The Genius Loci

Λοιπόν... το C49 κατέβηκε γιατί είχε κάποιο bug. Θα πρέπει να κάνουμε λίγη υπομονή ακόμα... Παρεμπιπτόντως εγώ το έβαλα και δεν είχα κάποιο πρόβλημα ως τώρα. Αλλά και να υπάρξει πρόβλημα, μπορεί να μπει άνετα το C48 πάλι. Απλά είναι μανούρα να ξαναφορτώσεις τα presets οπότε υπομονή!

Ναι, το έσκισα τελείως ε? ;D

Ρίξε μια ματιά σε ένα αρθράκι που είχα γράψει παλιότερα: http://www.noiz.gr/index.php?action=articles;sa=view;article=65 Τα controllers σαν αυτά της RJM, G-Labs, Voodoo Labs, κλπ, μπορούν να ελέγχουν τόσο functions του ενισχυτή (αντί footswitch) καθώς και loops με εφφέ. Δεν θυμάμαι ποια πεταλιέρα έχει relays (που σου χρειάζονται για τον ενισχυτή). Σίγουρα έχει το G-System... αλλά το κόστος πάει αλλού. Μια πιο οικονομική λύση, και αν θέλεις να ελέγχεις αρκετές παραμέτρους (π.χ. κανάλια + boost + reverb στον ενισχυτή, συν 2-3 πετάλια, συν κάποιο rack μελλοντικά, κλπ), είναι να πάρεις το τζάμπα-πράμα Behringer FB-1101 (έχει relays) και να το συνδιάσεις με ένα rack effect το οποίο θα ελέγχεις μέσω MIDI. Μπορείς να βρεις αρκετά φτηνά μεταχειρισμένα, TC, Lexicon, κλπ. Κάνε λίγη υπομονή μήπως το αναμενόμενο καινούργιο POD HD έχει relays (αν και δεν το νομίζω), οπότε μαζί με το effects loop του θα μπορείς να κάνεις πλήρως τη δουλειά που περιγράφεις στο αρχικό post. ;) Εκεί απλά θα πρέπει να βρεις να δώσεις το X3... αλλά μην ανησυχείς, στην ίδια θέση με σένα βρίσκονται πολλοί αυτή την εποχή... ;)

Δεν μπορεί να σου απαντήσει κανένας επακριβώς, γιατί τα αυτιά και τα γούστα μας διαφέρουν (ακόμα και αν κάποιος είναι χρήστης της ίδιας πεταλιέρας). Θα σου πρότεινα το εξής: 1) Βάλε κάποιο backing track να παίζει ΔΥΝΑΤΑ και προσπάθησε να φτιάξεις έναν ήχο lead που να "κόβει" μέσα στη "μείξη" (δηλ. ακούγοντάς τα και τα δύο μαζί). Θα διαπιστώσεις ότι διάφορα scooped eq presets πάνε για τσάι... 2) Τα delay, chorus κλπ, άστα προς το παρόν... μπορείς πάντοτε να προσθέσεις μετά. 3) Αν η πεταλιέρα σου έχει pre και post eq δοκίμασε να τα πειράξεις. 4) Κόψε το πολύ gain. Ακόμα και στον καλύτερο λαμπάτο το πολύ gain είναι συνταγή για χάλια ήχο.

Γίνεται και με e-banking χωρίς πολλά έξοδα (στις περισσότερες τράπεζες).

Το X3 δεν έχει relays, οπότε δεν μπορεί να αλλάξει απευθείας κανάλια στον ενισχυτή. Επίσης τι εννοείς "να ελέγχεις το πετάλι distortion"? To on/off φαντάζομαι... Εξαρτάται πόσα σκοπεύεις να ξοδέψεις. Υπάρχει αυτό: http://www.rjmmusic.com/ampgizmo.php το οποίο μπορείς να χειριστείς μέσω MIDI. Παρόμοια βγάζουν και αρκετές άλλες εταιρείες. Δες για παράδειγμα αυτό: http://www.glab.com.pl/mgc-6_en με το οποίο μπορείς να ελέγξεις και πετάλια ή άλλα εφφέ.

