manosx

Είναι σαφές πως, από τη στιγμή που υποτίθεται πως δεν ακούγεται το dry σήμα με τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις, το να περνάει ο ήχος του clipping δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Τώρα, το αν φταίει ο σχεδιασμός ή το συγκεκριμένο μηχάνημα, αυτό δεν μπορεί να στο απαντήσει παρά μόνο ο κατασκευαστής, ή κάποιος που έχει το ίδιο μηχάνημα μέσω δοκιμής. Σε κάθε περίπτωση η σωστή ρύθμιση του gain της προενίσχυσης είναι το Α και το Ω για έναν ήχο που να ανταποκρίνεται στα στοιχειώδη στάνταρντ απόδοσης. Ακόμα και αν ήταν σχεδιαστικό "λάθος", δεν θα κατηγορούσα την εταιρία. Ο μόνος λόγος που υπάρχει το κλιπάρισμα σαν πιθανή ρύθμιση είναι το μεγάλο εύρος ευαισθησίας που υπάρχει στα διαθέσιμα μικρόφωνα της αγοράς, αν υπήρχε ένας μαγικός τρόπος να ρυθμίζεται το gain χωρίς πιθανότητα κλιπαρίσματος, θα ήταν ήδη ενσωματωμένος σε κάθε μηχάνημα. Με άλλα λόγια προσωπικά, αν κατά τα άλλα με ικανοποιούσε το μηχάνημα, και δεν έδειχνε άλλα σημάδια δυσλειτουργίας, δε θα έδινα ιδιαίτερη σημασία σε αυτό το ζήτημα.

Λοιπόν περνάω μια φάση ανασυγκρότησης και μινιμαλισμού, ;D ;D ;D με άλλα λόγια πράγματα πηγαίνουν στην αποθήκη και στους back up δίσκους. Όλα πηγαίναν μια χαρά, αυτό που έλειπε όμως ήταν ένα ΑΠΛΟ, επαναλαμβάνω ΑΠΛΟ σαμπλεράκι, για να φορτώνω ΕΝΑ, επαναλαμβάνω ΕΝΑ δειγματάκι και να βγαίνει η τυρίλα του ελλιπούς early 90ies sampling που έχει στιγματίσει ανεπανόρθωτα το είναι μου. ;D ;D ;D Και που αλλού να βρει κανείς αυτό που θέλει παρά στο freeware, διότι αν δε χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο που πλήρωνες αβέρτα για κάτι που είναι πλέον δωρεάν δε φχαριστιεσαι ρε παιδάκι μου. ;D Κατέληξα λοιπόν εδώ: https://www.tx16wx.com/ Υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα, με βασικότερο πως αυτό το sampler εξακολουθεί να υποστηρίζεται, δεν είναι δηλαδή απλά ένα abandonware που αφέθηκε στη μοίρα του δωρεάν, μάλιστα όπου νά'ναι θα έρθει η έκδοση 3. Αλλά και αυτή η έκδοση μου δούλεψε άψογα, όλα τα έκανα χωρίς manual, κατευθείαν, μόνο τα εφέ δεν μπορούσα να ενεργοποιήσω αλλά τελικά είναι διαθέσιμα μόνο στο πληρωτικό, που παρεμπιπτόντως είναι πολύ φτηνό. Προς το παρόν εφέ από το DAW, αυτό είναι και το πιο λογικό IMHO. Το θέμα είναι ότι σε λιγότερο από 20 λεπτά ΜΕ την εγκατάσταση έφτιαξα το πρώτο μου ηχάκι. Και φυσικά σας έχω δειγματάκι. Η τυρίλα των old school sample based μηχανημάτων ζέχνει παντού, το λατρεύω! ;D Υ.Γ. Τα περισσότερα σύγχρονα DAWs διαθέτουν ενσωματωμένο κάποιο απλό sampler, μπορεί κάποιος να βασιστεί σε αυτά, αλλά το plug in πάντα είναι προτιμότερο αφού μπορεί να μεταφερθεί σε κάθε πλατφόρμα, πόσο μάλλον αν είναι και δωρεάν. Τσάμπα. Πάρε κόσμε. Το αφεντικό τρελάθηκε, χαρίζει δεν πουλάει ;D txtest.mp3

Και δεν παίρνεις τα μόνιτορ της JBL να δεις το φως; Όλα αυτά τα PC ηχεία δεν έχουν μεσαία ούτε για δείγμα.

