bloody_sunday

Ένας και μόνο ένας είναι που με επηρέασε να κάνω το απονενοημένο βήμα προς την ηλεκτρική κιθάρα μετά από μερικά χρόνια ακουστικής, ο Josh Homme από τους Queens Of The Stone Age και πρώην Kyuss. Πολλοί έρχονται και απέρχονται στις προτιμήσεις μου, αλλά η ψύχωσή μου εστιάζεται αποκλειστικά σε αυτόν και σε αυτά που χρησιμοποιεί για να παίζει. Εδώ και καιρό λέω να φτιάξω ένα site αποκλειστικά αφιερωμένο στον εξοπλισμό του από τις πρώτες μέρες του, και στο πώς ακριβώς φτιάχνει αυτό τον $%#!! ήχο αλλά πού χρόνος...

Tι να σου πω βρε Μενέλαε... δεν το έχω διαβάσει ακόμη... νομίζω λέει ότι έχει αρκετό ακουστικό "αέρα" ο ήχος της, με έλλειψη punch στα μεσαία που δεν την βοηθάει να μπει σε πιο high gain ροκιές, αλλά ότι παρ'ολα αυτά είναι άνετη στο παίξιμο.

Κοιτα να δεις, νομίζω ότι αυτό δεν είναι απόλυτο γιατί αυτήν την κιθάρα μπορεί να την έπαιρνε κι ένας ματσωμένος άσχετος μπαμπάς σε έναν επίσης άσχετο μπόμπιρα για να μάθει να παίζει, και πού να ξέρουν τώρα αυτοί για lsr nuts και τρέχα γύρευε...

Ναι' date=' έτρωγε φρυγανιές με μαρμελάδα και έπεσαν κάτι ψίχουλα μέσα... :D (καλαμπούρι spie!!)

Ήρεμα, ε;; !!! Mπορεί να έγινε και κάποιο λάθος και να τους παρεξήγησες, πχ ο άλλος να έκανε τον "Κινέζο" όπως λες αλλά απλά να μην το πρόσεξε ή να ήταν απασχολημένος με κάποιον άλλο. Τηλεφώνησε στο Ινστιτούτο Καταναλωτή εξηγώντας το πρόβλημα πριν πας, για να είσαι προετοιμασμένος με επιχειρήματα. Να πεις ότι θα κάνεις καταγγελία. Ναι, με φίλο αλλά όχι με 2-3 γιατί δίνεις την εντύπωση ότι πήγες για να τα κάνεις λαμπόγυαλο. Και ευγενικά!! Μπορείς να πετύχεις πάρα πολλά πραγματα με την ευγένεια, μην σου πω και να βρεις το δίκιο σου. Ευγένεια εδώ σημαίνει να μην χάσεις την ψυχραιμία σου στο πρώτο δίλεπτο! Με το σεις και με το σας, χωρίς όμως και να... σκύβεις για να πιάσεις και το σαπούνι, ιφ γιου κατς μάι ντριφτ.

Μάλλον πρέπει να σε πληροφορήσω κι εγώ ότι την πρώτη μου συναυλία την έκανα εκεί όταν εσύ δεν μπορούσες ούτε να προφέρεις τη λέξη "Φιλοσοφική"... Round 2!! FIGHT!

Αποκλείεις και το ενδεχόμενο να πήρες λάθος κιθάρα μέσα από το χώρο του μαγαζιου; Nα ήταν αραγμένη εκεί για κάποιον άλλο και να την πήρες εσύ; Aν είναι να κάνεις κατηγορίες, να εξαντλήσεις όλα τα ενδεχόμενα...

!!! Η απόδειξη λέει το ακριβές μοντέλο της κιθάρας; Αν όχι πήγαινε και ζήτα του μια απόδειξη που να λέει ΑΚΡΙΒΩΣ το μοντέλο, μαζί με αναγραφή του serial number. Αν "κλωτσήσει" πες του ότι τη χρειάζεσαι για να είσαι σίγουρος για την αγορά σου διότι πιστεύεις ότι έγινε λάθος, κι εξήγησέ του. Ευγενικά. Πες ότι στο κάτω κάτω δεν είναι δυνατόν μια απόδειξη να μην γράφει serial number γιατί τότε θα αφορούσε οποιοδήποτε όργανο και όχι το δικό σου. Δώσε κι άλλα λινκς γιατί μας μπέρδεψες, νομίζω... Με την κιθάρα που ήθελες, που είδες στον Τόμαν, που είδατε μαζί στο pc του μαγαζιού, με το serial σου, με το λινκ στο σάιτ της Fender που αναφέρει το ψαχτήρι για τα serial numbers κλπ. Είσαι σίγουρος ότι τα πρώτα λινκς που μας έδωσες είναι σωστά;

Όταν σφίγγουμε, τα δυο άκρα (headstock, neck) έρχονται πιο κοντά μεταξύ τους, άρα σιγά σιγά δημιουργείται ένα... Λ, ενώ όταν χαλαρώνουμε η απόσταση μεταξύ τους μεγαλώνει και αν το παρακάνουμε θα δημιουργηθεί ένα... U. Συμφωνώ απόλυτα με τον Μπούκα. Μπορεί ο καημένος ο τεχνίτης να στη σέταρε έτσι επίτηδες, με χαμηλό action έτσι ώστε να παίζεις άνετα και γρήγορα, και ας... βουίζουν λίγο οι χορδές. Πολλούς δεν τους ενοχλεί μιας και δεν ακούγονται στον ενισχυτή, πχ εγώ στην αρχή δεν ήθελα ούτε καν να ακούω τρίξιμο στη στρατ μου αλλά μετά χαμήλωσα το action γιατί θέλω να είναι όσο το δυνατόν πιο άνετη.

