Yannis Methenitis

Φοβερή γέφυρα! Ομως κοστίζει όσο ένα κοντόκανο μπάσο και δίκιο έχει. Είναι προφανές πως δεν μου φταίει το μπάσο. Οι 34" δεν είναι για μένα όσο κι αν μου αρέσει ο ήχος της ΜΙ τους. Αμα μεγαλώσω θα πάρω ένα short scale. Κάνει καλό στους κιθαρίστες.

Ωραία και ενδιαφέροντα αυτά αλλά δεν είναι μπάσα. Ιδιαίτερα το Warren Ellis. Αν ήθελα κάτι μικρότερο θα πήγαινα σε αυτό: https://www.thomann.de/gr/hoefner_shorty_bass_white.htm Μάλλον όμως θα κόψω ένα nut με στενότερες αποστάσεις ή απλά όταν σφίξουν τα ζουμιά θα πάρω ένα short scale που ίσως θα κάνει την δουλειά απο το κουτί του. Ο Audiokostas κάτι ήξερε.

Πολύ βιντατζ ήχος αν εξαιρέσεις τα Steinberger που είναι και πανάκριβα. Αλλά δεν πλησιάζει αρκετά σε μπάσο! :laugh:

Κάθε φορά που πιάνω το μπάσο μου αναρωτιέμαι, κιθαρίστας γαρ, γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη απόσταση μεταξύ των χορδών και πρέπει να κάνω "άλματα" για να τις πετύχω. Σίγουρα θα μπορούσαν να είναι πιο κοντά. Είναι και κοντά τα δάχτυλα μου. Γι αυτό αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω γι αυτό. Δεν εχω κάποιο μπάσο περιωπής. Ενα Epiphone PJ του 90 είναι και ίσως μπορώ να του αλλάξω και τα φώτα αν χρειαστεί. Να πάρω κάποια γέφυρα στενότερη μήπως; Και το nut; Και μετά οι μαγνήτες θα συμπίπτουν; Ποιό μπάσο γνωρίζετε με μικρή απόσταση χορδών μεταξύ τους; Προφανώς και το μπράτσο θα είναι στενό.

Βαγγέλη είναι κρίμα να μην γράφεις τα ωραία σου παιξίματα, όμορφα και όπως πρέπει. Είναι αρκετά απλό και είμαι σίγουρος πως δεν είναι θέμα εξοπλισμού. Όποτε θες είμαι στην διάθεση σου να έρθω στον χώρο σου να το λύσουμε το πρόβλημα για να σε ακούμε όπως πρέπει. Αν το επιθυμείς στείλε π.μ.

Καλημέρα συζητητές. Το θέμα που συζητάμε είναι: Kavanaugh, USA, Trump, οι σκέψεις σας

Νικόλα νομίζω πως ο τρόπος που έθεσες το θέμα , προβάλλοντας τις προσωπικές σου πεποιθήσεις με χαρακτηρισμούς γύρω απο τα άτομα, δεν μπορεί να οδηγήσει σε αντικειμενικές τοποθετήσεις. ;) Το θέμα φαντάζει μακρινό για εμάς στην Ελλάδα. Στη Βρετανία που ζεις εσύ είναι πρωτοσέλιδο καθως υπάρχει μεγαλύτερη σύμπνοια με την Αμερική. Εδω δεν παίζει στις πρώτες ειδήσεις. Και αυτό γιατί πάντα έχουμε θέματα πολιτικού κουτσομπολιού και απο την άλλη ίσως ο θεσμός των Ανώτατων δικαστών δεν είναι τόσο σημαντικός για τα αυτιά του κόσμου, όσο στην Αμερική. Διότι εκεί παίζουν ρόλο ως ανεξάρτητη εξουσία που είναι η Δικαιοσύνη. Ιση με την Νομοθετική και την Εκτελεστική. Η έννοια είναι σχεδόν άγνωστη εδώ αν ρωτήσεις κάποιον. Οταν διορίζονται οι δικαστές αυτοί όμως απο την Εκτελεστική, τότε ίσως δεν είναι και τόσο ανεξάρτητοι αφού συμβαίνει με κομματικά κριτήρια. Και εκεί τα δύο κόμματα (Republicans, Democrats) έχουν θέματα να περάσουν και να στηρίξουν μέσω της Δικαιοσύνης, όπως το σημαντικό για τους συντηρητικούς, θεοφοβούμενους Ρεπουμπλικάνους, των εκτρώσεων. Οταν λοιπόν οι 9 αυτοί δικαστές αποφασίζουν σε ανώτατο βαθμό "περι ζωής" όπως αποκαλούν το θέμα αυτό, ένας Ρεπουμπλικάνος παραπάνω όπως ο Kavanough κάνει την διαφορά. Καταλαβαίνεις τώρα γιατί ένας ανώτατος δικαστικός που θα κληθεί να αποφασίσει σε τέτοια θέματα δεν πρέπει να έχει ράματα στην γούνα του και ειδικά με σεξουαλικό προσανατολισμό. Σε ότι αφορά το θέμα με το #me too και τις απανωτές καταγγελίες σεξουαλικών επιθέσεων που γκρεμίζουν κολοσσούς, να πω πως η πολλή κορεκτίλα (being politicaly correct) έχει οδηγήσει στο αντίθετο άκρο. Και τα άκρα κρύβουν τέρατα.