Θα πρέπει αρχικά να υπάρχει καθαρά επαφή με το όργανο για κάποια χρόνια, δεν έχει νόημα να γράφεις μουσική χωρίς να ξέρεις τα βασικά περί της μουσικής. Μετά από 2-3 χρόνια "τυπικής" ενασχόλησης με κάποιο όργανο λοιπόν, είναι καθαρά στο χέρι του καθενός αν θα το ρίξει και στη συνέχεια στο παίξιμο, στα γκρουπ και στις γκόμενες ή θα το γυρίσει στο home studio, στο cubase και το pornhub. ;D ;D ;D Η αρχή είναι κοινή, το να μάθεις να γρατζουνάς τις ιδέες σου και τα βασικά της θεωρίας είναι εντελώς απαραίτητο, και από εκεί και πέρα είναι στο χέρι του καθενός και στο γούστο του. Τώρα το PC και το κάθε PC, όπως και η κάθε κονσόλα, το κάθε πολυκάναλο και το κάθε synth, σε καμία περίπτωση δεν εγγυώνται την ποιότητα του αποτελέσματος, γνώση και αισθητική άλλωστε δεν πουλάνε πουθενά. Αν το πρότυπο είναι ο τάδε μπλιμπλικάς το ρίχνεις στο πισιλίκι, και αν το πρότυπο είναι ο τάδε κιθαρίστας το ρίχνεις στο γκρουπιλίκι. Το τι αποτέλεσμα θα βγει είναι άγνωστο, λίγα αποτυχημένα γκρουπ έβγαιναν; Ε, τώρα βγαίνουν και αποτυχημένα one man virtual band. Όσο αφορά τις mainstream παραγωγές, η παρακμή της τέχνης συνεχίζεται εδώ και αιώνες και δε δείχνει να αλλάζει κάτι, ήδη η ανάλαφρη- χορευτική μουσική των 70/ 80ies μοιάζει με συμφωνική ποίηση μπροστά στα αντίστοιχα σημερινά κατασκευάσματα, παρακμή φουλ μοντ ον, τίποτα δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση. Ψάχνουμε για κάνα διαμαντάκι να γουστάρουμε, ή στην τελική καμαρώνουμε οπίσθια ακούγοντας ολ δε σινγκλ λέιντις και τελείωσε, ;D σιγά μη σκάσουμε κιόλας. ;D ;D ;D

Μόνο παίχτες; Παιχταράδες. Υπερ- παιχταράδες. Στο υψηλότερο επίπεδο μουσικής που περιλαμβάνει distortion που έχει υπάρξει στον πλανήτη. ;D ;D ;D

Ο Petrucci, ο Daniel Barenboim και ο otto ακούνε τα ίδια πράγματα, εφόσον δεν έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας. Όλα τα άλλα είναι θέμα αισθητικής και καλλιέργειας. Δεν τίθεται δηλαδή θέμα να μην ακούς κάτι, αλλά το αν σου αρέσει αυτό που ακούς, και να ξέρεις το τι χρειάζεται να κάνεις για να ακούσεις αυτό που σου αρέσει. Και δε σύγκρινε κανείς το Μήτσο το Βουρδούμπαση με κορυφαίους μουσικούς, αλλά αντίστοιχα άλλους κορυφαίους μουσικούς με αυτούς. Και τους σύγκρινε πάλι από άποψη αισθητικής, ας πούμε τον ήχο του Πετρούτσι ούτε στον εχθρό μου δεν τον εύχομαι, ;D ;D ;D αντίθετα τον ήχο π.χ. του Ε. Johnson τον έχω φυλακτό ;D ;D ;D αλλά αυτό αφορά μόνο τη δική μου αισθητική και γούστο, δε λέει τίποτα για αυτούς.

Κοίτα να δεις σύμπτωση, και εγώ όταν βλέπω αυτό το hi hat κάπως έτσι αισθάνομαι.

