kpeyos

Ηχογραφείς ταυτόχρονα το tascam λίγο πιο μακριά και με οσο μπορείς πιο ανοικτή στέρεο εικόνα και το Rode πιο κοντά στην κιθάρα. Ηχογραφείς ένα παλαμάκι πριν ξεκινήσεις. Περνάς το tascam στο DAW και το rοde. Τα φέρνεις μαζί όσο μπορείς sample perfect στο παλαμάκι. Τσεκαρεις φάσεις κι αφήνεις εκεί που ακούγεται καλύτερα. Μιξάρεις κέντρο με το Rode και άκρες με το tascam. To τζατζίκι κολλάει στο ότι δεν υπάρχει καμία σύγκριση αυτού που σου πρότεινα με αυτόν τον πειραματισμό, πόσο μάλλον να τα εξισώσεις κιόλας. Έχω παίξει με τέτοια μηχανηματάκια αλλά έχω ακούσει και πολλά μικρόφωνα και έχω μέτρο σύγκρισης.

Όχι. Τα δύο στέρεο μικρού διαφράγματος πυκνωτικά είναι standard recording practice και ενδεδειγμένα για ακουστική κιθάρα ενώ το ένα πυκνωτικό + ένα tascam + τζατζίκι + πατάτες είναι κάψιμο χρόνου για μένα. Όπως και να χει όμως δικός σου ο χρόνος και η απόφαση. Ελπίζω κάποιος να μπορέσει να σε βοηθήσει.

https://smart.noiz.gr/details.php?id=574321 Ορίστε, στέρεο μικροφωνάκια μικρού διαφράγματος με ένα 100ρικο. Μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις και μαζί με το Rode που έχεις σαν μικρόφωνο κέντρου για να ρυθμίζεις πόσο πλάτος θες στη μίξη Δεν αξίζει τον κόπο και τον χρόνο να κάτσεις να ασχοληθείς με πατέντες και tascam κλπ κλπ.

Από εμένα είναι όχι. Μου φαίνονται πιο uncool & nerdy κι από σπυριάριδες εφήβους που παίζουν dungeons & dragons. Aν θες απόκριση σε μπάσα ξεκινάς κατά σειρά από: 1. καμπίνα 2. ενισχυτή 3. μαγνήτες 4. μεγάφωνα 5. πετάλια και αφού έχεις λύσει οοοοοοοοοοοοολα αυτά θα πας και στα στραβά τάστα να πάρεις άλλο ένα 0,5% (αν μιλάμε για κιθάρα με σχετικά κανονικό κούρδισμα). Αν συζητάμε για βαρύτονες και πάνω, άιντε κομμάτια να γίνει το ρεζιλίκι...?

To buzzstop κάνει την JM να συμπεριφέρεται περισσότερο σαν Τele η LP. Εμένα μου αρέσει η πιο σκληρή αίσθηση της Mastery και του Buzzstop, ταιριάζει καλύτερα στον τρόπο που παίζω, περισσότερο alt rock και λιγότερο surf.

Σου δίνει headroom σε ένταση και πρίμα. Mε αυτές τις ρυθμίσεις μπορείς να παίζεις στον neck χωρίς να λασπώνει, να είναι ο κύριος μαγνήτης σου για single note leads και να έχεις και μια extra Τele on Steroids στον Bridge. Eίναι ο σωστός τρόπος για να έχεις το full tonal range της κιθάρας, από μπάσα μέχρι εκεί που παραμένουν χρήσιμα μέχρι πρίμα που κόβουν και από full γκάζια μέχρι ζωντανά καθαρά στις χαμηλές θέσεις των volume pots με ανοιχτά full τα tone pots. Όταν τα βάλεις όλα στο 10 και ρυθμίσεις τον ενισχυτή στον bridge, ουσιαστικά αχρηστεύεις τον neck για οτιδήποτε εκτός από σολάρισμα μετά το 12 τάστο και αχρηστεύεις και τα pots της κιθάρας γιατί όσο χαμηλώνεις ο ήχος γίνεται όλο και πιο dull. To αντίθετο. Όσο κόβεις volume o μαγνήτης χάνει πρίμα και σταματάει το ice-pick των 1Meg Pots. Eπίσης όπως είπα κόβεις και το Tone αντίστοιχα. Τώρα αν η ερώτησή σου είναι για τον bridge, αν και όταν θα παίξεις με τον bridge μιας JM, θες να ξυρίζει και λίγο. Αλλιώς ποιό το νόημα... Έτσι κι αλλιώς όμως για οτιδήποτε νορμάλ σε μια JM, ο neck είναι ο μαγνήτης επιλογής . Στις Tele γιατί ο neck μαγνήτης είναι διακοσμητικός/βοηθητικός. Στις Strat γιατί ο ήχος με κομμένα vol/tone θα ήταν εντελώς ψοφέ και είναι και πιο πολύπλοκη η φάση με τρεις μαγνήτες 3 pots. Αν προσπαθήσεις να φτιάξεις μια Esquire ή Tele με το παλιό blend κύκλωμα βάζοντας στον bridge κλασικό Tele μαγνήτη (οι μαγνήτες μιας Esquire είναι πιο hot και μεσαίοι), κόβεις ένα τσικ το vol κι ο μαγνήτης μετά έχει σχεδόν το ίδιο response που θα είχε σε μια Tele. Μετά στα solos ανοίγεις full το volume και ξυρίζεις το σύμπαν. Τώρα για τις λοιπες κιθάρες, who cares :) 1. Eννοείται δε μιλάω για κυκλώματα με treble bleed (μπλιάξ και ίου). Και στις Gibson το 50s wiring δίνει πολύ μεγαλύτερη παλέτα ήχων με αυτόν τον τρόπο σε σχέση με το modern wiring, χωρίς το σιχαμένο resonant peak του treble bleed. 2. Εννοείται ότι μιλάω για setups που ακούνε στα pots. Όλα αυτά πιθανότατα δεν ισχύουν για 17 κάναλους ενισχυτές και Metal Terminator plugins.