Έχω μπει κι'εγώ στο τριπ για την JTV :D Τις προσπάθειες της Gibson στον συγκεκριμένο χώρο δεν τις συμπάθησα ποτέ. Περισσότερο σαν όργανα επίδειξης τεχνολογίας μου φαίνονται αυτά. ::)

http://www.seymourduncan.com/support/wiring-diagrams/ Ότι θέλεις ταπανταόλα. Για τους μονούς δεν έχει σημασία που είναι Duncan στα σχηματικά, όλοι ίδιοι είναι. Και δεν υπάρχει "pickurd" λέγεται "pickguard". ;)

Όχι μόνο συμφωνώ αλλά είχα ανοίξει και ανάλογο θέμα παλαιότερα. :) Κι'εμένα μ'αρέσει να παίζω με την φτηνότερη κιθάρα μου (Squier CV Tele) με το Zoom των 50 ευρώ και ακουστικά... Μια χαρά το ευχαριστιέμαι... Δεν πα'να'ναι δυο φορές βαρύτερη από την πανάκριβη Musicman, "τσίπικη" στην κατασκευή και "μονοδιάστατη" στον ήχο και την φιλοσοφία της? Όπως λέει και ο φίλος Ηλίας "σε κάθε κιθάρα υπάρχουν τραγούδια". ;) Εδώ σκεφτόμουν να την κάνω.... Esquire για να γίνει ακόμα πιο basic. Αν δω πάντως ότι κάτι δεν το χρησιμοποιώ για καιρό το βγάζω για πώληση, να το ευχαριστηθεί κάποιος άλλος. Μάλιστα κι'αυτό τον καιρό θα το κάνω πάλι. Με τα λεφτά που βγαίνουν μπορεί να πάρω κάτι άλλο, μπορεί και όχι. Νομίζω οι περισσότεροι μόλις ξεπεράσουν τη φούρια του "να τα δοκιμάσουμε όλα στη ζωή μας" έτσι κάνουν. :)

Άντε κι ένα τελευταίο γι'απόψε. Αυτός είναι ο Fifty. O Fifty έχασε τα δύο δεξιά του πόδια. Φαίνεται όμως ότι κανένας δεν σκέφτηκε να τον ενημερώσει σχετικά, γιατί συνεχίζει να ζει και να προσπαθεί όπως και πριν. Και αυτός είναι ο Prince. Έχει χάσει "μόνο" το ένα μπροστινό του πόδι, έχει λάμες στο άλλο, αλλά ούτε του Prince του είπαν μάλλον ότι έχει πρόβλημα. http://www.pitbull-rescue.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=120&Itemid=1 "Ο πρόεδρος της οργάνωσης ASPCA δήλωσε πως τον συγκεκριμένο σκύλο δεν τον σταματάει τίποτα, ούτε καν η έλλειψη του ενός ποδιού." Το motto των pit: "I was bred to NEVER quit".