Πολύ σωστά spie. Επίσης δυο σίγουρα σημεία είνα τα δυο μεγάλα περίπτερα που φέρνουν ξένα περιοδικά κοντά στη γωνία Πανεπιστημίου - Χαριλάου Τρικούπη, επί της Πανεπιστημίου στο δεξί πεζοδρόμιο καθώς την κατεβαίνεις. Χαμός γίνεται μες στο περιοδικό... έχει και παρουσίαση της Tele του Joe Strummer των Clash, συνέντευξη των αγαπημένων μου Russian Circles, άρθρο για τη χρήση του phaser - flanger, 11 mini reviews με πετάλια, μπάσα, digital recorders...

... αδιαμφισβήτητα το Guitarist! To πήρα σήμερα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Εκτός από την ανανέωση, έχει γίνει και αύξηση της ύλης και των άρθρων τουλάχ. κατά 150%. Θα μου πάρει κανένα μήνα να το διαβάσω ολόκληρο... Βεβαίως, έχει τα εξής σπαρταριστά θέματα: preview στον νέο 100% λαμπάτο Line 6, μεγάλο αφιέρωμα στην μουσική ιστορία της Les Paul Standard και reviews 6 μοντέλων (φτηνών έως πανάκριβων) , τεστ των ολοκαίνουργιων ενισχυτών Fender '57 Deluxe, AC15TV, των πολυαναμενόμενων PRS SE Semi Hollow και Οne (αυτή με τον έναν P90), ολόκληρης της σειράς πεταλιών της Barber, το τοπ τεν της καλοκαιρινής NAMM, συνεντεύξεις από Iommi & Butler, guide για στρατ σεταπ με εικόνες και απλές εξηγήσεις... συστήνεται ανεπιφύλακτα. Φευγαλέα, είδα μια κορυφαία στιγμή στην συνέντευξη του διδύμου Iommi - Butler. Σε μια στιγμή τους ρωτάνε πώς συγκρίνουν τους εαυτούς τους με το νέο μέταλ κίνημα, και ο Butler απαντά: "Εντελώς διαφορετική μουσική με μας σήμερα. Όταν παίζουμε με αυτούς τους τύπους, δεν βλέπω οποιαδήποτε σύγκριση, όπως πχ. συγκροτήματα σαν τους Dimmi Burger..." Kαι σημειώνει το περιοδικό: "Μάλλον εννοεί τους Dimmu Borgir..." Γέλια που έχουν να πέσουν...

Ωωωωχου... ντόρος γίνεται πάλι... πάντως τα PC παρουσιάζονται σαν ετοιμόρροπες παράγκες, και τα Windaz σαν λειτουργικό με περιβάλλον για ηλικίες 8-13. Ελπίζω να καταλαβαίνει οποιοσδήποτε σώφρων ότι τέτοιες εξτρίμ απόψεις δεν ισχύουν...

Tα ξέρω, τα ξέρω... είχα πάρει ένα Guitarist με εκτενέστατο αφιέρωμα και συνέντευξη από τον ίδιο που μιλάει για τα καμάρια του. Αλλά απλά μιλούσα για την sign. Tele του.

Έχω ακούσει πολλά για το άλμπουμ... χωρίς να το έχω ακούσει το ίδιο (εκτός από ένα τραγούδι). Έχει και φοβερές συνεργασίες, διάβασα ότι ο Eric Johnson παίζει... μεταλλιές. Όμως SF αυτή η ομορφιά... έχει σχέση με αυτή... ότι σχέση έχει αυτή... με αυτό... κι αυτό!

Έπεσα πάνω στον κατάλληλο άνθρωπο, φαίνεται... Joe Dassin - Et si tu n'existais pas Δεν ξέρω τι καιρό κάνει σε σας αλλά εδώ αυτά τα θυμάσαι όταν κοιτάς τις σταγόνες να κυλούν πάνω στο τζάμι...

