manosx

Κανεις λαθος φιλτατε. Κανεις λαθος. Θα μπορούσα να αναφερω άπειρα παραδείγματα, αλλά θα περιοριστω σε ενα: Η κασετα του Βρωμυλου. Το ιντερνετ και οι δωρεαν πλατφόρμες δεν ηταν ουτε ιδεα, αλλα ο αποπατος αυτος της μουσικής ειχε μπει σε καθε σπιτι πιτσιρικα, δεν πρεπει να υπηρξε ποτε στην Ελλάδα περισσότερο αντεγραμενη κασσετα. Ετσι ειναι, μη δουν τα πιτσιρικια σκατα, αμεσως να πεσουν μεσα. Τωρα, μπορεις να πεις οτι φταιγανε τα διπλα κασετοφωνα που αντεγραφαν; Η οτι φταιει το χιπ χοπ που ο καθε αταλαντος μπορει να κανει "τραγουδια" χωρις να ξερει καν να τραγουδάει; Για μενα φταιει απλα οτι τα πιτσιρικια θελουν να πεσουν στα σκατα, και απο τη στιγμη που θελουν σκατα, θα βρεθει και αυτος που, με το αζημιωτο, θα τους τα δωσει.

Κακως εξετάζετε τις πλατφόρμες, το περιεχόμενό τους και τη φόρμα ή την όποια καλλιτεχνική αξία των σημερινών επιτυχιών. Το ΜΟΝΟ που έχει σημασία, και η ΜΟΝΗ αιτία για την παραγωγή αυτών των κατασκευασματων ειναι οι ανάγκες που καλύπτουν. Και ναι, θελει ταλέντο για να καλυψεις πετυχημενα μια αναγκη, ή μηπως νομιζετε ότι δεν εχει ταλέντο στη δουλειά του ενας πετυχημένος σε οποιοδήποτε τομέα? Παραγωγη σκουπιδιών που πωλείται χρυσαφι, μιλαμε για τελευταιο σταδιο δυσκολιας. Λοιπόν οι ανάγκες που καλύπτουν αυτά τα πραγματα είναι ίδιες με τις ανάγκες που παντα κάλυπταν τα ανάλογα σκουπίδια του παρελθόντος, άσχετα αν τότε τα αντίστοιχα σκουπίδια μας άρεσαν διότι τότε είχαμε εμείς οι ίδιοι τις αντίστοιχες ανάγκες. Αγοράκια στην εφηβεία, σκουπίδια το μεταλ σκουπίδια και το τραπ, υστερικα κοριτσακια, σκουπιδια τα boy bands σκουπίδια και τα tictoc dances, γεροξουρες σε φαση θα δειξω τα λεφτα μου, σκουπίδια τα σκυλαδικα καθε εποχης, βλακες εναλλακτικοί δηθεν ψαγμενοι, σκουπιδια αβαν γκαρντ και 8 bit καραγκιοζιλικια. Δεν θα αλλαξει αυτό ποτέ, υπαρχουν οι αναγκες και η οικονομία τις καλύπτει, και οσο πληρώνουν οι μαλακες θα συνεχίσει και να τις καλύπτει. Αν τωρα μεσα σε αυτή την θαλασσα προσφοράς βγει και κανα καλο κομματακι, συγνώμη, δεν το θελαμε, κατα λάθος βγηκε, ενα χαλασμενο ρολόι δειχνει δυο φορες τη μερα τη σωστη ωρα. Παντα ετσι ήταν, και οταν παίρναμε τους δισκους, στην καλυτερη 2- 3 κομματια ακουγοντουσαν, τα αλλα στον καιαδα, ελαχιστα άλμπουμ ειναι καλά απο την αρχη ως το τέλος. Μαζική παραγωγή για την καλυψη των αναγκων της μαζας, στα χαρμπουγκεραδικα σκουπιδια τρωει η μαζα, αλλα και βιγκαν αχυρα παλι για τη μαζα είναι, οι αναγκες καλύπτονται, και νοσταλγούμε οι παππούδες το παλιό καλό σουβλάκι, και αυτό σκουπιδια ηταν ομως. Σε διακοσια χρονια αν δε ριξει πυραύλους ο σπανομαριας η ενατη θα ειναι ενατη. Για την τευλορ σουιφτ, τους μεταλλικα και τους μπιτλς εχω τις αμφιβολιες μου.