Μέγιστο λάθος, με το οποίο διαφωνώ 100%. Δεν έχω συναντήσει όργανο που να παίζει τόσο μεγάλο ρόλο ο παίχτης για τον ήχο που βγάζει όπως τα ντραμς. Προς επίρρωση των όσων λέγω, θα παραθέσω μια στουντιακή ανάμνηση που έχει μείνει βαθιά χαραγμένη στον ψυχισμό μου ;D ;D ;D Έχουμε μαντρώσει προς εγγραφή γκρουπ νεανίων ;D ;D ;D, καλά παιδιά αλλά γούσταραν ματωμένες αρκούδες ;D δηλαδή καλά βάραγαν αλλά είναι αυτό που λέει ο SF, ΣΦΙΓΜΕΝΑ ;D Λοιπόν έχουμε πέσει στην κονσόλα, και πάρε και τα gate, και πάρε και τα ριβέρμπια, και πάρε και τα κοκοψίνια και τα κοκοψόψαρα, αλλά το χαμόγελο δεν ερχόταν στο πρόσωπο, δεν ικανοποιούσαν τα drums. Τελειώνει το session, φεύγει η μπάντα, και στο κενό εμφανίζεται ένας κολλητός, αναπόσπαστο μέρος του ντεκόρ του στούντιο ;D και τζαζ ντραμερ. Είμαστε ακόμα προβληματισμένοι στο control room, και αυτός μπαίνει στο live να πάρει μια ψιλή τζούρα από τα τύμπανα που είναι στημένα. Και έτσι όπως έχει κάτσει και ψιλοβαράει, και μέσα ξύνουμε όλοι το κεφάλι, κάνω ένα "ρε μαλάκα, για άνοιξε τις επιστροφές λίγο να δω κάτι" και αντί του πολυκάναλου του αρκουδιάρη βγαίνει ένας ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟΣ ΗΧΟΣ από το live room που κοπάναγε ο έμπειρος ο σωστός ο drummer με το ΩΡΑΙΟ TOUCH, ΔEN EIXA ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ τόσο ωραίο ήχο στο συγκεκριμένο χώρο ;D ;D ;D μας έφυγε το άγχος ότι κάτι δεν είχαμε στήσει καλά ;D ;D ;D όταν ΒΑΡΑΓΕ ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ο ήχος ΓΑΜΟΥΣΕ, αλλά άμα βάλεις μέσα σκατά, σκατά θα πάρεις. Και δε μιλάω ότι ήταν κουλός ο κάφρος ντράμμερ, μιλάμε τον κώλο του έπαιζε σε αξίες, αλλά από ήχο μυρωδιάς. Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση με τους dream theater μιλάμε για άλλο επίπεδο, αλλά το touch είναι touch, γεννιέσαι κατά κάποιο τρόπο μεγάλος τατσιέρης ;D ;D ;D π.χ. τόσοι μεγάλοι πιανίστες υπήρξαν και ακούς gould ή richter και αμέσως καταλαβαίνεις το άγγιγμα, δε διδάσκεται αυτό, είναι προσωπική αισθητική να το φτάσεις σε τέτοιο επίπεδο, η σωστή πάντως τεχνική, να παίζεις δηλαδή ΑΝΕΤΑ επιτρέπει και την μεγάλη και άνετη έκφραση.

