manosx

Δε νομίζω ότι είναι αστείο. Όπως δε νομίζω ότι είναι και αντιπροσωπευτικό. Δηλαδή εννοώ πως δεν αποτελεί πρόβλημα, ή κάτι κατακριτέο, ή κάτι που πρέπει να μας απασχολεί αρνητικά. Η φάση με την "τέχνη" έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο βορβόρου, που θα ήταν κρίμα νομίζω να κατηγορεί κάποιος τον Cage. Επί του προκειμένου θα έβαζα κάποια εικαστικά παραδείγματα, αλλά φοβούμαι ότι θα φάω μόνιμο ban, θα μου κάνετε μήνυση και θα με κρεμάσετε στο Σύνταγμα δια παραδειγματισμόν. ;D

Νικόλα, you missed the point: Ο Cage δεν είναι ο ράφτης του παραμυθιού, αλλά ο Βασιλιάς. Όλη αυτή η "τέχνη για την τέχνη", το ατέλειωτο feedback του "καλλιτέχνη" με τον... αφαλό του, οδηγεί σε αστειότητες του τύπου 4.33. Τολμώ μάλιστα να πω ότι το 4.33 δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της ματαιοδοξίας της σύγχρονης τέχνης, αφού πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να φτιάχνουμε Παναγίες από ακαθαρσίες, να ουρλιάζουμε, να σπάμε όργανα σαν πίθηκοι κλπ κλπ. Μάλιστα θα ήμουν ανοικτός και στην ιδέα της σιωπής, αλλά σαν ιδέα και όχι σαν "έργο". Όταν μάλιστα ισχυρίζεσαι ότι το "έργο" αυτό έχει και... τρία μέρη ::) έ, εκεί φτάνουμε στο επίπεδο του κινήματος του karagiozilism.