Σας χαιρετάει και περιμένει υπομονετικά την βραδυνή βόλτα. ;D

Ωραία... επειδή βλέπω ότι κανείς δεν διατίθεται να παίξει τον κακό, θα το κάνω εγώ. ;D Κατά την άποψή μου το κείμενο, αν και σαφέστατα καλογραμμένο και ουσιαστικό, είναι περισσότερο απόλυτο και προκατελημένο απ'όσο χρειάζεται. Το γεγονός ότι σας άρεσε, οφείλεται στο γεγονός ότι διεγείρει συναισθηματικές ανασφάλειες και ενοχικά σύνδρομα που, γιατί να το κρύψουμε, όλοι έχουμε. Σαν αντίβαρο λοιπόν θα αναφερθώ στην δική μου, και όχι μόνο, "προϊστορία". Όχι "δόσεις υπερβολής", μόνο πραγματικά γεγονότα. Στην πορεία θα φανεί που και πως συμφωνώ με τον OP και που βρίσκεται η λεπτή διαχωριστική γραμμή, κατά την άποψή μου. Τα παλιά εκείνα χρόνια λοιπόν, ο μουσικός εξοπλισμός δεν ήταν ούτε τόσο ποικίλος ούτε τόσο "οικονομικός" όσο σήμερα. Βασικά υπήρχαν πραγματικά "φτηνοπράγματα" και μετά διάφορες διαβαθμίσεις ακριβών οργάνων και εξοπλισμού. Και τότε, όπως και σήμερα, είμασταν φτωχοί. Η διαφορά ήταν ότι τότε δεν είχαμε πλαστικό χρήμα. Δηλαδή ήταν πολύ δύκολο να ξοδέψουμε χρήμα που δεν διαθέταμε. Άντε καμμία δόση/γραμμάτιο κλπ. Αυτό παρακαλώ κρατήστε το γιατί αποτελεί την ουσία του όλου θέματος. Σαν πιτσιρικάς λοιπόν, προσωπικά πολύ θα ήθελα, αντί για την bold on Hondo και τον λιλιπούτιο Princeton να έχω μια πιο καλή κιθάρα και ενισχυτή... λίγο πιο καλή βρε αδελφέ, ώστε τουλάχιστον να έχει καλό intonation και να κατεβαίνουν σε ένα ρεαλιστικό ύψος οι χορδές. Όπως και το γεγονός ότι χρειάστηκε να μαζεύω λεφτά από τα χαρτζιλίκια για ένα εξάμηνο για να αγοράσω το πρώτο μου "σοβαρό" εφφέ (ένα Boss DD-2) δε νομίζω ότι με βοήθησε τρομερά σαν μουσικό. Ούτε με βοήθησε ότι δεν είχα τα 110 χιλιάρικα που πούλαγε τότε ο Νάκας το δικάναλο Fostex και ηχογραφούσα μαγειρεύοντας με 2 κασετοφωνάκια της πλάκας. Άλλο "αυτό που χρειάζομαι", άλλο η υπερβολή, άλλο το "παιδεύομαι σαν το σκυλί". Βέβαια με τα χρόνια τα πράγματα άλλαξαν και κάποια στιγμή ήμουν σε θέση να μπορώ να αποκτήσω αυτά που θεωρούσα ότι χρειαζόμουν. Τα λάθη είναι αναπόφευκτα, αλλά και πάλι μιλάω για εποχές που πληρώναμε με κανονικά λεφτά... Οπότε τα σεβόμαστε λίγο παραπάνω. Πέρα από το πρακτικό του θέματος "εξοπλισμός", δεν θα πρέπει επίσης να μας διαφεύγει η έννοια του mojo. Όταν αγόρασα την πρώτη μου "ακριβή" κιθάρα (την έχω ακόμα btw) ξαφνικά άρχισα να παίζω καλύτερα. Γιατί ήταν πιο καλοφτιαγμένη και σεταρισμένη? Ναι, σίγουρα κι'αυτό, αλλά κυρίως γιατί είχα μπει σε ένα άλλο mood. Ο μουσικός εξοπλισμός δεν είναι τοστιέρες και μίξερ. Πρέπει πάντοτε να συνυπολογίζεται ο ψυχολογικός παράγοντας. Πρόκειται, αν δεν το έχουμε ξεχάσει, για καλλιτεχνική δραστηριότητα, και μια παράμετρος σ'αυτή τη διαδικασία