Μια νεκροφόρα μετέφερε τη μουσική βιομηχανία σε ένα φέρετρο για το νεκροταφείο. Καθώς ήταν σε μια ανηφόρα, ήταν και χωματόδρομος, ανοίγει απο τα πολλά τραντάγματα η πόρτα. Το φέρετρο με τη μουσική βγαίνει έξω και αρχίζει να κυλάει στην κατηφόρα. Καθώς κύλαγε, σε μια στιγμή σπάει και αρχίζει να κυλάει η νεκρή από μόνη της. Καθώς κυλούσε χτυπά και σταματά πάνω σε έναν θάμνο. Βλέπει ένας κυνηγός το θάμνο να κουνιέται, το περνά για λαγό και το γαζώνει στις σφαίρες. Βλέπει όμως ότι είναι η μουσική και πανικοβάλλεται. Μην ξέροντας τι να κάνει την πετάει στην μέση της εθνικής οδού. Μετά από λίγο το βλέπει ένας οδηγός, πατάει τελευταία στιγμή το φρένο αλλά έτρεχε πολύ, δεν προλαβαίνει να σταματήσει και την πατάει. Πανικόβλητος την παίρνει και την πετάει στην θάλασσα. Το κύμα την πηγαίνει στα ανοιχτά, περνάει ένα σκάφος και τη κόβει στα δύο. Πιο ψύχραιμος ο οδηγός του σκάφους παίρνει τα δύο κομμάτια και τα πηγαίνει στο νοσοκομείο με το όνομα Spotify. Την χιλιοταλαιπωρημενη μουσικη την παίρνει ένας ειδικός manager για αυτές τις περιπτώσεις και την βάζει κατευθείαν για εγχείρηση. Ο οδηγός του σκάφους κάθεται και περιμένει απ έξω γεμάτος αγωνία. Μετά από πέντε ώρες συνεχούς εγχείρησης βγαίνει ο manager του Spotify και του λέει: - Λυπάμαι πολύ. Εάν την είχατε φέρει πριν ... 5 λεπτά θα την είχαμε σώσει!

Ο σκοπός είναι να παίζει το σόλο και να γουστάρεις, και να λες τι κάνει το άτομο και τα έσπασε ο κιθαρίστας, και να πίνεις τα διάφορα στην υγειά του καθώς αυτός τα χώνει και χτυπιέται και τελειώνοντας σπάει την κιθάρα στο πάτωμα και της βάζει φωτιά. Στο φλωροκομματο που έβαλε σόλο ο μουσιας πάλι, είναι τόσο ξενερωτη η φάση, τόσο φλωρικη, που καλύτερα να εβαζε φωτιά στην κιθάρα πριν παίξει.

Για τσεκαρε και αυτό. https://www.thomann.de/gr/electro_harmonix_od_glove.htm?reload=1

Αφού δεν θεωρείς τα vsti όργανα, τότε δεν μου κάνει εντύπωση που σου αρκεί το pentium 4. Για όσους πάλι τα θεωρούν, ένας καλύτερος επεξεργαστής είναι ουσιαστικά μονόδρομος. Τώρα βέβαια γιατί το M1 ή το D50 να είναι όργανα σε hardware, και η ένα-προς-ένα εξομοίωση τους από τις ίδιες τις εταιρίες που τα κατασκεύασαν να μην είναι, αυτό ποτέ δεν θα το καταλάβω. Όμως όπως ειπώθηκε κουβέντα κάνουμε, ούτε θα πείσουμε κανέναν, ούτε μας ενδιαφέρει και αν θα πειστεί.

