matawan

Στις 19 του μήνα έφυγε από το μάταιο τούτο κόσμο ο J.G Ballard, ένας απο τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα. Οποιος ενδιαφέρεται ας ρίξει μια ματιά στο παρακάτω link απο wikipedia. http://en.wikipedia.org/wiki/J_G_Ballard

Κι εγώ έχω ένα, βέβαια έχω καιρό να το χρησιμοποιήσω, γιατί έχω και καιρό να κάνω κάποια αξιοπρεπή ηχογράφηση. Ωστόσο και όταν το χρησιμοποιούσα, πάλι ηχογραφούσα ψηφιακά, έκανα την μίξη, και μετά το χρησιμοποιούσα σαν post-effect... κυρίως δηλαδή για ζητήματα saturation and so on.

Aυτή είναι η δική σου γνώμη, αλλα τα πράγματα δεν είναι άσπρο ή μαύρο. Γιατι δηλαδή θα πρέπει να είναι ασύμβατα τα δύο?

Τί θέλουμε να δείχνουμε και τί είμαστε? Μου'μεινε η απορία...

Τι να λέμε τώρα... http://www.youtube.com/watch?v=EQ54tDC-AYY

Πάντως, πολύ συχνότερα σε δημοφιλή (και έγκριτα ) μουσικά έντυπα της αλλοδαπής (και μάλιστα όχι ΕΙΔΙΚΟΥ ενδιαφέροντος) έχω πέσει πάνω σε τέτοια ελληνική μουσική Παρά σε RAWK η METAL

A couple of ladies...

Επίσης, επειδή δεν είδα κανεναν να σχολιάζει το παραπάνω θα πω οτι αυτη τη στιγμή τα πιο ενδιαφέροντα ημεδαπά πράγματα που έχω ακούσει σε συντριπτική πλειοψηφία στηρίζονται σε ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ γυναικειες παρουσιες, που συχνά είναι και δημιουργοί. Όσο κύριοι μετράμε τα μανίκια μας, οι κυρίες κάνουν πράγματα που ΜΕΤΡΑΝΕ.

Πάντως, η αλήθεια είναι, πως ολα αυτα που αναφέρονται για βλαχοπροφορές κτλ κτλ, είναι απλά δικαιολογίες. If u've got "it", όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες... και, δυστυχώς, απ'όσο μπορώ να κρίνω, δεν υπάρχει κάποια μπάντα (άντε ίσως μία, δύο - που βασίζονται κυρίως σε εξαιρετικά χαρισματικές front - women ) που να το έχει. Και η προφορά του παρακάτω κυρίου είναι βλάχικη, ως Βραζιλιάνος, δε νομιζω ομως οτι αυτο τον εμπόδισε

Αγαπητέ Elavd, μολις διαβασα τον αριθμο των μηνυμάτων μου, σκέφτηκα πόσο πιθανό είναι ΝΑ ΔΩ ΕΣΕΝΑ ΕΙΔΙΚΑ να το σχολιάζεις. Αλλά δεν ενδίδω, Starfire η τπτ!

Αν και δεν είναι my cup of tea, οφείλω να πω οτι είναι το μόνο κλιπ απ'όσα έχω κατεβάσει εδώ που άκουσα μια φορά, πέρασε λίγη ώρα και το ξανάκουσα. Και μετά το άκουσα και 3η φορά, προσπαθώντας να καταλάβω γιατί το άκουσα τις προηγούμενες δύο. Και απλά κατέληξα, ότι το θέμα είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ, ανεξάρτητως μουσικού genre.

Ladies And Gentlemen, Los Colorados! H μπάντα απο την Ουκρανία διασκευάζει Katy Perry.

