manosx

Σχετικότατο: twilight zone: eye of the beholder Ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχουν προβληθεί ποτέ στην τηλεόραση, αντικειμενικά. ;D ;D ;D

Πάντως οι ειδικοί τον Καζαντζίδη έβαζαν να τραγουδάει, δεν έβαζαν την κυρία του ΚΨΜ. Ούτε στίχους την έβαζαν να γράψει, ούτε μπουζούκι. Συνεπώς μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι ο Χρήστος ο Νικολόπουλος ήταν, με αντικειμενικά κριτήρια, καλύτερος μπουζουξής από αυτήν. Αντίθετα, στους καφέδες, και ως μέση ενδεικτική καταναλώτρια λαϊκής μουσικής, είναι προφανώς αντικειμενικά προτιμότερη.

Αυτή η εντελώς λανθασμένη και παραπλανημένη άποψη ότι αντικειμενικό είναι μόνο ότι είναι αποδείξιμο με όρους φυσικής, οδηγεί σε όλη αυτήν τη φασαρία.

H "αναγνώριση/καταξίωση του ίδιου του έργου τέχνης / καλλιτέχνη" σε καμία περίπτωση δεν περιορίζεται στα βραβεία, πόσο μάλλον στα όσκαρ που ακολουθούν μετά από μερικούς μήνες από την προβολή της ταινίας. Πολύ ενδεικτικότερο για αυτό είναι το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, και μαντέψτε που κατατάσει το citizen kane American Film Institute - AFI's 100 Years...100 Movies Πρώτο πρώτο το βλέπω. Άραγε το Ελληνικό Κέντρο κινηματογράφου να έχει στην κορυφή της λίστας του τον Ταμτάκο; ;D ;D ;D Και όπως προείπα, το να θεωρείς ταμτάκο καλύτερο του Kane, δε λέει τίποτα για τον Γουέλς, αλλά λέει πολλά για σένα.

Εδώ τα βραβεία του citizen kane https://www.imdb.com/title/tt0033467/awards?ref_=tt_awd 1 οσκαρ και 8 υποψηφιότητες είναι μια πρώτη, ασφαλής και εντελώς αντικειμενική ένδειξη ότι η καλλιτεχνική αξία αυτής της ταινίας είναι πιθανότατα κατάτι μεγαλύτερη από του Ταμτάκου των μηδενικών υποψηφιοτήτων. Αν βάλουμε και τα υπόλοιπα, αποδοχή, διαχρονικότητα, επιρροή στον κινηματογράφο που ακολούθησε κλπ οι ενδείξεις γίνονται σιγά σιγά αποδείξεις.

Οπότε μπορούμε να πούμε ότι η ογκολιθιά ;D είναι αντικείμενο των ιστορικών της τέχνης, και όχι το αντικείμενο της απόλαυσης ;D για ακροατές και μουσικούς. I could live with that ;D Να δώσω και ένα παράδειγμα που μου ήρθε: Υπάρχουν πολλοί τραγωδοί νικητές των αγώνων έναντι των τριών μεγάλων ακόμα, που το σύνολο του έργου τους έχει χαθεί. Οπότε αναμφισβήτητα πρόκειται για ογκόλιθους της τέχνης, που όμως δυστυχώς δε θα έχουμε ποτέ τη χαρά να εκτιμήσουμε από υποκειμενικής πλευράς. Νομίζω όμως ότι ακόμα και έτσι αξίζουν το σεβασμό μας, και όχι την καφρίλα μας.

Αυτό δεν είναι αντικειμενικά μετρήσιμο; Δεν θα πούμε ότι ο Χέντριξ είναι ογκόλιθος της ηλεκτρικής κιθάρας; Υπάρχει κανείς στα συγκαλά του που να το αμφισβητήσει, ακόμα και αν ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ τη μουσική του Χέντριξ ή το ροκ γενικότερα; Περί ογκολιθιάς ;D είναι η συζήτηση, όχι περί της, οπωσδήποτε υποκειμενικής, ομορφιάς.