Κοίτα, αυτοί δεν είναι σοβαροί λόγοι. Το να βαριέσαι να στήσεις ένα άλλο σύστημα, δεν είναι σοβαρός λόγος, ούτε φυσικά τα τσάμπα ανταλλακτικά. Σοβαρός λόγος είναι να θεωρείς ότι το καινούργιο σύστημα δεν έχει να σου προσφέρει κάτι το ουσιαστικό. Να καλύπτει δηλαδή τις ανάγκες σου το παλιό σύστημα. Αυτό μάλιστα, είναι ένας ΤΕΛΕΙΟΣ λόγος. Και αυτό είναι πιθανό, αν χρησιμοποιείς το PC σαν το τετρακάναλο που έβαλες φωτογραφία. Τι να κάνεις τον οχταπύρηνο, αν απλά γράφεις μερικά audio track, και τα μιξάρεις υποτυπωδώς. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν και άλλες ανάγκες, και άλλες audio εφαρμογές, που απαιτούν πιο σύγχρονους υπολογιστές. Ειδικά τα vst συνθια, αυτά τα 18 χρόνια που μεσολάβησαν από το 2004 έχουν κάνει ΤΕΡΑΣΤΙΑ άλματα, μιλάμε για έτη φωτός διαφορά στις δυνατότητες και τον ήχο. Και φυσικά και άλλα πράγματα το ίδιο. Αν δεν σε συγκινούν τα νεότερα software, πολύ καλά κάνεις και δεν αναβαθμίζεσαι. Το software πάντα ήταν το κίνητρο αναβάθμισης, είτε μιλάμε για audio, είτε για παιχνίδια, είτε για οτιδήποτε. Και εγώ άλλωστε αν δεν υπήρχαν πιο πρόσφατα vst, με παλιό PC θα ήμουν, γιατί όχι. Αλλά να μην αναβαθμίσω επειδή βαριέμαι, ε όχι. Δέκα φορές σερί θα έκανα φορματ αν χρειαζόταν, δέκα φορές χωρίς πλάκα, γιατί το σύστημα που έχω τώρα σε σχέση με αυτό που είχα το 2004 δεν είναι απλά 10 φορές καλύτερο, αλλά στη 10η δύναμη. Ποιοτικά και ηχητικά καλύτερο, όχι μόνο ποσοτικά.

Κάπου είχα διαβάσει οτι τα πυρηνικά της Αμερικής λειτουργούν με 286, το βρίσκω λίγο τρομαχτικό.? Εκτός από πυρηνικά και τρένα,? και σε μουσικές εφαρμογές θα μπορούσε να χρησιμεύσει παλιός υπολογιστής. Πρόχειρα σκέφτομαι τον editor του Nord modular, την κάρτα OASIS της Korg, κάτι εγκατελημενα DAW στυλ vision, κλπ κλπ κλπ. Ακόμα και οι FireWire κάρτες ήχου, προτιμούν σαφώς τα win7. Κάτι τέτοιο είναι λογικό. Αλλά να επιλέξεις χωρίς να συντρέχει τέτοιος λόγος αρχαίο μηχάνημα, ενώ υπάρχει δυνατότητα για κάτι καινούργιο, αυτό όντως δε βγάζει νόημα.

Θα κάνω raise στα λεχθεντα και θα πω ότι, ακόμα και τον τέλειο ήχο να έχεις βρει, με ενισχυτή και μικρόφωνο, ένα ποιοτικό σπλιτερακι πρίν από την αλυσίδα και καταγραφή της dry κιθάρας σε ξεχωριστό τρακ είναι η καλύτερη δικλείδα ασφαλείας για περίπτωση ρεμίξ και ριαμπινγκ. Το έχω δει να σώζει ζωές, για μένα είναι μαστ σε σοβαρή ηχογράφηση, άσχετα όταν μαλακιζομαι με βλακείες δικές μου που δεν το κάνω ποτέ, όταν όμως μιλάμε σοβαρά είναι μαστ, τι ψυχή έχει ένα τρακ παραπάνω.

Ομάδα γίνεσαι με τους ακούνητους. Ακούνητοι. Αυτοί που δεν κουνιούνται από την εντεκάδα ούτε με απειλή βόμβας. Μόνο έτσι γίνεσαι ομάδα. Όταν έχεις ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΡΑΜΜΗ τουλάχιστον 2 ακούνητους. Καλύτερο παράδειγμα η ρεάλ των 3 τσου λου, με ΑΚΟΥΝΗΤΟ κεντρο Μοντριτς-Καζεμιρο-Γερμαναράς, και μπροστά ΑΚΟΥΝΗΤΟΥΣ Ροναλντο- Μπενζεμα και πισω Ραμος- Αφάνα. Τα σαρωσε. Αλλαδα με ΑΚΟΥΝΗΤΟΥΣ Τζολε- Αλεκο- Βασιλάκη- Γεω- Γκογκα πηγαμε καλύτερα από ποτε. Βαζελος με ΑΚΟΥΝΗΤΟΥΣ Βαζεχα- Βαντσικ- Μπορελι σαρωσε. Και πάει λέγοντας. Ακούνητοι, αυτές είναι ομάδες. Τι σημαίνει ακούνητος; Σημαίνει παικταράς. Σημαίνει δεν υπάρχει άλλος. Σημαίνει σε εκτιμώ, μου κάνεις, σε γουστάρω, μείνε. Και σε γκρουπ άμα παίζεις ένα τραγούδι στα δέκα, ξενερώνεις, θα σέρνεσαι, θα θες να φύγεις. Θα λες δε με γουστάρουν. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ακούνητο, μόνο το Γάλλο το 6αρι γιατί ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ, μιλάμε οι άνθρωποι θέλουν κρέμασμα, η ΜΟΝΗ ΘΕΣΗ που θες ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΚΑΛΕΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ, γιατί είναι θέση με πολύ τρέξιμο και πολλές κάρτες, και εμείς έχουμε ΕΝΑΝ και αυτόν ΑΡΓΟ! Πως να μην μπάζουμε. Και τόσα λεφτά δώσαμε για να παίζει πάλι ο Μολδαβος, να βάζουμε από την άλλη εξτρεμ σε θέση μπακ, δεκάρι σε θέση εξτρεμ, κατσίκι από την άλλη εξτρεμ θέση, τσαρούχι σέντερ φορ, και στοπερ πρωην παίχτες και αποδεδειγμένα ανίκανους. Δεν είναι δυνατόν αυτό το πράγμα, δεν είναι δυνατόν, τόσα λεφτά πεταμένα, και δυο εκατομμύρια το χρόνο σε άραβα ξοφλημένο, ούτε για αλλαγή δεν κάνει. Δεν μπορώ να θυμηθώ ποτέ τόσο χάλια προγραμματισμό. Να μην έχεις λεφτά να πω εντάξει, αλλά να δείνεις τόσα λεφτά, να παίζεις με ΠΑΟΚ και ο μόνος παίκτης σου να είναι ο Χάμες, και όλοι οι άλλοι ανίκανοι, αυτό δεν το έχω ξαναδει.

