Yannis Methenitis

Και με τα νεα δεδομένα ισχύουν τα παραπάνω. Αυτό με το SPL Goldmike Mark 2 είναι πιο σκοτεινό αφού υπολείπεται κατα 1-2 db στις ψηλές και ίσως ελαφρώς στενότερο σε σημεία του κομματιού. Νομίζω πως είναι καθαρά θέμα γούστου το πιο προτιμάει κανείς. Το πιστό είναι το ψηφιακό.(?} Το χρωματισμένο με το SPL ρίχνει ένα πέπλο που μπορεί να είναι και ευπρόσδεκτο. Εγω δεν ξέρω αν έμπαινα στην διαδικασία για το αποτέλεσμα αυτό. Να προσθέσω πως το ακούω στα Genelec 1030 μέσω κάρτας SPL Creon. Μέσα στο Cubase 9 και το plugin Reference που γι αυτες τις δουλειές είναι ταμαμ. Δεν μας είπες τι dac είχες για το monitoring.

To 16 bit wave master περασμένο από τον SPL Goldmike Mark 2 (2485) πικάρει στο +0,1 ενω το 16 bit wave master στο -0,2 στα δικά μου μέτρα. Ισοσταθμίστηκαν ως προς την ένταση. To 16 bit wave master εχει περισσότερη ενέργεια πάνω απο τους 12,000 κύκλους με αποτέλεσμα εντονότερη αίσθηση έντασης (perceived loudness), γύρω στα 2,5 db κατα τας γραφάς. Επίσης σε αυτή την περιοχή είναι συμπιεσμένο συγκριτικά, κατι που ίσως να οφείλεται και στο "επίπονο volume editing" του άλλου. Το αποτέλεσμα πάντως είναι πιο ήπιο και ευχάριστο με το SPL Goldmike Mark 2 (2485), καθαρίζει καλύτερα η μεσαία και μπάσα περιοχή και το προτιμώ. Ισως με φωνή να ήταν εντονότερη η διαφορά. Ωραίο παίξιμο η ομάδα! Πετάει. Συγχαρητήρια για όλη την δουλειά.

Wow. (χωρίς θαυμαστικό που παραπέμπει σε αποσβολωμένη αντίδραση.) Οχι... δεν θα πρόσθετα, αύξανα ή αφαιρούσα κάτι. Η μείξη ελπίζω να εκπροσωπεί την ιδέα σου αν και δεν νομίζω πως τίθεται κάτι τέτοια σε μια φυσική ορχήστρα, όσο virtual και να είναι. Πρέπει να ήταν δύσκολη και επίπονη διαδικασία. Εύχομαι τα καλύτερα.

Ετσι θα δέσει το γλυκό. Ασε δε που θα το άκουγα και σαν instrumental αν το αναπτύξεις με αυτό τον τρόπο. Ωραίο.

Είναι ο κύριος λόγος που δεν υπήρξα φανατικός ακροατής τους.