Φαντάσου με τι ορκ συζητάμε, που ο καλλιτέχνης που δήλωσα ότι δεν τον αντέχω, στο μυαλό του ορκ έγινε ο αγαπημένος καλλιτέχνης μου. Α, και δεν θίχτηκα. Απλά σου είπα ότι τον κατουράς καθιστός, ότι είσαι γυναικούλα δηλαδή, όπως γυναικούλα είναι όποιος προσβάλει νεκρούς ανθρώπους που δεν πείραξαν κανέναν. JimmyPap, ορκ ρατσιστής, το απόλυτο low point για το αξιολογότατο, χωρίς ειρωνεία, noiz.gr forum.

Να σε πείσουν για την αξία του, με την έννοια να σε κάνουν να σου αρέσει, όχι δεν γίνεται, συμφωνώ. Το κύρος του όμως, οι εγκυκλοπαίδειες και η επιτυχία, θα σε κάνουν να ασχοληθείς μαζί του σε ένα βαθμό, και αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει μεγάλο. Μπορεί να μην σου αρέσει αλλά τον ξέρεις, κράζεις- θαυμάζεις κλπ ;D ;D ;D Βέβαια πλέον έχουμε internet, οπότε πλέον ο καρκίνος εξαπλώνεται παντού, ;D ο στόχος από παλιότερα ήταν να γίνεις viral αλλά πλέον είναι αυτοσκοπός, βγαίνει ο άλλος και αυτοακρωτηριάζεται για να γίνει youtube star, μα την παναγία το είχα προβλέψει αλλά δεν περίμενα να ζω όταν θα γίνει, η παρακμή επιταχύνεται γεωμετρικά. ;D Θα πρέπει να βάλω κάνα αστερίσκο για ότι γράφω, ότι αναφέρομαι σε κάποιες δεκαετίες τουλάχιστον πριν, η εποχή με ξεπερνάει πια εντελώς.

Εσύ μπορεί να θεωρείς ότι η Γη είναι επίπεδη, και πολλοί όντως το πιστεύουν. Αλλάζει κάτι για όλους τους υπόλοιπους; Ας πούμε εγώ τραβάω τα μαλλιά μου με την μοντέρνα τέχνη ;D , εμποδίζει αυτό σε κάτι αυτούς που τους αρέσει; Ή μήπως επειδή έχω συντηρητικό γούστο, και φρικάρω με κάτι πίνακες που αποτελούνται αποκλειστικά από πιτσιλιές ;D ;D ;D αυτό εμποδίζει σε κάτι την αντίστοιχη αξιολόγησή τους από τους ειδικούς; Για μένα μπορεί να είναι είναι απάτη, οι άλλοι όμως δίνουν εκατομμύρια για να το αποκτήσουν, και μπαίνουν πρώτη μούρη σε μουσεία. Αυτό σημαίνει ότι εγώ μεν έχω τσακωθεί με τη μοντέρνα τέχνη, γούστο μου και καπέλο μου, υπάρχουν όμως άλλα 7 δισεκατομμύρια ψυχές στον πλανήτη, και τελικά ο πίνακας μπαίνει στο μουσείο και κοστίζει εκατομμύρια. Ποια είναι η αντικειμενική πραγματικότητα; Ότι στα πλαίσια της μοντέρνας τέχνης ο πίνακας έχει μεγάλη αξία. Πως εξηγώ και πως δικαιολογώ όμως το ότι εμένα δεν μου αρέσει; Το ερμηνεύω ως αποτέλεσμα του ότι η τέχνη παρακμάζει, οπότε τα κορυφαία έργα του σήμερα δεν με αγγίζουν όπως τα παλαιότερα. Αυτή είναι όμως η προσωπική και υποκειμενική μου άποψη, δεν είναι θέσφατο ούτε κοινά αποδεκτό ότι η τέχνη παρακμάζει, θα την στήριζα την άποψη αυτή σε κάποια συζήτηση, αλλά όπως καταλαβαίνεις η συζήτηση θα έχει να κάνει με ένα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ζητούμενο, το αν όντως παρακμάζει η τέχνη ή όχι, ένα ζητούμενο που έχει ένα ενδιαφέρον για να ασχοληθεί κάποιος και να δώσει ίσως λίγο από το χρόνο του για να συζητήσουμε μαζί. Αντίθετα, για το αν αρέσει στον κάθε περίεργο ή την κυρά Κομπρέσσα ένας πίνακας ή ένας τραγουδιστής, με αυτό δε θα ασχοληθεί κανείς, πίστεψέ με.

