RayDTutto

Αν δεν μπορείς να καταλάβεις μόνος σου ποιο το περίεργο, θα είναι έτσι κι αλλιώς περιττό να στο επισημάνω εγώ. ;)

Για να καταλάβω. Πρέπει να πηγαίνουμε σε δάσκαλο για να μαθαίνουμε σωστά, αλλά οι δάσκαλοι μπορεί να είναι αυτοδίδακτοι;

Κανονικά κουρδίζεις 100%. Απλώς, αφού κλειδώσεις βλέπεις ότι οι χορδές μπορεί να τραβήξουν λίγο, και έχεις τη δυνατότητα να τις φέρεις στο σωστό κούρδισμα.

Δλδ αν κάνεις προθέρμανση, δεν κολλάς ιώσεις; Afto ine;

Σου δίνουν τη δυνατότητα να κουρδίσεις επακριβώς τη χορδή (fine tuning) ΑΦΟΥ κλειδώσεις το lock και δεν έχεις άλλη δυνατότητα κουρδίσματος.

Α γεια σου...

Είσαι αδαής Χαρίλατρε... Τόσες γενιές άφησε ανάπηρες το παίξιμο ντραμς χωρίς δάσκαλο... Αλλά δεν ακούς κιόλας το δάσκαλο. Που λέει ότι χρειάζεσαι δάσκαλο. (Τυχαίο; Δε νομίζω...)

Κι ένα ωραίο ημισχετικό άρθρο: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=8385 "Από τα ηχεία βαράει ο David Bowie, το «Ashes to ashes», όταν πεθάνω θα ήθελα να με κάψουν και να τραγουδάνε «μπερν, μάδα φάκα, μπερν» και να πίνουν μαρτίνι που μου άρεσε, δεν θα ήθελα οι δικοί μου άνθρωποι να με δουν σκελετό, με ολίγη από σαρκίο. Τις στάχτες μου ας τις κάνουν ό,τι θέλουν, τα όργανά μου πριν ας τα έχουν δώσει όπου θέλουν, κι αν έρθει η Δευτέρα Παρουσία και δεν έχω σώμα, ας ξαναγυρίσω στη ζωή ως μπάλα του μπάσκετ, δε βαριέσαι; Με την αποτέφρωση θα γλιτώσουν και οι δικοί μου άνθρωποι από τα εννιάμερα, τα 40ήμερα, το 9μηνο, το χρόνο και πάει λέγοντας και κλαίγοντας, λες και τα μνημόσυνα και οι επιμνημόσυνες δεήσεις θα κάνουν εκείνους που με αγαπούσαν να με θυμούνται."

Επίσης, αν και πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου, η τεχνική στην κλασσική θα αρχίζει να αλλάζει και την τεχνική στην ηλεκτρική - προς το χειρότερο. Θα πρέπει ίσως να επιλέξεις. Λίγοι τα καταφέραν να κρατηθούν και στις δύο βάρκες.

Πρέπει να το φέρεις στα ίσα αλλά να είναι και κουρδισμένη η κιθάρα... Θέλει δουλειά και υπομονή.

Yup! What he said!

Μάνο, μην κρατιέσαι αγόρι μου. Πες μας τι πραγματικά σκέφτεσαι!!! ;) :D

Η κλασσική είναι τελείως διαφορετικός "αφέντης" τον οποίο πρέπει να υπηρετήσεις με συνέπεια και διάβασμα. Και μαθήματα. Χάσιμο χρόνου θα έχεις όταν πας να δουλέψεις μόνος σου. Ο δάσκαλος, προσωπικά θεωρώ, είναι απαραίτητος.

Συγνώμη κιόλας αλλά το τρέμολο ηταν μπλοκαρισμένο μόνο για σήκωμα; Τεσπαν, θέλεις ολικό σετάπ στο φλόιντ, γιατί το τρέμολο σου έχει γίνει πουτ@ν@. Δες ένα από αυτά τα βίντεα πο σου έβαλε ο Γινάργυρος και κάνε ό,τι λέει από την αρχή. Αν θυμάμαι καλά ο Frudua είχε ένα που φαινόταν καλό κολπάκι.