Το πρώτο βίντεο είναι η απόλυτη γαλήνη και ενδείκνυται για βραδινή ακρόαση (με καλό ουίσκι...), όπως και τα επόμενα. Miles Davies Quintet - My Funny Valentine (live from Milan, 1964) Πέντε γίγαντες της μοντέρνας μουσικής: στην τρομπέτα ο Miles Davies, στο τενόρο σαξόφωνο ο Wayne Shorter, στο πιάνο ο Herbie Hancock, στο μπάσο ο Ron Carter και στα ντραμς ο Tony Williams. Περιέργως δεν βλέπω σουρτίνα στην τρομπέτα του Davies που... σηκώνεται και φεύγει μετά το μέρος του. Παίρνουν την ορίτζιναλ ηχογράφηση (περίπου 6 λεπτά, αν θυμάμαι καλά) και την απογειώνουν. Θα το απολαύσετε περισσότερο αν έχετε ακούσει το πρωτότυπο. To δεύτερο ρομαντικό τραγούδι είναι ένα απόσπασμα από ένα παλιό αφιέρωμα στην μυθική και αινιγματική Δαλιδά, την τραγουδίστρια που σφράγισε την μουσική παράδοση της Γαλλίας. Μακριά από τις νέες ρεμιξαρισμένες εκδόσεις του! Dalida & Alain Delon - Paroles, paroles Δοκιμάστε το σε κλασσική κιθάρα με δάχτυλα και θα με θυμηθείτε... :wink: To τρίτο είναι ένα κομμάτι - σταθμός στα '80s που λογικά κάπου θα το έχει πάρει το αυτί σας. Είναι διασκευή από το "Libertango" του Αstor Piazzola, αλλά η σκοτεινή και λίγο μελαγχολική 80s ενορχήστρωση του δίνει εντελώς άλλο αέρα. (Αγνοήστε το πρώτο λεπτό του βίντεο που είναι ολίγον τι... ξεκαρδιστικό και εστιάστε στη μουσική) Grace Jones - I've Seen That Face Before Ελπίζω να ικανοποιήσουν τους πιο... ιντελλεκσουέλ του φόρουμ. Eye τι λες; Σχολιάστε και συνεχίστε, αν θέλετε.

ptigas αν δεν θες κάτι τόσο εξεζητημένο όσο το Moog, ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι είναι το Shapeshifter της Seymour Duncan. http://www.noiz.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&p=142694#142694 (το site της Seymour Duncan ανακαινίσθηκε και οι περιγραφές του Shapeshifter εξαφανίστηκαν)

Στο Gearwire έχουν βάλει βίντεο με ντέμο (μάλλον άθλια) με όλη τη νέα σειρά πεταλιών της Seymour Duncan, της TC και της Electroharmonix (και αυτών που προαναφέρθηκαν), και μάλιστα έχει και τρεις συνεντεύξεις του φοβερού Mike Matthews, του δημιουργού της Electroharmonix (σε μια λέει ότι του έχουν απομείνει αποθέματα με τα Panasonic bucket brigade chips για δυόμισι χρόνια ακόμη, οπότε μετά... πάπαλα το Dlx. Mem. Man) http://www.gearwire.com/summer-namm-2007.html

Να συμπληρώσω κάτι; Υπάρχει και μια πρωτοποριακή τεχνολογία στα μεγάφωνα που χρησιμοποιεί μαγνήτες νεοδυμίου, όπως πχ. στα G12 και στα G12 Century Vintage της Celestion. To προσόν που έχουν είναι ότι είναι πανάλαφροι και διαθέτουν ισχυρότερο μαγνητικό πεδίο από τους συμβατικούς. Διαθέτουν πιο πρίμους ήχους και άμεση απόκριση, και ορισμένοι πιστεύουν ότι είναι υπερβολικά αποδοτικοί και "καθαροί" για να μπουν σε ενισχυτές που το ηχείο χρειάζεται να τα "παίρνει" λίγο. Για αυτόν το λόγο η Celestion έφτιαξε το G12 Century Vintage, με τα οποία παίζει ο Johnny Hilland και τα βάζει η Torres στο remake του Fender Bassman που φτιάχνει. Φανταστείτε ότι αυτός του Torres είναι 2x12, 50 watt, με καλό ξύλο και επαρκείς transformers... και τελικά ζυγίζει 17 κιλά!! (υπόψιν ότι είναι όλος point to point και προσφέρεται και σαν κιτ για να τον φτιάξεις από το μηδέν στο σπίτι σου...) To μειονέκτημα των μαγνητών νεοδυμίου είναι ότι όσο ζεσταίνονται, τόσο χάνουν την απόδοσή τους, και για αυτό υπάρχουν heat sinks στις πλάτες τους για να μπορούν να δουλεύουν απρόσκοπτα. ...μπερδεγουέη θενκς SF!

Eίναι ο ντράμερ των Slipknot. Νομίζω ότι είναι η απόδειξη ότι δεν είναι ανάγκη να καταφύγει κάποιος σε παραδοσιακά ή πιο ήρεμα ακούσματα για να ακούσει μια απολαυστική βιρτουοζιτέ, αλλά ότι μπορεί να τα βρει και στην extreme μουσική (αν και νομίζω ότι μετά από αυτόν ελάχιστοι δεν παίζουν σαν χαζά "πολυβόλα"). SF το υποπτεύομαι ότι τους σιχαίνεσαι τους Slipknot αλλά πιστεύω ότι αν τον ακούσεις θα σε ενδιαφέρει.

...

Όπως... ΚΑΤΣΑΒΙΔΙ!!!!!!! (πονηρά υποκείμενα)