trolley

Το "όλοι" είναι δικό σου φραστικό σχήμα.. ίσα-ίσα πολλοί επιβεβαίωσαν ότι αυτό το "όλοι" δεν ισχύει καθόλου. Οπότε, η αμέσως επόμενη λογική εκτίμηση είναι ότι "ναι", οι μέτριοι είναι περισσότεροι από τους άριστους και ότι "όχι" δεν μπορεί ο καθένας να γεμίσει με μουσική το ΟΑΚΑ (ηχητικώς μιλώντας). Άλλωστε - αν και ήλπιζα ότι δε θα χρειαστεί να το γράψω αυτό - αυτή η υποχώρηση της ηχητικής ποιότητας στους RHCP είναι προφανής ακόμη και στο στούντιο πόνημά τους (το τελευταίο, εννοώ), οπότε - ειλικρινά - τι περιέργο υπάρχει ότι την εμπειραθήκατε και ζωντανά;

Και βέβαια είναι υπόθεση, αλλά διαφέρει από τις άλλες στο ότι είναι ΛΟΓΙΚΗ υπόθεση, που στηρίζεται στα - γνωστά σε όλους - δεδομένα. Όλες οι άλλες υποθέσεις που γράφτηκαν, ανατρέπουν ένα στοιχείο της πραγματικότητας, από το ότι δεν είναι εφικτός ο καλός ήχος στο ΟΑΚΑ, μέχρι το ότι μία τέτοια μπάντα δεν έχει επάρκεια προσωπικού με επαρκή τεχνική εμπειρία για να χειριστεί ένα τέτοιο live.... Απιθανότητες δηλαδή που μάλλον επιχειρούν να προστατεύσουν την προσωπική γνώμη του κάθε γράφοντα από απλά - αλλά ίσως δυσάρεστα - συμπεράσματα, παρά να ερμηνεύσουν αυτό που έγινε. Υ.Γ. Μόνο κάποιος που θα τους είδε - ίσως, λίγες μέρες πριν - θα μπορούσε να αποκλείσει το ενδεχόμενο που θεωρητικά αναφέρω. Υπάρχει τέτοιος στο φόρουμ;

+1, και ας έχει πάει 10 π.μ. (πιο ψύχραιμη κριτική, μέτά την ακρόαση του πραγματικού CD)

Δεν πήγα στη συναυλία, αλλά θα μοιραστώ μαζί σας μία απλή σκέψη, η οποία πρόεκυψε αβίαστα από αυτά που διάβασα (και κυρίως από αυτό που έγραψε ο playloud, για να είμαι ειλικρινής). Γιατί πιστεύετε ότι υπήρχαν προβλήματα στον ήχο, ή στον απόηχο του Καλατράβα, και δεν πάτε σε αυτό που είναι και πιθανότερο: ότι οι RHCP (οι οποίοι πάντα ήταν περισσότερο "στούντιο" κομάντος), στα live πλέον, με το νέο κιθαρίστα, δεν "φτουράνε" ηχητικά; Οι U2 έχουν τον Edge, και ο Edge είναι από μόνος του μηχανικός ήχου (όπως και άλλοι κιθαρίστες βέβαια), αλλά τώρα.. αυτό το παληκαράκι, γιατί είναι περίεργο ότι μπορεί να θέλει τέσσερις session από πίσω για να βγει ήχος στη συναυλία; Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες των τετραμελών γκρουπ: ο μπασίστας σπέρνει, ο ντράμερ είναι εφάμμιλος του μπασίστα, ο τραγουδιστής πιστεύει ότι μας ενδιαφέρει να βλέπουμε τον κορμό του (α, ρε Ίγκυ, με τις παραδόσεις που εδραίωσες...) οπότε μένει μόνος του ο κουτσο/κουλός καίτοι εμπνευσμένος κιθαρίστας για να... γεμίσει με ήχο το ΟΑΚΑ; Ανέκδοτα λέμε; Προς ενημέρωσή σας, επειδή μένω κοντά στο ΟΑΚΑ (και έχω φίλη που μένει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ κοντά), απ' έξω ΞΕΡΕΙΣ τι ήχος υπάρχει μέσα, και αυτό που έβγαζαν οι RHCP δεν ήταν ήχος σταδίου. Απλά πράγματα.

Και.. ευτυχώς... Να θυμίσω ότι ξεκινήσαμε με έναν υπέροχο τίτλο όπως "Τα Κλεμμένα του Ρέμου"*, έτσι... αβανταδόρικα... άλλο που στη πορεία εκπολιτίστηκε το thread με τα πιο ψυχραιμα και εμπεριστατωμένα ποστ μερικών ανθρώπων, το άνοιγμα παράλληλων συζητήσεων, την εκπαραθύρωση των αρχικών ακραίων και χαιρέκακων απόψεων και τη συνακόλουθη αλλαγή τίτλου. Τουλάχιστον, δημιουργήθηκε το κατάλληλο κλίμα ώστε να γράψει ο blue, οπότε κατ' επέκταση να γράψει ο makam. Το ποιος συνέβαλλε σε αυτή τη κατεύθυνση και ποιος όχι, θα είναι εκεί.. για πάντα, που λέει και η πρώτη σελίδα. * Άλλοι υποψήφιοι τίτλοι όπως "Ε, ρε Τζάμπο που τους χρειάζεται", "Κοίτα πως βγάζουν λεφτά οι κερατάδες", "Έτσι κάνω και εγώ επιτυχίες", "Πανάθεμα τα βίντεο", ευτυχώς δεν έχουν εμφανιστεί ακόμη ως θέματα συζήτησης.