Σε όποιον κάνει κουμάντο. Έχουν μαζέψει 50 παίχτες και οι τρύπες στο ρόστερ είναι περισσότερες από γήπεδο γκολφ.

Όταν μια φάση την αποτελούν σακατεμένοι, ξοφλημένοι, άτεχνοι και άσχετοι, ενώ κουμάντο κάνουν άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα από το άθλημα, και από κάτω ο κόσμος είναι πανηγυρτζήδες που ψάχνουν αφορμή να γεμίζουν στάδια για τον κάθε ξοφλημένο, χωρίς η εικόνα του συνόλου να δικαιολογεί τον παραμικρό ενθουσιασμό, αυτά θα είναι τα αποτελέσματα. Είτε μιλάμε για την τραπ, είτε για τον Ολυμπιακό, η παραπάνω παράγραφος μένει ίδια και απαράλαχτη.

Αν πάντως κινδυνεύουν τα πιτσιρίκια από αυτά τα φλωράκια τα δήθεν και καλά, όσοι μεγαλώσαμε στα 80ies θα πρέπει να σκάψουμε τον τάφο μας και να μπούμε μέσα. Όλοι οι τράπερ του ντουνιά πολλαπλασιασμένοι με το 10.000.000, μισό Necrophiliac των Slayer δε βγάζουνε.

Εσύ γελάς, και εγώ νευριάζω. Έβαλες και την κομματάρα που έφτιαξες με το σαμπλερ, ρε crop το δείγμα ήθελες να κάνεις, ένα γαμίδι crop και σου ζάλιζε τα @@ στην καθυστέρηση, και τώρα θέλουμε vintage CPU, vintage CPU που φτύσαμε αίμα, σαν να πας σε άνθρωπο της κατοχής να του πεις να γίνει vegan, θα σου την μπουμπουνίσει με μονόβολο, νταν στο δόξα πατρί, φέρτε ρε κοκορέτσια, σπληνάντερα και δεκαεξαπύρηνους ρεεεε

Και εγώ θυμάμαι εποχές που για να τελειώσει το rendering του καναλιού, πηγαίναμε για καφέ. Δεν κάνω πλάκα. Κάναμε preview, off line εννοείται, σε ένα μικρό μέρος του audio, αλλάζαμε ρυθμίσεις, ξανά preview, ξανά ρυθμίσεις, και όταν κάποια στιγμή ήμασταν ικανοποιημένοι το βάζαμε να ρεντάρει, αυτό έδειχνε υπολειπόμενο χρόνο κάνα τρίωρο, αφήναμε το μηχάνημα να δουλεύει και πηγαίναμε για καφέ. Και δεν κάνω καθόλου πλάκα. Σήμερα η επεξεργασία γίνεται σε πραγματικό χρόνο και με αλγόριθμους χιλιάδες κλάσεις ανώτερους. Πρέπει να είσαι πολύ μαζώχας και τέρμα ανώμαλος για να κάνεις αυτά που κάναμε τότε, αλλά τότε δεν υπήρχε επιλογή. Τώρα υπάρχει.