Πάντως να ξέρεις ότι αν χρησιμοποιείς... νότες ;D συγκερασμένο σύστημα δηλαδή, είσαι πολύ χλωμός να κάνεις κάτι εκτός θεωρίας ;D Έχουν υπεραναλυθεί πλέον ακόμα και τα φάλτσα ;D βίδες στο πιάνο, ;D cluster με όλη τη χρωματική κλίμακα μαζί, ;D τέσσερα γκρουπ να παίζουν ταυτόχρονα διαφορετικά πράγματα ;D η ένατη του μπετόβεν σε time stretch να γίνεται ήχος ταμπούρου ;D πουλιά να κουτσουλάνε την παρτιτούρα κάτω από το δέντρο για να βγει μουσική ;D δεν έχεις ελπίδα λαίμαι ;D ;D ;D Κάνε εκεί την Αρμονία σου, και όταν θα μπεις σε τίποτα εναρμόνιες μετατροπίες και τέτοια ( τεχνική που έχει ξεζουμιστεί αιώνες πριν BTW ) θα καταλάβεις πως τελικά όχι μόνο δε σε περιορίζει η θεωρία αλλά μάλλον σου ανοίγει τα μάτια. Αν πάλι μελετήσεις με βάση κάποιο συγκεκριμένο είδος μουσικής, σε πιο πρακτικό στυλ, θα αποφύγεις την παράνοια με τις βίδες στο πιάνο ;D ;D ;D απλά μια που αναφέρεις τη θεωρία γενικά, λέω και τα παραπάνω. Μια πολύ ωραία φράση. Γενικά τα ακούσματα είναι πολύ σημαντικά. Τα ακούσματα και τα "γρατζουνίσματα" πάνω σε αυτά. Είναι πιο δύσκολο και πιο ουσιαστικό να έχεις τα ακούσματα και τα γρατζουνίσματα. Δε γίνεται αλλιώς, μόνο τότε κουμπώνουν και τα θεωρητικά στη θέση τους.

Ωραίο και σωστό αυτό. Να προσθέσω και το άλλο: Δεν είναι λίγες οι μουσικές του 20/ 21ου αιώνα που η κύρια δύναμη της δημιουργίας τους ήταν η θεωρητική προσέγγιση. Από μια εκ των υστέρων "ερμηνεύτρια"της δημιουργίας, η θεωρία έγινε κινητήριος δύναμη μέσα π.χ. από μαθηματικές φόρμουλες σύνθεσης. Εντάξει, μπαίνει που και που και κάνα κατσαβίδι στα αυτιά από αυτά τα αβανγκαρντια ;D ;D ;D αλλά είναι γεγονός, και αρκετά εντυπωσιακό μάλιστα ;D

Δεν είναι η θεωρία λίγη, είναι λίγη αν το δεχτούμε αυτό η λογική. Η θεωρία δεν είναι τίποτα άλλο από τη λογική ανάλυση της μουσικής. Και πίστεψέ με είναι πολλή ;D Άλλωστε η λογική μας πήγε στα άστρα. Το φαινόμενο όμως είναι η μουσική. Βρίσκεις ποια μουσική σου αρέσει, και αν θέλεις να την κατανοήσεις λογικά χρησιμοποιείς τη θεωρία. Δεν έχει κανένα περιορισμό η θεωρία, η μουσική που μελετάς έχει. Ας πούμε η θεωρία άνετα αναλύει μουσικές που μπορούν να έχουν Σολ δίεση μαζί με Σολ φυσικό, πολυτονικότητα λέγεται και έχει αναλυθεί εκτενώς.

Τα 40 πρώτα δευτερόλεπτα, επαναλαμβάνω τα 40 πρώτα δευτερόλεπτα από αυτό, αρκούν για να καταλάβεις ΤΑ ΠΑΝΤΑ γύρω από τη... Λα μινόρε ;D ;D ;D Ιδιαίτερα σε ενδιαφέρει το διάστημα από το 21ο δευτερόλεπτο μέχρι το 29ο ;D ;D ;D Όπως βλέπεις δε θα προλάβεις να σπάσεις κανέναν κανόνα, πρόλαβαν οι περούκες που τα... έσπαγαν γενικώς ;D ;D ;D Θα στα πει αναλυτικά ο δάσκαλος, υπομονή ;D ;D ;D

Κρίνεις τα λεγόμενα του φίλου με άλλο μέτρο λοιπόν; ;D ;D ;D

Ότι ο φίλος είναι μικρός σε ηλικία και δεν έχει μια σαφή εικόνα του τι παίζεται. https://www.noiz.gr/index.php?topic=214050.msg942684#msg942684 Θα του πρότεινα να ξεκινήσει από το South Park. ;D Πρώτα η δουλειά και μετά η διασκέδαση. ;D ;D ;D South Park - Watch Full Episodes, Clips & More | South Park Studios

Ήθελα να γράψω απλά ότι ο βασικότερος εξοπλισμός είναι να είσαι μουσικός με @ρχίδι@, αλλά σκέφτηκα ότι η εικόνα από το αποθεωτικό επεισόδιο του South Park θα είχε πιο πλάκα. ;D ;D ;D Άλλωστε το ερώτημα είναι εντελώς άκυρο, ένας session ή έστω και ένας wannabe session μουσικός έχει μεταξύ άλλων μεγάλη εμπειρία από στούντιο και live, και αν μη τι άλλο οι ερωτήσεις του είναι συγκεκριμένες και όχι τόσο γενικές.