Εγώ πάλι θα συμφωνήσω με τον Λάκη αν και είμαι παραδοσιακός και ουχί μοντέρνος άντρας. Επειδή - η ποιότητα του ήχου* που δίνουν τα VSTs δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με τις προσπάθειες ενός ερασιτέχνη (και πολύ συχνά με τις προσπάθειες ενός επαγγελματία) με "αληθινό" εξοπλισμό. - η εξοικονόμηση χρημάτων ιδίως για κάποιον που παίζει δύο ή παραπάνω διαφορετικά στυλ είναι τεράστια - η ευκολία σεταρίσματος ήχου και πειραματισμού με τα VST είναι απίστευτη. Ο georgekz750 ανέφερε το reamping το οποίο - μπορεί να μην του αρέσει αλλά - δίνει τεράστιες δυνατότητες αλλαγής του ήχου σου on the spot. - η άνεση που σου δίνει το VST, ιδίως σε επίπεδο home studio με τις εντάσεις, δλδ. να μπορείς να γράψεις όπως πρέπει χωρίς να ξυπνήσεις το τετράγωνο, είναι out-of-this world. *πάντα δεδομένου ότι ο ηχογράφων θα κατανοήσει ότι ο ήχος που ακούει από το VST πρέπει να συγκρίνεται με τον ηχογραφημένο ΚΑΙ ΠΟΤΕ με το λάιβ ήχο του ενισχυτή του.

Αυτό είναι εμπόριο, φίλος, όχι αγάπη. Δες τον παραπάνω... Μέχρι και τη γυναίκα του δίνει έναντι...

“It feels like I’m missing a limb,” explained McGinty, who received the Strat as a gift from his father 15 years ago. ”I learned how to write on that guitar and play on it. It’s influenced me more than anything.” http://tinyurl.com/453gcz3 Η δική σας αγαπημένη κιθάρα πόσο αξίζει και πόσα θα δίνατε για να την πάρετε πίσω;

Όχι βαρετό αλλά όχι και άκρως ενδιαφέρον. Το άκουσα μια φορά και μου έφτασε. Η φωνή πολύ χαμηλά και η άρθρωση - μάλλον, από ό,τι κατάλαβα - άτονη. Με κούρασε το χρίτσι-χρίτσι στην ακουστική. Δεν μου άρεσε καθόλου η εισαγωγή - μου έκανε ελληνικό συγκρότημα eighties. Βγάλε τα τύμπανα και τις παραμορφωμένες κιθάρες, βάλε ένα τσέλο να κρατάει από πίσω, φτιάξε το χρίτσι χρίτσι (μου την έσπασε πολύ). Η φωνή έχει καλή χροιά και δυνατότητες. Βγάλτην μπροστά και ανακάλυψε τα σύμφωνα. Βάλε ένα σόλο θερεμίνη. Αυτά.

Καλά ΠΟΣΟΙ είναι ο Highlander; Περισσότεροι και από τους μπουτικάδες του Noiz...

Στις συνθήκες που το περιγράφεις καταλαβαίνω τι λες. Αλλά εγώ δε μιλάω για αυτές τις συνθήκες. Μιλάω για κάποιον που ήξερε πέντε+ πράγματα για το μπλουζ. (Όχι για τον εαυτό μου, βέβαια - εγώ είχα τσαντιστεί που έχασε ο Βάι.) Την είδα όμως με ανθρώπους που ήξεραν μπλουζ. Γιαυτό και λέω ότι η ταινία άφηνε την ίδια εντύπωση σε έναν "μπλουζμαν" που θα άφηνε το Καράτε Κιντ σε έναν αληθινό καρατέκα...

Η αλήθεια είναι ότι αν ήμουν μπλουζμαν θα θεωρούσα την ταινία προσβολή. Τώρα γιατί και πως, θα πρέπει να αναλύσουμε όλη την ταινία από την αρχή και όντως βαριέμαι. Έγραψα μια μικρή επεξήγηση στο παραπάνω σχόλιο...

Μπα... (Ιδίως από το Karate Kid που κερδίζει το διάολο με τη μαγική κλωτσιά για την οποία δεν υπάρχει άμυνα με το 5o Καπρίτσιο...)

Αυτό είναι σα να λες στους θαυμαστές του Bruce Lee ότι ξεχάσαν να συμπεριλάβουν στις αγαπημένες τους ταινίες το Karate Kid... (Χμμμ.. Ίδιος πρωταγωνιστής... Τυχαίο; Δε νομίζω...) Ποια από τις παραπάνω ταινίες θα προτείνατε σε έναν μη μουσικό να δει;

Όχι.

Για θύμισε της το "Μαραμένα τα γιούλια"... Αττίκ, φίλος... ;)