Θέλεις να γράψεις ένα βιβλίο για τους λαϊκούς τραγουδιστές; Θα έχει μέσα Καζαντζίδη, Γαβαλά, Μπιθικώτση, σου αρέσουν δεν σου αρέσουν, αλλιώς το βιβλίο θα είναι ελλιπές και ελαττωματικό. Θέλεις να γράψεις βιβλίο για σκηνοθέτες, θα έχει Αϊζενστάιν, Γκρίφιθ, Κιούμπρικ αλλιώς θα είναι ελλιπές και ελαττωματικό. Θέλεις για ζωγράφους θα έχει Ραφαέλ, Μικελάντζελο, Ρούμπενς αλλιώς θα είναι ελλιπές και ελαττωματικό. Θέλεις να γράψεις βιβλίο για thrash metal, ;D ;D ;D τότε θα έχει Slayer, Megadeth, Metallica αλλιώς είναι ελλιπές και ελαττωματικό. Αν εσύ δε γουστάρεις τα τραγούδια που υμνούν το Σατανά και ασχολούνται με τον Μεγκελε ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ, οι slayer είναι ΣΤΑΘΜΟΣ στο thrash και θα τους αφιερώσεις ένα ΜΕΓΑΛΟ κεφάλαιο στο βιβλίο, με πλήρη βιογραφικά, δισκογραφία και φωτογραφίες με τις πεντάλφες και το σήμα των SS ;D ;D ;D σου αρέσουν δε σου αρέσουν έτσι θα γίνει, πάει και τελείωσε. Αν δεν μπορείτε ούτε αυτό να καταλάβετε δεν πειράζει, δε θα χαλάσουμε τις καρδιές μας, εδώ άλλοι περιμένουν ακόμα ΑΚΟΜΑ λεφτόδεντρα και νταούλια, στα μπουζούκια και στις ηλεκτρικές κιθάρες θα τα χαλάσουμε;

Αυτή η μελωδία η αεροπλανική και βαπορίσια, ;D ;D ;D πω ρε γαμώτο, εφάμιλλη των καλύτερων βιενέζικων εισαγωγής ;D ;D ;D αλλά τι να ξέρει και αυτός ο ΑΣΧΕΤΟΣ από τραγούδια ;D ;D ;D εμείς έχουμε εδώ ουρολάγνο- κοπρολάγνο JimmyPap, αυτός θα μας φωτίσει ;D ;D ;D

Η επίκληση στην αυθεντία παύει να είναι λογικό σφάλμα όταν η αυθεντία αναφέρεται στον τομέα της. Π.χ. αν πει ο Jimmy ότι του αρέσουν οι ματωμένες αρκούδες στα @@ μας. Αντίθετα όταν ο δάσκαλος μουσικής προτείνει κάτι προς ακρόαση, το ακούμε μέχρι να μας αρέσει ;D ;D ;D Αντίστοιχα όταν ο cosdr λέει ότι δεν του αρέσει ο Στέλιος, το κρατάμε ως άποψή του. Όταν όμως μιλάνε για το Στέλιο σα Θεό ο Μπιθικώτσης, ο Πάνου και άλλοι ειδικοί ΤΟΥ ΛΑΙΚΟΥ, τότε αρχίζει και σχηματίζεται μια αξία που εμάς μας ξεπερνά. Η αντικειμενική αξία αυτή είναι μετρήσιμη στατιστικά, όπως και σε οποιαδήποτε άλλη ανθρωπιστικά επιστημονική προσέγγιση. Και όχι, η γιαγιά και ο Jimmy δεν έχουν θέση σε αυτή την μέτρηση, ούτε εγώ ούτε ο CosDr. Θέση έχουν όσοι έχουν εντρυφήσει στο λαϊκό, και δεν έχω ακούσει κανέναν τέτοιο να αμφισβητεί την αξία του Στέλιου, του αρέσει δεν του αρέσει. Όπως και σε αυτά που έχω εντρυφήσει εγώ, τον Παλεστρίνα ας πούμε ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΝΤΕΧΩ, είναι ΠΟΛΥ ΗΡΕΜΟΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ;D ;D ;D θέλω ένταση, πανικό, ελαττωμένες και χρωματικά για να νιώσω, ;D ;D ;D αλλά ΑΛΛΑ αν έκανα αγάλματα σε μουσείο μουσικής αυτός θα ήταν ΠΡΩΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ, γιατί μιλάμε ΓΙΑ ΚΟΛΛΟΣΟ, μιλάμε ΓΙΑ ΜΕΓΑΘΗΡΙΟ, και όποιος δεν το καταλαβαίνει είναι απλά ΑΣΧΕΤΟΣ, τελεία και παύλα, ούτε υποκειμενισμοί ούτε τίποτα.

