Η Θεσσαλονίκη χθες, από το απόγευμα και μετά που ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις, ήταν παράδεισος στους πεζοδρομημένους δρόμους και κόλαση στους υπόλοιπους. Δεν ασχολούμαι με το "τις πταίει" (εγώ, εσύ, ο τροχονόμος που μιλούσε στο κινητό, ο ελληνάρας που με το έτσι θέλω πήγαινε να μπει στους πεζοδρόμους...). Απλά ελπίζω, ως αισιόδοξος άνθρωπος που είμαι, πως όταν και άμα ολοκληρωθεί το μετρό και ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα (απαγόρευση παρκαρίσματος στο κέντρο και συναφή) θα βελτιωθεί κάπως η κατάσταση... ή, ακόμα, αν καταφέρει ο Δήμος Θεσ/νίκης και κάνει και το τραμ στην παλιά παραλία.
Μια παρένθεση για το ποδήλατο: Η χρήση του στη Θεσσαλονίκη είναι ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚH για όλους αυτούς που δεν κατοικούν κοντά στην παραλία. Οι ποδηλατόδρομοι είναι ένα προεκλογικό ανέκδοτο του κ. Παπαγεωργόπουλου, οι οδηγοί αυτοκινήτων και μηχανών, όπως και οι πεζοί, αδιαφορούν παντελώς για τους ποδηλάτες, και η συμπεριφορά της αστυνομίας απέναντι στους (όλο και περισσότερους, το ομολογώ) ποδηλάτες είναι επιεικώς απαράδεκτη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα (ήμουν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς): αυτοκίνητα έχουν παρκάρει στον ποδηλατόδρομο κοντά στα δικαστήρια, από το βράδυ της Τετάρτης έως και σήμερα το πρωί. Ποδηλάτης τηλεφωνεί στην Τροχαία για να καταγγείλει -επώνυμα- την παράβαση. Η απάντηση της Τροχαίας: "Τι να κάνουμε κύριε, κάπου πρέπει να παρκάρουν κι αυτοί..."