Δεν είναι ακριβώς το "real deal" η Mastery, είναι ΠΟΛΥ πιο σφιχτή. Εμένα όμως μου αρέσει, με αυτήν παίζω. Kαι μαγνήτες υπάρχουν δυο λογιών: είτε πιο surfάδικοι είτε πιο klangy και μουντοί αλλά Nels Cline. Το μεγάλο "κόλπο" στις Jazzmaster είναι το ίδιο με το μεγάλο "κόλπο" στις Les Paul. Σετάρεις το ενισχυτή στον neck μαγνήτη με vol & tone στο 7 περίπου.

Και πολλοί άλλοι έπαιξαν με strat κι επίσης τρομεροί κιθαρίστες σαν κι αυτούς που αναφέρετε έπαιξαν με άλλου τύπου κιθάρες. Απλά ο Hendrix με τη Strat έκανε την ηλεκτρική κιθάρα ένα καινούργιο όργανο. Can't beat that.

Κατ' αρχάς περισσότερο fundamental και λιγότερες αρμονικές. Έχω παίξει με flats και με semi. Για μένα αν δεν παίζεις Jazz με εικόνισμα τον Charlie Christian δεν έχουν μεγάλο νόημα. Βαρετά καθαρά κι ακόμη πιο βαρετά βρώμικα. Αντίθετα από το Precision οι flat LaBella δεν φεύγουν ποτέ και δεν αλλάζονται και ποτέ.

Μπορεί να μην μου άρεσε ποτέ για μένα, μπορεί να μην είναι η πρώτη ηλεκτρική που κατασκευάστηκε, ούτε καν η πρώτη κιθάρα του Leo, αλλά για μένα παραμένει η πιο iconic. Η φωτογραφία δίπλα στο λήμμα "ηλεκτρική κιθάρα" πρέπει να είναι strat. Πρώτον γιατί έσπασε όλα τα σχεδιαστικά στερεότυπα και δεύτερον γιατί με αυτήν έπαιξε ο Hendrix. Η strat δεν ήταν απλά μια κιθάρα που έπαιζε πιο δυνατά από τις ακουστικές και δεν μικροφώνιζε. Ήταν ένα καινούργιο όργανο.

To Neural DSP ακούγεται όπως θα άκουγες τον ενισχυτή στο σπίτι σου ή σε κάποιον "ζωντανό" χώρο. Το Amplitube ακούγεται όπως θα άκουγες τον ενισχυτή ηχογραφημένο με ένα καταξεσκισμένο SM57 σε ένα νεκρό από την υπερβολική ηχομόνωση Ελληνικό studio των '80s.

Πολύ καλό όλο το παίξιμο. Σφιχτές οι κιθάρες και στο κλίμα του ήχου. Τα τύμπανα ήθελαν λίγη δουλειά ακόμη. Σε κάποια σημεία ακούνται un-glued αλλά το χειρότερο είναι ότι οι ρούλοι και τα γεμίσματα δεν έχουν επαρκείς δυναμικές και ακούγονται "κομπιουτερέ" Η μίξη/master καλή. Στα αυτιά μου και στο δικό μου σύστημα, ίσως μπορούσε το τελικό αποτέλεσμα να είχε ένα κλικ λιγότερο περιεχόμενο στα 300hz, μια εξισορρόπηση με ένα boost στα 800hz και ένα κλικ περισσότερο "αέρα" στα 12k. Θα αφαιρούσε λίγο wooliness, θα βοηθούσε τη φωνή και θα το ζωντάνευε.

