Η δικιά μου η απορία είναι ότι άν κάποιοι με αυτόν τον τρόπο και τις δικαιολογίες νοιώθουν ένα είδος ισορροπίας ή λύτρωσης ή "κάτι" τέλος πάντων, ποιό είναι το πρόβλημα των υπόλοιπων;
ΟΚ, κι εγώ διαφωνώ, το βρίσκω ψεύτικο, δεν θέλω να παρίσταμαι σε τέτοιου είδους έργα, είναι δικαίωμά τους όμως ακόμα και να υποκρίνονται στον βαθμό που δεν το κάνουν εις βάρος κάποιου άλλου.
Άν βρεθεί και ένα κοινό και τους πιστέψει και νοιώσει κι εκείνο "κάτι" τότε ακόμα καλύτερα για όλους τους.
Αυτό εννοούσα και πιο πριν με το "δεν μου πέφτει λόγος"