trolley

Ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή. Ο Εμρέ θα περπατήσει, τι λες;

Τα Νταβίντοφ που τα έμαθες ; Στο Γεντή Κουλέ; Και 'σένα για ευκατάστατο σε κόβω, φίλος... ;D ;D ;D ;D

Δεν καταλαβαίνω... Αν η διοργανώτρια αρχή μίας εκδήλωσης προσφέρει δωρεάν φαγητό, τότε αυτοί που αποδέχονται την πρόσκληση δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν "τζαμπατζήδες". Επισημάνθηκαν πάμπολες περιπτώσεις (μερικές αναφέρονται σε προ 40ετίας γεγονότα) όπου καταδεικνύεται ότι οι Έλληνες τζαμπατζήδες είναι αρκετοί (για να το πω ήπια). Αντ-επιχείρημα θα ήταν να πει κάποιος ότι "έξω που σπούδασα, είδα και εγώ πολλές φορές ανθρώπους να απαιτούν να παρακολουθήσουν μία εκδήλωση χωρίς να πληρώσουν το σχετικό εισιτήριο, και μάλιστα είδα να το κάνουν σε συναυλίες, και μάλιστα μέχρις του σημείου να αναγκάζουν τον Mayal να φεύγει από τη σκηνή"... Έχω τη βάσιμη υποψία ότι δεν μπορείς να γράψεις κάτι με παρόμοιο περιεχόμενο, όπου και αν σπούδασες.

Το είχα ξεχάσει αυτό το περιστατικό (στους Triffids δεν ήμουν, αλλά είχα διαβάσει για το θέμα). Αναφέρω επίσης την περίπτωση της συναυλίας των Talking Heads, όπου οι παρευρισκόμενοι απολαύσαμε την ελληνική χυδαιότητα σε όλο της το μεγαλείο. Σημ: το έπιασες το ντοκουμαντέρ στον Ουρανό, κουβαλίτσα. :) :) :)

Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο πολιτικοποίησης του θέματος, διότι - όπως σίγουρα θυμούνται οι παλαιότεροι - το ελληνικό κοινό επιδιώκει να μπει "τζάμπα" στις συναυλίες από την εποχή της συναυλίας των Police στο Λυκαμπέτους (και ακόμη παλαιότερα, στις συναυλίες των Vavoura Band και του Πουλικάκου). Αυτή η στάση, καίτοι επισήμως δεν υποστηρίχθηκε ποτέ, είχε πάντα φίλους και πένες θεωρητικών που την ενθάρρυναν, άλλοτε επί της βάσεως ότι η διοργάνωση δεν άξιζε τα λεφτά της (που το ήξεραν τάχα οι τζαμπατζήδες, πριν ακόμη μπουν στο χώρο της συναυλίας;;), άλλοτε επειδή ήταν ακριβό το εισιτήριο, άλλοτε επειδή μία τέτοια στάση θεωρούνταν πιο "ροκάδικη" κλπ κλπ... έτσι αναγκαστήκαμε να υποστούμε τζαμπατζήδες στο 99% των συναυλιών που έχουμε παρακολουθήσει, από τους Roxy Music, μέχρι τους Pink Floyd, μέχρι την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τελειωμό ο κατάλογος δεν έχει. Ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους έχω σταματήσει να πηγαίνω σε συναυλίες εδώ και δέκα + χρόνια, αλλά δεν εκπλήσσομαι για το ότι εξακολουθεί να συμβαίνει, διότι έχω καταλάβει ότι το ελληνικό κοινό έχει πολύ-πολύ λίγο σεβασμό σε οποιοδήποτε καλλιτεχνικό επάγγελμα (έχω εργαστεί για περισσότερα από δέκα χρόνια σαν φωτογράφος, επίσης). Λυπηρή διαπίστωση, αλλά δεν έχω καμία αμφιβολία για την ορθότητά της, και ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική κρίση και την ύφεση. Για όσους δεν ξέρουν τα πεπραγμένα μου, δηλώνω υπερήφανος για το ότι υπήρχε περίοδος που ήμουν τσακωμένος με το μισό (και βάλε) φόρουμ, μόνο και μόνο επειδή υποστήριζα ότι ήταν απαράδεκτο να υπάρχουν μουσικοί που αδιαφορούν για τη δουλειά άλλων μουσικών και θέλουν να την καρπώνονται τιμής-ένεκεν, είτε με πειρατικά αρχεία μουσικής, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, των συναυλιών περιλαμβανομένων. Χαίρομαι που δικαιώνομαι απολύτως - τα ποστ είναι ακόμη εκεί για όποιον ενδιαφέρεται να τα δει και να συμφωνο/διαφωνήσει.