Μπαα... μικρή είναι η συζήτηση, εσύ προσπαθείς να την κάνεις μεγάλη. Το σκεπτικό σου περιέχει ένα καταφανές λάθος, αυτό που σου είπα. Όπως και πολλοί πριν από εσένα, το αρνείσαι. Δεν (με) πειράζει. :)

Τα περί εξαθλίωσης φλερτάρουν με πολιτική συζήτηση οπότε τα αφήνω στην άκρη. Θυμίζω όμως (επειδή χωράει στο σκεπτικό που θα αναπτύξω) ότι η εξαθλίωση ενός μπορεί να είναι ευημερία κάποιού άλλου, και το αντίθετο. Το πραγματικό ζήτημα βρίσκεται στη διατύπωση : Αυτό το "όχι" δείχνει άνθρωπο που έσφιξε για πολύ καιρό τα δόντια αντικρύζοντας την ασχήμια γύρω του, και τώρα ελπίζει βάσιμα ότι ένεκα της εξαθλίωσης θα απαλλαχθεί από την αναγκαιότητα να γεύεται αυτά τα αρρωστημένα πονήματα της προ-εξαθλιώσεως περιόδου. Επικό fail για έναν πανέξυπνο άνθρωπο τον οποίο ευθύς θα νουθετήσω, υιοθετώντας το πρόσωπο και το ύφος του Tyrell στο Blade Runner (του οποίου την τύχη ελπίζω πως δε θα έχω) :) :) :) Γιατί fail; Διότι η πλειοψηφία των καλλιτεχνών στην Ελλάδα ζητά ακριβώς αυτό : να εκτιμηθεί το έργο τους αποκομμένο από το περιβάλλον στο οποίο (κανονικά) ευδοκιμεί ! Σκεφθείτε λίγο την περιβόητη "ανεξάρτητη ροκ σκηνή" της ελληνικής επικράτειας... αναρρωτιέται κανείς ακούγοντάς τους "μα καλά, αυτά τα παιδιά έχουνε πάει ποτέ στη θάλασσα να πιούνε κανά ουζάκι;". Ή τους μπλουζίστες, οι οποίοι παγίως αντιμετωπίζουν τη ρητορική αντίρρηση "μα τι μας παριστάνει τώρα αυτός, τον καταπιεσμένο νέγρο;". Ή τους κομπιουτεροπειραγμένους (dance και μη) για τους οποίους υπάρχει πάντα η υποψία ότι είναι "κουλοί", συνήθως βάσιμη. Όλοι αυτοί διεκδικούν ένα κοινό που απάδει πλήρως των ελληνο-χριστιανικών (αστειεύομαι) παραδόσεων που θέλουν τη διασκέδαση να νοείται σε κέντρο γεμάτο καπνούς, με λουλουδούδες, με χρώματα, με απαλά γυναικεία μέλη, με κοπελιές σε τραπέζια να ερεθίζουν τους θαμώνες. Αυτό ήταν και είναι το πλαίσιο στην Ελλάδα, και όλοι (εμείς) διεκδικούμε να πείσουμε για την αξία μας έξω από αυτό το πλαίσιο. Είναι κατωχυρωμενο δικαίωμα κάθε καλλιτέχνη, από οποιονδήποτε χώρο - για την ακρίβεια είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο η τέχνη χρησιμεύει ως όχημα επικοινωνίας ανάμεσα σε αλλότριες εθνότητες και νοοτροπίες. Οι μόνοι έλληνες μουσικοί που δεν απαιτούν από το κοινό τους την αποδοχή αυτής της αντίληψης (ενώ παραμένουν ποιοτικοί) είναι όσοι έχουν ταχθεί να υπηρετούν μουσικές παραδόσεις που έχουν (και) χαρακτηριστικά εντοπιότητας, όπως ο makam π.χ. Ο blue τα ξέρει όλα αυτά, άλλωστε και ο ίδιος επιδιώκει να εκτιμηθεί έξω από το τοπικά οριζόμενο πλαίσιο (σαν μέλος του νοιζ και σαν μουσικός). Το πρόβλημά (του) είναι ότι δεν αναγνωρίζει καλλιτεχνικά εύσχημα στον Φοίβο, οπότε - επί της ουσίας - δεν του αναγνωρίζει το δικαίωμα να υπάρχει στη σκέψη μας την περίοδο της "εξαθλίωσης". Θα το δούμε αυτό στην επερχόμενη συναυλία. Αν η θεωρία είναι σωστή, τότε θα πάει "άπατη". Αυτή όμως είναι μία διαφορετική συζήτηση. Προσωπικά ήμουν, είμαι και θα είμαι πολύ διστακτικός να αφορίσω οποιονδήποτε έχει κάνει εμπορική επιτυχία στο χώρο της μουσικής. Η προηγούμενη πρόταση, έχει γραφτεί από τον blue σε παλαιότερο ποστ του (ίσως λίγο παραλλαγμένη) αλλά ταιριάζει μία χαρά. Υ.Γ. makam, καταπληκτικό το εξώφυλλο (όπως και η live παραλλαγή του που βρήκα στο ίντερνετ). Διατίθενται ακόμη αυτοί οι δίσκοι;

Για το Jupiter (και όλα τα synths της Arturia) χρειάζεσαι όσο γίνεται περισσότερη επεξεργαστική ισχύ, όχι μνήμη. Με το μηχάνημα που έχεις, αν ανοίξεις το Jupiter και αρχίσεις να παίζεις δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα, αλλά αν έβαζες και άλλα πέντε soft synths να παίζουν, τότε θα παρατηρούσες ότι το μηχάνημα "ζορίζεται". Επειδή εσύ μόνο ξέρεις πως προτίθεσαι να το χρησιμοποιήσεις, εσύ μόνο γνωρίζεις αν πρόκειται να έχεις πρόβλημα. Όσον αφορά τη μνήμη (επαναλαμβάνω: άσχετα με το Jupiter) ασφαλώς να βάλεις τα επιπλέον 2 GB, ειδικά αν έχεις Windows.