είναι, θέλετε δεν θέλετε, ότι παραμυθιάζουμε τον εαυτό μας ώστε να τον τσιγκλίσουμε να αποδώσει καλύτερα. Ωστόσο το πρόβλημα του υπερκαταναλωτισμού δεν αφορά σε καμμία περίπτωση μόνο το gear. Μάλιστα αν μιλήσετε με κάποιον που δεν έχει το ίδιο κόλλημα, μπορεί να σας ρωτήσει "και τι τα θέλεις τόσα μαραφέτια?" αλλά δεν μπορεί να απαντήσει γιατί αυτός θέλει τα gadgets που χρυσοπλήρωσε στο αυτοκίνητό του, γιατί πρέπει να έχει 2 τηλεοράσεις σε κάθε δωμάτιο (με Home Cinema στο σαλόνι), γιατί όταν πάει στο supermarket γεμίζει ένα καρότσι αηδίες με γυαλιστερές συσκευασίες, και πολλά άλλα. Το θέμα που περιγράφει το εισαγωγικό post, αφορά, όπως περιγράφεται εξάλλου, άνθρωπο χωρίς τρέχουσα (τότε) μουσική εμπειρία που υποκύπτει στην παγίδα της υπερκατανάλωσης, στην συγκεκριμένη αγορά. Πρόσφατα μια φίλη μου παντρεύτηκε και κατόρθωσε σε 2-3 μήνες να κάνει κάτι παρόμοιο με διάφορες ηλιθιότητες που αγόρασε για το σπίτι... Μας αρέσει να βλέπουμε το GAS σαν μια σπάνια αρρώστια που πάσχουμε μόνο εμείς. Η μαύρη αλήθεια είναι πως δεν διαφέρουμε από κανέναν άλλο συνάνθρωπό μας, απλώς εκεί μας βγαίνει εμάς το "πρόβλημα". Για να επιστρέψουμε στο βασικό ερώτημα, δεν αισθάνομαι καθόλου ενοχές για οτιδήποτε αγοράζω για τη Μουσική. Πέραν του ότι θεωρώ ότι πέρασα το στάδιο του να δοκιμάζω τα πάντα και να μασάω με τα "κελεπούρια", έχω αποσυνδέσει την διαδικασία "παίζω/γράφω μουσική" με τον εξοπλισμό. Δεν χρωστάω τίποτε στις τράπεζες (ούτε και σε κανέναν άλλο), δεν συνδέομαι συναισθηματικά με το 90% του εξοπλισμού μου, ούτε μπαίνω σε οικονομοτεχνικές αναλύσεις. Με ενδιαφέρει μόνο να είναι ποσοτικά όσος μπορώ να διαχειριστώ... για να έχω ήσυχο το κεφάλι μου και για να μην γεμίζει ο τόπος πράγματα που δεν χρησιμοποιούνται. Ο εξοπλισμός υπάρχει για να μας διευκολύνει και να μας εμπνέει, τίποτε παραπάνω ή λιγώτερο. Με δεδομένη την δική μου εφηβική εμπειρία βέβαια, φυσικά και φρόντισα το παιδί μου να παίζει με Taylor και όχι με φτηνοακουστική της πλάκας, γιατί δεν υπάρχει λόγος να παιδεύεται τζάμπα: αφήστε ότι παίζει περίπου 10 φορές περισσότερα live από μένα ;D Όπως και ο OP δεν ήταν ότι είχε κάποια σπουδαία μουσική εμπειρία για να "αξίζει" κάποιο ακριβότερο όργανο. Και καταρχήν αυτό το "αξιζει" καλό είναι να το κόψουμε γιατί παραπέμπει σε τραγικά Προτεσταντική κοσμοθεώρηση περί πράξης και ανταμοιβής. ;D Όμοια αν κάποιος πιστεύει ότι θα τον "φτιάξει" να αγοράσει μια ακόμα κιθάρα, ενισχυτή, πεταλάκι, θα ήταν πολύ καλή ιδέα να το κάνει, αφού ξεκαθαρίσει βέβαια γιατί δεν τον "φτιάχνει" αυτό που έχει σήμερα. Και τι θα το κάνει εφόσον έρθει το καινούργιο toy. Γιατί αν κρατάει τα πάντα τότε μιλάμε για συλλέκτη, και η συζήτηση πάει σε άλλα μονοπάτια.