Ως εξής: α) Κάθε τέτοια συζήτηση εμπεριέχει την αντιπαράθεση που δεν επεδίωξες. Και μια και είμαστε κοινότητα μουσικών (όπως διακριτικά μας υπενθύμησε ο Terry) ας θυμόμαστε επίσης τον πολύ μεγάλο αριθμό μουσικών (από όλα τα ιδιώματα) που επιδίωξαν μία σχέση με τις ανατολικές φιλοσοφίες και καρπώθηκαν ωφέλη από αυτή την αναζήτηση. Είναι τυπικά "δυτικός" τρόπος σκέψης να εκτιμάς ότι δεν έχεις "τίποτε" να κερδίσεις από αυτή (και με τις δύο πιθανές ερμηνείες της διατύπωσης που επέλεξες). Ευτυχώς, οι ανατολικοί δεν σκέφτονται έτσι, ακόμη. β) Προσωπικά, έχω πρόβλημα με τις ανατολικές φιλοσοφίες διότι απευθύνουν στον μαθητή ένα αίτημα : να εγερθεί πάνω από τις καθημερινές του συνήθειες και πεποιθήσεις, υιοθετώντας πρακτικές που μάλλον δεν θα του εξασφαλίσουν πολλές φιλίες. Εγώ - και μάλλον άλλοι επίσης - δεν έχουμε καμία όρεξη για τέτοιες περιπέτειες, π.χ. να ξυπνάς κάθε πρωί στις 5, να διαλογίζεσαι απαρέγκλιτα για μία ώρσ την ημέρα, να αναγνωρίσεις την απόσταση της σημερινής "τέχνης" από την πραγματική εμπειρία της ζωής και πολλά-πολλά άλλα ενοχλητικά. Ο μούσιας (ε, σιγά μη δε του βγάζαμε το παρατσούκλι, παρ' όλο τον σεβασμό), δεν εγείρει τέτοιες απαιτήσεις.. μια χαρά στο κοινό του (τρέχα γύρευε τι είναι αυτοί οι τύποι και σε τι πιστεύουν) ρίχνει την πετονιά, και από εκεί και μετά.... όποιος κατάλαβε... ας το πει και στους άλλους. Είναι εύκολος ο φίλος μούσιας, ο καθένας καταλαβαίνει ότι γουστάρει, ο μούσιας παίρνει το μισθό του (οικονομικό και μη) και όλοι φίλοι και φιλόσοφοι. γ) Το ζουμί των ανατολικών φιλοσοφιών απέχει μακράν της προσπάθειας για αιώρηση (επίσης τυπικά δυτικός τρόπος αντίληψης του τι γίνεται εκεί). Φιλικά και φιλοσοφικά και με λίγο από Beatles. :)

Το αίτιο (στην περίπτωσή μου) είναι ότι δεν εκτιμώ ότι έχει τη μέγιστη δυνατή κατάρτιση. Κατά την ταπεινή (λέμε τώρα) γνώμη μου, δεν πρόκειται καν για φιλοσοφία. Πρόκειται απλά για νοητικές ασκήσεις/παιγχνίδια από εκείνα που διασκεδάζουν διανοητικούς τύπους όπως εμένα. Καλά-καλά, δεν είμαι βέβαιος καν αν πρόκειται για επιστήμη. Μάλλον έχω τη γνώμη ότι ο καθένας που τον άκουσε κατάλαβε ό,τι γούσταρε (σκόπιμη χρήση λέξεως), το οποίο - αν θυμάμαι καλά - δε συμβαίνει συνήθως με τις επιστημονικές θεωρίες. Ο ίδιος ο τίτλος του thread είναι πολύ επιτυχής από αυτή την άποψη. @ndnikola Η λέξη "ενόραση" χρησιμοποιήθηκε περιπαιχτικά από εμένα. Αναφέρομαι στο σύνηθες μοτίβο δηλώσεων και συμπεριφορών διαφόρων φιλοσοφημένων, οι οποίοι καίτοι αντλούν από πηγές (όπως οι κορυφαίοι(;) επιστήμονες που επικαλείται ο Dennett, εν' τέλει καταλήγουν στο δικό τους "μοναδικό" χαρμάνι διατυπώσεων / πεποιθήσεων. Οπωσδήποτε βέβαια, ούτε εγώ γνωρίζω αρκετά για τον Dennett, οπότε δεν επιδιώκω δημόσιο έπαινο για τη γνώμη μου επί όσων είπε.