Μάλλον έχεις την ψευδαίσθηση ότι θα έδινε κάποιος μια μισοφαγωμένη πένα για να μάθει τι σου αρέσει.

Τα παραδείγματα είναι άπειρα, ένα θαυμάσιο είναι αυτό. https://www.youtube.com/watch?v=EbX3frq3Qyo Δηλαδή σου έρχεται κάποιος και σου λέει: Πάρε αυτό το το απλό κυκλάκι με τα 6 ακκόρντα, πάρε και ένα βιολί, και γράψε ένα κομμάτι 13 λεπτά. Τι να του απαντήσεις δηλαδή; ΤΙΝΑΦΤΑΡΕ θα του πεις. ;D ;D ;D Αλλά ο τύπος είχε γεννηθεί για να γράφει, όπως ο Σγούρος γεννήθηκε για να παίζει, για αυτό και τον έναν τον βάζουνε στο voyager και τον στέλνουν στο διάστημα ως ένδειξη του πολιτισμού μας, και ο άλλος όπου έχω την τιμή να τον έχω δει ζωντανά, όταν βγαίνει με αυτό το σχεδόν παιδικό του στυλ στη σκηνή πάντα παρατηρώ χαμόγελα σχεδόν ειρωνικά, αλλά όταν αρχίζει να παίζει σβήνουν τα χαμόγελα γιατί τους πέφτουν τα δόντια ;D Κακά τα ψέματα, Μέσσι γεννιέσαι δε γίνεσαι ;D ;D ;D

Πάντως είναι πιο εύκολο να εκτιμήσεις έναν ερμηνευτή όπως ο Στέλιος, από ένα γκρουπ όπως οι Beatles. Ας πούμε εγώ που απεχθάνομαι κάθε τι χίπικο ;D έβγαζα καντήλες και με τους Beatles. Όταν όμως ακούς παντού για την επιρροή τους και το πόσο σημαντικοί είναι, τότε αν θέλεις να είσαι σωστός δεν μουλαρώνεις τα πόδια και κρατάς την ανάσα σου μέχρι να γίνεις μπλε, αλλά προσπαθείς να καταλάβεις τι παίζεται. Ακούγοντας λοιπόν τη δισκογραφία τους επίμονα και προσεκτικά έβγαλα κάποια συμπεράσματα που θεωρώ αντικειμενικά. Πρώτα από όλα το Sgt Pepper είναι δισκάρα ;D ;D ;D δηλαδή έλεος, ποιος έχει αντίρρηση σε αυτό ;D ;D ;D Μετά η ποικιλία και η εξέλιξη αυτού του συγκροτήματος δεν έχει προηγούμενο, στους δίσκους τους βρίσκεις σε πρώιμη μορφή σχεδόν όλα τα είδη της σύγχρονης δημοφιλούς μουσικής. Και επίσης εκεί βρίσκεις και πολλά πραγματικά υποδείγματα της φόρμας που λέγεται τραγούδι, δηλαδή όποιον από τους τύπους με τις περούκες και να έπαιρνες με ένα πιστόλι ;D και να του έλεγες να γράψει κάτι ΑΠΛΟ ;D και με ΛΙΓΑ ΜΕΤΡΑ ;D , κουπλέ ρεφραίν, δεν είμαι βέβαιος ότι θα έγραφε κάτι ανώτερο ας πούμε από το yesterday. Λοιπόν, εξακολουθώ να συχαίνομαι οτιδήποτε χίπικο ;D και ζήτημα είναι αν ακούω από επιλογή Beatles μια φορά το χρόνο, και λέω από επιλογή γιατί πλέον είχα καταλάβει ότι γύρω μου ακούω Beatles κάθε μέρα ;D είτε δικά τους κομμάτια που δεν ήξερα, είτε πολύ περισσότερο ως επιρροή, και αυτό ξεχωρίζει τους μεγάλους, η επιρροή, στο yesterday ας πούμε μπορείς να συναντήσεις την επιρροή των περουκάτων που λέγαμε, ζουν λοιπόν ακόμη ενώ εμείς θα σβήσουμε σαν ατμός. Ποιος θα έχανε λοιπόν αν δεν έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία; Κανείς, απλά θα έμενα με την απορία, τίποτα άλλο δε θα άλλαζε. Γιατί ο όρος του αντικειμενικού αφορά την πραγματικότητα έξω από εμάς, και τίποτα από το υποκειμενικό μας γούστο δεν μπορεί να την αλλάξει. Ακούστε λοιπόν αυτό: Λοιπόν όπως είπα στην αρχή είναι πιο εύκολο να εκτιμήσεις έναν ερμηνευτή όπως ο Στέλιος, από ένα γκρουπ όπως οι Beatles. Δηλαδή τώρα ακούς αυτό, ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ούτε δισκογραφίες ούτε τίποτα, ΜΙΑ ΦΟΡΑ και ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. Το ΜΟΝΟ συμπέρασμα που πρέπει να βγάλεις είναι ότι Καζαντζίδης-Μαρινέλα-Χιώτης να συμπέσουν έτσι σε τέτοιο τραγούδι με τέτοιους στίχους (cos dr friendly btw ;D ) θα χρειαστεί καινούργιο big bang να ξαναβγεί αυτή η συναστρία, ΜΑ ΤΙ ΦΩΝΗ ΕΧΕΙ ΡΕ ΠΣΤ ΜΟΥ ;D ;D ;D. Οποιοδήποτε άλλο συμπέρασμα επιβάλλει άμεση επίσκεψη σε ΩΡΛ ASAP ;D, και δεν μπα να υποστηρίζεται λεκτικά από δίτομο έργο του Κάντ και του Χέγκελ, η μουσική δεν είναι φιλοσοφία και ως ΜΟΥΣΙΚΟΙ και όχι ως απλοί ακροατές θα πρέπει να έχουμε έστω και μια στάλα συνείδηση της έννοιας της μουσικότητας, την καθεαυτή δηλαδή αξία της τέχνης μας πέρα από ιδεολογίες και ρεύματα. Εδώ λοιπόν το πράγμα φαίνεται, ΤΙΝΑΦΤΑΡΕ ;D ;D ;D