8:11 το πρωί και διαβάζω ότι ο εν' λόγω συνθέτης έχει χαμηλό δημόσιο προφίλ επειδή η μητέρα του ήταν θύμα απόπειρας δολοφονίας; Τι να πω άλλο, εκτός από το ότι πρόκειται σαφώς για το πιο βρωμερό πράγμα που έχω διαβάσει ποτέ στο noiz.gr; Δηλαδή, αφού μας αφαιρέθηκαν τα κύρια "επιχειρήματά" μας, καταδείχθηκε η μικρότητα της σκέψης μας και ο κομπλεξισμός μας, εκτεθήκαμε για το έλλειμα πληροφόρησής μας γύρω από το συγκεκριμένο άνθρωπο.. βρήκαμε να αποδώσουμε τη φυσική του σεμνότητα σε σύνδρομο που έχει εξ' αιτίας του ότι κάποιος τρίτος επιχείρησε να σκοτώσει τη μητέρα του, ένα γεγονός που οποιοσδήποτε άλλος (με παρόμοιες προσβάσεις στα media) θα είχε πολλάκις επιχειρήσει να προσφέρει σα "θέμα" σε μεσημεριανές εκπομπές; Εγώ λέω, όταν βλέπουμε οποιονδήποτε σεμνό μουσικό, να κάνουμε έναν έλεγχο μήπως... λέω τώρα.. έχει περάσει ποτέ κόκκινο φανάρι και πήρε κλήση... ή μήπως ο θείος του ο μπακάλης πούλαγε ακριβά ελλιές το '74... ή μήπως είχε αφήσει ο νονός του καμιά κοπέλα έγκυο... παντού να πηγαίνει το μυαλό μας... παντού εκτός της πιθανότητας να είναι ο άνθρωπος πραγματικά σεμνός. Και βέβαια, είναι ακόμη πιο ωραίο να τα λες αυτά όντας ανώνυμος διότι έτσι δεν ξέρει και κανένας τι μέρος του λόγου είσαι εσύ. Συμφωνώ με τον... ...και προσαυξάνω ότι θα πέταγα έξω με τις κλωτσιές εκείνον που είχε την έμπνευση να το γράψει κατεβάζοντας το επίπεδο της συζήτησης εκεί που δεν έπρεπε ποτέ να έχει κατέβει.

Δε θα ασχοληθώ... αλλά ασχολούμαι. Δεν εννοούσα κάτι με τις παρτιτούρες... αλλά το έγραψα. Δεν ξέρω τι λέω.. αλλά είμαι αλεπού. Και να ξέρεις ότι θα συνεχίσουμε να μη σε καλούμε στις μπυροποσίες*... στις οποίες όμως δεν υπάρχουν κλίκες που να αποκλείουν άλλα μέλη. Ότι να' ναι, λέμε... * Για την αποκατάσταση της αλήθειας, οι μπυροποσίες του noiz.gr είναι ανοικτές σε όλα τα μέλη, διοργανώνονται συνήθως μέσα στο ίδιο το φόρουμ και δε χρειάζεται ειδική πρόσκληση. Αλλά μη του το πείτε, μπορεί να πληγωθεί, μάλλον νόμιζε ότι ήταν επίτιμος καλεσμένος.

you sexy mf

Είμαι ενήμερος για το ύψος (ή το βάθος) της μουσικής καριέρας όλων των μελών με τα οποία ανταλλάσω απόψεις. Τώρα, σε μία άλλη πραγματικότητα, μπορεί και εγώ να έπαιζα ντέφι στους Pink Floyd, αλλά στον παρόντα χρόνο είμαι υποχρεωμένος να μιλώ έχοντας συναίσθηση της μουσικής μου ασημαντότητος. "Σκασίλα μου", ποτέ! Με ενδιαφέρει να διαβάσω όλες τις απόψεις αν κάποιον τον ενδιαφέρει αρκετά ώστε να τις γράψει. Και βέβαια, συμφωνώ μαζί σου απολύτως. Αν εννοείς ότι ο Φοίβος δεν έχει αγγίξει αυτό το επίπεδο, επίσης συμφωνώ (κάπως αμήχανα όμως διότι όπως είπε και ο SF έχει γράψει και κανα-δυο λαϊκά τραγούδια πίστας), αλλά αυτά είναι λίγο δημοσιογραφικά τερτίπια. Έχει δημιουργήσει γύρω του ένα κοινό, και αυτό το κοινό καλείται να ικανοποιήσει, όχι τους φίλους του avant-garde μινιμαλισμού. Ας τον κρίνουν αυτοί, όχι αυτόκλητοι μάρτυρες σε μία δίκη προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων που δεν έχει εγκριθεί από κανέναν και δεν έχει απολύτως καμία εγκυρότητα.