Όσο αφορά την ηχογράφηση, με δεδομένο ότι δεν πρέπει να κλιπάρουμε, δεν είναι σημαντικότερο το peak; Με μια ασφαλής ρύθμιση είσαι καλυμμένος πιστεύω, τα 24 bit αφήνουν περιθώριο για να είναι οι κορυφές κάποια db χαμηλότερα. Αν μιλάμε για το master κανάλι, η μέση στάθμη ναι είναι σημαντική, πάντα σε συνδυασμό και με τα peaks όμως, χρειάζεται δηλαδή ένα meter που συνδυάζει και τα δυο. Εκτός της συνήθειας δεν βλέπω για ποιο λόγο να δουλεύουμε με VU σε vintage στυλ, τα peaks είναι που κάνουν τη ζημιά στα πσηφία, αλλά στην τελική όπως γουστάρει ο καθένας. Peace ;D

Η λογική του να κοιτάς στάθμες για να μιξάρεις δεν είναι και ότι προτιμότερο. Με τα μάτια δε μίξαρε κανείς. Για αυτό είναι απαραίτητα τα καλά ηχεία και ο σωστός χώρος, για να μιξάρεις όπως πρέπει, με τα αυτιά. Αν τώρα σε κάνουν να θαλασσώνεις τα 30 κανάλια, η λύση είναι απλή και λέγεται grouping. Κάθε πρόγραμμα της προκοπής έχει group κανάλια, και με αυτά έχουμε σε στόχο να μειώσουμε τα κανάλια που θα μιξάρουμε σε καμιά δεκαριά κύρια fader. Στέλνουμε λοιπόν σε γκρουπ π.χ. όλες τις ρυθμικές κιθάρες αφού τις έχουμε ισορροπήσει μεταξύ τους, το μπάσο και τη μπότα αφού τα έχουμε ισορροπήσει μεταξύ τους, τα over και τα toms από τα drums πάλι αφού τα ισοροπήσουμε, τα συνοδευτικά πλήκτρα, όπως και τα δεύτερα φωνητικά. Έτσι λοιπόν έχουμε τα εξής κανάλια: Lead φωνή, Σόλο κιθάρα, Ταμπούρο, Solo πλήκτρα όλα αυτά στα κανάλια τους, και επιπλέον πέντε group το Low End (μπότα/ μπάσο), τα drums cymbals/ toms, τις ρυθμικές κιθάρες, τα συνοδευτικά πλήκτρα και τα δεύτερα φωνητικά. Σύνολο σε αυτό το παράδειγμα 9 κανάλια. Αρχίζουμε τη μίξη κάνοντας solo το κανάλι με τη μπότα και το μπάσο. Εδώ είναι που θα πάρουμε μια στάθμη αναφοράς ώστε να έρθει η συνολική στάθμη σε ένα νορμάλ επίπεδο. Μια στάθμη του τύπου peak στα - 14 db λογικά θα μας καλύψει. Αφού λοιπόν έχουμε ισορροπήσει τη μπότα με το μπάσο αρχίζουμε να προσθέτουμε το γκρουπ με τα cymbals- toms, μετά το ταμπούρο, τις ρυθμικές, στη συνέχεια τα φωνητικά κλπ. Τώρα το σε ποια ένταση ακριβώς θα έρθει το κάθε κανάλι, εξαρτάται από το ρόλο που παίζει στο κομμάτι, η φωνή ας πούμε θα πρέπει να ακούγεται καθαρά, άρα θα έχει και ανάλογη ένταση, οι πλάτες των πλήκτρων είναι ένα γέμισμα άρα θα είναι χαμηλότερα κλπ. Μόνο αυτό είναι το κριτήριο, το τι θέλουμε να πρωταγωνιστεί, ένα καθαρά υποκειμενικό κριτήριο που δεν είναι εύκολα μετρήσιμο, πόσο μάλλον όταν οι διαφορετικοί ήχοι έχουν και διαφορετική εκλαμβανόμενη από τα αυτιά ένταση. Θέλει χρόνο λοιπόν, και άφθονα διαλείμματα να καθαρίζει το μυαλό. Και προπαντώς να έχεις σα στόχο την ισορροπία, και όχι να ακούγεται μπόμπα το ένα και τσίτα το άλλο, γιατί μπαίνεις σε φαύλο κύκλο να δυναμώνεις συνέχεια. Αν π.χ. δεν ξεχωρίζει η φωνή, ίσως να αρκεί να χαμηλώσεις λίγο τις κιθάρες και πάει λέγοντας. Η γνώση του ποια όργανα κινούνται σε παρόμοιες συχνότητες είναι το κλειδί και αφορά και την επεξεργασία. Αν τώρα θέλεις να επεξεργαστείς με eq και comp, καταρχήν το κάνεις αφού προσθέσεις όλα τα κανάλια, για να έχεις τη συνολική εικόνα. Ειδικά το eq δεν έχει νόημα να το ακούς solo, μέσα στη μίξη είναι το θέμα. Άπαξ και αλλάζει η ένταση λόγω επεξεργασίας προσπαθείς να την επαναφέρεις, κατά προτίμηση από τις gain ρυθμίσεις του plug in για να μπορείς εύκολα με το bypass να συγκρίνεις το τι άλλαξε, χωρίς να σε ξεγελάει η ένταση. Δεν είναι άσχημη τακτική μάλιστα να επεξεργάζεσαι τα ίδια τα group αντί για κάθε κανάλι ξεχωριστά, π.χ. να βάλεις ένα comp κοινό σε μπότα- μπάσο για να τα δέσεις. Έχει πολλές- πολλές πατέντες, εγκυκλοπαίδεια δε φτάνει, υπάρχει πολύ υλικό online, μπες στη μπρίζα να το βρεις. ;D