Χανς Κρίστιεν Άντερσεν - Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε σε μια μακρινή χώρα ένας βασιλιάς που το μόνο που σκεφτόταν ήταν τα ρούχα του. Σπαταλούσε τα χρήματα της χώρας για να αγοράζει ολοένα και περισσότερα ρούχα. Είχε μια φορεσιά για κάθε ώρα της μέρας και οι ράφτες του παλατιού δούλευαν ασταμάτητα ράβοντας συνέχεια καινούργια ρούχα. Η φήμη του αυτοκράτορα και η αδυναμία του για τα ρούχα έφτασαν στα αυτιά δυο απατεώνων που αποφάσισαν να τον ξεγελάσουν και εκμεταλλευτούν την ματαιοδοξία του. Μια μέρα λοιπόν εμφανίστηκαν στο παλάτι και ζήτησαν ακρόαση από τον βασιλιά. «Καλησπέρα σου αυτοκράτορα μου, είμαστε δυο ξακουστοί ράφτες! Υφαίνουμε τα πιο όμορφα ρούχα που έχει δει ποτέ άνθρωπος. Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να υφάνουμε ένα ύφασμα που όμοιο του δεν έχεις ξαναδεί.. Όχι μόνο είναι το πιο λεπτό και το πιο ανάλαφρο του κοσμου, μα είναι και μαγικό...είναι αόρατο για τους κουτούς και για αυτούς που είναι ανάξιοι για τη θέση τους» «Χμ, σκέφτηκε ο αυτοκράτορας, αυτά τα ρούχα είναι ότι πρέπει για μένα. Αν τα φοράω θα μπορέσω να ανακαλύψω ποιος είναι άξιος για τη θέση του και ποιος όχι, ποιος είναι σοφός και ποιος κουτός..» Έτσι έδωσε στους δυο ράφτες ένα πουγκί με χρυσαφί και τη διαταγή να αρχίσουν αμέσως να υφαίνουν το μαγικό ύφασμα. Την επόμενη κιόλας μέρα εργάτες έστησαν δυο αργαλειούς και οι δυο κατεργάρηδες ξεκίνησαν τη δουλειά. Κάθε μέρα που περνούσε ζητούσαν όλο και περισσότερα χρήματα από τον αυτοκράτορα δήθεν για να αγοράσουν χρυσές κλωστές και μετάξι.. Ο αυτοκράτορας που περίμενε πως και πως τα καινούργια του ρούχα δεν δίσταζε καθόλου και τους έδινε κάθε μέρα όλο και περισσότερο χρυσάφι. Ο καιρός περνούσε και αυτοί όλη μέρα κι όλη νύχτα ήτανε στους δυο αργαλειούς που όμως έμοιαζαν αδειανοί. Όλοι στη πόλη ήξεραν πια για το μαγικό ύφασμα και ανυπομονούσαν να δουν τον βασιλιά με τα καινούργια του ρούχα. «Θα θελα να ξέρω πως τα πάνε αυτοί οι δύο με το μαγικό ύφασμα» σκέφτηκε, αλλά έπειτα θυμήθηκε πως όποιοι ήταν ανάξιοι για τις θέσεις τους δεν μπορούσαν να δουν το ύφασμα. Θεώρησε λοιπόν πως ήταν καλύτερα να μην διακινδύνευε ο ίδιος τη φήμη του. Καλύτερα να στείλω τον υπουργό στη θέση μου. Eίναι σοφός και έμπιστος! Έτσι ο υπουργός πήγε στο δωμάτιο όπου είδε τους δυο ραφτάδες να δουλεύουν μπροστά από δυο άδειους αργαλειούς. «Ω θεέ μου!» σκέφτηκε καθώς προσπαθούσε να καθαρίσει τα γυαλιά του, «Δεν βλέπω τίποτα. Είμαι λοιπόν βλάκας και ανάξιος για τη θέση μου;» Ο υπουργός πλησίασε τους δυο κατεργάρηδες που καμώθηκαν πως δήθεν του έδειχναν το ύφασμα. «Κοιτάτε χρώμα, κοιτάξτε σχέδιο, μα πείτε μας έχετε ξαναδεί τέτοιο όμορφο ύφασμα ξανά;» Ο υπουργός δεν μπορούσε να δει τίποτα ,γιατί δεν υπήρχε τίποτα να δει, αλλά φοβήθηκε πως όλοι θα καταλάβαιναν πως ήταν βλάκας και άχρηστος. Έτσι καμώθηκε πως το κοιτά και απάντησε.. Ω μα τι όμορφο, είναι πραγματικά υπέροχο! Τι σχέδια, τι χρώματα! Είμαι σίγουρος ότι ο βασιλιάς θα μείνει πολύ ικανοποιημένος.. Άρχισαν τότε, με κάθε λεπτομέρεια, να του εξηγούν τα δήθεν σχέδια και χρώματα του ανυπάρκτου υφάσματος. Ο υπουργός άκουγε με πολύ προσοχή ώστε να μπορεί μετά περιγράψει στον βασιλιά αυτό που δεν είχε ποτέ δει. Έπειτα ζήτησαν από τον υπουργό κι αλλά χρήματα για να προχωρήσουν στο ράψιμο της φορεσιάς, και εκείνος δεν μπόρεσε να τους αρνηθεί.. Και φυσικά το χρυσάφι πήγε όλο στις τσέπες των δυο απατεώνων... Ο βασιλιάς έστειλε έπειτα τον αρχιστράτηγο του για να επιθεωρήσει τη δουλεία των δυο