Τι να σου πω... την επόμενη φορά που θα τον δω, θα τον ρωτήσω αν μου λείπει κανένας δίσκος (αν και δεν πολυσκίζεται). Για άλλη μία φορά είσαι προσβλητικός και αγενής, αλλά τουλάχιστον μπες στο κόπο να διαβάσεις τι έγραψα πριν απαντήσεις. Δεν έκανα καμία σύγκριση σαν αυτή που αναφέρεις.

Διαρκώς διευκρινίζω ότι αναφέρομαι σε επαγγελματική επιτυχία. Τα δύο μέλη στα οποία αναφέρθηκα (και για τα οποία γνωρίζω όσα απαιτούνται για να προκύψει αυτό το συμπέρασμα) είναι λιγότερο επιτυχημένα επαγγελματικά (ως μουσικοί τουλάχιστον, δεν ξέρω αν ασχολούνται με κάτι άλλο εκ' του παραλλήλου). Οπότε, δεν υπάρχει κανένα αυθαίρετο συμπέρασμα. Τα "περί γραφής σε παρτιτούρα" αναφέρονται από τον pericles. Το ότι αφαιρέθηκε από τον yameth, δεν καθαγιάζει τα κίνητρα αυτού που το έκανε. Αντιθέτως μάλιστα, η ιδέα ότι ο admin τον προστάτευσε του φάνηκε και λιγουλάκι αστεία (γελάκια γαρ), δηλώνοντας ότι παρ' όλα αυτά, θα πάει να "κράξει" στη συναυλία. Η αναφορά σε άλλο παράλληλο thread, όπως και οι γενικεύσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ένα ποστ - δεν απαγορεύονται. Αντίστοιχες γενικεύσεις έχουν γίνει και από άλλα μέλη, π.χ. τα δέκα τζιμινιέρ-μπους που θα πάνε να "κράξουν" δεν φαίνεται να προτίθενται να διαφοροποιήσουν ούτε ανάμεσα στους πολλούς τραγουδιστές, φαίνεται πως όλοι αξίζουν το κράξιμο. Επίσης, φιλικά (και τεκμηριωμένα).

Δεν υπήρξαν τέτοιες συγκρίσεις. Η σύγκριση έγινε ανάμεσα στην ευκολία εξαγωγής συμπερασμάτων που επιδεικνύεται από μουσικούς του 2012, σε σχέση με την ευκολία εξαγωγής συμπερασμάτων που επιδείκνυαν μουσικοί σε παλαιότερες εποχές. Πράγματι, είναι συγκρίσιμα μεγέθη. @superfunk Γράφω, γράφω, διορθώνω και μετά έρχεσαι και τα λες όλα με μία εικόνα. Άμα γίνεις σκηνοθέτης, θα σου γράφω τα σενάρια τζάμπα.

Θα ήταν τιμή μου να είμαι εγώ αυτός ο φίλος. Η εκατο-ετερότητα αποτελεί θεμέλιο λίθο της σκέψης μου. ;D ;D ;D ;D -------- Επί της ουσίας: είναι φανερό ότι κάποιοι, επηρρεασμένοι από προσωπικές γνωριμίες / φιλίες / μπυροποσίες κλπ, έχουν πρόβλημα να συμφωνήσουν με τα αυτονόητα, όπως (π.χ.) ότι δεν λοιδωρούμε έναν καταξιωμένο επαγγελματία που δεν είναι παρών για να απαντήσει (γκεμπελική μέθοδος όπως πρόσφατα σας θύμησαν), χωρίς στοιχεία. Ακόμη και το αυτονόητο πλέγμα αλληλεγγύης από μουσικό-προς-μουσικό φαίνεται να καταρρέει μπροστά στην αναγκαιότητα να μη θιγούν προσωπικότητες με λόγο μακρύτερο του μορίου τους. Όλα αυτά, έχουν τα τιμήματά τους: θυμίζω ότι σε παράλληλο thread συζητιέται η πιθανότητα επαγγελματικής ενασχόλησης με τη μουσική, λες και το όλο ζήτημα θα είχε καμία σημασία αν δεν υπήρχαν ΚΑΙ καταξιωμένοι επαγγελματίες ανεξάρτητα από την καλλιτεχνική τους αξία. Και κάποιοι νεότεροι φίλοι, διαβάζουν και ελπίζουν να μάθουν κάτι. Ας μάθουν λοιπόν το εξής: μη-εξίσου-επιτυχημένοι συνάδελφοι, θα τους λοιδωρούν ανώνυμα μέσω του διαδικτύου αν (ω μη γένοιτο) αξιωθούν να βγάλουν χρήματα με τη δουλειά τους, κατηγορώντας τους ότι "κλέβουν" μουσικές άλλων και ότι δεν γράφουν σε παρτιτούρα (τις κλεμμένες;) μελωδίες τους αλλά στο Finale. Μαθήματα ζωής, όχι αστεία. Υ.Γ. Waterfall, αναρρωτιέμαι αν είσαι αρκετά μεγάλος (ηλικιακά) για να ξέρεις ότι τα ίδια ακριβώς λέγανε οι έλληνες μουσικοί (της πειναλέας φυλής) για το Βαγγέλη Παπαθανασίου; Ότι τις μελωδίες του "τις έγραφε άλλος", ότι "τις είχε κλέψει από το Λογαρίδη", ότι "είναι πολύ απλές, και εγώ τις γράφω άμα θέλω" κλπ. Ρώτα να μάθεις και μπορεί να σου κοπεί το γελάκι.