Έχω κάνει και εγώ δουλειές και με pentium 4 και με παλιότερα συστήματα. Δεν θα το ξαναέκανα όμως, γιατί 1ον) από τότε έχουν βγει ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ plug in, που σίγουρα δεν τα σηκώνει τόσο παλιά CPU, τα οποία δεν έχω καμία διάθεση να αποχωριστώ και 2ον) ο τότε τρόπος εργασίας, που έπρεπε να κάνεις freeze ακόμα και τα εφέ στα κανάλια αν ήταν το project μπαμπάτσικο, είναι εφιαλτικός. Γιατί να γυρίσω εκεί; Αν ντε και καλά θέλει κάποιος παλιό λειτουργικό, το να πάρει το latest compatible hardware είναι σχεδόν αυτονόητο.

Με pentium 4 ούτε web surfing δεν έκανα, όχι μουσική. Αντίθετα με κάνα i5 3570 θα δούλευα άνετα. Ωραία τα XP, ακόμα ωραιότερα όμως τα 7 που είναι και 64bitα.

Πάντως, μια που αναφέρεις το upgrade, με την έκδοση Artist έχεις πολλά έξτρα καλούδια: Sampler Track, VariAudio, Logical Editor, Side-chain, Tempo Track, MIDI plug-ins, Workspaces και βέβαια άπειρα tracks, 16 inserts, κάποια ωραία synths σαν το Padshop κλπ κλπ κλπ Για 150 ευρΑ που κοστίζει το upgrade, για μένα είναι ΣΟΥΠΕΡ ευκαιρία.

Την επόμενη φορά θέλει περισσότερο πάθος στη φωνή, λιγότερο πάθος στα τύμπανα, και πολύ, μα πάρα πολύ καλύτερο βίντεο κλιπ.

Ο χρυσός κανόνας των επισκευών: " Όταν κάτι δουλεύει, μην το επισκευαζεις"

Εμένα πάλι μου έρχεται στο μυαλό η αντίθετη πορεία, και συγκεκριμένα το πως έβλεπα κάποτε το metal. Τότε που ήταν και στα ντουζένια του εκεί στα 80ies και με τις κορυφαίες για το είδος δισκάρες που έσκαγαν βροχή η μια μετά την άλλη, φάνταζαν οι μουσικοί των τοπ συγκροτημάτων λες και είχα μπροστά μου ζωντανούς τους μοτσαρτομπετοβένιδες. Στην πορεία κατάλαβα ότι τελικά και το μεταλ δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμα λαική μουσική, με εκπληκτικούς τραγουδοποιούς βέβαια όπως όλες οι λαικές μουσικές, hetfield, mustaine, mille έγραψαν όντως κομματάρες, αλλά οι λόγιοι ΜΟΥΣΙΚΟΙ μουσικοι με τις περούκες είναι μια εντελώς άλλη υπόθεση.

Δεν θα πρέπει να απορούμε γιατί η τραπ πάει τρένο στα πιτσιρίκια, χίλιες φορές κότερα και ελικόπτερα παρά να βαριέσαι τη ζωή σου. Και φυσικά δεν είναι καλή ποπ, η Μαντόνα σαράντα χρόνια πριν έκανε μπαλαμουτια μέσα σε εκκλησίες και οι παπάδες έβγαζαν αφρούς, αυτό εδώ είναι για να χορεύουν οι μπουμερς στα ΚΑΠΗ.

Η διαδικασία που περιγράφει ο Μαραθον δε διαφέρει από το να πάρεις μια παρτιτούρα, να αντιγράψεις τις μελωδικές της γραμμές, και στη συνέχεια να τις αναθέσεις σε άλλα όργανα, να τις πειράξεις κλπ. Δεν είναι κάτι που δε γίνεται χωρίς midi. Το midi ίσως αποτέλεσε "απειλή" για εκτελεστές οργάνων, αν και το real thing θα είναι πάντα προτιμότερο. Όσο αφορά καθαρά τη σύνθεση δεν είναι τίποτα άλλο από ένα εξελιγμένο πεντάγραμμο με ενσωματωμένη δυνατότητα audio preview.

Που πάει το καημένο το παλληκαρακι με τη μπανιέρα και τις τζαζιες, ας έρθει εδώ στους old school thrashμεταλλαδες και θα τον κατατοπίσουμε πλήρως ?

Γιατί δεν έχουν καμία σχέση τα δυο θέματα, είτε τα αντιστρέψεις είτε όχι.