ραφτάδων. Όμως κι αυτός όπως ο υπουργός δεν μπόρεσε να δει τίποτα. Επειδή όμως δεν ήθελε να νομίζουν πως είναι ανόητος ή ανίκανος, δεν είπε τίποτα παρά μόνο προσποιήθηκε πως θαύμαζε το ύφασμα και στο βασιλιά είπε πως ήταν υπέροχο. «Θα πάω να το δω ο ίδιος!» Είπε ο βασιλιάς. Αλλωστε πρέπει να μου πάρουν τα μέτρα για τη φορεσιά. Πήγε λοιπόν μαζί με τον υπουργό και τον αρχιστράτηγο να δει το περίφημο ύφασμα.. «Υπέροχο, τι χρώμα!» είπε ο αρχιστράτηγος! «Θεσπέσιο, τι σχέδιο!» είπε ο υπουργός. Ο βασιλιάς τρομοκρατήθηκε. Είναι δυνατόν; αναρωτήθηκε, Δεν βλέπω τίποτα απολύτως! «Το ύφασμα είναι θαυμάσιο» είπε μονομιάς, καθώς φοβήθηκε πως οι άλλοι μπορεί να καταλάβαιναν ότι δεν έβλεπε τίποτα. «Να μου πάρετε αμέσως μέτρα για την φορεσιά, θέλω να είναι έτοιμη μέχρι την μεγάλη παρέλαση σε 3 μέρες.» Οι δυο κατεργάρηδες πήραν αμέσως τα μέτρα του βασιλιά και υποσχέθηκαν να δουλεύουν νύχτα και μέρα χωρίς σταμάτημα μέχρι να τελειώσουν τη φορεσιά. Έκοβαν τον αέρα με μεγάλα ψαλιδιά και έραβαν με βελόνες δίχως κλώστη ώσπου..... «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα είναι έτοιμα!!» Ο βασιλιάς μπήκε στο δωμάτιο συνοδευόμενος από τους αυλικούς του. Οι δυο κατεργάρηδες σήκωσαν τα χέρια στον αέρα σαν κάτι να κρατούσαν και του παρουσίασαν τα ρούχα. «Αυτό είναι το παντελόνι, αυτό είναι το παλτό, και αυτός ο μανδύας σας μεγαλειότατε. Ανάλαφρα σαν πούπουλο, ούτε καν θα τα νιώθετε όταν τα φοράτε..» «Θα ήθελε η μεγαλειότητα σας να δοκιμάσει τη καινούργια φορεσιά;» ρώτησε ο ένας και υποκλίθηκε. «Θα μας επιτρέψετε να σας βοηθήσουμε να ντυθείτε, εδώ σ' αυτόν τον καθρέφτη.» Ο βασιλιάς έβγαλε τα ρούχα του και οι δυο κατεργάρηδες άρχισαν να τον ντύνουν με τα αόρατα ρούχα. Προσποιήθηκαν ότι έστρωναν τα μανίκια και πώς κούμπωναν το σακάκι. «Μα τι ταιριαστά τα ρούχα! Τα χρώματα είναι υπέροχα!» Αναφώνησαν ο αρχιστράτηγος και ο υπουργός μαζί. Ο αυτοκράτορας κοιτούσε και ξανακοιτούσε τον καθρέφτη αλλά δεν έβλεπε τίποτα και φοβήθηκε μην τον περάσουν για χαζό. «Τα καινούργια μου ρούχα είναι θαυμάσια, τι όμορφα που μου ταιριάζουν, τι καλοραμμένα, και το ύφασμα ανάλαφρο σαν πούπουλο! Σας απονέμω τον παράσημο του Αρχιράφτη και σας δίνω για αμοιβή δυο πουγκιά χρυσάφι ακόμα..» Σας ευχαριστούμε μεγαλειότατε, υποκλίθηκαν οι δυο ραφτάδες και από τότε...μην τους είδατε! Ο αυτοκράτορας φορώντας την καινούργια του φορεσιά ξεκίνησε για τη μεγάλη παρέλαση. Ο κόσμος είχε μαζευτεί στους δρόμους και περίμενε να δει τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα και το μαγικό ύφασμα που ξεχώριζε τους έξυπνους από τους κουτούς. Οι θαλαμηπόλοι προσποιήθηκαν ότι κρατούσαν το μανδύα γιατί δεν ήθελαν να καταλάβει κανείς ότι δεν έβλεπαν τίποτα! Η παρέλαση άρχισε και όλοι όσοι την παρακολουθούσαν φώναζαν δυνατά,από φόβο μην τους περάσουν για κουτούς: «Τι κομψά που είναι τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα!! Τι ταιριαστά! Τι ωραίος μανδύας!» Κανείς δεν τολμούσε να ομολογήσει πως δεν έβλεπε τίποτα γιατί αυτό θα σήμαινε είτε ότι ήταν ανόητος είτε άχρηστος για τη θέση του. «Μα ο αυτοκράτορας δεν φοράει τίποτα! Είναι γυμνός!» Ένα μουρμουρητό απλώθηκε στην ομήγυρη που σύντομα συνοδεύτηκε από φωνές και γέλια. «Το παιδί έχει δίκιο! Ο αυτοκράτορας είναι γυμνός! Είναι γυμνός!» Ο βασιλιάς κατάλαβε πως το πλήθος είχε δίκιο. Οι δυο ραφτάδες τον είχαν ξεγελάσει. Δεν τόλμησε όμως να το παραδεχτεί. Σήκωσε το κεφάλι ψηλά και συνέχισε την παρέλαση μέχρι που κατακόκκινος από ντροπή και θυμό έφτασε στο παλάτι.