Ολόκληρη <---- η ιστορία της ελληνικής "ποπ και ροκ", είναι μία ιστορία απόπειρας αντιγραφής ιδεολογημάτων, στυλ, μόδας, στιχουργικής και δε συμμαζεύεται. Ο συγκεκριμένος συνθέτης, ενοχλεί διότι έκανε mainstream αυτή τη τάση, σε αντίθεση με ολόκληρες στρατιές προκατόχων του που - στη καλύτερη περίπτωση - έφτασαν να παίζουν μέχρι το Ριάλτο στη Κυψέλη. Δηλαδή, δεν τον μισούν επειδή είναι "κακός", αλλά ακριβώς επειδή είναι πολύ-πολύ "καλός". Όποιος έχει εργαστεί ποτέ μεθοδικά για οποιονδήποτε σκοπό, γνωρίζει χωρίς αμφιβολία ότι αυτό το είδος επιτυχίας μόνο τυχαία δεν έρχεται. Ναι, ίσως δεν είναι καλλιτεχνική επιτυχία, αλλά είναι σίγουρα εμπορική επιτυχία, δηλαδή εξαιρετικό ταλέντο στην ανίχνευση επαγγελματικών ευκαιριών, εξέχουσα ικανότητα στον χειρισμό των ιδιαιτεροτήτων πολύ ιδιότροπων ανθρώπων (όπως οι τραγουδιστές της ελληνικής σκηνής), καλό (λάθος... πολύ καλό) αυτί, εμβάθυνση σε σύγχρονες μεθόδους παραγωγής, ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ αρκετή ώστε να αποφεύγει τις κακοτοπιές των media κλπ. Τα δέκα (αυτά ή άλλα) τζιμάνια που ενδεχομένως θα πάνε στη συναυλία του Φοίβου για να κράξουν, ίσως θα έπρεπε προηγουμένως να περάσουν από κάποιο χαρτοπωλείο για να αγοράσουν σημειωματάρια και στυλό για να κρατήσουν σημειώσεις. Ειδαλλιώς, θα έπρεπε να έχουν να επιδείξουν έργο εφάμιλλο της αλαζονείας και της ζήλιας που κρύβεται πίσω από τέτοιους αφορισμούς. Έκλεισε το Ριάλτο εδώ και πολλά χρόνια, κύριοι.

Ασφαλώς, δεν είναι αναμενόμενο από έναν επαγγελματία όπως εσείς να ταχθείτε σε κάποιο "στρατόπεδο". Ούτε εγώ είμαι με το μέρος κανενός. Το να επαναλαμβάνω (ουμε) αυτά που γνωρίζουμε να ισχύουν στην αγορά δεν μας κάνει αναξιόπιστους, αλλά το αντίθετο. Το κατάστημα. Δεν πρόκειται βέβαια για "εγγύηση" (λέξη που έχει άλλο νομικό περιεχόμενο), απλά μπορείς να επιστρέψεις ότι αγόρασες εντός συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου υπό την προϋπόθεση ότι δεν το έσκισες στο ενδιάμεσο. Ειδικά στο Πλαίσιο, εγώ προσωπικά μόλις πριν δέκα μέρες επέστρεψα (στην άθικτη συσκευασία τους βέβαια) προϊόντα αξίας περίπου 400 ευρώ τα οποία κακώς αγοράστηκαν (ένεκα λαναθασμένων στοιχείων που μου είχε δώσει ένας πελάτης). Ο OP έπρεπε να είχε επιστρέψει τα ηχεία στο Πλαίσιο, από εκεί που τα πήρε. Αν το Πλαίσιο έκρινε (π.χ. από την όψη των ηχείων ή την κατάσταση της συσκευασίας) ότι στο μεταξύ μπορεί να είχε γίνει ζημιά, ασφαλώς μπορούσε να αρνηθεί να τα παραλάβει. Όμως... ούτε στο Πλαίσιο... ούτε στην Ελίνα... μόνο ψάχνει ο φίλος μας να βρει κάποιον "καλό μάστορα", χρόνια μετά για να λύσει ένα πρόβλημα που ακόμη και σήμερα δεν έχει όνομα και περιγραφή. Αυτά. :)

Όπως έγραψα και πριν, επικαλούμαστε την Ευρώπη μόνο όταν μας βολεύει. Η δυνατότητα του Τόμαν να πάρει "πίσω" ένα ζευγάρι ελλατωματικά ηχεία, δεν είναι κανένα είδος "παροχής προς τον πελάτη", ο οποίος άλλωστε - όπως ήδη έγραψα - δικαιούται να τα επιστρέψει χωρίς καμία ειδική δικαιολογία. Είναι απλό marketing, υποστηριζόμενο από τους τζίρους που έχει η συγκεκριμένη επιχείρηση, τζίρους που οφείλονται σε απλή καταναλωτική μανία εκ' μέρους πολλών ερασιτεχνών μουσικών (αν αυτά που πούλησε ο Τόμαν στην Ελλάδα, αντιστοιχούσαν σε μουσική παραγωγή, τώρα θα είχαμε μουσική σκηνή αντίστοιχη εκείνης στο Λίβερπουλ). Καλό marketing; Πολύ καλό! Πιασάρικο; Ασφαλώς! Σημαίνει ότι ο OP έχει δίκηο; Όχι βέβαια, καθώς ακόμη και σήμερα δεν ξέρει να πει τι έχει (και αν έχει) αυτό που αγόρασε, οπότε μία μικρότερη του Τόμαν ελληνική επιχείρηση, έχει κάθε δικαίωμα να ζητήσει να κάνει τεχνικό έλεγχο πριν πάρει τις αποφάσεις της. Παρά τόσα όσα λέτε, ο καθένας από εσάς/εμας στη δουλειά του το ίδιο θα έκανε. Αν ο τεχνικός έλεγχος είχε γίνει, αν διαπιστωνόταν πρόβλημα που να καλύπτεται από την εγγύηση, και αν η επιχείρηση δεν είχει προβει σε ανταλλαγή, τότε ναι, θα μπορούσαμε να την κατηγορήσουμε. Μέχρι τότε, επίτρεψε μου να πιστεύω αυτά που θυμάμαι (ειδικά για τη τιμή των ηχείων) και όχι αυτά που θυμάσαι εσύ.

