Haris

Κι εμένα, αν και όσο το άκουγα είχα μια έντονη παρόρμηση να εισβάλλω στην Πολωνία! :D Ίσως θα ήθελε κάπως καλύτερη ανάπτυξη. Νομίζω ότι βιάζεσαι λίγο να το κλιμακώσεις και μετά δεν έχει που αλλού να πάει. Ως μέρος ενός σάουντρακ όμως - π.χ. επικές μάχες στο Game of Thrones - θα λειτουργούσε άψογα. Ενδιαφέρουσα επιλογή μέτρου το 5/5/4. Από ότι άκουσα στο soundcloud κινείσαι με χαρακτηριστική άνεση σε διάφορα είδη. Μπράβο.

Εγώ. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μου δώσεις τον αριθμό της πιστωτικής σου, και όλα τ' άλλα άστα πάνω μου. Και φυσικά θα μπορείς να έρχεσαι σπίτι μου να τα παίζεις όποτε θέλεις!

Θα συμφωνήσω σε όλα με τον Περικλή, εκτός από το σημείο που αναφέρεται στο διάλειμμα από το palyalong με κομμάτια. Είναι μεγάλο σχολείο. Φυσικά, το να παίξεις με κανονικό σχήμα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Μπορείς να τα κάνεις και τα δύο. Καλή συνέχεια.

Απόλυτα σωστά όλα αυτά, αλλά όροι όπως "gospel drumming" και "gospel chops" έχουν επικρατήσει για περιγράψουν την, ομολογουμένως τρομερή, τεχνική αυτών των ντράμερς, ή οποία όμως δεν είναι αποκλειστικό τους προνόμιο, αφού τη συναντάμε και σε πολλούς άλλους που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα gospel ή την εκκλησία.

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τους συναδέλφους hwept και ippex. Μην θυσιάσεις (πολύ) τον ήχο του σετ για να εξαφανίσεις το τρίξιμο των χορδών. Αν και κάποιες φορές μπορεί να γίνει ενοχλητικό, σε νορμάλ επίπεδα δέξου το σαν μέρος του ήχου του οργάνου.

Έχεις δίκιο, είναι ένα συνηθισμένο - και πολύ έξυπνο - lick των λεγόμενων "gospel" ντράμερς (οι οποίοι δεν έχω καταλάβει ακριβώς γιατί αποτελούν ξεχωριστό είδος, αφού ούτε όλοι παίζουν σε εκκλησίες, ούτε έχουν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στο ύφος τους, πέρα από τα τερατώδη chops τους...). Όσο για το Bonham, ανέκαθεν έβρισκα αξιοθαύμαστο το ότι ένας 20-κάτι τότε Άγγλος είχε μελετήσει τόσο καλά τους παλιότερους Αμερικάνους τζαζ ντράμερς, ενσωμάτωσε μοναδικά τις επιρροές αυτές στο παίξιμό του και δημιούργησε ένα τόσο προσωπικό, "βαρύ" στυλ. Ευχαριστούμε για το ποστ.

Παρότι την παρακολουθώ αρκετό καιρό, κάθε φορά που την βλέπω/ακούω είναι αποκάλυψη. Απίστευτη...

Ότι είπε ο από πάνω. :) Μεράκι και γνώση. Εύγε Περικλή παιδί μου!

Πάντα έλεγα ότι αυτό το κομμάτι κρύβει και μια μέταλ διάσταση! Λίγο αδύναμη η φωνή στο ρεφρέν. Νομίζω ότι χρειάζονται απαραιτήτως δεύτερες. Το άκουσα ευχάριστα.

Ναι, το σόλο ήταν λίγο εκτός τόπου, χρόνου και ενδεχομένως τόνου. Εκτός από αυτό, η διασκευή μου άρεσε, με highlight την τραγουδίστρια, τόσο για την ερμηνεία της όσο και για την σκηνική της παρουσία.

Το έχεις ξανανεβάσει κι εδώ: http://www.noiz.gr/index.php?topic=192563.0 Να υποθέσω ότι το ξαναγράψατε ή/και μιξάρατε; (άκουσα κάποιες διαφορές). Όπως και να 'χει, ισχύει αυτό που είχα γράψει και τότε:

Γράφεται 'whispers'. Διόρθωσέ το πάραυτα, για να μην το στείλω στο Μπρίτις Κάουνσιλ και σου πάρουν πίσω το προφίσιενσι! ;D Πολύ ωράιες εικόνες και ήχοι.

Παρομοίως.

Πολύ καλή η κοπελιά, αλλά ο Ari Hoenig είναι άουτ οφ δις γουέρλντ...

Περίμενα ότι ειδικά εσύ θα εκτιμούσες τουλάχιστον τον Bozzio, που έχει ταχτεί στο "melodic drumming". Παρότι κανένας από τους δύο δεν είναι ακριβώς μάι καπ οφ τι, δεν μπορώ να παραβλέψω το ότι ανήκουν στους ντράμερς που έχουν πάει το όργανο στο επόμενο επίπεδο.

Απαντάω μόνο για να συμφωνήσω και εγώ με τους από πάνω. Δεν υπάρχει κανένας αντικειμενικός λόγος να απορρίψεις τα μεταχειρισμένα. Μόνο το καθαρά υποκειμενικό "θέλω καινούργιο ρε παιδί μου, πώς να το κάνουμε", που φυσικά δεν σηκώνει κανένα αντεπιχείρημα.