Τα ίδια τραβάς και με τα πλήκτρα, πρέπει να προσαρμόζεσαι στον ήχο, καμία σχέση τα πιανιστικά παιξίματα με τα synth. Ειδικά σε πολύπλοκους pad ήχους, πρέπει να παίζεις απλά πράγματα με τραβηγμένες νότες μεγάλης διάρκειας για να εξελιχθεί και να ανοίξει ο ήχος, αν παίξεις όμως έτσι με πιάνο ήχο ακούγεσαι σαν μαστουρωμένος ;D ;D ;D Όσο αφορά τη midi κιθάρα, πολύ χρήσιμο βρίσκω το να μπορείς να χρησιμοποιείς παράλληλα το sustain pedal, αν διαθέτει κάτι τέτοιο το κατάστημα, βοηθάει πολύ, όπως και το τυχόν expression pedal.

Αφού γράφτηκες WDEIO μη φοβάσαι Χάρο ;D ;D ;D Το μεγάλο, το ΤΕΡΑΣΤΙΟ πλεονέκτημα με την κλασσική προσέγγιση είναι ότι εξαρχής ξεκινάει την Αρμονία με έμφαση στο voice leading, οπότε όσο προχωράς τόσο θα βελτιώνεσαι. Αν θέλεις πάντως ένα βιβλίο, εκτός από τα κλασσικά που θα σου προτείνει το ωδείο, υπάρχει αυτό το πολύ ωραίο και περιεκτικό πόνημα, που περιλαμβάνει πολύ ζουμί ρε παιδάκι μου, πολύ ζουμί ρε παιδί μου https://www.amazon.com/Harmony-Voice-Leading-Edward-Aldwell/dp/0495189758 Αλλά η μάθηση με έναν καλό δάσκαλο πάντα ξεπερνά το οποιοδήποτε σύγγραμα.