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με όσα ειπώθηκαν και να προσθέσω πως, ενώ τα επιμέρους στοιχεία του κομματιού σε γενικές γραμμές λειτουργούν, στο σύνολό τους, κάτι μοιάζει να "κρεμάει" λίγο... Επίσης, δράττομαι της ευκαιρίας, και λαμβάνοντας κίνητρο απο τον Superfunk να παραθέσω τους στίχους ενός απο τα σπουδαιότερα τραγουδια που έχουν γραφτεί ποτέ. Bruce Springsteen - Thunder Road The screen door slams Mary' dress waves Like a vision she dances across the porch As the radio plays Roy Orbison singing for the lonely Hey that's me and I want you only Don't turn me home again I just can't face myself alone again Don't run back inside Darling you know just what I'm here for So you're scared and you're thinking That maybe we ain't that young anymore Show a little faith there's magic in the night You ain't a beauty but hey you're alright Oh and that's alright with me You can hide 'neath your covers And study your pain Make crosses from your lovers Throw roses in the rain Waste your summer praying in vain For a saviour to rise from these streets Well now I'm no hero That's understood All the redemption I can offer girl Is beneath this dirty hood With a chance to make it good somehow Hey what else can we do now ? Except roll down the window And let the wind blow Back your hair Well the night's busting open These two lanes will take us anywhere We got one last chance to make it real To trade in these wings on some wheels Climb in back Heaven's waiting on down the tracks Oh-oh come take my hand We're riding out tonight to case the promised land Oh-oh Thunder Road oh Thunder Road Lying out there like a killer in the sun Hey I know it's late we can make it if we run Oh Thunder Road sit tight take hold Thunder Road Well I got this guitar And I learned how to make it talk And my car's out back If you're ready to take that long walk From your front porch to my front seat The door's open but the ride it ain't free And I know you're lonely For words that I ain't spoken But tonight we'll be free All the promises'll be broken There were ghosts in the eyes Of all the boys you sent away They haunt this dusty beach road In the skeleton frames of burned out Chevrolets They scream your name at night in the street Your graduation gown lies in rags at their feet And in the lonely cool before dawn You hear their engines roaring on But when you get to the porch they're gone On the wind so Mary climb in It's town full of losers And I'm pulling out of here to win

Σε γενικές γραμμές, συμφωνώ με τους προβληματισμούς που θέτεις, αλλά θα ήθελα να σταθώ σε ένα σημείο , που ενδεχομένως θα διασαφηνίσει κάπως κάποια πράγματα. Αναφέρεσαι στην ελευθερία που κάποιοι απολαμβάνουν επειδή κάποιοι άλλοι έδωσαν αγώνα για να αποκτηθεί... Μπορείς να μου δώσεις ένα παράδειγμα, απλά για να καταλάβω, ποια ειναι η "πρωτοπορία" που θεωρείς ας πούμε θεμιτή? Σημειώνω εδώ πέρα οτι πλέον το ζητημα Βελιώτης δεν τίθεται καν στη συζήτηση, εννοώντας πως σε καμία περίπτωση τα σχόλια μου ή οι τοποθετήσεις μου δεν αφορούν τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, στου οποίου τις εμφανίσεις έχω ζήσει στιγμες αφόρητης ανίας.

Superb!

Damien Hirst

Φυσικά και είναι πολύ πιο σύνθετη η πραγματικότητα, από αυτό το ελαφρώς παπαρολογικο, όπου τα πάντα ειναι τέχνη και τίποτε δεν είναι. Απειρο μελάνι έχει χυθεί, πάνω στο ζήτημα του τί ειναι τέχνη σήμερα και τί δεν είναι. Πλέον η τέχνη, δεν εξετάζεται καθεαυτή πχ ένας πίνακας, η μία φωτογραφία, ή ενα installation , αλλά μέσα σε μια σειρά απο πλαίσια, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, οτιδήποτε. Και φυσικά δεν προσεγγίζεται το έργο ως μονάδα, αλλά σε συνδιασμό με τον τόπο μέσα στον οποίο βρίσκεται, τον κόσμο που το βλέπει, την αλληλεπίδραση με τον κόσμο, το aftermath και χιλια δυο άλλα. A good starting point would be this: http://www.amazon.com/But-Art-Introduction-Theory/dp/0192853678

Και τι ειναι αυτο που προσδιορίζει δηλαδη τι ειναι καλλιτεχνικη και τι δηθεν καλλιτεχνικη δραστηριότητα τοτε? Να επισημάνω οτι δε θεωρώ πως αυτό που προανέφερα ειναι χαρακτηριστικο της "καλλιτεχνικης" δραστηριότητας, αλλά το παρέθεσα ως ένα γεγονός.