Ευτυχώς! :laugh: Δεν μπορούσα με τίποτα να ταυτίσω τον απίστευτα συμπιεσμένο ήχο του Rockman με P-90. Απο την άλλη όμως, ότι και να πέρναγε μέσα απο αυτό το κύκλωμα το ίδιο ακουγόταν...

Ωραίο project. Μπράβο! Πόσο χρόνο σου πήρε και με τι ρυθμό ασχολήθηκες;

Ευχαριστώ για την άμεση διόρθωση Σερ. Ελεγα να το γράψω αρχικά αλλά δεν θεώρησα πως επειδή έβαλε Simplux (ποια η σύγκριση με τον Gibson) στην θέση neck και ξανατύληξε τον bridge, άλλαξε δραστικά τον ήχο του P-90 και τον έκανε κάτι άλλο.

Θα εκπλαγείτε αν δείτε τι ρόλο έπαιξε στον ήχο της ηλ. κιθαρας σε κάποια απο τα πιο κλασσικά άλμπουμ της ιστορίας του ροκ, ο γνωστός και ως soapbar ή P-90 μαγνήτης της Gibson. Με τον ιδιαίτερο ήχο του που είναι παχύτερος απο αυτούς των αντίστοιχων μονοπήνιων της Fender, έχει χαράξει την ιστορία του ροκ αλλά έχει παρερμηνευθεί αφου συνήθως ήταν πάνω σε Les Paul που την έχουμε ταυτίσει με humbuckers. Μερικοί απο αυτούς τους κιθαρίστες που έπαιξαν με P-90s είναι: Wes Montgomery - jazz κιθαρίστας των '50s. Les Paul - εφευρέτης και κιθαρίστας jazz/session Pete Townshend - Gibson SG, την εποχή του Tommy των The Who. John Lennon - Epiphone Casino, απο την εποχή του Revolver και μέχρι την solo καριέρα του. George Harrison - Epiphone Casino, την ίδια περίοδο με τον Lennon. Paul McCartney - Epiphone Casino - με τα σόλο στα "Taxman", "Ticket To Ride" απο το Help! album, κ.α. Leslie West την περίοδο των Mountain Carlos Santana στα 3 πρώτα άλμπουμ των Santana. Neil Young - Gibson Les Paul Gold Top. Robby Krieger των Doors - Gibson SG με P-90. Mick Jones των Clash - Double cutaway Gibson Les Paul Junior με P-90. Mike Oldfield - Gibson SG Junior με P-90 στο Ommadawn. Tony Iommi - 1965 Gibson SG Special, στα 6 πρώτα άλμπουμ των Black Sabbath. Tom Scholz των Boston - 1968 Gibson Les Paul Goldtop. Bob Marley - Les Paul με P-90. Αν θυμάστε κάποιον που ξέχασα, παρακαλώ προσθέστε τον.