Τα ντραμς είναι φυσικό όργανο όπως και η ακουστική κιθάρα. Αυτό που συζητάμε εδω δεν έχει να κάνει με ηχολήπτες, αφου ο ηχολήπτης ήταν κοινός σε όλους. Και επειδή τυγχάνω ηχολήπτης, να υπογραμμίσω πως η πηγή του ήχου είναι το Α και το Ω όταν μιλάμε για φυσικά όργανα, όπως αυτά που έγραψαν οι DT. Αν ο παίκτης παίξει σκata (ξεκούρδιστα, κακή τεχνική, ανύπαρκτη δυναμική, κ.α.), σkata με EQ, compressor και Reverb θα βγάλει ο ηχολήπτης... ή θα καταλήξει να τα αντικαταστήσει, που είναι πλέον κοινή τακτική. Γι αυτό πολλές φορές σε μικρότερες παραγωγές γράφουμε με ηλεκτρονικά, γιατί δεν έχει πλέον σημασία αν ξέρει να κουρδίζει η και να χτυπάει στο sweet spot του τυμπάνου ή πιάτου ο καλλιτέχνης. Κι έτσι είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Θυμάμαι συναυλία στο κατάμεστο Ρόδον, που έκανα ήχο για ένα απο τα γνωστότερα ελληνικά γκρουπ επι ένα διήμερο. Με κατηγόρησαν πως επίτηδες χαντάκωνα το πρώτο όνομα επειδή το support γκρουπ, ακουγόταν καλύτερα. :o Εμένα εν τω μεταξυ το πρώτο όνομα με πλήρωνε και φυσικά δεν είχα κάποιο δόλιο σκοπό ή συμφέρον να κανω τα "μαγικά" μου για να προσέξω ιδιαίτερα το support. Απλά ο ντραμερ του πρώτου ονόματος ήταν για τα μπάζα και έβγαζε μια κακοφωνία. Θυμάμαι έκανα solo στην κάσα για να διασκεδάζω όταν βαριόμουνα. Κανένα χτύπημα δεν ήταν δεύτερη φορά στον χρόνο ή ένταση. Φυσικά γι αυτούς ο ηχολήπτης μεροληπτούσε υπερ του support O0 και γι αυτό δεν με ξανακάλεσαν ποτέ. Ευτυχώς!

Εκ πείρας, συμφωνώ κι εγώ απόλυτα για τον ήχο. Οχι αυτόν του στούντιο, τον εφεδιασμένο. Αλλά όπως είπε ο manosx. Η βασική δουλειά του ηχολήπτη είναι να καταγράψει πιστά το όργανο, όχι να το μεταλλάξει. Οι μεταλλαγές προκύπτουν για άλλους λόγους, όταν δεν βγαίνει ήχος. Δεν θα ξεχάσω παίζοντας με τον Γιώργο Μεταλληνό κάποια χρόνια το ότι καθόταν σε ΟΠΟΙΟ κιτ και hihat έβρισκε στο κάθε μαγαζί που παίζαμε και έβγαζε το 80% του ήχου του. Το κούρδιζε προσεκτικά για 5 λεπτά, όχι παραπάνω, έστηνε το σετ στα μέτρα του και είχαμε ήχο. Ωραία σφιχτή κάσα και ταμπούρο και ελεγχόμενο hihat που δεν ξύριζε σκαλπ. Χτύπαγε στα σημεία που πρέπει με την απαιτούμενη δύναμη και όχι παραπάνω. Οπως είπα όμως και πριν εδω το επίπεδο είναι απο εκεί και πάνω, οπότε τα περι ήχου είναι ηθελημένα και μέρος ης άποψης του καθενός τους. Αν αρέσουν σε εμένα ή τον κύριο Μάκη είναι αδιάφορο. Αρέσουν σε αυτούς που τους προσέλαβαν.

Θεωρώ πως το 3 έπαιξε τον καταλυτικό ρόλο στην επιλογή μεταξύ των 2.

Το μουσικό επίπεδο δεν έχει ταβάνι σε αυτή τη σειρά με τα auditions για drummer που έκαναν σε ένα τριήμερο οι Dream Theater, το 2011. Σαν μοναδική μπάντα με απίστευτα δύσκολο ρεπερτόριο οι τέσσερις που έμειναν όταν ανακοίνωσε ότι σταματάει ο Mike Portnoy, διάλεξαν μια ρουτίνα για να δοκιμάσουν 7 απο τους καλύτερους ντράμερ του κόσμου για να υποδεχτούν στην οικογένεια, μιας και πέρα απο μπάντα και προσοδοφόρα "επιχείριση", είναι μαζί απο τότε που συναντήθηκαν στο Berklee σαν φοιτητές. 1. Πρώτα δοκίμασαν 3 απο τα δυσκολότερα τους κομμάτια. Να δουν αν τα "έχουν" σαν εκτελεστές. Αυτονόητο. 2. Μετά πάνω σε ένα άγνωστο για τους ντράμερ riff δοκίμασαν την ευχέρεια τους σε jam για να δουν την μουσικότητα και τη συνθετική τους δυνατότητα. Σημαντικότατη λεπτομέρεια θα έλεγα αφού η μπάντα στηρίζεται στο σύνθεση απο όλα τα μέλη σχεδόν ισόποσα. Κάτι που διαφεύγει συνήθως στους κοινούς θνητούς σαν εμάς. 3. Η προσωπικότητα και επαφή με την ομάδα σαν άτομο αλλά και πόσο σημαντικό ήταν για τον καθένα να θέλει να γίνει μέλος. Παρακολούθησα και τα τρία επεισόδια με αμείωτο ενδιαφέρον. Απίστευτο το μουσικό επίπεδο όλων αλλά και κυρίως της μπάντας που έχει πάρει τον ρόλο της στα σοβαρά όπως αξίζει για τους Dream Theater. Μπορεί να μην είχα ακολουθήσει όλα τους τα βηματα σε βάθος χρόνου και να έχασα και την συναυλία τους όταν ήρθαν εδώ, αλλά τους εκτίμησα αφάνταστα μετά απο αυτό που είδα. Δυστυχώς για κάποιους, χωρίς υπότιτλους.