Υπάρχει μουσική τόσο υψηλής ποιότητας, που η εκτέλεση είναι σχεδόν περιττή ;D Για παράδειγμα η τέχνη της φούγκας του μεγάλου έχει εμφανώς γραφτεί ως επιτομή της δομής αυτής της φόρμας. Κάθε εκτέλεση είναι καταδικασμένη να ταράξει την τελειότητα της γραφής, είναι όμως απαραίτητη για να εκτιμήσουμε και με τα αυτιά μας και όχι μόνο με τα μάτια μας. Έχω ακούσει και έχω βιώσει πολλά pop- rock- λαϊκά τραγούδια, και φυσικά κανένα απολύτως δε διαθέτει έστω και ελάχιστο κλάσμα της τελειότητας της γραφής αυτού του έργου. Όμως δεν είναι λίγα, δεν είναι καθόλου λίγα αυτά που τελικά μίλησαν στην ψυχή μου, και όχι στο μυαλό μου, όπως και στην ψυχή μου μιλάει πιο πολύ κάποια από της απλούστερες στη δομή αλλά βαθύτατα θλιμμένες άριες ντα κάπο του μεγάλου. Και για να γίνει αυτό, ο εκτελεστής δεν χρειάζεται απλά, αλλά είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ και ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ, και σίγουρα δεν είναι η τεχνική του το παν αλλά η ΨΥΧΗ του, αυτό που γραφικά οι κριτικοί αποκαλούν ήθος, τα βιώματα που έδωσαν και στο ορφανό από Άιζεναχ την ψυχική φόρτιση που βλέπουμε στη μουσική του, διότι αυτή τελικά κάνει τη διαφορά, τεχνίτες μέγιστοι άλλωστε υπάρχουν πολλοί στην ιστορία της μουσικής, αλλά ψυχικό βάθος σε ελάχιστους συναντάς. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν αντέχουν τον Μπαχ για αυτήν ακριβώς την ψυχική φόρτιση, όπως δεν αντέχουν και τον Καζαντζίδη. Αλλά το να μην παραδέχεσαι ότι στον τομέα τους είναι κορυφαίοι και οι δυο, αυτό ναι, δε σημαίνει τίποτα για αυτούς αλλά για αυτόν που το αρνείται σημαίνει πολλά, και τα ανέφερε προηγουμένως ο Superfunk.