Συμφωνώ με τα παραπάνω του cigaret13. Ετσι ακούγεται σαν τα tracks με τις κιθάρες σε κάποιο τραγούδι, με mute στις φωνές και τα άλλα όργανα. Δώσε μια μελωδία αρχικά. Δεν χρειάζεται να είναι πολύπλοκη. Για πες με τι γράφεις και γιατί δεν προσθέτεις τα υπόλοιπα;

Συμφωνώ! Εντύπωση μου έκανε η Les Paul. Σε έχουμε συνηθίσει με πιο... μυτερές κιθάρες.

Καταιγιστικό! ΟΚ δεν καταλαβαίνω κι εγω τι θα διορθώσεις με το "κανονικο cover" μιας και δεν είπες ποιο κομμάτι είναι. Οπως το ακούω όμως σκοτώνει, φίλε.

Στην παρουσίαση που είχε κάνει ο Μάκης το 2008 εδώ: https://www.noiz.gr/index.php?topic=158742.0 γράφει αναλυτικότατα την άποψη του αλλά και την κατηγοριοποίηση μεταξύ τους. Νομίζω είναι ένα απο τα καλύτερα συγκριτικά του είδους.

Τι ωραίες κιθάρες οι Μillimetric Instruments!

Πολύ μου άρεσε η φάση που σου έκατσε. Ξεχώρισε απο τον συρφετό του είδους. Επίσης ωραία λεπτομέρεια το wah. Καλοτάξιδο!

Οσο δεν γνωρίζω σε τι αναφέρεται ο φίλος aspkd, δεν είμαι σε θέση να τον προστατέψω, ούτε να αποβάλω κακόβουλο χρήστη. Υ.Γ. Δεν υπάρχει θέμα malware.

Αν θες προώθησε το μου σε παρακαλώ με π.μ. ή email. Αυτό δεν είναι κάτι που έχεi ξανασυμβεί. Βέβαια ο οποιοσδήποτε έχει τo δικαίωμα να γραφτεί στο Noiz αρκεί να μην κάνει κατάχρηση, όπως να σπαμάρει τα μέλη με προσφορές εν αγνοία της διαχείρισης.

Πω πω ωραία άλμπουμ! Ευχαριστώ ρε φίλε για την επισήμανση. Φοβερό groove.Τον ξεχωρίζει απο τα τέρατα τεχνικής.

Συνολικά ωραίο!

Απέχεις πολύ απο τις μείξεις φωνής του Lanegan. Η δική του είναι σαφώς πιο ισορροπημένη με την μπάντα, χωρίς να χάνεται. Οσο για το γκολ στα αποδυτήρια, σκέψου λίγο πόσο έντονα διαφορετικές είναι οι προφορές στον αγγλόφωνο κόσμο. Τόσο που αναρωτιέσαι αν συνεννοούνται μεταξύ τους. Σκωτσέζοι, Αυστραλοί, East Londoners κ.α. Κάτι σαν τα Ελλαδίτικα με τα Κυπριακά. Γι αυτό έχουν καταλήξει λίγο πολύ να τραγουδάνε σχεδόν αμερικάνικα ακόμα και οι Βρετανοί. Σίγουρα λοιπόν αν οι στοίχοι στέκουν και δεν είναι greeklish όπως η camel με την que που είπε και ο επισημότερος εκπρόσωπος μας, δεν τίθεται θέμα τόσο προφοράς, όσο ουσίας.

Μπράβο μπαμπά. :)

None other than Σπύρος Χαρμάνης! Τα συγχαρητήρια και τις ευχές μου για το άλμπουμ. Αν κι εγω την ίδια άποψη με εσένα είχα για πολλά χρόνια, κάνεις λάθος για την ένταση της φωνής. Είτε η μουσική υπηρετεί το τραγούδι είτε το... αντίθετο; Μπορούν να είναι τουλάχιστον ισορροπημένα. Γιατί να υπάρχουν στοίχοι τότε; Πρέπει να είναι intelligible που λέμε στα Σεπόλια, έστω σε κάποιο βαθμό. Μην το θάβεις.

Ο κιθαρίστας των Firewind και τέως μέλος του Ozzy band, παρουσιάζει την συλλογή του απο κιθάρες και ότι έχει στο υπόγειο του απο μηχανήματα και γάτες (ανέβηκε πολύ στην εκτίμηση μου) καθώς και μαθήματα Greek "frappe" coffee. Ωραίος τύπος!