Επειδή συμπτωματικά μιλούσα με κάποιον από την ΕΛΙΝΑ την ώρα που χάζευα το thread, και έθεσα υπ' όψιν του το ζήτημα της διαφοράς τιμής που αναφέρθηκε, η εξήγηση έχει να κάνει με το ότι, πράγματι όταν η Tascam ανακοίνωσε την κατάργηση της παραγωγής αυτού του ηχείου, διατέθηκε μία παρτίδα στον Τόμαν, σε εξαιτετικά χαμηλή τιμή, στο στυλ "όσο κρατούν τα αποθέματα". Η ελληνική αντιπροσωπεία επέλεξε να μην ακολουθήσει σε αυτή την εκπτωτική λογική, η οποία άλλωστε διήρκεσε για λίγες ημέρες, διότι πράγματι τα "αποθέματα" εξαντλήθηκαν. Την περίοδο που κατασκευαζόταν κανονικά το ηχείο που αναφέρθηκε, η τιμή της τοπικής αντιπροσωπείας ήταν ευθέως συγκρίσιμη με την τιμή του Τόμαν. Σε προσωπικό επίπεδο, αυτό ακριβώς είχε καταχωρηθεί στη μνήμη μου, καθώς και εγώ ενδιαφερόμουν για το συγκεκριμένο ηχείο, καίτοι ποτέ δεν το αγόρασα. Τα υπόλοιπα εξηγήθηκαν πλήρως από τον κ. Χναράκη: πράγματι κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να δεχθεί ανταλλαγή (ούτε εντός εγγύησης) χωρίς να κάνει τεχνικό έλεγχο. Βέβαια σύμφωνα με την κείμενη ευρωπαϊκή νομοθεσία (μου αρέσει που επικαλούμαστε την Ευρώπη όποτε μας βολεύει και μόνον), μπορεί ο καταναλωτής να "επιστρέψει" κάτι εντός συγκεκριμένου ημερολογιακού πλαισίου χωρίς να παράσχει κάποια ειδική δικαιολογία, αρκεί να επιστρέψει και την αρχική του συσκευασία και να μην το έχει καταστρέψει στο ενδιάμεσο.

Τελικά, και οι Toto και οι Weather Report έχουν ένα κοινό μεταξύ τους: ποτέ δεν έφθασαν στις (καταγεγραμμένες) ζωντανές εμφανίσεις τους, το υψηλό επίπεδο των στούντιο πονημάτων τους. Περίεργη σύμπτωση, αγαπητέ odis.

Ακριβώς αυτό ισχύει. Τα ελάχιστα βίντεο προγράμματα που χρησιμοποιώ (κυρίως screen recorders για την κατασκευή εκπαιδευτικού υλικού γύρω από τη χρήση λογισμικού), λαμβάνουν όντως υπ' όψιν τους την πιθανότητα το υλικό να καταλήξει στο youtube και προσαρμόζουν τις ρυθμίσεις τους αντίστοιχα. Είπαμε.. είμαστε στην εποχή της ηλεκτρονικής διανομής.