Δεν έκανα κανένα inside joke, όντως θεωρώ "κάτι" (επαρκούς για τα μέτρα μου σπουδαιότητας) το να παίζει κάποιος στη μπάντα σου. Απλώς - και είναι βέβαιο αυτό - ότι υπάρχουν κάποιοι που δεν το θεωρούν "τίποτα", ομοίως και την πιθανότητα να είναι κάποιος καθηγητής πανεπιστημίου, αυτοδίδακτος ή όχι. Δεν υπάρχει τίποτε αξιοπερίεργο. Οι φιλόσοφοι είθισται να επικαλούνται - ομού μετά της επιστημονικής τους κατάρτισης, όταν υφίσταται - κάποιο είδος προσωπικά βιωμένης στιγμής "ενόρασης", όπου όλα τα μέχρι τότε δεδομένα δένουν στο γλύκισμα που σερβίρουν (ο σαρκασμός είναι μη-στοχευμένος).

Θα κάνω ένα σχόλιο για το ζήτημα των "κοινωνικών συμβολαίων" που αναφέρθηκε: ας είμαστε πολύ προσεκτικοί, επ' αυτού. Το να παίζεις στους Snooze:Loop είναι κάτι, το να γεμίζεις στάδια όμως (θα έλεγαν οι περισσότεροι) είναι πολύ σημαντικότερο. Το να είσαι αυτοδίδακτος καθηγητής σε αμερικανικό πανεπιστήμιο είναι επίσης κάτι, αλλά το να έχεις την προσωπική ευθύνη της καθημερινής αγωγής μαθητών που σε αναγνωρίζουν σαν Δάσκαλο, είναι (θα έλεγαν κάποιοι) πολύ σημαντικότερο. Θα ήταν προτιμότερο να μην είχε γίνει χρήση του επιχειρήματος περί κοινωνικών συμβολαίων: οι ιδέες υπάρχουν και παρουσιάζονται προκειμένου να κριθούν, ανεξάρτητα από το αν τις κατανοεί (ή τις εγκρίνει) οποιοσδήποτε άλλος εκτός απ' τον καθένα μας κατ' ιδίαν.

Χρήστης Apple. :) :) :)

Άμα θέλετε να τη σπάσετε εντελώς στον Waterfall-K (και του αξίζει διότι εν' γνώσει του ενοχλεί με τη δίχως επιχειρήματα επιμονή του), να του γράψετε ότι ο Yanni είναι για κλωτσές (έτσι, χωρίς γιώτα). Σε έκοψα καλά, πληκτρόπαιδο; (κατά το "παλιόπαιδο")... :) :) :) :) :) :) :)

Επειδή δεν φέρω φασίζουσα νοοτροπία, δεν θα το σκεπτόμουν εύκολα αυτό το τελευταίο, οπότε ευχαριστώ για την υπόδειξη. Εν' τούτοις, για ποιο λόγο αποφεύγουμε να είμαστε πρακτικοί; Δεν χρειάζεται να είναι κανείς επιστήμων προκειμένου να γνωρίζει χωρίς ίχνος αμφιβολίας ότι άνθρωποι που δεν έχουν κανένα ιατρικό (παθολογικό ή ψυχολογικό) πρόβλημα, συχνά έχουν αξεπέραστη δυσκολία στο να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα (την μητρική τους, έστω), όταν περάσει μεγάλη χρονική περίοδος χωρίς επαφή με λογοτεχνία, χωρίς καλλιέργεια, χωρίς ενδιαφέροντα, ζώντας μονολιθικές ζωές και βλέποντας ανελλειπώς πρωινές εκπομπές στην ελληνική τηλεόραση; Εκτιμά κανείς - εδώ μέσα, ή οπουδήποτε αλλού - ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι κατάλληλοι για να διεκπεραιώσουν λεπτότερα λειτουργήματα στην κοινωνία των ανθρώπων; Η καλλιέργεια είναι ανωτερότητα. Το αντίθετο ισχύει επίσης. Δε θα συγκρίνω τη γλώσσα του Καβάφη με τη γλώσσα του Θέμη Γεργαντά (θεώρησε εαυτόν τυχερό αν δεν τον ξέρεις). Η γλώσσα - κατά τη γνώμη μου - δεν είναι front end, αλλά ο ΚΩΔΙΚΑΣ. Front-End είναι αυτό που ανέφερες ως "πολιτισμικό πλαίσιο". Ας εκφράζεται λοιπόν με ακρίβεια νανόμετρου. Όταν ανακαλύψει το νανόμετρο όμως, διότι επί αιώνες δεν γνώριζε επ' αυτού. Δεν το γράφω σαρκαστικά, το γράφω ως αδιαμφισβήτητο γεγονός, το οποίο σημαίνει ότι επί αιώνες εκφραζόταν με ακρίβεια χιλιόμετρου (αλλά το ίδιο "τουπέ"). @φάνκι Γράφε σε όποια γλώσσα θέλεις. Τι νταβαντζιλίκι μου λες; Ούτε εγώ γράφω σε C++ αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν γνωρίζω περί τίνος πρόκειται (σε αξία).

