Προσωπικά, εγώ προτιμώ την πρώτη φάση του Martino και, συγκεκριμένα, albums όπως το "El Hombre" και το "East" της περιόδου 1967-68 και μελωδικότερα σόλο σαν αυτό.
Μετά, δεν ξέρω, το παίξιμό του παραέγινε "τετράγωνο" και τα σόλο του παραήταν μεγάλα σε διάρκεια, ενώ και ο ήχος της κιθάρας άλλαξε λίγο προς το χειρότερο. Όπως και να έχει, τέτοια τεχνική στην πένα σε καθαρά jazz παίξιμο - οπότε ο Meola εξαιρείται - δεν έχει κανείς.