Αυτό το ποστ αποτελεί την επίσημη συνέχεια παλαιότερων συζητήσεων (στις οποίες συμμετείχα ενεργά), με θέμα το mastering, το πραγματικό ποιόν του, την μυθολογία γύρω από τη λέξη και τις εύλογες απορίες μελών γύρω από το θέμα. Συνοπτικά, είχα πολλές φορές αναρρωτηθεί για το αν το λεγόμενο mastering είναι μία τεχνική διαδικασία (οπότε κάποιος μπορεί να τη διδαχθεί και -με τον κατάλληλο εξοπλισμό- να εφαρμόσει), ή μία καλλιτεχνική διαδικασία (οπότε πέραν των όποιων "γνώσεων" απαιτείται και ειδικό ανθρώπινο ταλέντο). Το concensus (στο φόρουμ αλλά και αλλού) ήταν πάντα υπέρ της δεύτερης άποψης, η οποία άλλωστε ενισχύθηκε από τις διάφορες παρεμβάσεις γνωστού επαγγελματία του χώρου που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα. Βέβαια, το δίλλημα της προηγούμενης παραγράφου είναι ψευδές: οι γνώσεις και το ταλέντο είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και όταν συνυπάρχουν έχουμε πάντα καλύτερα αποτελέσματα. Όμως, το κύριο σημείο είναι αλλού: μπορεί πραγματικά ΜΙΑ και μόνη διαδικασία mastering να παράξει ηχητικό προϊόν κατάλληλο για μετάδοση/αξιοποίηση από οποιοδήποτε μέσο (ραδιόφωνο, τηλεόραση, cd) και οποιοδήποτε φορμά (mp3, wav, flac); Όπως τελικά προκύπτει, η απάντηση είναι ένα μεγάλο "όχι". Γεγονός : Με τις πωλήσεις των cd να έχουν "πέσει" κατά ένα 69% εις όφελος των αγοραστών (και, δυστυχώς, παράνομων) downloads, η ιδέα της "ψηφιακής διανομής" ηχητικού υλικού δεν είναι πλέον "ύστερη σκέψη" όπως ήταν κάποτε, αλλά απόλυτη προτεραιότητα. Γεγονός : Το iTunes της Apple, είναι το μεγαλύτερο "δισκοπωλείο" του πλανήτη, έχοντας την μεγαλύτερη ποικιλλία ηχογραφήσεων από κάθε είδος μουσικής, και τους περισσότερους πελάτες. Γεγονός : Η τεράστια διασπορά των φορητών συσκευών της Apple (κυρίως του iPod και του ιPhone) που έχουν τη δυνατότητα αναπαραγωγής μουσικής, σε συνδυασμό με το ότι αυτές οι συσκευές προσφέρονται με το δικό τους σετ ακουστικών (το οποίο έχει διαπιστωθεί ότι σπανίως αλλάζουν οι ιδιοκτήτες), έχει δημιουργήσει μία εντελώς ξέχωρη και μοναδική πλατφόρμα ακρόασης δισκογραφικού υλικού, ίσως τη δημοφιλέστερη όλων των εποχών. Μετά από αυτά, δεν θα έπρεπε να κάνει εντύπωση ότι η Apple δεν θεωρεί πλέον αρκετό το να παράξει τα AAC αρχεία που παίζουν οι υπολογιστές της, "ριπάροντας" τα CD που κυκλοφορούν στην αγορά. Αντίθετα, ενθαρρύνει τους ενδιαφερόμενους να υποβάλλουν τα πρωτότυπα, μη-μαστεραρισμένα αρχεία των 24bit προκειμένου να εφαρμόσει mastering τέτοιο που θα εξασφαλίζει την καλύτερη εμπειρία στο τεράστιο κοινό που εξυπηρετεί. Σύμφωνα με τον Bob Ludwig (ο οποίος έκανε το re-mastering του τελευταίου άλμπουμ των Coldplay, κατά παραγγελία της Apple) "Από μία αμιγώς τεχνική σκοπιά, υπάρχουν όντως περιστάσεις όπου το απωλεστικό 24μπιτο αρχείο AAC είναι ανώτερο του κοινού CD που κυκλοφορεί στην αγορά" - μία δήλωση που ανατρέπει πλήρως τις αντιλήψεις μας για το όλο ζήτημα. Τα προϊόντα που έχουν ανά-παραχθεί με αυτές τις μεθόδους, πωλούνται πλέον από το iTunes Store, φέροντας την ειδική σήμανση "Mastered For iTunes". Ο κατάλογος - προς το παρόν - περιέχει λίγες εγγραφές, και μάλλον επιλεγμένες ακριβώς επειδή αναμένεται ότι θα έχουν αξιοπρόσεκτη εμπορική επιτυχία - παρ' όλα αυτά καλύπτουν εύρος που εκτείνεται από τη τελευταία συμφωνία του Philip Glass μέχρι δίσκους του Mingus, μέχρι δίσκους των Floyd, μέχρι τρέχοντα hits. Βέβαια, το μαρκετινίστικο κίνητρο είναι πρόδηλο : με αυτό το τρόπο, η Apple - για πρώτη φορά στην ιστορία της ηλεκτρονικά διανεμόμενης μουσικής - βρίσκεται να έχει στη διάθεσή της προϊόν που απλώς δεν υπάρχει οπουδήποτε αλλού, κάτι σα να έχεις ένα δισκαδικο που (μόνο αυτό) να έχει μία ειδική (καλύτερη, όχι ακριβότερη) κατηγορία βινυλίων. Ακόμη και έτσι, το όλο θέμα έχει τεράστια τεχνική και καλλιτεχνική σπουδαιότητα. Δεν ξέρω (διότι ακόμη δεν βρήκα αρκετό χρόνο ώστε να κάνω τις σχετικές συγκρίσεις) πως ακριβώς ακούγεται ένα άλμπουμ "Mastered For iTunes" από κανονικά ηχεία στερεοφωνικού ή από ηχεία monitor. Αλλά τα συμπεράσματα είναι κάπως αδιάφορα: αν πραγματικά είχα να επιλέξω θα επέλεγα να έχω τους δίσκους μου "Mastered For Toyota Corolla" καθότι εκεί ακούω την περισσότερη μουσική τα τελευταία χρόνια. Όμως, αποτελώ εξαίρεση: τα άτομα που βλέπω να έχουν καρφωμένα τα μικρά λευκά ακουστικά στα αυτιά τους, στο μετρό, στα παγκάκια, έξω από φροντιστήρια, στην παραλία κ.ο.κ. είναι πάρα πολλά και διαρκώς γίνονται περισσότερα. Τέλος, μπορείτε να επισκεφθείτε αυτή τη σελίδα: http://www.apple.com/itunes/mastered-for-itunes/ στην οποία η Apple διαθέτει ακόμη και software για να βοηθήσει στη διαδικασία έμπρακτης κατανόησης της όλης διαδικασίας, για όποιον ενδιαφέρεται.