Εμένα μου άρεσε μια παραλλαγή στο θέμα ;D από ένα καφρομέταλ γκρουπ που μου διαφεύγει, που ήταν το 6ο κομμάτι του CD και διαρκούσε 6 λεπτά και 6 δευτερόλεπτα ;D Τυχαίο; Δε νομίζω ;D ;D ;D

Ωραίο το Electro, αλλά δεν ξέρω στα Pad αν θα τον καλύψει.

Δεν σου κάνει τότε. Αν σε παίρνει χτύπα το Nord stage που σκοτώνει

Αν θέλεις φυσικούς ήχους, πιάνα και τέτοια δεν σου κάνει.

SF κάνε μου μια χάρη, και πήγαινε στο 2:02 λεπτό... Θα πεθάνεις στο γέλιο!!! ;D

Πάντως, αν όντως γουστάρεις Bach, θα σου έλεγα να μη χάσεις χρόνο με το μπάσο, και να την πέσεις κατευθείαν στα πλήκτρα.

Να σου πω κάτι αν θες, εντελώς φιλικά: Ξέχασε προς το παρόν τον Bach, γιατί για τους επόμενους μήνες θα σπας τα δαχτυλάκια σου παίζοντας το "Δεν περνάς κυρά Μαρία" ;D Δεν θέλω σε καμιά περίπτωση να σε απογοητεύσω, απλά ο συνδυασμός "Bach" και "δεν έχω και πολύ χρόνο και τρέχω και σε χίλια άλλα πράγματα", δίνει απόδοση 30 στο στοίχημα ;D ;D ;D

Κάποτε ήταν δυο φίλοι... Ο ένας ήταν ταλέντο, αλλά και ο άλλος υπάλληλος θα κατέλειγε.

Στο line6 ποια προσομοίωση χρησιμοποιείς;

Για Korg και φτηνό, θα έπαιρνα αυτό: http://www.thomann.de/gr/korg_sp250.htm

O Gates φταίει για όλα! Έπρεπε να βάλει ετικέτα στα windows που να λέει: "Warning: Όποιος δεν κατέχει από hardware ας μην τα εγκαταστήσει."

Λάθος, sorry.

Αν είναι να δουλέψεις με Mac, πάρε τη motu. Αν είναι να δουλέψεις με PC, μην πάρεις... καμία.

Επίσης μην ξανακούσω κανέναν κιθαρίστα να μην μπορεί να παίξει με δυο χέρια πλήκτρα ;D ;D ;D

'Αστα να πάνε Marathon.. και ξέρεις πιο είναι το χειρότερο από όλα; Όταν θα "δημοσιεύσει" το πόνημα του, π.χ. στο noiz, αν τυχόν κάνεις το λάθος και πεις μια κουβέντα για τον ήχο ή γενικά για το σύνολο, θα τα "πάρει στο κρανίο", όχι φυσικά ο συγκεκριμένος φίλος αλλά γενικά. Και θα σου πει να μην προσέξεις το κομμάτι αλλά την κιθάρα! Λες και έχουμε αυτόματο διαχωριστή καναλιών στο κεφάλι μας για να κάνει solo την κιθάρα! Βαράνε τα κλαμπατσίμπαλα και θα πρέπει να τα κάνουμε bypass! Χμμ... μάλλον πολλούς καφέδες ήπια σήμερα ;D ;D