Για δες και αυτή, 125 μεν αλλά φουλ κομπλέ και καλή εταιρία, είχα δουλέψει τη μεγάλη και ήταν τζετ. https://www.thomann.de/gb/steinberg_ur22_mk2.htm Τσέκαρε όμως το πως τα πάει με τα windows 10 κλπ.

Πάντα οι μ$#$$@$ έχουν λειτουργικό που απαιτεί πολλούς πόρους, ενώ έχει και πολλές τρύπες.

Καλόμαθαν οι μουσικοί στους υπολογιστάδες και βγαίνουνε στο ίντερνετ να κάνουνε καυγάδες. Ξεχάσαν οι αχάριστοι που ως το ενενήντα τους φεύγαν όλα τα λεφτά μέναν με τρεις και εξήντα, γιατί τα τότε τα ΠιΣι ήταν αργά βαπόρια και μόνο midi έπαιζαν και αυτό με χίλια ζόρια. Εικονικά συνθ και εφέ δεν ήταν ούτε ιδέα και αν ήθελες να ηχογραφείς μόνος ή με παρέα έχωνες πεντοχίλιαρα σα να ταν πετσετάκια να πάρεις τα απαραίτητα και λίγα εξτραδάκια. Κονσόλα hardware ήθελες με μπόλικα κανάλια και αν δεν ήσουν πλούσιος σου έτρεχαν τα σάλια σαν έβλεπες στουντιακές καλόηχες κονσόλες με δυνατό εκουαλάιζερ, και όχι σαν της φόλες που καταντούσες να έπαιρνες αν δεν ήσουν Ωνάσης. Γιατί τις AMEK και τις SSL με τι μισθό να φτάσεις; Και αν πεις και για τα audio τα ποθητά κανάλια εκεί μανούλες έκλαιγαν με του ADAT τα χάλια γιατί τα αναλογικά πλυντήρια θυμίζαν και όσα ήταν προσιτά τον ήχο τον ξεσκίζαν και με ταινία πολύ λεπτή με ήχο γάμησέ τα, ή με ADAT που μάσαγε συνέχεια την κασέτα βολεύονταν οι μουσικοί που δεν είχαν το budget. Και έψαχναν να γράψουνε με προσιτά audio gadget και για να γράψουνε τα synth ρακ παίρναν τρία τρία ρακιέρες εστοιβάζανε μεγάλες σαν ψυγεία Για τα εφέ των καναλιών το ίδιο απαιτούσαν και καταντούσαν άποροι στο δρόμο επαιτούσαν Όμως σαν ήλιος το πρωί Μπιλ Γκέιτς ενεφάνει Μαζί με τον Στήβι τον Τζόμπς το μέγιστο αλάνι και λύση στα προβλήματα τα μέγιστα του κόστους δώσανε μια και καλή με το λειτουργικό τους Και φτάσαμε στο σήμερα στο δύο δεκαοχτώ Σε ένα κομπιούτερ να'χουμε κανάλια εκατό και πάρε αβέρτα και εφέ και πάρε και συνθάκια και γράφε ως τη συντέλεια ωραία κομματάκια τι θέλει το αγόρι μου κονσόλα σαν της ΝΑΣΑ; με δέκα εκουαλάιζερ και automation; μάλιστα πάρτη να όλη εικονική και floating point σήμα με δυναμική περιοχή μεγάλη σαν πισίνα κονσόλες, πολυκάναλα δυναμικά, συνθάκια όλα τα εξομοίωσαν μες τα κομπιουτεράκια και πλέον είμαστε κομπλέ και έχουμε απ’ όλα μπορούμε πια να γράψουμε ρυθμούς, φωνές και σόλα. Μα αντί να 'μαστε ολημερίς μπροστά απ την οθόνη και σα γραμμή παραγωγής ο δίσκος να τελειώνει εμείς όλη μέρα ίντερνετ σφαζόμαστε στα φόρα αν το κιουμπέις ειν πιο καλό ή το δωρεάν το σόναρ. Καλά λοιπόν να πάθουμε αν γίνει μέγα θάμα και γίνει ήλιου έκλαμψη και πάνε όλα αντάμα και μείνουμε με του Έντισον τον κέρινο εγγραφέα. Tότε θα καταλάβουμε πως όλα τα DAW είναι ωραία.