Δεν χρειάζεται καν να πω ότι συμφωνώ με τα περί Texaco, Κινέζων, αποικιοκρατών, κλπ. Μάλλον δεν έγινα κατανοητός. Οι πρώτοι άποικοι της Μαδαγασκάρης ξεκίνησαν ήδη την καταστροφή του περιβάλλοντος. Και ξέρεις, είμαστε ΟΛΟΙ άποικοι, ακόμα και από το 5000 b.c.e, αυτόχθονες υπάρχουν μόνο στα σαλεμένα μυαλά του Λιακόπουλου, του Άδωνι και λοιπών (κατά κανόνα, αυτόχθονες Έλληνες). Και δεν δέχομαι ότι θα πρέπει οπωσδήποτε μια ομάδα ανθρώπων να καταστρέψει το περιβάλλον προκειμένου να επιβιώσει, το έχουν αποδείξει οι περισσότερες φυλές "πρωτόγονων" που έχουν ανακαλυφθεί και οι οποίοι διαβιούν συμβιωτικά με το περιβάλλον.

Επαναφέρω αυτό το ξεχασμένο θέμα για μια ωραία παρουσίαση είδησης από το pitbull-rescue: http://www.pitbull-rescue.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=124&Itemid=47

To ξεκινάς πολύ ωραία αλλά μετά το προσγειώνεις άτσαλα φίλε Κώστα. Δεν είναι ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ η οικολογία και η φιλοζωΐα "ελιτίστικες πολυτέλειες". Υπάρχουν άνθωποι, γνωρίζω αρκετούς προσωπικά, που έχουν θυσιάσει πολύ περισσότερα απ'όσα φαντάζεσαι, ή, ίσως, θεωρείς "λογικά" ανεκτά, για να αισθάνονται καλύτερα με τον εαυτό τους, δραστηριοποιούμενοι σε αυτούς τους τομείς. ;) Και την καραμέλα περί "ανθρώπων που υποφέρουν" τους οποίους πρέπει να προσέξουμε πρώτα... please... την έχω βαρεθεί. Οι κάτοικοι της Μαδαγασκάρης, για παράδειγμα, είναι αυτοί οι ίδιοι υπαίτιοι για την ολοκληρωτική ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ αρκετών ειδών ζώων και φυτών. Να τους λυπηθώ για την πείνα τους? No thanks. Thanks, but no, thanks. Όταν θα καταλάβουμε ότι το βρωμερότερο ΠΑΡΑΣΙΤΟ που ζει στον πλανήτη είναι το βιολογικό είδος που ονομάζεται "άνθρωπος" τότε μπορεί να αρχίσουμε να συνειδητποιούμε και την πραγματικότητα και το βάρος της ευθύνης.

Cool news! Μάλλον πρόκειται για την τελευταία ενημέρωση ever του firmware. Δεδομένουν ότι ήδη ανακοινώθηκε η καινούργια σειρά POD (με ΠΟΛΥ υψηλούς στόχους), η Digitech θα πρέπει να εμφανίσει πάνω στο τραπέζι τι ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ έχει να προτείνει. Πιστεύω ότι θα δούμε τον αντικαταστάτη του GSP μέσα στο '11 και ίσως ταυτόχρονα με τις floor εκδόσεις. Edit: Η μεγαλύτερη εξέλιξη στο νέο firmware είναι αναμφίβολα τα cab IR. Πλέον παύει να ισχύει μια από τις σημαντκότερες ελλείψεις του εργαλείου. Προσεχώς θα ανεβάσω links για το που μπορείτε να βρείτε μερικά δισεκατομμύρια IR δωρεάν,για πειραματισμό. Ο φίλος μου ο zebric θα μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί τα ίδια IR που έχει στις ηχογραφήσεις ΚΑΙ σε live. ;D Υπενθυμίζω ότι με user IR δουλεύει το Axe-Fx και πολλοί τα θεωρούν εκ'των ουκ ανευ. Το 11R χρησιμοποιεί μια (πολύ καλή) convolution engine. Άγνωστο τι θα έχουν τα νέα POD αλλά μάλλον για convolution το βλέπω και εκεί. Αν λυθούν τα (πιθανά) bugs πάντως, με τη C49 το μηχάνημα παίρνει ΜΕΓΑΛΗ παράταση ζωής σαν εργαλείο που απευθύνεται σε επαγγελματίες.

