RayDTutto

Ήταν μια φάση που περνούσε η Fender στις 83άρες strat. "1983 STRATOCASTER CHARACTERISTICS Specs: The 1981-82 Standard Stratocaster ("Dan Smith") is phased out in favor of a revised Standard Stratocaster featuring only one volume knob and one tone knob. Most of the Smiths built in 1983 before this transition have a new headstock logo decal style. This new logo decal will be be used in the 1987 American Standard. Also introduced in 1983 is the Elite Stratocaster with a "Freeflyte" tremolo system and Alnico pickups with solid covers (they are not Lace Sensor pickups)." Strat Central - CBS Eighties Υπήρχαν και με τρέμολο και ένα tone.

Λοιπόν για τις φωτός. Δεν υπάρχουν πολλές γιατί στην πρώτη φάση της ζωής της κιθάρας υπήρχε το φίλμ αλλά δεν πάω στο υπόγειο να ψάχνω και να σκανάρω. Στη δεύτερη φάση δεν έπαιζα πολλά λάιβ και δεν υπήρχε λόγος να βγάζω φωτός της κιθάρας. Στην πρώτη φωτό βλέπετε (όσο βλέπετε) την κιθάρα στην αρχική της μορφή. Sunburst, λευκό πικγκαρντ. Στη δεύτερη, Sunburst, μπάλωμα, SD Livewires. Στην τρίτη, νέα ρούχα από Macassar Ebony, Schaller, 57/62. Η τρέχουσα μορφή της είναι με έναν διπλομονό Dimarzio στη γέφυρα.

Η τελευταία δεν είναι για όλα τα γούστα αλλά είναι έργο τέχνης. Αυτό με τα χαρτάκια... damn...

Μήπως λες για 93-94;

Obviosuly fake. Δεν μπορεί ο Ritchie να έχει πει καλά λόγια για τρία άτομα στη σειρά... ;D ;D ;D :P :P :P >:D >:D >:D

Μάλλον κάτι δεν θυμομαστε καλά είτε εσύ είτε εγώ. Μεγάλη διαφορά στις τιμές που θυμόμαστε.

Έπαιρνα την ζαμπονοτυρόπιτά μου και το Αγνό κακάο και καθόμουν στο πλάι του μαγαζιού και απλώς κοιτούσα τη στρατ. Ήταν μαγικό αντικείμενο για μένα τότε. Αυτή που θυμάμαι εγώ ήταν μια κίτρινη.