Με το παραπάνω quote, επιδιώκω να απαντήσω στον theoctapus και όχι στον sfaku. Ερώτηση: τι ακριβώς σημαίνει "καθαρά λόγω πολιτισμικού πλαισίου και όχι για άλλους λόγους "ανωτερότητας""; Το πολιτισμικό πλαίσιο δεν είναι ανθρώπινο επίτευγμα; Δωρίζεται ή δωρίστηκε ποτέ σε κανέναν; Αν το πολιτισμικό πλαίσιο είναι υπαίτιο για την υποκειμενική μας αντίληψη περί της ανωτερότητος (ή μη) κάποιας γλώσσας, τότε ποια γλώσσα χρησιμοποιούσαν εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για το πολιτισμικό πλαίσιο; Επίσης, πως εκπίπτει κανείς (ένα έθνος π.χ.) του πολιτισμικού του πλαισίου; Πρώτα εκπίπτει ενός ανώτερου πολιτισμικού πλαισίου (σε ένα κατώτερο) και μετά αλλάζει η γλώσσα, ή ίσως πρώτα καταστρέφεται η γλώσσα και κατόπιν καταστρέφεται το πολιτισμικό πλαίσιο. Επίσης, τι σημαίνει "από πλευράς επεξεργαστή και δυνατοτήτων hardware όλοι οι άνθρωποι γεννιόμαστε απολύτως ισοδύναμοι"; Αυτό δεν ισχύει ούτε σε επίπεδο βιολογικής αποτίμησης των δυνατοτήτων δύο ανθρώπινων όντων, πόσο μάλλον στο κατά πολύ λεπτότερο επίπεδο της ικανότητας για συγκροτημένη σκέψη και δράση (οι οποίες είναι στη ρίζα του να επιτευχθεί ένα αξιόλογο πολιτισμικό πλαίσιο). Η C++ είναι ανώτερη γλώσσα προγραμματισμού από τη Visual Basic σε οποιοδήποτε "πολιτισμικό πλαίσιο", όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζει πολύ καλά ο sfaku. Το ότι ο περιπτεράς μάλλον θα επέλεγε να χρησιμοποιήσει τη Visual Basic δεν είναι πρόβλημα της C++ αλλά του περιπτερά. Χαίρομαι, γνωρίζοντας ότι ο Καβάφης έκανε καλύτερες επιλογές. :)

Είμαι απόλυτα σίγουρος. Απλώς δεν έχω το χρόνο ή την αρμοδιότητα να παρασύρω σε πιότερη εμβάθυνση. Αν κάποιος ενδιαφέρεται, υπάρχει αφθονία πηγών για μελέτη. Πάντως, δεν αντιλαμβάνομαι το γιατί όταν μία γλώσσα είναι "πιο επιδραστική, πιο παλιά, με περισσότερες γλωσσικές ρίζες και πιο κατάλληλη για ακαδημαϊκού τύπου αναζητήσεις" δεν είναι αποδεκτή από εσένα σαν "ανώτερη". Τι άλλο θα ήθελες να έχει ώστε να την θεωρήσεις υποψήφια για τον τίτλο; Εκτός αν εννοείς ότι απορρίπτεις εν' γένει την ιδέα ότι μία γλώσσα μπορεί να είναι ανώτερη από άλλη ή άλλες - σε αυτή την περίπτωση το επιχείρημά σου γίνεται κατανοητό. @blue Μαθ αποπήρεθ.