Glendale all the way! :P Πάντως, IMHO πάντα, αυτό δεν είναι συνταγή για την τέλεια Tele, όσο δεν είναι και μια συνταγή του Bodrini τέλεια. ;D Σε βάζει στο ballpark αλλά πολλά εξαρτώνται από τα υλικά, το μάστορα, κλπ, οπότε εγγυήσεις ΔΕΝ υπάρχουν. Το λέω γνωρίζοντας ότι άλλες Tele με την ίδια "συνταγή" με την δικιά μου δεν ήταν το ίδιο καλές. Και αυτό δεν είναι δική μου άποψη, αλλά και αρκετών άλλων (με εμπειρία). Άρα, σε μεγάλο βαθμό, "έτυχε"... ναι, η συνταγή ήταν η "σωστή", αλλά αυτό το 5%-10% της διαφοράς δεν μπορεί να το εγγυηθεί κανείς. Γι'αυτό λέω για τους "μπουτικομάστορες" γιατί αυτοί, λόγω εμπειρίας και ΠΟΡΩΝ (έχουν διάφορα σώματα, μπράτσα, κλπ να δοκιμάσουν) μπορούν να εγγυηθούν κάτι παραπάνω. Γι'αυτό εξάλλου οι κιθάρες τους έχουν, λίγο ως πολύ, σταθερή αξία. Δεν είναι δηλαδή, λέω, τα υλικά, όσο η γνώση και η πείρα για να τα συνδιάσεις και να τα δεις σαν σύνολο. Αν κάποιος τώρα δεν ενδιαφέρεται για το 5-10% σαφώς μπορεί να μείνει απόλυτα ικανοποιημένος με την partcaster του. Η δική μου είχε κοστίσει κοντά στο χιλιάρικο, αλλά με πειραματισμούς/αλλαγές ηλεκτρονικών, κλπ, και (πολύ φιλική στην τιμή) εργασία μάστορα. Δεν βάζω καν τον προσωπικό χρόνο. Αν οι τιμές του τεχνικού ήταν φυσιολογικές της αγοράς, και τιμολογούσα το δικό μου χρόνο, πιθανότατα με τα ίδια λεφτά να έβρισκα μια έτοιμη "μπουτικάδικη". ;)

Κατά σατανική σύμπτωση, check στα περισσότερα απ'αυτά που προτείνεις Νίκο, με εξαιρέσεις τα ακόλουθα: 1) Keystone μαγνήτες, γιατί ήθελα ήχο που να δουλεύει και με gain και πιο hifi συχνοτικά. 2) Βαριά intonated saddles. 3) "Περίεργο" wiring και Alpha pots (που ποτέ δε μου δημιούργησαν πρόβλημα, είναι η αλήθεια). Όλα τα άλλα 100% ίδια όμως. Τυχαίο? Δε νομίζω. ;)

Σου κάνει μια χαρά. Απλά αγνοείς αυτά που γράφει πάνω. ;) Θα δουλεύεις mono 8Ω και στέρεο 16Ω. Στο link του Thomann γράφει τις διαστάσεις που πρέπει να κόψεις. Εγώ θα έλεγα να το πας σε έναν μαραγκό, εκτός αν έχεις κάποια μικρή σέγα. Αλλά και να κοπεί λίγο άτσαλα δεν πολυπειράζει, μιας και θα καλυφθεί από το μέταλλο.

[useless comment] Ντάννυ Γκάτον. Αν ήταν "Γκέυ-τον" (χμμμ...) θα έπρεπε να γράφεται με ένα "t", νομίζω. [/useless comment] Παρακαλώ θα ήθελα και εγώ να μάθω το μυστικό. Πληρώνω κιόλας. Αν και ήδη είχα μια τέλεια Τέλε που τώρα χαίρεται άλλος (αν θέλει ας φανερωθεί! ;D)

Θα μπορούσες να γράψεις μόνο αυτό που έχω με bold, χωρίς να καταφύγεις στις υπόλοιπες "αμυντικές" αναδιπλώσεις. Διότι τα πράγματα είναι πολύ απλά. Latency είναι αυτό που λες. Και το έχουν ΟΛΕΣ οι εφαρμογές όπου η πηγή ήχου είναι μακριά μας... 2ms είναι λιγώτερο από ένα μέτρο. Στον ενισχυτή σου κάθεσαι στους 50 πόντους? Σε live παίζεις με τον ενισχυτή δίπλα σου? Άρα αφού μπορούμε να ζήσουμε όλοι (και το ξέρουμε) με 7-10ms (ή και παραπάνω) latency σε "αναλογικές" συνθήκες (ενισχυτής) γιατί μας πειράζει "στο PC". Την απάντηση την δίνεις θαρρώ μόνος σου... Δεν είναι "άλλο" latency που τα ms μετράνε διαφορετικά. Απλά η κάρτα σου (μου, του, όλες) δεν μας τα λένε καλά. Θυμάμαι στο Ableton Live ένα project που δίνανε μαζί για να διαπιστώσεις το "πραγματικό" latency αλλά και πάλι βασιζόταν στο ρολόι της κάρτας ήχου. Πάντως η Φυσική δεν αλλάζει και ελπίζω να συμφωνούμε σ'αυτό.