Η μελωδία πάντως θα αποτελούσε ένα πολύ χρήσιμο παράδειγμα για το τι ΔΕΝ πρέπει να κάνει κάποιος αν θέλει μια smooth μελωδική γραμμή, σαν αυτές που παίρνει κάποιος με το διαχρονικά δοκιμασμένο, παραδοσιακό και πατροπαράδοτο voice leading. ;D ;D ;D Αν αυτός ήταν ο στόχος σου και το έκανες συνειδητά, μπράβο σου, μαγκιά σου, γούστο σου και καπέλο σου. Αν όμως δεν καταλαβαίνεις γιατί λέω τα παραπάνω, θα σου πρότεινα να κλειδώσεις στο ντουλάπι υπολογιστές και προγράμματα, και να κάνεις μια βόλτα από το ωδείο της γειτονιάς σου. Αν φυσικά σε ενδιαφέρει το να βελτιωθείς πρωτίστως μουσικά.

Όχι, καλό είναι να μην ακούγονται τα επιχειρήματα που δεν έχουν βάση. Σε κάποιο καλύτερο κόσμο αυτό θα ήταν νόμος, δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο είναι ουτοπικό.

Δεν υπάρχει περιθώριο για αντιπαράθεση. Αν ένα όργανο δε φορτώνει δείγματα, δεν μπορεί να κάνει τίποτα ο Αϊνστάιν, ο Νεύτωνας και ο Αριστοτέλης μαζί. ;D Οι διαφωνίες θέλουν και το κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθούν, διαφορετικά είναι ανούσιες.

MikeGuitar, θα σου πω κάτι φιλικά. Όταν απευθύνεσαι σε ομιλητές του υψηλότατου επιπέδου του κ. Χναράκη, δεν υπάρχει κανένα ερωτηματικό που να εμπίπτει στο γνωστικό του πεδίο και να ακολουθεί τη λογική του "αντεπιχειρήματος". Σε ότι δηλαδή αφορά MIDI και παρόμοια συμπράγκαλα, δεν θα μπορέσει από εμάς κανείς να τον "αντικρούσει" και να του "βγει", για τον απλό λόγο ότι το άθλημα το έχει τερματίσει. Συναντάς τον Λεμπρόν ή τον Ντουράντ, και υπάρχει περίπτωση να του προβάλεις αντεπιχείρημα περί του μπάσκετ; Όχι. Αν τώρα δεν είναι αναλυτικός, αυτό μπορεί να σημαίνει έλλειψη χρόνου και διάθεσης. Δε σημαίνει όμως τίποτε άλλο. Πρότεινες κάτι λάθος και σε διόρθωσε κάποιος άλλος. Αυτό και μόνο αρκεί για να ανέβει το επίπεδο του site δραματικά. Αυτά που γράφω είναι πολυλογία, περισσότερο για να πω ένα ευχαριστώ στον κ. Χναράκη. Το να γίνεσαι "κακός" διορθώνοντας έχει τον κίνδυνο να φας αντεπίθεση αλά Γιουβέντους, να κουραστείς, να απηυδήσεις και στο τέλος να πεις άντε γεια. Και είναι κρίμα γιατί έτσι υπάρχει ο κίνδυνος να μείνει ο χώρος χωρίς άμυνα. Και να καταντήσει μια γραφικότητα, όπως άλλα site του χώρου, που δε βρέθηκε κάποιος με γερό στομάχι να διορθώσει τις λανθασμένες απόψεις, και έχουν καταντήσει απλώς να ρυπαίνουν τη συλλογική γνώση. Τέλος με την πολυλογία. Το ερώτημά σου πάντως είναι λογικό, και η απάντηση είναι πως μπορούμε να φτιάξουμε ήχο μπουζουκιού χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες σύνθεσης ήχου του μηχανήματος, σε συνδυασμό με δείγματα που ήδη βρίσκονται στη ROM του οργάνου, και που πλησιάζουν τον ηχητικό χαρακτήρα του μπουζουκιού, όπως π.χ. το τσέμπαλο και το μπάντζο που αναφέρθηκαν. Ελπίζω να μην με παρεξήγησες ότι σου τη λέω. Εντελώς φιλικά τα παραπάνω. ;D