Αν είναι μια χαρά, τότε ακολουθώντας την πρώτη παράγραφο θα στρώσει.

Οι Ibanez βγάζει κιθάρες από 200 ευρώ μέχρι 7 χιλιάρικα, όλων των σχημάτων και specs. Δεν είναι κάτι που μπορεί να γενικευτεί. Αν ξέρεις ότι κάνει backbow τότε από εκεί πρέπει να ξεκινήσεις. Να λασκάρεις το παξιμάδι της βέργας μέχρι να ισιώσει. Αν δεν ισιώσει, τότε πηγαίνεις ένα σετ πιο πάνω σε χορδές για να τραβάν περισσότερο. Μόλις σταματήσεις να έχεις backbow ξαναελέγχεις. Αν όλα τα τάστα μπορούν να παιχτούν τότε φτιάχνεις το action εκεί που εξυπηρετεί εσένα, χωρίς να διαβάζεις τίποτα και χωρίς να ακούς κανέναν. Ρυθμίζεις και το intonation με τις αρμονικές στο 12ο τάστο και όλα ΟΚ. Αν δε φτιαχτεί, η κιθάρα πρέπει να πάει σε μάστορα για να μην παιδεύεσαι τζάμπα. Μπορεί να φταίει το nut, μπορεί να θέλει τρίψιμο κάποιο τάστο ή μπορεί και να θέλει αλλαγή η γωνία του μπράτσου με κάποια τσόντα (παρέμβυσμα επιστημονικά). Τίποτα απ΄όλα αυτα δεν μπορείς να το κάνεις καλά εσύ, και έτσι κι αλλιώς θα γίνει μία φορά. Αν χρειάζεται τσόντα (shim στα Αγγλικά) κάτω από το μπράτσο, πρέπει να σου βάλει κάποια να πιάνει όλο το σημείο επαφής μπράτσου-σώματος, όπως αυτές που πουλάει ο Stew Mac.

Το δωμάτιο και η θέση του μικροφώνου παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο. Ως σημείο εκκίνησης, τοποθέτησε το mic κοντά στην κιθάρα, να δείχνει περίπου στα 12ο τάστο. Πλησίασε το μέχρι εκεί που ξεκινούν να αυξάνουν απότομα τα μπάσα και μετά τράβα το λίγο πιο μακριά. Μείνε όσο πιο μακριά μπορείς από τοίχους και πατώματα. Βάλε ένα χαλάκι κάτω από το μικρόφωνο. Ηχογράφησε. Αν θες στέρεο για να το στείλεις L/R πρέπει να ξαναπαίξεις την ίδια κιθάρα με το ίδιο όσο μπορείς παίξιμο. Ντουμπλαρίσματα καναλιών κι εφέ δε θα σου δώσουν το ίδιο αποτέλεσμα. Μετά κάποιο eq, ίσως λίγο compression αν χάνεται στη μίξη και είσαι ΟΚ. Μην ασχοληθείς με εξωτικές τεχνικές ηχογραφήσεις κλπ. Αυτά είναι για να σου δώσουν κάποιες λεπτομέρειες. Αν δεν μπορείς να βγάλεις ήχο με τα προηγούμενα βήματα, θα σου είναι κι αυτές άχρηστες. Αν θες να πειραματιστείς αγόρασε ένα πουράκι (small diaphragm condenser) της Rode, που έχει πολύ διαφορετικό ήχου. Ειδικά αν θες να γράψεις fingerstyle. Τέλος, αν θες ανέβασε κάτι εδώ από αυτά που έχεις ηχογραφήσει με το setup σου και πες μας τί σε ενοχλεί.

Πολύ ωραία η φωνή αλλά ενορχήστρωση και η παραγωγή μου κάνει λίγο παρωχυμένο έντεχνο των 90s. Θα ήθελα κάτι με περισσότερο χαρακτήρα για να με κρατήσει.

Εντάξει, αφού το λέει ο @Κβαντική Διεμπλοκή, ας καταργηθούν όλοι οι after market μαγνήτες και τα μαγνητομάγαζα. Όσοι άλλαζουν μαγνήτες και μια και δυο και τρεις φορές σε ενα όργανο είναι το λιγότερο κουφοι. Γραφτηκε στο noiz ?