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις περιπέτειες της κιθαριστικής συντρόφου μου εδώ και πολλά πολλά χρόνια... Το 1983, όταν οι γονείς μου κατάλαβαν ότι τα χρήματα για την Kumika δεν πήγαν τζάμπα αφού της είχα βγάλει το ζουμί, μου είπαν ότι είναι πρόθυμοι να μου αγοράσουν μία καλή κιθάρα. Καλή κιθάρα για μένα δεν υπήρχε άλλη από τη Fender Stratocaster, αφού έπαιζε ο Ritchie με τέτοια. Τα διαθέσιμα χρήματα ήταν τότε 65.000 Δραχμές. Έλα όμως που η Strat στο Do-Re-Mi έκανε 77.000 Δραχμές. Στα λεφτά μου έπαιρνα Telecaster που δεν ήθελα γιατί ως γνωστόν ο Ritchie ΔΕΝ έπαιζε με Telecaster. Με παίρνει λοιπόν ο μεγάλος μου αδερφός για shopping και με πηγαίνει στον Ριχάρδο (τον Πρελορέντζο), ο οποίος βγάζει από τα άδυτα μια Strat στην κατάλληλη τιμή. Sunburst με άσπρο pickguard (ήθελα μαύρη, η sunburst ήταν χαμηλά στη λίστα προτίμησης), με hardtail και με μικρό headstock (ήταν περίπου η εποχή που έφυγε το CBS headstock). Ο Ritchie έπαιζε με μεγάλο headstock… Αλλά the price was right. Και έτσι έφυγα, περήφανος κάτοχος μιας STATOCASTER. Σιγά σιγά τα γούστα άλλαξαν. Το metal (της εποχής) με κατακυρίευσε, οπότε άρχισε να λείπει το τρέμολο. To 1987 αποστέλλεται η κιθάρα πακετάκι στο Ζοζέφ στον Πειραιά (τότε στη Θεσσαλονίκη δεν τολμούσαν πολλοί τέτοιες επεμβάσεις) για να μπει το Kahler που δεν ήθελε (πολύ) σκάψιμο. Τρεις μήνες μετά (…ναι) η κιθάρα ήταν έτοιμη και ξεσκίστηκε στα divebombs. Βέβαια το Kahler δεν είχε το σκάψιμο που έπρεπε και συνεπώς ήταν συμβιβασμός. Το Kahler είναι μαύρο και αλλάζει και το pickguard και τα κλειδιά σε μαύρα. Επόμενος σταθμός, μαγνήτες. Μπαίνει το active σετάκι SD Livewire τριών μονών. O bridge μονός δεν ικανοποιεί (δεν κάνει γκα γκα) και αντικαθίσταται από έναν SD Invader. Καλός. Μετά από λίγο ο Invader αντικαθίσταται από τον Metal Livewire humbucker o οποίος "σκοτώ". Το Kahler δεν μπορούσε να κάνει γαργάρες και άλλα κόλπα οπότε με έναν νέο κιθαροτεχνικό της εποχής στη Θεσσαλονίκη αποφασίζουμε να βάλουμε το Ibanez Edge. 1992. Είναι ρίσκο και για τους δυο μας το οποίο σχεδόν μας βγαίνει – εντάξει από κοσμητικής απόψεως είχαν φύγει κάτι φλίδες αλλά οκ. Η κιθάρα έχει γίνει metal όπλο πλέον και δανείζεται από εδώ και από εκεί για ηχογραφήσεις. Συγκρίνεται και πατάει Kramer και Charvel της εποχής. Φεύγω Αθήνα και αρχίζει μια περίοδος κατά την οποία απομακρύνομαι από τη μουσική. Μετά από χρόνια, αποφασίζω να ξαναπαίξω. Σπάει ο λεβιές μέσα στο Edge και αποφασίζω ότι θα γυρίσω σε hardtail μιας και το μέταλ εκείνο που έπαιζα είναι πλέον πασέ. Πάω σε τεχνικό ο οποίος κλείνει την τρύπα με ένα κομμάτι ξύλο, εγκαθιστά το νέο hardtail αλλά αποφασίζουμε να μην βάψουμε γιατί δεν έχει εξοπλισμό κι εγώ βαριέμαι να ψάχνω για άλλον μάστορα. Έτσι η κιθάρα έχει ένα μπάλωμα επάνω πίσω από τη γέφυρα. Φεύγει και το lock, κλείνουν και αυτές οι τρύπες. Αλλάζω και τα κλειδιά με locking. Καλοί και οι μεταλομαγνήτες αλλά αποφασίζω επιστροφή στις ρίζες. Αγοράζω τους 57/62 και τους τοποθετώ – αργότερα ο bridge αντικαθίσταται από Dimarzio Cruiser (έμεινε καιρό επειδή βαριέμαι να τον αλλάξω – θα φύγει σύντομα). Αλλαγή pickguard σε mint green. Δεν μου αρέσει το hardtail. Αποφασίζω να πάω πάλι στο τρέμολο και να μπει Schaller κλασικό δίβιδο χωρίς λοκ και χαζά. Ξανά σκαψίματα. Ο ίδιος τεχνικός πειραματίζεται με τοποθέτηση veneer. Διαλέγουμε macassar ebony και το τοποθετεί μπρος και πίσω και κάνει ένα black burst γύρω γύρω. Άλλη κιθάρα. 34 χρόνια μαζί και ακόμα αυτή η κιθάρα μαμάει. Παίζεις unplugged και ακούγεται σαν ακουστική ΠΑΡΟΛΕΣ τις απίστευτες αλλαγές που πέρασε. Θα μπορούσα να την είχα πουλήσει και να αγοράσω μια άλλη που να ταίριαζε στα κατά καιρούς γούστα μου. Δεν έχω πουλήσει ποτέ όργανο. Έχω "χάσει" ορισμένους ενισχυτές και πεταλάκια κατά καιρούς αλλά είναι κάτι φυσιολογικό για τα τόσα χρόνια που ασχολούμαι. Αλλά ακόμα και αν πουλούσα όλες τις άλλες κιθάρες μου, αυτή θα μείνει μαζί μου.