Και εδώ ξεκινάει μια ακόμα συζήτηση στο noiz που καταρρίπτει τους νόμους της Φυσικής. Ας ξεκινήσουμε από το τι εννοούμε όταν λέμε latency.

Μια παρατήρηση για σχόλια σχετικά με κατασκευαστές τύπου Anderson, Grosh, κλπ που έγιναν 1-2 σελίδες πριν. Δεν είναι ΟΛΕΣ οι Anderson σιδερωμένες, ούτε όλες οι Grosh vintage sounding. Ίσα ίσα που, επειδή ξέρουν καλά τη δουλειά τους, προσφέρουν αυτό που θα ταιριάξει στον καθένα. Και το γεγονός ότι το πετυχαίνουν φαίνεται ότι τους εμπιστεύονται κυρίως επαγγελματίες παίκτες που έχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις από το κάθε όργανο που βρίσκεται στη συλλογή τους. Αυτό δείχνει επίσης ότι ο κορυφαίος μάστορας κρίνεται από το έργο του και την συνέπεια/συνέχεια που δείχνει στη δουλειά του, όχι από το πόσο σθεναρά υπερασπίζει τις απόψεις του. ;) Η επιτυχία της τούρτας φαίνεται κατά το φάγωμα, που λένε και στο Γιουεσέι. ;D

Είναι απλό. ΔΕΝ έχεις 7ms latency. Έχεις περισσότερο. Από που το είδες αυτό το νούμερο, από το control panel της κάρτας?

Πολύ ωραία ανάλυση και συμφωνώ απόλυτα. ΕΤΣΙ ακριβώς επιδρά το οποιοδήποτε υλικό κατασκευής σώματος/μπράτσου (+ τα υπόλοιπα πλαστικά και μεταλλικά υλικά) στον ηλεκτρικό ήχο του οργάνου. Τώρα το πόσο και πως επιδρά το κάθε υλικό, είναι το όλο θέμα συζήτησης. Θα ήθελα να συμπληρώσω στο ποστ του Κώστα από πάνω, ένα στοιχείο που είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ο blue. Αν αφαιρέσουμε από την κυμματομορφή μιας νότας το attack και το decay τότε αυτό που μένει, καθιστά αδύνατη την αναγνώριση του οργάνου. Αυτό που περιγράφει ο Κώστας είναι ακριβώς η (όποια) επίδραση των υλικών στα attack και το decay. Βεβαίως, ειδικά το attack καθορίζεται σε ύψιστο βαθμό από τον τρόπο παιξίματος, την πένα κλπ. Ο Bill Lawrence έλεγε ένα ανέκδοτο, όπου κάποιος τον ρώτησε μετά από live τι μαγνήτη έχει στο bridge της κιθάρας του και βγάζει τέτοιο twang. Του έδειξε την κιθάρα... και είχε μόνο έναν neck μαγνήτη! ;D Με το παίξιμό του όμως ο παππούς (εναλλαγές του που, πόσο και πως έπαιζε με την πένα) κατόρθωνε να δίνει διαφορετικά ηχοχρώματα από ένα "περιορισμένο" όργανο. Άρα ας μείνουμε στο ότι το feeling που έχει ο παίκτης και το "ταλέντο" του είναι πάνω απ'όλα. Αρκεί να μην τον πολεμάει το όργανο. Τώρα, έχουμε πει εκατό φορές ότι, για να καλύψουν τις παραπάνω "προδιαγραφές" περί attack/decay οι οργανοποιοί έχουν κάποιες έτοιμες "συνταγές" (προερχόμενες από την εμπειρία) συν το "ένστικτό" τους. Είναι ό,τι μπορούν να κάνουν, και τίποτα περισσότερο. Και πάλι, αν διαβάσει κάποιος τι γράφουν σοβαροί οργανοποιοί θα διαπιστώσει ότι δεν δίνουν ποτέ ποσοστό σιγουριάς πάνω από 50-60% για το πως ακριβώς θα ακούγεται ένα όργανο όταν ολοκληρωθεί. Μια γενική κατεύθυνση μπορούν να δώσουν, γιατί γνωρίζουν καλά τις "χαοτικές" παραμέτρους που εισάγουν τα υλικά. ;)