X-minor

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον παίζει μεγαλύτερο ρόλο και το G.A.S. (ανάλογα το άτομο). Και αυτό να είχα... Δεν θα με χαλούσε κανένα Dingwall, Alembic, Fodera, Sadowsky... κλπ. κλπ. κλπ. :-\

Εκεί παίζουν 8χορδες. ;)

Για μια καλή κιθάρα χρειάζονται αρκετά χρήματα, τα οποία δεν μπορούν/θέλουν να τα διαθέσουν όλοι. Κι εφόσον μια Τσέχα κάνει τη δουλειά της όπως πρέπει, για κάποιον που εμπίπτει στην προαναφερθείσα κατηγορία είναι ότι πρέπει. Όπως λέει κι ο Yameth, δεν είναι τι έχεις, είναι τι κάνεις μ'αυτό. Κι εκτός αυτού, δεν σημαίνει πάντα ότι ακριβές = καλές. Όπως είπες, ΠΑΡΑ πολλές φορές πληρώνεις το logo κι όχι την αναμενόμενη ποιότητα.

Πρώτα απ'όλα πρέπει να δείς και να καταλάβεις τι ακριβώς θέλεις απ'το όργανό σου, πριν αρχίσουν ΆΛΛΟΙ να σου προτείνουν 4-5-6-10 χορδές, active/passive, 40 τάστα, μαγνήτες με τεράστιο output, γέφυρες από 40 μέταλλα και λοιπά κερασάκια. Το να μην πειραματίζεσαι με τον ήχο σου το βρίσκω λιγάκι μπούρδα. Αν θες να μάθεις, παίζεις και λιώνεις πάνω στο όργανο. Αν θες να έχεις ήχο, επίσης λιώνεις τον εξοπλισμό σου μέχρι να βρείς αυτόν που σου ταιριάζει. Δεν σημαίνει πως το ένα "αφαιρεί" από το άλλο. Η επιλογή είναι καθαρά δική σου, και πάντα έχοντας υπ'όψην τι και πως θέλεις να παίζεις. Δεν χρειάζονται πάντα 6 ή 5 χορδές, δεν χρειάζονται πάντα 28 τάστα, και δεν χρειάζονται πάντα τα υπέρτατα εργαλεία άμα ξέρεις να παίζεις. Πολλές φορές τα περισσότερα πράγματα που έχει πάνω ένα όργανο μπορεί να είναι και περιττά, και να σε εμποδίζουν αντί να σε βοηθούν. Occam's razor.

Οι in flames είχαν D, πήγαν σε C και σε φάσεις χρησιμοποιούν drop A#. Οπότε δες πρώτα αν σε βολεύει και για άλλα παιξίματα και μετά προχώρησε στην αλλαγή. Χορδές σίγουρα 13άρες. Απορώ πάντως πως δεν χρησιμοποιούν 7χορδες με τέτοια κουρδίσματα.

Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, απλή τεχνική είναι. Παίζεις κανονικά το strumming στις τρείς συγκεκριμένες χορδές (root και οκτάβα), και την ενδιάμεση τη mute-άρεις απαλά με το δείκτη. Αν τυχόν φύγει το χέρι σε πιο πάνω χορδές μπορείς να βάλεις και το μέσο να ακουμπάει απαλά (όχι όπως βγάζουμε αρμονική) την αμέσως προηγούμενη χορδή.

Για ελλάδα δεν ξέρω, αλλά τα περισσότερα γνωστά e-stores την έχουν. Σαν side note πάντως, θα σου πρότεινα μια κλασσική fender γέφυρα αντί της badass. Πολύ κακό για το τίποτα.

Εγώ προτείνω να συνδυάσουμε την πρόταση του allobar και του μπίχλα. In the end, there can be only one! Greeklander!

Σ΄το διόρθωσα! ;D

Live your myth in greece!!! Τίποτα δεν θ'αλλάξει.

+200

My bad.

Απ'όσο γνωρίζω καμία epi δεν έχει έβενο. Είσαι σίγουρος ότι ήταν έβενος? Μήπως στο πέρασαν κάνα χέρι φούμο να φαίνεται κατράμι μεταλλικό η ταστιέρα?

Είναι λίγο st. anger αλλά εντελώς off-topic.

Φίλτατε καλύτερα πάνε δοκίμασε όποιες και όσες μπορείς, γιατί από δω, ειδικά για all around θέματα, θα πάρεις απαντήσεις από fender μέχρι b.c. rich και δεν παίζει να βγάλεις άκρη.

Καλά, πέραν της πλάκας, ο Duff έχει παίξει με aerodyne, κάνα δυό φορές τον έχουν πετύχει και με jazz, κι άπειρες άλλες χρησιμοποιεί ένα 80's fender P/J (αν θυμάμαι καλά power jazz ή κάτι τέτοιο), και το γνωστό rack μαζί με GK. Από 'κει και πέρα, αυτό που ακούω στο bass track δεν μου κάνει για "αρπαγμένο" ενισχυτή, αλλά για overdrive πεταλάκι ή post εφφέ. Με μια πενούλα πάντως, λίγο πιο δυνατά χτυπήματα και ελάχιστο overdrive και chorus πιστεύω θα το πετύχεις. Για το MXR δεν γνωρίζω τίποτα, πάντως. edit: Στο πρώτο βίντεο μου κάνει άνετα για ψιλοαρπαγμένο ενισχυτή, αν και ουσιαστικά η πένα κάνει τη διαφορά, δεν παίζει με πολύ gain.