O OP έθεσε μια ερώτηση, που έτσι όπως είναι γραμμένη μοιάζει με ερώτηση ενός ανθρώπου που δεν έχει καμία σχέση με PC, ενός ανθρώπου που γράφει από το tablet ;D Σε μια τέτοια περίπτωση κανείς ΙΜΗΟ δεν μπορεί να κατηγορήσει όποιον του προτείνει mac. Στην πορεία βέβαια ο ΟΡ βρέθηκε με κάρτες ήχου και spare parts, οπότε έχω όντως απορία γιατί δεν κάνει ο ίδιος τα πειράματά του να δει αν μπορεί να δουλέψει με PC, πράγμα που ασφαλώς και μπορεί, και να τελειώσει το ζήτημα. Όσο αφορά το Sonar καταλαβαίνω τι λέει ο trolley, αλλά τελικά πόση σημασία έχει; Αν υπήρχε το budget και είχε σκοπό να επενδύσει ο φίλος, να το συζητάγαμε. Σε τσάμπα οι επιλογές είναι ελαχιστότατες, και αμφιβάλλω αν υπάρχει καλύτερη από του Sonar.

Δηλαδή άνοιξες ένα θέμα για να ρωτήσεις PC ή Μac, αλλά μετά άνοιξες και το πορτοφόλι σου και αποφάσισες PC ;D Καταραμένη φτώχεια ;D ;D ;D Πάντως 750 είναι λίγα και για PC, αν δεν έχεις ήδη τίποτα οθόνες και άλλα συμπράγκαλα. Και φυσικά Pro Tools και Live τα ξεχνάς, θα παίξεις μπάλα με Sonar, αλλά παίζει και να μην σε καλύψει γενικότερα διότι από ότι έχω καταλάβει δεν έχει το φουλ πακέτο με τα όργανα κλπ που έχει κανονικά. Αν όμως μείνεις σε κιθάρες και φωνές, θα είσαι σούπερ. Χώρια που θα σου αρκεί και ο φτηνός επεξεργαστής που λογικά θα βάλεις.

Αν απλά θέλεις να περνάς κιθάρες και φωνή, παίρνεις ένα τέτοιο και δεν μπλέκεις καθόλου και πουθενά https://www.thomann.de/gb/zoom_r8.htm Κάτι μου λέει όμως ότι τελικά θα θέλεις και τα γ**μάτα τα εικονικά drums, κάνα ωραίο jazz πιανο, κάνα ρεαλιστικό hammond και πάει λέγοντας, οπότε θα μπλέξεις με τα διαόλια ;D Πρέπει όμως να επιλέξεις πρώτα από όλα το DAW, αυτό είναι η βάση. Ο Trolley είπε κάποια πράγματα, και εγώ θα συμπληρώσω: 1) Αν θέλεις laptop τα mac είναι πολύ καλή επιλογή. Τα PC είναι ιδανικά σε desktop, με την προϋπόθεση ότι μπορείς να στήσεις και να ρυθμίσεις ένα για audio. Αν δεν, τότε με κάποιο mac γλυτώνεις χρόνο και πιθανό μαλλιοτράβηγμα. 2) Για ProTools θα πήγαινα μάλλον σε mac που ταιριάζει καλύτερα. 3) Έχεις προβλέψει την κάρτα ήχου και τα monitor; OK τα μόνιτορ δεν παίζουν ρόλο, αλλά η κάρτα ήχου έχει άμεση σχέση, πρέπει να είναι συμβατή με το σύνολο. Οπότε στην περίπτωσή σου, το λογικότερο είναι να πάρεις ένα Mac και να αρχίσεις με το garageband ή με το software που πιθανόν να έχει η κάρτα ήχου, και βλέπεις στην πορεία. Εκτός αν είσαι PCάκιας και κατέχεις το άθλημα, πράγμα το οποίο δεν φαίνεται να ισχύει από την ερώτησή σου.

Stratocaster με fuzz στον τρανζιστοράτο. Απόλαυση.