Με αφορμή το thread για τους καλύτερους ντράμερ (οι οποίοι μετουσιώθηκαν σε "σπουδαιότερους" ντράμερ, εξίσου ατυχώς κατά τη γνώμη μου), θα ήθελα να : α) Επαινέσω το κίνητρο του pericles, το οποίο κατανοώ πλήρως όντας θαυμαστής του εκπληκτικού αυτού μουσικού οργάνου και, β) Επιπλήξω για τη μέθοδο που ακολουθήθηκε. Τα λάθη ήταν τα εξής, πάντα κατά τη γνώμη μου: 1. Κανείς δεν έχει λόγο να παραθέσει τους καλύτερους / σπουδαιότερους / ξέρωγω ντράμερς κατά τη γνώμη ενός περιοδικού από το 1997. Πέραν του ότι οι πληροφορίες (και οι αξιολογήσεις) είναι παρωχημένες (όχι δα και πρότυπο ο Topper Headon), θα ήθελα να διαβάζω για τις προσωπικές και μη-δημοσιογραφικές αξιολογήσεις των μελών του νοιζ, καθότι ακριβώς αυτά τα μέλη έχουν (θεωρώ) βαθύτερη σχέση με αυτά τα πράγματα από οποιοδήποτε επιτελείο περιοδικού. Ο αχταρμάς στη λίστα που παρατέθηκε (αν και μάλλον δεν έχει τελειώσει) επιβεβαιώνει τις πεποιθήσεις μου : μόνο ένας δημοσιογράφος θα έβαζε τον ντράμερ του Coltrane στην ίδια λίστα με τον ντράμερ των Zeppelin. 2. To YouTube δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας καναλιών και playlists για όποιον θέλει να παρουσιάσει μία ομάδα βίντεο σαν σύνολο. Το φόρουμ δεν επιτρέπει να γίνει κάτι τέτοιο με εξίσου αποτελεσματικό τρόπο. Έτσι, η απαίτηση του OP να περιμένουμε να μας διαθέσει 50 (!!!) βίντεο πριν τοποθετηθούμε, δημιούργησε δυσφορία. Θα ήταν πολύ πιο απλό να φτιάξει μία λίστα και να μας δώσει το σχετικό σύνδεσμο. 3. Για όποιον θέλει να αναλαμβάνει τέτοια εγχειρήματα, τον καλώ να είναι περισσότερο περιφραστικός. Η λακωνικότητα του OP εδράζεται σε λανθασμένες πεποιθήσεις (τον διαβεβαώνω ότι ουδείς ενδιαφέρεται να ξέρει ποιος παίζει τύμπανα στο "50 Ways To Leave Your Lover") και επίσης σε μία λανθάνουσα αντίληψη "κονφερασιέ" ("Κυρίες και κύριοι... ιδού η ασώματος κεφαλή"), η οποία δεν τιμά το υλικό που παρουσιάστηκε. 4. Ως άμεση συνέπεια του (3), είναι προτιμότερο να περιορίζονται τέτοιες λίστες σε 10 (το πολύ) καταχωρήσεις, ώστε το πράγμα να παραμένει φρέσκο και ο OP να διατηρεί αμείωτη την αρχική του διάθεση να παρουσιάσει (και ίσως να μιλήσει για) αυτό το υλικό. 5. Τα προσωπικά σχόλια είναι ανεκτίμητα. Δεν με νοιάζει (κανέναν δε νοιάζει) η γενική αντίληψη που μπορεί να έχει το κοινό για τον Μπόναμ... αντίθετα το βίντεο του Πορκάρο (αυτό που παίζει το shuffle από τη Rossana) λέει περισσότερα για τον Μπόναμ απ' όσα έχω διαβάσει ποτέ από δημοσιογραφική πένα. Όταν μάλιστα ο OP είναι ντράμερ ο ίδιος, τότε - πόσο μάλλον - ελπίζουμε σε περισσότερο insight. --- Αυτά από εμένα, σαν γενικόλογες συμβουλές προς μία αποτελεσματικότερη και απολαυστικότερη δικτυακή συναναστροφή.

Το "ξέρω" στην παράγραφό σου, αναφέρεται σε μία διανοητική λειτουργία. Το "κάνω relate" αναφέρεται σε μία αισθηματική λειτουργία. Βασική ψυχολογία είναι: οι άνθρωποι του δικού μας "φυράματος" (ας μου επιτραπεί ο όρος) είναι πολύ περισσότερο συναισθηματικοί τύποι παρά διανοητικοί. Δες τι μουσικές ακούμε, με τι κριτήρια τις επιλέγουμε, δες πως προσεγγίζουμε το αντίθετο φύλο, δες το συνώνυμο της λέξης "παρόρμηση" που κατά κόρον χρησιμοποιείται στο φόρουμ (GAS) και βγάλε τα συμπεράσματά σου. Το ενδιαφέρον (με όλο το θάρρος) είναι η μνεία που έκανες για το «ποιό είναι αυτό το λείψανο στο χρυσαφί κοφίνι»... να συμπεράνω ότι παίζεις και εσύ στο δεύτερο ηλικιακό ημίχρονο, καπνίζεις και έχουν αρχίσει να σε ζώνουν τα φίδια; Αν ναι, welcome (to the machine). Φιλικά