Κατανοώ πλήρως την απογοήτευση που μπορεί να δημιουργηθεί με τις χιλιάδες επιλογές των εφφέ και γι'αυτό όταν θέλω να ξελαμπικάρω καρφώνω την κιθάρα στον Univalve και βαράω :P Και κάπου εκεί θυμάμαι πόσες επιλογές δίνουν οι δυναμικές ή το παιχνίδι με τα Vol/Tone, ή γιατί μερικοί θα ορκίζονταν ακούγοντάς τον ότι η THD έχει κρύψει ένα chorus ή ένα reverb μέσα στον ενισχυτή. ;D
Έδωσα την Μ13 (σε καλό φίλο) γιατί... δεν θα χωράγαμε, και γιατί πίστευα ότι θα μπορούσα πλήρως να αντικαταστήσω τα εφφέ με το GSP1101... Πρώτον βέβαια η Μ13 έχει 108 διαφορετικά εφφέ, μεταξύ των οποίων μερικά που χρησιμοποιεί μόνο ο blue. :P Αλλά το σημαντικό είναι ότι δίνει απόλυτη ελευθερία στις ρυθμίσεις.
Ενώ λοιπόν ψήνομαι να φτιάχνω φροντισμένα presets στο GSP και να μπορώ να τα ανακαλώ με ευκολία (ειδικά τώρα με τα User IRs γίνεται πάρτυ), μου λείπει η δυνατότητα να διαλέξω εύκολα και γρήγορα ένα "πεταλάκι", να το βάλω εκεί που θέλω στην αλυσίδα και να κάνω τη δουλειά μου. Είναι, πρωταρχικά, ζήτημα έμπνευσης. Δηλαδή, όταν σκαρώνω κάποιο τραγουδάκι και θέλω κάποιο πρωτότυπο ήχο, το να έχω τη δυνατότητα να πειραματιστώ σε στυλ "lego-σφηνοτουβλάκια" είναι κάτι που θα με ωθήσει να παίξω περισσότερο και καλύτερα.
Δεν είναι πρόβλημα του GSP, και το Axe-Fx ας πούμε έχει το ίδιο "πρόβλημα", ότι είναι αδύνατον να ελεγχθεί η πολυπλοκότητα της μηχανής χωρίς έναν PC editor. Αυτό προφανώς αποκλείει τις παρεμβάσεις σε "live" κατάσταση (εννοώ και στο practice και στην πρόβα) και σε υποχρεώνει να έχεις ένα ακόμα παράθυρο ανοιχτό στο PC όταν ηχογραφείς. Well, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας, υποθέτω...