Μπάντα εγνωσμένης αξίας. Παίζει τα πάντα απο ροκ, στο αρκετά πάνω απο το 50% του ορίτζιναλ και χωρίς πολλές διαδικασίες. Another one bites the dust. Μυστικό όπλο ο κρυμμένος πίσω απο τις κουβέρτες, ντράμερ που ηχογραφεί ακόμα και κιχ να πεις. Ωραία εξέλιξη το φωτοβίντεο.

Πως φαίνεται ο άνθρωπος που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη... :) Για τις κίτρινες ΙΚΕΑ έχεις άποψη;

Εξαιρετικός ο Remi:

Κοίτα, αν αφεθείς, όπως εγώ π.χ. μπορεί και να μην καταλαβαίνεις διαφορές απο ένα ενισχυτή σε άλλον! Και είσαι ευτυχής. ;D Ομως σίγουρα θα υπάρχει κάποια διαφορά. Ισως 1-5%, ίσως και όχι αλλά θα πρέπει να έχεις κάποιες σταθερές για να το κρίνεις. π.χ. κιθάρα, ενισχυτή με σταθερό ρεύμα και κυρίως looper που θα επαναλαμβάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Τελικά που κατάληξες; Ακουγεται καλύτερα με πεσμένες μπαταρίες;

Οποτε το χρειάζομαι για έλεγχο. Δεν χρειάζεται να είναι μόνιμο. Αλλά ιδιαίτερα στην μείξη, μόνιμα στα groups και το master bus.

Για την τάξη: το VU meter δεν είναι παλιό (old school). Είναι ΑΛΛΟΣ τρόπος μέτρησης. Απλά η μεταφορά απο hardware σε software της διαδικασίας ηχογράφησης είχε και κάποιες παράπλευρες απώλειες όπως το VU meter, που επιστρέφει σαν εξωτερικό plugin λόγω της πολτοποίησης της μουσικής απο τα loudness wars που οδήγησαν εν μέρει τα Peak meters. Τεσ 'πα, όπως βολεύεται κανείς. Το αποτέλεσμα μετράει.

Κρίμα... το VUμετρο είναι απαραίτητο για μένα. Και έχε υπ' όψη πως δεν υπήρχε μέχρι πρόσφατα στα DAW, μιας και όλοι παρασυρθήκαμε να γεμίζουμε τα κίτρινα λεντάκια παρα το ότι το σχολείο το βγάλαμε με VUμετρο... Αν δουλεύει με μέσο όρο στο -3db το VU, είσαι σε καλό δρόμο.

