RayDTutto

Λογικό. Γι'αυτό και στις εξετάσεις στα ωδεία, το πρώτο έτος, όλοι το 3ο του Ραχμάνινοφ παίζουν... ::) ::) ::)

Μια χαρά (θα έλεγα, αν δεν έβγαινε τόσο περίεργα η γέφυρα... ;) )

Όχι. Μην το τολμήσεις καν. Θα γίνει χάλια.

Ένας ακόμα που ανεβάζει κάτι και περιμένει μόνο μπράβο. Τεσπαν. Δεν σε ειρωνεύτηκα επ'ουδενί και τα τα περί στοργής και προδερμ τα έβαλα, αστειευόμενος, ακριβώς επειδή δεν ήθελα να πάρεις στραβά αυτά που σου είπα. Θες να ξέρεις λοιπόν τι κάνεις λάθος; Να σου πω. Πρώτον και κύριον η επιλογή τραγουδιού ήταν το μέγα λάθος. Όταν έχεις να συγκριθείς με την ερμηνεία του Waters και το δεύτερο σόλο του Gilmour - αναγνωρισμένο από τους περισσότερους μεγάλους κιθαρίστες ως από τα κορυφαία της ροκ μουσικής - παίρνεις τα πράγματα λίγο πιο σοβαρά. Τουλάχιστον στους δύο αυτούς τομείς. Αν δεν μπορείς, υπάρχουν άλλα πιο χαλαρά κομμάτια να διαλέξεις. Όπως καταλαβαίνεις, λοιπόν, τα δυο σοβαρά σου προβλήματα είναι εκεί. Πρώτον, η άρθρωση σου πάσχει σοβαρά. Τα μισά σύμφωνα δεν ακούγονται καν. Βάλε δίπλα-δίπλα τη φράση του Waters "come on... now..." (0:21 στο original) με τη δική σου και ελπίζω να καταλάβεις τι εννοώ. Όταν ανεβαίνεις ψηλά, δεν μπορείς να κρατήσεις νότα. Και, φυσικά, η "διήγηση" του τραγουδιού, η ερμηνεία, απλά δεν υπάρχει. Λες λέξεις που δεν φαίνεται να καταλαβαίνεις, ενώ το κομμάτι, β-α-σ-ί-ζ-ε-τ-α-ι ακριβώς εκεί. Για τα σόλα, περίπου τα ίδια. "Πιμ-πιμ-πομ-πομ, κοντά ακούγομαι, καλά πάω". Σου έχω νέα όμως. Ο Gilmour δεν είναι κανας τυχαίος. Κάθε νότα, κάθε φράση του έχει δική της υπόσταση. Άκου τα πρώτα μέτρα του δεύτερου σόλο. Αν δεν πιάσεις αυτό που λέω, άκου τα πάλι. Και πάλι. Μέχρι να το πιάσεις. Βέβαια, οκ. Είσαι ενθουσιασμένος ερασιτέχνης. Αν είσαι ερασιτέχνης αγαπητέ μου, όμως, δεν αρχίζεις με το Comfortably Numb. Για το βίντεο με το μισοκομμένο κεφάλι και το φαί σου από πίσω, δεν θα σχολιάσω καν. Σόρρυ που δεν σου τα λέω γλυκά, αλλά να λες πάλι καλά που δεν σε σχολίασε ο Νέστορας. ;)

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αρχηγέ μου, με αγάπη, συμπάθεια, στοργή και προδέρμ σου μιλάω, μάθε πρώτα να παίζεις / τραγουδάς / ηχογραφείς σε ένα καλό επίπεδο, και άσε τα βίντεα για μετά.

Είναι όμως αστείο να βλέπεις τι λένε σε μια εποχή που θεωρητικά μεσουρανούσε το ροκ (ακόμη και ως ποπ)... Αναρωτιέμαι τι είδους εκπομπή ήταν αυτή και ποιος ήταν ο ερωτών...

Πολύ καλή δουλειά κάνουν οι κιαρατάδες.... Χρυσή βιδίτσα πάντως θα έδινε άλλη χάρη... ;) :P

Ενδιαφέρουσα συνέντευξη με Waters και Barrett στα πρώτα τους βήματα

Καταπληκτικά τα λινκς Spy. Thanks.

Χάλιααααα, χάλιαααα!!!! Το νόιζ σήμερα μας κατέστρεψε....

Αυτό λοιπόν είναι μεγάλη αλήθεια. Για τα μανίκια μιλάμε βέβαια... έτσι;

Δε νομίζω ότι ενδιαφέρονται καν για την κατάσταση του κουτιού, εκτός και αν είναι ασφαλισμένο.

Άνοιξε το λινκ και διάβασε λίγο παρακάτω από την πρώτη σελίδα που φαίνεται. Θα καταλάβεις ότι η μνήμη σου δεν έχει τίποτα να κάνει με τη διαδικασία αυτή. Καλή τύχη.

Γιατί λογικό; Ο κούριερ σου πουλάει αυτό που αγοράζεις; Ο κούριερ έχει μια υποχρέωση. Και την εκπληρώνει. Αν σου έρθει το εκκαθαριστικό από την εφορία και έχει μέσα λάθος στοιχεία θα το δώσεις πίσω στον ταχυδρόμο;

Διάβασε και αυτό: http://en.wikipedia.org/wiki/Muscle_memory

Με γεια. Ωραία κιθάρα. Και το CBS αντρίκιο και μπλακμορίδικο.

Ουραίουυυςςςς...

Αυτοκόλλητο είναι... :P

Primer ή sealer;

Με τρομάζουν αυτοί οι countrάδες... Άλλος τσόγλανος αυτός:

Και κυριλέ - ιδίως αν έχεις όμορφο ξύλο από κάτω.

Δεν απαντούν ποτέ στα μέιλς αλλά είναι σούπερ φιλικοί στο τηλέφωνο. Εντάξει, ο καθένας με τις παραξενιές του. To "binding" είναι natural binding - δλδ μασκαρισμένο ξύλο που ξεμασκάρεται για το βερνίκι.

Εισαγωγικές. Αλλά εσύ μήπως ήσουν νωρίτερα, τότε που δίνανε στο κρυφό σχολειό; Για τότε, δεν ξέρω. ;) :P

Είναι πανέμορφη φίλος. Το binding είναι τρέλλα. Η ταστιέρα κούκλα. Άστην όπως είναι με την πέρλα. Καταλαβαίνω ότι σου πέφτει λίγο παραπάνω το bling-bling αλλά το σηκώνει θεωρώ. (Για να μη σου πω ότι σηκώνει μέχρι και χρυσό hardware στην επόμενη αναβάθμιση και παρεξηγηθώ.)