν μ' επεισε αν και καλύτερα να πουν τη γνώμη τους οι Telecasterάκηδες. Οι Τοkai τώρα έχει πολύ ωραίες early 80's κόπιες (Strat, Les Paul) με μαγνήτες β' κατηγορίας όμως και ηλεκτρονικά του "πισινού". Οι Burny, Greco που έχουν περάσει απ' τα χέρια μου (τις έπαιρνε με το κιλό ο συμπαίκτης μου), είναι αρκετά σκαλιά πάνω από starter μοντέλα αλλά απέχουν από το να θεωρηθούν τοπ επιλογές.