Αφου τα διάβασες αυτά τρέχα πάρε ένα VU meter σαν αυτό https://www.waves.com/plugins/vu-meter#introducing-vu-meter-plugin και εμπιστεψου τα αυτιά σου. Δεν υπάρχει μπουσουλας για φωνή. Αν είσαι λαικός, η φωνή είναι στον Θεό και η πσηφιακή ορχήστρα ακολουθεί. Αν όχι, παίρνεις ένα σημείο αναφοράς απο την δισκογραφία που εκτιμάς και συγκρίνεις πόσο βαθιά ή έξω είναι η φωνή. Με τα αυτιά όμως. Εννοείται πως στην ηχογράφηση την έχεις γράψει σωστά, χωρίς peaks αλλά και χωρίς θόρυβο. Αν έχεις γράψει σωστά τα όργανα , τότε ιδανικά αν ανέβαζες όλα τα fader στο 0, θα άκουγες μια πιθανή μείξη. Έχεις ακούσει τόση μουσική στο Hi end. Κανε χρήση αυτης της εμπειρίας.

Επίσης καλό είναι να διαβάσεις (αν δεν το έχεις κάνει ακόμα) τα άρθρα μας πάνω στο θέμα, που είναι πολύ διαφωτιστικά. Γνωριμία με το mixing Αισθητική προσέγγιση στο Mixing 10 συμβουλές για καλύτερες μίξεις!

Την ερώτηση δεν κατάλαβα. Ρωτάς σε τι στάθμες να ηχογραφείς το κάθε όργανο ή αν υπάρχει μπούσουλας στάθμης κατα την μείξη όπως σου είπε ο IxNiLaTiS;

Το αυτό. Ωραία παραγωγή. Ισως το γεγονός πως υπάρχουν κιθάρες left-right και αναγκαστικά το μπάσο ξεχωρίζει λόγω του ότι είναι αναπόφευκτα mono, αφήνει την εντύπωση που ανέφερε ο φάσιον. Αλλά εμένα μου άρεσε και ιδιαίτερα το ορχηστράκι με το E-bow. Συγχαρητήρια. Ωραίο θέμα.

Ασύλληπτη φάση. :o

Οποιος γνωρίζει πως αφαιρείται ένα VST Instrument στο Right Zone ενός Project window του Cubase, θα με βγάλει απο μεγάλη απορια. Προσθέτεις ή κρύβεις. Δεν βρίσκω πουθενά, όσο κι αν διαβάζω τα manual το πως αφαιρούνται. Υ.Γ. Χρησιμοποιώ το Cubase 9.

Ωραία. Το κύκλωμα αυτό δεν γνωρίζω πως δουλεύει. Εχει push-pull pot για να σπλιτάρει ή είναι μόνιμα σπλιτ; Διάλεξες το πιο περίεργο κύκλωμα να πειράξεις... οχι πως είναι δύσκολο αλλά δεν είναι κλασικά ποτενσιόμετρα κι ένας διακόπτης. Σίγουρα δεν πρέπει να κανεις αυτό που διάβασες στο seymour duncan forum. Αλλά μπορείς να δοκιμάσεις να αλλάξεις τα ασπρόμαυρα με τα κοκκινοπράσινα τωρα που ξέρεις πως λειτουργεί. Απο την άλλη, είσαι σίγουρος πως βελτιώθηκε ο ήχος στα αυτιά σου; Οχι πως δεν είναι καλός ο Tonerider αλλά οι εργοστασιακοί είναι ισορροπημένοι μεταξύ τους και ακούγονται καλά απο ότι θυμάμαι. Μην τους υποτιμάς.

Τι να πει κανείς κύριε Φούζιε. Είδαμε και πάθαμε να αποκτήσουμε κάτι που αποκαλούμε δήθεν φραζάρισμα και πάμε να το χαλάσουμε; :laugh: Νομίζω πως κάποιες φορές, ίσως είναι καλύτερα να μένεις στην ειδίκευση σου και να την κάνεις ακόμα πιο... ειδική. Αν κι εγω πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης έγινα.

Πωπω... συγγνώμη, δεν το συνειδητοποίησα. Και είναι μια απίστευτη κιθαρούκλα αυτή! Νομίζω πως πρέπει να ακολουθήσεις τις φωτογραφίες σου και να έχεις υπ όψη πως σχεδόν σίγουρα ο μονός είναι ανάποδα συνδεδεμένος για hum cancelling. Δοκίμασε να συνδέσεις ανάποδα το κοκκινο και το πράσινο.