Εχουν περάσει αρκετές καρέκλες "εργασίας" απο κάτω μου και ακόμα και σήμερα, 40 χρόνια αργότερα, δεν έχω απάντηση στο θεμα σου. Δεν θυμάμαι κάποια απ' όλες που να είπα "αυτή θα έχω στο εξής". Ισως όμως είναι κάτι σαν το ψυγείο που καταλαβαίνεις τι κάνει όταν δεν το έχεις. Σίγουρα δεν ξέρω τι συνέπειες θα είχα αν δεν τις χρησιμοποιούσα αλλά και το αντίθετο.
Σήμερα κάθομαι σε μια σταθερή, μεταλλική καρέκλα (όχι εργασίας) και δεν μπορώ να αποφασίσω παρα τις βόλτες που έκανα στα μαγαζιά, τι να πάρω και αν αξίζει. Σίγουρα είναι πιο βολικές όταν τις δοκιμάζω αλλά απο την άλλη έχω καταλήξει πως πρέπει να σηκώνομαι τακτικά γιατί βοηθάει στην κυκλοφορία του αίματος αλλά και με βοηθάει να καθαρίζω το μυαλό μου. Εχω αποκτήσει πρόβλημα στην μέση σε βάθος χρόνου και η κακή στάση καθίσματος το επιδεινώνει. Προτιμώ να κάθομαι με την πλάτη μου σχεδόν σε κλίση 90 μοιρών με τα μπούτια, ακουμπώντας στην καρέκλα και συχνά να σηκώνομαι.
Επίσης είναι αντιαισθητικές για τα γούστα μου. Κάτι οι πλάτες, κάτι τα χρώματα ή οι ρόδες με χαλάνε. Αυτό βέβαια γιατί δεν εργάζομαι σε επαγγελματικό χώρο όπου η επίπλωση είναι ανάλογη. Μπροστά σε μια κονσόλα όμως στο στούντιο, ταιριάζει απόλυτα.
Κάτι σημαντικό που έμαθα εκ μπύρας, είναι πως να κρατάω το ποντίκι. Η παραδοσιακή στάση, με το χέρι κάθετα και δεξιά του πληκτρολογίου, μου δημιούργησε πρόβλημα στον ώμο και για πολλά χρόνια δεν ήξερα γιατί. Με ασύρματο ποντίκι πλέον, το δεξί χέρι είναι παράλληλο με το στήθος μου και μπροστά στο πληκτρολόγιο. Είναι η φυσιολογική στάση του ώμου αυτή και έτσι έφυγαν οι πόνοι.