Απλά να επισημάνω, οτι ειναι καλό γενικότερα, να διατηρούμε μια σχετική μετριοπάθεια στις τοποθετήσεις μας...Ειδικά σε θέματα με τα οποία δεν είμαστε και ιδιαίτερα εξοικειωμένοι, εκτός αν κάποιος απο εμάς ειναι ιστορικός της τέχνης, οπότε θα ήταν σκόπιμο να μας πει δυο κουβέντες... Επιπλέον να πω, οτι ούτε κι εγώ θα ήθελα να παραβρεθώ στο συγκεκριμένο εγχείρημα, παρ'όλ'αυτά όμως, μπορώ να αντιληφθώ, ότι ανάλογα με την εμπειρία , το background, τις γνώσεις, ο καθένας μπορεί να το εκλάβει διαφορετικά. Ο κάθε Βελιώτης λοιπον, μπορεί να ειναι απο το κωλοπαιδο που σπάει το γαμη*μενο τσέλο του, μέχρι τον υπερβατικό καλλιτέχνη που καταστρέφει το μέσο επικοινωνίας του και με ιδιαίτερο κυνισμο το πουλάει και αυτό στο "κοινό" του. Ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει και ενδεχομένως, μπορεί. Εν κατκλείδει, to each his own. Και τέλος, να αναφέρω οτι ουκ ολίγες φορές έχω ακούσει σε συζητήσεις μεταξύ φίλων, αλλα και ως eavesdropper σε διάφορες εκθεσεις, να επαναλμβάνεται το ίδιο μοτίβο " πφφφ σιγα, τι *αλακιες ειναι αυτες, κι εγώ μπορώ να το κάνω". Όμως ο κοινός παρονομαστής είναι οτι εσυ απλα γκρινιάζεις, ενώ κάποιος άλλος έχει ήδη πείσει πως του πρέπει ενα βήμα για να παρουσιάσει αυτό που έχει να πει. Και προτού να μου πείτε για την κατασταση με τα δημοσιοσχετίστικα κτλ κτλ του ημεδαπού art τοπίου(τα οποία υποθέτω, οτι οι περισσότεροι απο εσάς τα γνωρίζετε απο πρώτο χέρι, γιατι κινείστε σε αυτό το χώρο) , να σας πω ότι εγώ δεν αναφέρομαι καν σε αυτό.

Zωο δε λες τιποτε... Ακους εκει...

Ακριβως έτσι... εχεις πιασει το νοημα!

Η "συμμετοχή" του κοινου στο εργο της καταστροφης, με το να παρουν το "επιπλο¨ σε βαζακι και να φυγουν ειναι πολυ fluxus, δε νομιζεις? Ο καλλιτέχνης δηλαδη , καταστρέφει το οργανο της δημιουργιας του και το μοιραζει στο κοινο... κατα τα αλλα δε μπορω, πολυ τεχνη επεσε βραδιατικα αυτα τα πραγματα ειναι σαχλαμαρες για θεωρητικους τυπους με γυαλια, μουστακια και λυμενο το βιοποριστικο τους.

Κυριότερο χαρακτηριστικό του έργου fluxus και το οποιο στην ουσία ειναι αυτο που το διαφοροποιεί από το happening, είναι ότι υπάρχει η πεποίθηση ότι η ίδια η πραγματικότητα, το τεκταινόμενο, ειναι τέχνη in itself. Δε χρειάζεται κάποιου είδους χειρονομία, ώστε να την προάγει σε ενα διαφορετικό "συμπαν". Τα αντικείμενα , δηλαδή, μπορεί απλά να μεταβαίνουν απο μια κατάσταση ύπαρξης σε κάποια άλλη, αλλα δεν υπαρχει σε αυτα τιποτε παραπανω, κανενας συμβολισμός, πέρα από το προφανές. Κατ'αυτόν τον τρόπο στην ουσία οι Fluxus καλλιτέχνες, επιδιώκουν να εξισώσουν τον εαυτό τους με το κοινό, καταργώντας το "χασμα" της χειρονομίας, του συμβολισμού. Κάνουν δηλαδη το κοινό συμμέτοχο στο όλο εγχείρημα - επι ίσοις όροις.

Διαφωνώ στο πρώτο σκέλος της τοποθέτησης σου. Δεν ειναι ενδειξη ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ το να επιλέγεις να κοιτάξεις πέρα απο τις τυπικές μουσικές φόρμες. Εξ'αλλου ο συγκεκριμένος μουσικός πραγματικά, δεν είναι κανένας τυχάρπαστος, έχει σημαντική δισκογραφία και στην ημεδαπη αλλά και έξω. Τώρα οσον αφορα το δεύτερο σκελος, περί PR και ελιτίστικης δηθενότητας συμφωνώ, νομίζω πως οι κάθε ειδους Lifo, στην ουσία αποτελούν το "ΚΛΙΚ" της εποχης μας και συνακόλουθα, κάνουν το ίδιο κακό όπως το προαναφερθέν περιοδικο στα 90s.

Μαζι σου, 100% :)