(βαριέμαι να κάνω παραθέσεις)
>Ο βαθμός στο σχολείο όντως δεν λέει τίποτα, Πρόσεξε όμως, ΤΙΠΟΤΑ. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως κανόνας.
Ποιος μίλησε για κανόνες. Εγώ την εμπειρία μου παρέθεσα. Όπως εσύ παρακάτω:
>Τώρα εγώ πως έχω δεί άριστα μυαλά να είναι άριστοι φοιτητές και μετά άριστοι επαγγελματίες, περίεργο βρε παιδί μου. Ανεξήγητο.
Κι εγώ έχω δει. Αλλά για κάποιο λόγο βλέπω και πάρα πολλούς δασκάλους σε φροντιστήρια, τραπεζοϋπάλληλους, δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους κ.α. Για σκέψου. Ποιους ξέρεις περισσότερους.
Επίσης, μην παίρνεις μόνο τον τομέα σου υπ'όψιν. Δες και παραέξω. Δες τους τριτοδεσμίτες, τους τεταρτοδεσμίτες (σόρρυ δεν ξέρω την τρέχουσα ορολογία) πρώην καλούς μαθητές / φοιτητές.
>Το πανεπιστήμιο μπορεί να μην είναι όπως θα το θέλαμε ή/και θα έπρεπε να είναι, αλλά όποιος νομίζει ότι δεν έχει αξία, δεν προσφέρει εργαλεία στον φοιτητή για το μέλλον του ή δεν έχει επαφή με το άθλημα ή έχει αλλά συνάμα έχει απογοητευτεί και γενικεύει τις προσωπικές του εμπειρίες ή κάνει τις συζητήσεις καφενείου απόψης ζωής.
Ή έχεις φοιτήσει σε ένα από τα λίγα καλά ελληνικά πανεπιστήμια ή δεν έχεις δει πανεπιστήμιο του (αναπτυγμένου) εξωτερικού.
Επίσης, επειδή πιθανολογώ ότι έχεις φάει τα χρόνια σου στα θρανία (όπως εγώ), φοβάμαι ότι ωραιοποιείς λίγο τα πράγματα (όχι σε εμάς - στον εαυτό σου), γιατί αλλιώς θα ζοριστείς να παραδεχτείς την αλήθεια.
Edit: Αποχωρώ κι εγώ - έστω για λίγο - για να πνίξω κρυφά τον πόνο μου που δε συμμετέχει ο Audiokostas.