Αν ψάχνουν; Όχι, έχουν καταλήξει προ πολλού (στη Σανσκριτική). Δίχως νέα στοιχεία είναι μάλλον απίθανο ότι θα αλλάξει ποτέ αυτό. Αν έχει νόημα; Ασφαλώς, διότι η εξέλιξη των γλωσσών (από τη Σανσκριτική), είναι επίσης στοιχείο που συνδέεται με διάφορα γεγονότα (π.χ. λειτουργεί σαν ένδειξη για μετακινήσεις πληθυσμών, οι οποίοι κουβαλάνε τη γλώσσα τους μαζί τους, και την σμίγουν με τοπικές διαλέκτους, οπότε παρακολουθώντας αυτά τα στοιχεία καταλήγεις σε χρήσιμα συμπεράσματα για την Ιστορία της περιόδου κλπ). Ιt appears that indeed, there is only one.

Η αποτίμηση της καλυτερότερης γλώσσας δε γίνεται σε ιδιωτικό επίπεδο, αλλά σε ακαδημαϊκό. Οι γλώσσες που είναι παλαιότερες και - κυρίως - οι γλώσσες στις οποίες έχουν γραφτεί "ιερά" κείμενα (όπως τα Ευαγγέλια, το Ι-Τσινγκ, η Μπχάγκαβαντ Γκίτα κ.ο.κ.) θεωρούνται πιο εκλεπτυσμένες από τις σύγχρονες. Τα Αρχαία Ελληνικά, η Κινεζική της εποχής και ασφαλώς η Σανσκριτική, θεωρούνται μητέρες των σύγχρονων γλωσσών και αυτό πιστοποιείται με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. My two cents

Ο mtps είναι παλιό και σοβαρό (τουλάχιστον, όσον αφορά τη συνέπειά του στο να ασχολείται δημιουργικά με τη μουσική) μέλος. Ως γνωστόν, τακτικά "εκτίθεται" στην κριτική μας, παρουσιάζοντας πρωτότυπο (δηλ. όχι διασκευές) υλικό, το οποίο συνήθως είναι instrumental. Στη συγκεκριμένη απόπειρα, ο άνθρωπος αντιμετωπίζει θαρραλέα την δυσκολία του να βρεθεί άρτιος μουσικός και ποιητικός λόγος, προκειμένου να τραγουδηθεί το νεο-ελληνικό αδιέξοδο : είναι αναμενόμενο, μετά από τριάντα χρόνια ελληνικού τραγουδιού που έβριθε - κατά τη γνώμη μου - σαχλαμάρας, για "κορμιά", "καφέδες", "διθέσια" και λοιπές αστικές τρίχες, να υπάρχει ΜΕΓΑΛΟ πρόβλημα αναζήτησης δρόμου για οποιονδήποτε θα επιχειρούσε κάτι τέτοιο. Όλα αυτά, οδήγησαν σε ένα πραγματικά κακό τραγούδι, το "Αναρχία", αλλά όχι επειδή "μας τα έχουν ξαναπεί", αλλά ακριβώς διότι κανείς δεν μας τα έχει ξαναπεί εδώ και πολλά χρόνια, όταν ακριβώς κτιζόταν η σημερινή θλιβερή κατάσταση. Και παρ΄'οτι διαφωνώ με τις αμιγώς πολιτικές αιχμές των στίχων και του βίντεο, είναι μία αρχή: έχετε ακούσει εσείς κανέναν από τους τραγουδοποιούς που κάναμε χρυσούς αγοράζοντας τους δίσκους τους και βλέποντας τις συναυλίες τους να λένε οτιδήποτε για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; Α-βα-βα την έχουν κάνει στην ακρούλα περιμένοντας μάλλον καλύτερες ημέρες, σε σκυλάδικα ή νεολαίων φεστιβάλ. Επαινώ λοιπόν το μέλος, του οποίου άλλωστε η εμπειρία σε ζητήματα ενορχήστρωσης και παραγωγής είναι πρόδηλη, ακόμη και στο παρόν κακό δείγμα, και δηλώνω ότι αδημονώ να δω και να ακούσω και άλλους έλληνες μουσικούς να αναλαμβάνουν επίσης το ρίσκο της αποτυχίας, από το να παριστάνουν τους ρόκερς με στίχους άλλων και άλλων δεκαετιών.