Δεν το έχουμε πολύ το επιχειρηματικό δαιμόνιο, έτσι; ;D Δεν πειράζει, κάποιοι από μας είναι φτιαγμένοι για τα χοντρά φράγκα και κάποιοι όχι. Δατ'ς λάιφ! (στο μεταξύ, μήπως έχει κανείς να μου δανείσει κανά 50άρικο για να πληρώσω το κινητό; ;D) Και λίγο πιο σοβαρά, άσχετα με το γεγονός ότι εμένα, αντίθετα με τον Περικλή, μου αρέσει ένα μεγάλο μέρος αυτού του είδους της μουσικής, η αλήθεια είναι ότι ένα τέτοιο σχήμα έχει περισσότερες πιθανότητες να τραβήξει κόσμο, από οποιοδήποτε (αποκλειστικά) αγγλόφωνο.

Πολύ καλές εκτελέσεις, πειστικές και με άποψη. Rhythm section και κιθάρες υποστηρίζουν όπως πρέπει τα κομμάτια, και ο τραγουδιστής δεν τα "λέει" απλά, τα ερμηνεύει (πολύ καλή επιλογή να αποφύγει να μιμηθεί το ύφος του Παπάζογλου στη "Ρωγμή", που είναι ιδιαίτερο και δύσκολο). Η παραγωγή ικανοποιητικότατη, ειδικά για ντέμο. Αν είχα μαγαζί θα σας προσλάμβανα!

Ναι, αν παίζεις με ένα τομ, η συνήθης θέση του είναι ακριβώς μπροστά από το ταμπούρο, ενώ εκεί που το έχεις τώρα, μπαίνει το ride. Οπότε μπορείς να μετακινήσεις το τομ με τη βάση προς τα αριστερά σου, μπροστά από το ταμπούρο, και να βάλεις μέσα στο ικεο-σκαμπό τη βάση του πιατινιού. Και αν προσέξεις τη φωτογραφία που έχω ανεβάσει πιο πάνω, ο μαύρος δίσκος επάνω στο pad της Remo είναι mouse pad από το Ικέα (Percussion Accessories dpt.)! Great minds think alike, που έλεγε κι ένας μπάρμπας μου Mεταξουργιώτης!

Δεν έχω λόγια... Είσαι κορυφαίος! Απόλυτο χάιλαιτ η κάσα από τον modified σκαμποκουβά του ΙΚΕΑ (κοίτα να δεις που το ΙΚΕΑ θα γίνει ο Τόμαν του φτωχού... :D), με close second την κάλτσα-μπακετοθήκη. Δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ! Kαλή μελέτη. Υ.Γ. Το τομ δεξιά με το mesh head, να υποθέσω ότι θα τελεί χρέη ride;

Μανώλη, Warwick, ευχαριστούμε! Warwick, από ότι κατάλαβα ο Ευριπίδης ήταν φίρμα πριν ανεβάσω τα κομμάτια! Κοίτα να δεις... Κι εγώ που τα ανέβασα για προωθήσω τον εαυτό μου ως crash cymbal player! ;D Τέρυ, Όλα κι όλα, εγώ δεν ανακατεύομαι σε ντιμπέιτς μεταξύ μπασιστών. Αυτά είναι επικίνδυνα σπορ! ;D

Παρέλειψες την τεράστια συμβολή των ΗΠΑ στη διάδοση των Αγγλικών, οι οποίες ως υπερδύναμη είχαν τα οικονομικά μέσα και την πρόθεση να εξάγουν τον πολιτισμό τους - μουσική, κινηματογράφος, θέατρο, φαστ φουντς, τζινς κ.λπ. - και φυσικά τη γλώσσα τους σε όλον πλανήτη, ειδικά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Τέρυ, αγωνιστικοί χαιρετισμοί εστάλησαν. Παρεμπιπτόντως είχε πει κι αυτός πολύ καλά λόγια για σένα όταν του είχα δείξει το βίντεο με το Doctor από το τσίρκο. Μπάντα δεν παίζει προς το παρόν, αλλά κάτι σκέφτεται να κάνει ο Αντρέας (όχι με εμάς - δεν αλληλοαντεχόμαστε πλέον μέσα σε σχήμα! ;D). Σπύρο, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Και το Superstition και το Another brick έχουν περάσει τόσο πολύ μέσα μας από τα ορίτζιναλς, που οποιαδήποτε προσπάθεια διασκευής έχει μεγάλο ρίσκο. Για τα ακουστικά τύμπανα έχεις δίκιο φυσικά, αλλά είναι λίγο μανίκι η εγγραφή τους, και αφού πλέον δεν υφίσταται γκρουπ ψιλοβαριέμαι κιόλας.;) Κάτι όμως μπορεί να ψηθεί για επόμενα πρότζεκτς του Κου Ρούπα. Ευχαριστώ και πάλι.

Δεν ήξερα ότι ο Trucks είχε υπάρξει παιδί-θάυμα. Με έκανε να ακούσω με άλλο αυτί το δεύτερο μέρος του Layla που, για να είμαι ειλικρινής, στην αρχική εκτέλεση το βαριέμαι. Εξαιρετικός!

Δεν μπορούμε, είμαστε ταγμένοι στην τέχνη. Θενκς για τα σχόλια monsieur.