Το ότι θα πρέπει να μάθει να μιξάρει, να ενορχηστρώνει και όλες αυτές τις "απλές" διαδικασίες, δεν βλέπω να απασχολεί και κανέναν. Μάγκα, δεν υπάρχει "φτιάχνω backing track" αλλά φτιάχνω μουσική. Αν θέλεις να τζαμάρεις απλά με την κιθάρα σου πάνω από κάποιο κομμάτι, μην μπεις στη διαδικασία της "παραγωγής". Είτε βρες έτοιμα backing tracks, είτε βρες ένα πρόγραμμα αυτόματης... παραγωγής ;D όπως το Band in a box ;)

Κοίτα, αν η ερώτηση ήταν "αξίζει να γίνεις επαγγελματίας τραγουδιστής σκυλάδικου", τότε νομίζω ότι μέχρι και ο Superfunk θα έλεγε ναι! Βέβαια όλα αυτά τα ψώνια που εμφανίζονται στα reality σαν υποψήφιοι ρουβάδες, και ξεφτιλίζονται μπροστά στους ήδη ξεφτιλισμένους κριτές, το ίδιο φιλοδοξούν.

Και τι τα εμποδίζει; Ας παίζουν ότι θέλουν. Για αυτό υπάρχουν οι δουλειές. Για να βάζουμε μια μπουκιά ψωμί στο στόμα μας, ένα κεραμύδι πάνω από το κεφάλι μας, και να κάνουμε ότι θέλουμε ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΜΑΣ ΧΡΟΝΟ. Η δουλειά όμως του "επαγγελματία μουσικού" προϋποθέτει, όπως όλες οι δουλειές, μια αγορά εργασίας που στην Ελλάδα απλά δεν υφίσταται. Συνεπώς κάπως αλλιώς πρέπει να βγάλουν το ψωμί τους. Βέβαια με τις μ*λ*κίες που κάνουν οι εργατοπατέρες και τα κομματόσκυλα σε λίγο δε θα υφίσταται ΚΑΜΙΑ αγορά εργασίας, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.

;D Ε μα όμως, ξέρεις τι αγγούρι πρέπει να φας για να είσαι Ρουβάς ;D ;D ;D Τι 20.000 ώρες μελέτης και βλακείες... μια ώρα με τον Ψιψι είναι 100 φορές πιο... επίπονη ;D ;D ;D

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι ψάχνετε. Αφού δεν υπάρχει μουσική βιομηχανία, τι χρειάζονται οι εργάτες; Υπάρχει μια παράγκα, που δίνει κάποια ψίχουλα σε όσους σέρνονται στην πόρτα της, και μέχρι εκεί. Αν τώρα αυτό θεωρείται καριέρα με προοπτικές, πάω πάσο.

-15άχρονε! Άκουσες το τελευταίο ανέκδοτο; -Όχι, για πες. -Έλληνας επαγγελματίας μουσικός! Χαχαχα, καλό εεε; Να σου πω και άλλα παρόμοια: Εσκιμώος επαγγελματίας πωλητής ψυγείων, Σομαλιανός επαγγελματίας σύμβουλος αδυνατίσματος, Ολλανδός επαγγελματίας ορειβάτης, Αλγερινός επαγγελματίας χιονοκαθαριστής, Πακιστανός επαγγελματίας οινοποιός, Σκοτσέζος επαγγελματίας παρασκευαστής αντιλιακών, Αμερικάνος επαγγελματίας περιβαλλοντολόγος, Ρώσος επαγγελματίας γιατρός των ανώνυμων αλκοολικών και δε συμμαζεύεται... ;D

Εδώ είσαι.... http://www.reaper.fm/