Nekkon

Λες παραπάνω για ένα ποσοστό στο 70% από την τιμή καινουριου οργάνου, το οποίο είναι καλό και δίκαιο, ειδικά αν το μεταχειρισμένο βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Εγώ περισσότερο αναφερόμουν σε αγγελίες τύπου 100€ κάτω απ' την αρχική τιμή, σε στιλ "έκανα μάπα αγορά και προσπαθώ να πάρω όσα περισσότερα χρήματα μπορώ πίσω". Από την άλλη έχεις δικιο, αν δε σ' αρέσει η τιμή από κάτι, απλά προχωράς στην επόμενη αγγελία.

Γενικά είναι πολύ ωραία φάση. Εξυπηρετεί και το gas. Η αλήθεια είναι ότι σπάνια βρίσκεις κελεπουρι, κάτι που να λες "αυτό που ήθελα και σε ελκυστική τιμή". Νομίζω πλέον ένας μεγάλος όγκος των αγγελιών είναι όργανα και ενισχυτές που έχουν μείνει μήνες ή και χρόνια και δε φεύγουν με τίποτα. Εκεί θα ήθελα ένα φίλτρο, δηλαδή αντί να ανανεώνεται η κάθε αγγελία ανά 15 μέρες, να φαίνεται ποια αγγελία είναι εκεί επί δύο χρόνια και δεν τη θέλει κανείς (για να προστατεύεται και ο άσχετος αγοραστής).

Να ζήσετε btw!

Θες Gretsch φίλος...

Εξαρτάται τι παίζεις βέβαια, με ακόρντα οκ, αλλά για lead θέλεις πετάλι να φέρνει τα μεσαία λίγο πιο μπροστά

Ναι Το καταλαβαίνω αυτό και έχεις δίκιο, απλά πίστευα ότι θα είναι ο πιο δημοφιλής συνδυασμός αλλά οι απαντήσεις δείχνουν άλλα. Στα δικά μου τα αυτιά μία stratocaster σε έναν καθαρό blackface ενισχυτή με ικανή δόση spring reverb μπορεί να με ταξιδέψει

Γιατί δε μιλάμε για Fender σε Fender;;; Μόνο ο ΣουΦου είπε σαν τέταρτη επιλογή

Ακόμα και για καθαρά;

https://blog.andertons.co.uk/learn/top-5-best-guitar-amp-combinations Με αφορμή το παραπάνω άρθρο, ποιος είναι ο αγαπημένος σας συνδυασμός κιθάρας και ενισχυτή ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ; Αν βαριεστε να διαβάσετε, οι προτεινόμενοι συνδυασμοί είναι: Gibson & Marshall Fender & Fender Fender & Gibson Gretsch & Vox PRS & Mesa Boogie

Gretsch Electromatic 5422tg σε walnut stain

Τα λέει όλα το παλικαρακι το πώς γίνεται και το γιατί @Yannis Methenitis

Ο καλύτερος κατασκευαστής οργάνων στον πλανήτη λέει ότι τα ξύλα μετράνε γιατί αλλάζουν την ακουστική του οργάνου και το sustain. Ο μαγνήτης απλά ενισχύει το ακουστικό σήμα της κιθάρας, είναι στην ουσία ένα μικρόφωνο (καλό ή κακό). Αν ισχυριστούμε ότι δεν μετράνε τα ξύλα (όπως ισχυρίζονται κάποιοι), μια Μεξικάνα τελε με αμερικανικούς μαγνητες και μια Αμερικάνα τελε με τους ίδιους μαγνήτες παιγμενες από τον ίδιο παίκτη στον ίδιο ενισχυτή, είναι τα ίδια όργανα; Δεν μου κάθεται σωστό...

Να ένα από τα πιο ωραία jams που έχω ακούσει. Τίποτε περιττό, γεμάτο μουσικότητα. Ίσως αυτό εννοούσα στην αρχή με τις αόριστες έννοιες phrasing και feel. Οι κιθαρίστες εδώ επιλέγουν πολύ ωραίες φράσεις στις εναλλαγές των ακόρντων και τις εκτελούν με άψογη τεχνική, γεγονός που επιδρά στο συναίσθημα που προκύπτει από αυτό που παίζουν...