S1 = Studio One

Φαντάζομαι έχεις το dongle μέσα σε αυτόν το υπολογιστή; Αν ναι, εγώ θα απεθυνόμουν κατευθείαν στη iLok. Αυτό είναι το καλό με τα original plugins: όταν κάτι συμβαίνει, ξέρεις ότι θα βρεις άκρη.

Η μόνη μου εμπειρία με filtertrons ήταν με TV Jones Classics. Αυτοί δεν ακούγονται έτσι, είναι σίγουρα πιο hot και ίσως και λίγο ένρινοι; Πάντως αν ποτέ σκεφτόσουν για αλλαγή ο Gabojo εδώ στην Ελλάδα φτιάχνει υπέροχους Gretsch και DeArmond μαγνήτες.

Για μένα τα stock plugins δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρός λόγος να επιλέξεις ολόκληρο DAW γιατί μπαίνει στο ζύγι το ότι πρέπει να σπαταλήσεις αρκετό χρόνο για να μάθεις το workflow και τις ιδιαιτερότητες του. Αν δε σου κάνει τελικά το DAW ή δοκιμάσεις μετά κάποιο άλλο και καταλάβεις ότι θα σε εξυπηρετούσε περισσότερο, αυτόν τον χρόνο πρέπει να τον διαθέσεις για δεύτερη φορά. Επίσης όμως σήμερα υπάρχουν αξιοπρεπέστατα δωρεάν plugins, πιθανότατα εφάμιλλα με τα plugins που συμπεριλαμβάνονται δωρεάν με τα DAWs. DAWs που θεωρώ ότι ίσως έχουν κάτι να πουν στα plugins τους παραπάνω είναι το Logic που είναι όμως για Mac οπότε ποιός νοιάζεται, και τα Ableton και FL Studio που όμως είναι περισσότερο για loop based καταστάσεις και με τελείως διαφορετική λογική από τα "κοινά" DAWs. Επεισή έχω S1 και ξαναδοκίμασα πρόσφατα Cubase για μένα το DAW επιλογής είναι με έτη φωτός απόσταση το S1. Όλα με ένα flow που είναι απολύτως λογικό για όποιον ξέρει windows και τέλος.

@thebest20 Η συγκεκριμένη συζήτηση αφορούσε το πώς ακούμε και κυρίως από ακουστικά. Έγινε πριν κάποια χρόνια και αυτό έχει επίσης τη σημασία του γιατί σήμερα υπάρχουν εξαιρετικά προγράμματα προσομοίωσης χώρων τα οποία προσαρμόζονται ανάλογα με τα ακουστικά που διαθέτεις. Παράδειγμα το Acustica Sienna. Αυτό αλλάζει την εμπειρία με τα ακουστικά κατά πολύ. Τώρα το αν "πατάνε" πάνω στις νότες πολύ επιθετικά τη φωνή στις εμπορικές παραγωγές (μάλλον ναι) ή το αν η Γαρμπή δεν τραγουδάει ζωντανά και είναι lip sync (μάλλον όχι), δεν μπορώ να καταλάβω πώς σχετίζονται με το πώς ακούμε.

Καλά κι αυτός με έναν Peavey Audition 1x8 του 50ευρου έπαιξε τα περισσότερα ρυθμικά.

Είναι πολύ γενική η ερώτηση. Χρειάζονται πολλές περισσότερες πληροφορίες: κόστος, είδος μουσικής που το χρειάζεσαι περισσότερο, αν σε ενδιαφέρει να έχει έναν καλό ήχο ή προτιμάς ποικιλία κλπ. Προσωπικά χρησιμοποιώ συνήθως το Maverick της Native Instruments. Σίγουρα θα υπάρχουν και καλύτερα αλλά αυτό είναι οικονομικό και ουδέτερο, δεν έχει κάποιον υπερτονισμένο χαρακτήρα. Έτσι ταιριάζει σε πολλά είδη, σχεδόν σε οτιδήποτε εκτός από cinematics μάλλον.

Σε όλες τις συνεντεύξεις ο Valentine έχει αρνηθεί την ύπαρξη samples στο συγκεκριμένο άλμπουμ. Επίσης όμως ο Valentine δεν μιξάρισε το συγκεκριμένο άλμπουμ, όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος στο βίντεο που αναλύει τους QOTSA. Το άλμπουμ το μιξάρισαν ο Adam Kasper μαζί με τον Josh Homme. Όχι ότι ο Valentine δε αρέσκεται να χρησιμοποιεί samples φυσικά. Παράδειγμα το Pinkerton των Weezer που είναι και αλμπουμάρα.