Μάλλον scn, παίζει να είναι και Ν3

Όταν κατάφερα να μπορώ να παίζω αυτά που θέλω.

Ωωωωωωω τι του' πε....

Τι είμαι να στέκομαι στην πλατεία ρε φίλος; Άγαλμα;

Λίγο παραδίπλα και περιμένω. ;)

Όχι, metal, οπότε βάζεις mahogany

Interracial κι έτσι... Καλά είσαι...

An den exei σεξ, tha to xasw, filow. Na xes.

Χαχαχαχα. Καθένας με τον πόνο του.

Αν μιλάς μόνο για τα ακατέργαστα ξύλα, πέφτεις κατά πολύ έξω. Αν βάζεις μέσα και τη δουλειά σχηματισμού τους, μπορεί, αλλά τότε δεν μιλάμε πια για ξύλα. BTW με 800 ευρώ παίρνεις έτοιμα βαμμένα σώμα & μανίκι (με truss rod, έτοιμα τάστα και νατ) από Warmoth.

https://youtu.be/ODKt0d44jZk Το ντέμο που έκοψε ο Gene για να ζμπρώξει τους VH στις εταιρείες. Ιστορίκ!

Συνεχίστε (το λόττο). O0 O0 O0

Στ@ρχίδια του δουλειά έκανε ο τύπος. Αλλά μη νομίζεις. Και στην πρωτεύουσα δουλειά δεν γίνεται... Όπου σε πιάσουν.

Τον ξέρω από καιρό. Τον έχω και στο FB. Αναρωτιέμαι, ομως, ρητορικά. Αυτός ο άνθρωπος - που τεράστια μαγκιά του αυτό που κάνει - τα βγάζει πέρα με αυτή τη δουλειά στην ελληνική επαρχία; Ή είναι ένα χόμπι αυτό; Δεν περιμένω απάντηση. Απλώς σκέφτομαι γράφοντας.

Σόρρυ για το μπέρδεμα. Λάθος μου. Σε κάθε περίπτωση η γνώμη μου παραμένει η ίδια. Αυτό είδα, από αυτό τον κρίνω (α, έχω δει και ένα ολόκληρο λάιβ των και καλά GnR αλλά δεν ασχολήθηκα με αυτόν, κοιτούσα τον άλλον). Ε και πώς να το κάνουμε, δεν είναι καμιά μορφή του ροκενρόλ ο τύπος; Δεν ήξερα καν το όνομά του. Γιατί να τον ξέρω; Επειδή έπαιξε με τη Rihana και τον E. Iglesias (με τους Thin Lizzy δεν έπαιξε - Thin Lizzy ήταν η μπάντα με τον Lynott μπροστάρη, η άλλη μπάντα ήταν μια γελοιότητα - όπως ήταν και οι GnR του Axl); Τεσπαν, again σόρρυ για το μπέρδεμα, μπορεί να μην είναι και Φλωρινιώτης αλλά γραμμή για Motley Crue είναι. Ευθεία. Ίσως να τον καλέσει ο Sixx οταν κάνει τους δικούς του Motley Crue. Γεια μας.

Γεια σου και σένανε. Δλδ τη μία είναι Φλωρινιώτης και την άλλη δεν είναι επειδή έχει παίξει με τον Axl; Σόρρυ εγώ κρίνω με αυτά που βλέπω και ακούω.