Εμένα για JB με χαμηλό action και overdrive μου κάνει. ;D

Καλόπαιχτο! Επιτέλους κι ένα εξάρι με πιο γεμάτο μανίκι, ένα ibanez 6αρι που είχα το'δωσα γι'αυτόν ακριβώς το λόγο! Άιντε ν'ακούσουμε και κανένα clipάκι.

Από τα... υπόλοιπα τι έχεις? Ενισχυτή, άλλα πετάλια κλπ. Γιατί ένα πεταλάκι distortion μόνο του δεν κάνει θαύματα, και ο ήχος που ακούς είναι γραμμένος από άγνωστο, αλλά προφανώς δυνατό εξοπλισμό, και αρκετά επεξεργασμένος. Άσε που αν τον ακούσεις απομονωμένο από τα υπόλοιπα θα'ναι πιθανότατα σαν metal zone σε fender champ!

+1 Δεν συμμαζεύεται εύκολα... Καλή λύση πρέπει να'ναι ο D-Sonic της DiMarzio.

Κι οι δύο είναι budget κιθάρες, οπότε δεν περιμένεις να'ναι και τίποτα custom. Από αυτή την άποψη, έχοντας μια gothic LP, δεν μ'έχει απογοητεύσει. Έχει λίγο περίεργο μανίκι, αλλά συνηθίζεται εύκολα. Η Ibanez βέβαια σ'αυτό το θέμα είναι γνωστή - υπερλεπτα μανίκια και flat ταστιέρες. Και οι δύο κιθάρες έχουν ανεκτούς μαγνήτες (οι epi "λασπώνουν" πιο εύκολα απ'τους infinity) και hardware, αλλα συνήθως σ'αυτές τις τιμές τραγικά nut, και πιθανότατα θα χρειαστεί ν'αλλάξεις και όλα τα ηλεκτρικά μαζί με τους μαγνήτες. Το κακό είναι ότι σε όσα φθηνά μοντέλα της ibanez έχω δεί το basswood που έχουν δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, και τα ξύλα της gothic είναι επίσης στα ίδια. Επίσης, ως explorer, να ξέρεις πως κι οι δύο θα'χουν μάλλον neckdive. Κατά τ'άλλα, μια χαρά επιλογές είναι, αν και άποψή μου είναι να δώσεις κάτι παραπάνω (που ούτως ή άλλως θα σκάσεις για το "σουλούπωμα") και να πάρεις κάτι όπως το θες έτοιμο. Μπορείς να κοιτάξεις και σε μεταχειρισμένα, όπου συνέχεια υπάρχουν πολύ καλές ευκαιρίες.

Είχα μια άλλη jackson με το ίδιο licenced FR, και ακόμα και όταν το παράκανα (αρκετές φορές) δεν μασούσε μια. Αν το σετάρεις σωστά είναι ΠΑΡΑ πολύ καλό σύστημα, άσχετα αν είναι licenced. Επίσης, γίνεται πολύς λόγος περί των φθηνών rich με τα original FR, και μάλλον για κινέζικες κόπιες με την ίδια ταμπέλα τα κόβω... Και πάλι όμως, δεν γνωρίζω περαιτέρω τι μπορεί να παίζει.

Δυστυχώς ή ευτυχώς οι περισσότεροι θα προτιμούσαν ένα μεξικάνικο fender από ένα squier, άσχετα αν τους αρέσει περισσότερο το squier. Και φυσικά ο λόγος είναι το decal στο headstock και τίποτα άλλο. Γι'αυτό και υπάρχει ακόμα η Μεξικάνικη γραμμή. Δεν λέω βέβαια πως όλα τα μεξικάνικα είναι χάλια, τρανό παράδειγμα τα classic 50 precision, τα οποία είναι απίστευτα μπασσάκια, αλλά τα standard δεν μου λένε απολύτως τίποτα σε σχέση με τα squier. Όσο για τα roadworn, είναι η μεγαλύτερη μούφα του αιώνα, και σαφέστατα μια από τις πλέον ευφυείς κινήσεις της fender. Πήραν το όλο "trend" της τελευταίας πενταετίας για vintage looking/relic'ed όργανα και πλασάρανε μεξικάνικα relic-αρισμένα όργανα 400 ευρώ πάνω απ'την τιμή των μη relic'ed standard μοντέλων. Η κίνηση όμως να δώσει η fender την αποκλειστικότητα των εισαγωγών στη squier φοβάμαι πως το μόνο που θα καταφέρει είναι να ανεβάσει (κι άλλο) τις τιμές, ακόμα και στα squier... :-\ Μπά, ακόμα και direct σκίζουν τα μπασσάκια.

Και μην ξεχνάμε πως αυτές οι διαφορές που υπάρχουν μεταφράζονται τουλάχιστον σε 1,5 χιλλιάρικο ανά μπάσσο. Τουλάχιστον.

Εννοείται πως πρώτα τσεκάρεις το intonation.