Με όλο το σεβασμό, γιατί πιστεύεις ότι γράφοντας "αξιοπρεπως αγγλικα" είσαι "ισότιμος συνομιλητής" στη διεθνή γλώσσα; Όπως και στα ελληνικά, έτσι και στα αγγλικά, υπάρχουν διαβαθμίσεις στην ικανότητα χειρισμού της γλώσσας, και κάποιος που ξέρει καλύτερα αγγλικά από εσένα (δηλ. όλοι όσοι έχουν τα αγγλικά σαν μητρική γλώσσα και έχουν "βγάλει" δευτεροβάθμια εκπαίδευση) θα βλέπουν τα γραπτά σου ως προϊόντα κάποιου ημιμαθή. Αν δοκιμάσεις να γράψεις στίχους στα αγγλικά (όπως δοκιμάσαν πολλοί άλλοι έλληνες πριν από εσένα, και όχι απαραιτήτως "τεμπέληδες") θα φανεί αμέσως ότι δεν θα έχεις καμία αξιόλογη ευχέρεια στο να "γράφεις αγγλικά". Απ' την άλλη, όπως πρωτοέγραψα πριν πολλά χρόνια στο παρόν φόρουμ, το μόνο που χωρίζει κάποιον από το να ξέρει και να γράφει σωστότερα ελληνικά είναι η ανάγνωση βιβλίων: αν αρχίσεις να διαβάζεις βιβλία (όχι περιοδικά) θα δεις κατάπληκτος μέσα σε λίγες εβδομάδες ότι το πρόβλημα έχει πάψει να υφίσταται. Το ίδιο θα πρέπει να κάνεις με τα αγγλικά ή όποια άλλη γλώσσα σε ενδιαφέρει. Όσο για την "ανωτερότητα", εγώ τουλάχιστον δεν ξέρω για πιο πράγμα μιλάς: δεν παρατήρησα καμία στάση που να προδίδει σύνδρομο ανωτερότητας από κανένα συζητητή. Άλλωστε, τι νόημα θα είχε... το πόσο καλά ελληνικά γράφει ο καθένας μας φαίνεται άμεσα από τα ποστ του, έτσι δεν είναι;

Το υποπτεύομαι, απλώς διευκρίνησα εκ' προοιμίου ότι δεν προτίθεμαι να πολιτικοποιήσω τη συζήτηση, παρά την αναφορά στον διαλεκτικό υλισμό.

Έχει παρατηρηθεί ότι οι νεο-Έλληνες πάσχουμε από μία διάθεση αποκλεισμού αντιλήψεων, εις βάρος άλλων αντιλήψεων. Αυτό - ηρέμησε ndnikola - είναι ένα από τα πολλά αποτελέσματα της επίδρασης των ιδεών του διαλεκτικού υλισμού: νομίζουμε ότι υπάρχει ένας αέναος πόλεμος ιδεών / ανθρώπων / συνηθειών, όπου κάποιος ή κάτι θα υπερισχύσει έναντι των υπολοίπων.... ... στην πραγματικότητα βέβαια, όλοι ξέρουμε ότι ο κόσμος γύρω μας λειτουργεί σε καθεστώς συνέργειας και συνέχειας : τα πάντα έχουν τη θέση τους και τη χρήση τους, ακόμη και οι "πεθαμένες" ή "απορριφθείσες" από το "λαό" γλώσσες. Καθένας μας, θα πρέπει να χρησιμοποιεί το κατάλληλο εργαλείο για κάθε εφαρμογή ή προσπάθεια : ακριβώς όπως ένας προγραμματιστής θα χρησιμοποιήσει την κατάλληλη γλώσσα προγραμματισμού σε σχέση με το σύστημα που επιδιώκει να προγραμματίσει. Το πολυτονικό, δεν είναι "εχθρός" του μονοτονικού, απλά - όντας διαφορετικής τάξης εργαλείο επικοινωνίας - απευθύνεται (και μπορεί να εκφράσει) διαφορετικής τάξης ανθρώπινες καταστάσεις ("κατάσταση" ως συνώνυμο της αγγλικής λέξης "state").