Πόσο ξενερώνω που δεν μπορουνε να καταλάβουν ότι είναι στην πιο ηλίθια ηλικία της ζωής τους. Πάλι καλά που τελειώνει μετά το λύκειο. Αν τους το πεις δεν ξες και δεν είσαι κουλ. Εφηβεία ρε φίλε

Όχι άμεση με το θέμα, απλά συνειρμούς κάνω. Έχεις δέκα κιθαρίστες που είναι έμπειροι, επαγγελματίες, με phrasing, feel κλπ. Αυτά που παίζουν είναι μουσικώς σωστά και εκτελεσμένα άψογα. Άρα αυτό που κάνει τον μέσο ακροατή να διαμορφώσει άποψη για αυτό που ακούει, δεν είναι μόνο το πώς παίζει ο κιθαρίστας, αλλά και το τι παίζει, η επιλογή της μελωδίας

Στο challenge του Paul Davids όμως που είχε ανεβάσει ο admin πριν κάνα μήνα, την τεράστια διαφορά την έκανε αυτά που έπαιζαν οι παίκτες και όχι τόσο το πώς τα έπαιζαν. Οκ, σε αυτά που έπαιζε ο Tom Bukovac μετρούσε ο τρόπος, αλλά είχαμε ξεράσει οι περισσότεροι με τον Tom Quayle όχι για την εκτέλεση, αλλά για την επιλογή των νοτών...

Αυτό το παρατηρώ κυρίως στους ωραίους κιθαρίστες στον αυτοσχεδιασμό. Έχει 8 μέτρα να παίξει ο άλλος, και βγαίνουν τόσο φοβερές ιδέες που λες που τις έκρυβε όλες αυτές ο άνθρωπος...

Τι είναι η δηθενιά; Ότι την έχει δει κάπως;

Ναι αλλά μετά από όλες αυτές τις ώρες ανάμεσα και σε επαγγελματίες κιθαρίστες υπάρχουν τεράστιες διαφορές...

Αυτό πρέπει να ήταν πριν και απ' το βαθύ ΠΑΣΟΚ

Βέβαια και οι Guns n roses που λάτρευα μικρός έλεγαν feel my serpentine (στο welcome to the jungle) και suck my fucking dick (στο get in the ring). Απλά ακουγόταν εκείνο ρε την τρέλα μου.. Δεν ήταν μια αηδία

https://guitar.com/lessons/chris-buck-five-tips-for-blues-rock-guitar/ Με αφορμή το πολύ ενδιαφέρον άρθρο που συνοδεύεται με βίντεο στο περιοδικό Guitar όπου παίζει ο αγαπημένος Chris Buck (οκ, έχει πολύ άσπρο δέρμα και στραβό στόμα αλλά πολύ ωραίο phrasing και για μένα βγάζει πολύ feel στον τρόπο που παίζει), αναρωτιέμαι το εξής... Τελικά το phrasing και το feel στην κιθάρα διδάσκονται; Μελετώντας άλλους κιθαρίστες παίρνεις ιδέες, σίγουρα αισθάνεσαι παραπάνω πράγματα, και αν παρατηρήσω τον εαυτό μου παίζοντας χρόνο με το χρόνο η φρασεολογία μου στην κιθάρα εμπλουτίζεται, αλλά πόσο από αυτό έγινε εκούσια και πόσο είναι προϊόν διδασκαλίας; Στην τελική, έχω κάτσει να μάθω κιθάρα με 3 δασκάλους και το παίξιμο μου δεν έχει σχέση με κανέναν από τους 3. Αναμφίβολα, ο καθένας αναπτύσσει το δικό του ξεχωριστό στιλ παιξίματος το οποίο είναι σαν τη φωνή μας: ο καθένας έχει ένα και μοναδικό και μπορείς να ξεχωρίσεις τον κιθαρίστα ακούγοντας τον τρόπο που παίζει. Επανέρχομαι όμως στο αρχικό ερώτημα. Διδάσκεται πιστεύετε αυτό; Ξέρω κιθαρίστες που πλακώνονται χρόνια μελετώντας κιθάρα, ξέρουν κάθε chord progression και κάθε κλίμακα απέξω, αλλά όταν πάνε να παίξουν υπάρχει μια έλλειψη φαντασίας και κάτι που σε κάνει να βαριέσαι να τους ακούς. Άρα ...το phrasing και το feel διδάσκονται;;; Και μέχρι ποιο σημείο;

Με όλο το σεβασμό στην προσωπική γνώμη (αυτό εκφράζω κ εγώ εδώ εξάλλου εννοείται), υπάρχουν πολλές καλύτερες φωνές στην pop (Beyonce, Adele κλπ). Όσον αφορά την εμφάνιση, αν πας σε οικισμό Ρομά με χορηγία από Sephora, θα βγαλεις καμία εικοσαριά Rihannες εύκολα. Και δεν έχω κάτι με τους Ρομά. Πώς την προώθησαν αυτήν την κοπέλα ως την ενσάρκωση του εξωτικού στοιχείου δεν μπορώ να καταλάβω

Δε διαφωνώ, εννοείται. Αλλά διάβαζα Buddy Guy και έλεγε ο μπάρμπας ότι πολύ του αρέσει ο John Mayer σαν παίκτης blues. Γιατί είναι νέος και ωραίος και υπάρχει προβολή. Καταλαβαίνεις...

Το ερώτημα είναι πόσοι από αυτοί θα ανέβαιναν ψηλά χωρίς το εμφανισιακό και μόνο με το μουσικό τους ταλέντο...