Δν μπρ. μς πρκλθν. Περισσόςτερα το βρδ.

Σημαδιακά Πράγματα Μαραθωνα: http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=210645

Πάντως... ροκ ΔΕΝ έχουνε (και το σινεμά τους είναι χειρότερο από το ελληνικό - και όμως) οπότε δεν ξέρω ποιος περιμένεις να χαρεί με όλα αυτά. Το ροκ είναι προϊόν εύπορων οικονομιών (αν και όχι απαραιτήτως εύπορων τάξεων στις εύπορες οικονομίες). Αντίθετα, για να μην στενοχωρούμε και τον κομισσάριο, ο χορός (ως καθημερινή εκδήλωση υπό το φως της ρετσίνας) είναι όντως προϊόν βλαχαδερογραφικοκουλτουριάριδίστικων υπο-οικονομιών, σαν αυτή περί της οποίας συζητούμε, οπότε κάποιος να αναστήσει το thread μετά από λίγους μήνες, καθότι θα είναι πολύ επίκαιρο.

Ο trolley εξέφρασε την άποψή του για το αρχικό ποστ, μην κάνοντας καμία νύξη για το πρόσωπο που έγραψε το ποστ (για τον οποίο Σπύρο, άλλωστε έχω πληροφορίες - μέσω κοινού γνωστού - ότι είναι εξαιρετικός τύπος). Δεν υπάρχει τίποτε "άσχημο" σε αυτό, εκτός ίσως από το λάθος (που όλοι κάνουμε κατά καιρούς) να νομίζουμε ότι τα ποστ μας είμαστε εμείς (δεν είμαστε) ή ότι έχουμε το ταλέντο του Χέμινγουαίη και ότι πάντα γράφουμε αριστουργήματα (δεν το έχουμε). Άλλοι, επίσης εξέφρασαν την άποψή τους για το αρχικό πόστ, και ήταν απαξιωτική (από τοποθετήσεις που εξηγούν ότι όλοι οι σουρεαλιστικοί ορισμοί που δίνονται για τον μουσικό δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, έως την ευθεία πιθανολόγηση ότι γράφτηκε υπό την επήρρεια αλκοόλ), εν' τούτοις η Διεύθυνση έκρινε ότι πρέπει να "την πει" σε μένα. Η άποψη που διατυπώνεις ότι "αν κάτι μας φαίνεται μπούρδα ας μη το σχολιάζουμε" είναι άσχετη με οτιδήποτε αντιλαμβάνεται η σύμπασα ανθρωπότητα ως φόρουμ συζητήσεων. Αν στόχος αυτού του ιντερνετικού θεσμού ήταν αυτό που προτείνεις, απλώς θα βαθμολογούσαμε τα ποστ, ούτε quote θα μπορούσαμε να τα κάνουμε, ούτε θα μπορούσαμε να είχαμε πάνω από ένα ποστ σε κάθε νήμα συζητήσεων. Σε γενικές γραμμές, δέχομαι υποδείξεις να βγάλω τα παπούτσια μου όταν επισκέπτομαι σπίτι με καθαρά χαλιά ή πάτωμα. Υποδείξεις ύφους και περιεχομένου από συμπράτοντες σε αυτό το ιντερνετικό "Ράδιο Αρβύλα" που λειτουργεί υπό το προπέτασμα της μουσικής κοινότητας δεν δέχομαι. Η - τίγκα στα εσωτερικά "αστεία" - πλάκα που γίνεται κάθε μέρα εδώ μέσα, κάποια στιγμή πρέπει να κατονομαστεί σαν αυτό που πραγματικά είναι. Περισσότερη Δημοκρατία... από Δευτέρα. :)

Έχω πολύ καιρό να ασχοληθώ να απαντήσω σε οτιδήποτε γράφεται εδώ μέσα, αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να παρατηρήσω ότι τέτοιο ανθολόγιο ανοησιών δεν θα μπορούσα να συγκεντρώσω ακόμη και αν ξόδευα πολύ-πολύ χρόνο. Εκπλήσσομαι μόνο για ένα πράγμα: το ότι έλαβε έστω και μία "απάντηση" (λέμε τώρα), το οποίο μάλλον είναι ένδειξη ότι τέτοιες... υπαρξιακές (λέμε τώρα) ανησυχίες έχουν αρκετοί άνθρωποι. Κεσάτια*; * είναι ρητορικό το ερώτημα.