kpeyos

Τα λεφτά περισσεύουν, έχετε να φαν' κι οι κότες. Η εμπορική επιτυχία δεν είναι προτεραιότητα (Η δόξα από την άλλη είναι δικό σας θέμα). Ξεκινάω: Στύλ: Κουλτουρολτέρνατιβ με ίντι και ηλεκτρονικά στοιχεία. Επιρροές από Mum, Sonic Youth, Boards of Canada, Elliott Smith, Pavement, Autechre κλπ με Αγγλικό στίχο σε φάση όλοι οι καλοί χωράνε, στυλ κοπερατίβας, με πολλούς έκτακτους και εναλλαγές.

Κατ' αρχάς αφού ξεκινάς τώρα, πήγαινε στην 4th gen Scarlett, την έχουν βελτιώσει πολύ αισθητά σε σχέση με τις προηγούμενες δύο εκδόσεις. Δεύτερον, η κάρτα θα συνεργαστεί. Το 99.9% των καινούργιων καρτών έχει drivers και για Windows και για MacOS. Tρίτον, δεν μπορώ να απαντήσω στο αν θα κάνεις "καλούτσικα" βίντεο, γιατί ο ορισμός του καλούτσικα διαφέρει απο άνθρωπο σε άνθρωπο. Προς το παρόν ο πιο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα φαίνεται να είναι το κινητό, αλλά αν σκοπεύεις να χρησιμοποιήσεις υπέρβαρια plugins για επεξεργασία εικόνας ή ακόμη και ήχου μπορεί και το MacBook να σκαλώσει. Για ένα basic approach που σημαίνει ότι είσαι ΟΚ με μια βασική βιντεοληψία χωρίς πολλά πολλά fx εικόνας ή και ήχου θα έλεγα ότι είσαι ΟΚ.

Corrected ???

Έχω δοκιμάσει τα πάντα από όλα μπροστά από μονοκάναλο vintage ενισχυτή μέχρι και wet/dry setup και το τελικό μου συμπέρασμα είναι: Όσο πιο δύσκολο το set up, τόσο καλύτερο ακούγεται. To επόμενο θέμα είναι πόσο αξίζει να ασχοληθείς, αν θα μπορείς να έχεις το portability για να έχεις τον ίδιο ήχο και live κλπ. Εμένα τελικά με κούρασε το όλο θέμα, οπότε σε ηχογραφήσεις το 90% είναι post processing με VSTs και σε live συνθήκες τα βάζω όλα μπροστά, μιας και η διαφορά ποιότητας μεταξύ amp input και FX loop για τα time-based FX είναι το τελευταίο των προβλημάτων που συνήθως αντιμετωπίζω σε συνθήκες ερασιτεχνικών live. Τέλος το κάθε set up θέλει τουλάχιστον το δικό του σετάρισμα στο mix αυτών των FX αν και αυτό είναι επίσης το ελάχιστο των προβλημάτων όταν πάιζεις με έντονα time based FX τα οποία δεδομένα θα ακούγονται πολύ διαφορετικά σε κάθε διαφορετικό χώρο που θα παίζεις: Αλλού θα ακούγεσαι εντελώς dry και αλλού λες και παίζεις μέσα σε πηγάδι. Αλλού εντελώς μουντά, κι αλλού εντελώς eq μπανιέρας κ.ο.κ

Προχθές έλαβα από το Temu αυτά: 1. Acoustic Isolation Pads - 9.89€ 2. 3pcs Guitar Neck Shims, Solid Maple Wood Guitar Neck Shim Protection 0.25, 0.5 And 1 Degree - 11,24€ Δεδομένου πόσο πολύ με βοήθησαν αυτά τα μικρά gadgetάκια, τα πρώτα ώστε να έχω μια πολύ καλύτερη απεικόνιση στα nearfield monitors και τα δεύτερα να φέρω επιτέλους τη γωνία του μπράτσου της Strat στα μέτρα μου, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να γίνει ένα πολύ χρήσιμο topic για αυτά τα μαγαζία.

Σε αυτούς τους τεράστιους ενισχυτές που το gain το παίρνεις κυρίως από τις προενισχύτριες, πολύ σπάνια θα βρεις ταλαιπωρημένες τελικές. Οπότε , μιας και οι λυχνίες δεν έχουν ημερομηνία λήξης, δεν υπάρχει λόγος αλλαγής απ' τη στιγμή που μετριούνται καλά. Υπάρχει η πολύ έντονη σύσταση στα fora να αλλαχτούν λυχνίες για να βελτιωθεί ο ήχος. Το να αλλάξω όμως έξι AX7, τέσσερις 6L6 και δύο 5U4 θα μου κοστίσει τα διπλά από όσα κόστισε ο ενισχυτής και πραγματικά δεν βρίσκω τον λόγο. Το μόνο που σκέφτομαι είναι μπας και κάνα συνδέσω το infinium, αλλά ο ενισχυτής ήδη παίζει μια χαρά και χαμηλά οπότε και γι αυτό δεν έχω μεγάλο κίνητρο.

Νεκρανάσταση θέματος μιας και πλέον βρίσκεται στην κατοχή μου ένας Bugera TriRec. Τον αγόρασα από τις αγγελίες με σχεδόν καινουργιες εργοστασιακές λάμπες αλλά μονταρισμένο για να βγει εκτός το Infinium & to Reverb στην τιμή των 250€, οπότε είπα να συνεισφέρω στο review. Στην κατοχή μου βρίσκεται κι ένας Boogie (Studio Pre+/2:90 Blue Led) που είναι αρκετά κοντά σε φάση Mark II. Επίσης έχω παίξει και με Mesa Dual Rec σε Studio, οπότε μπορώ να κάνω κάποιες συγκρίσεις. Κατ' αρχάς τα περισσότερα reviews που διάβασα και στο net είναι αρκετά ακριβή σε αρκετά σημεία: 1) 'Ένταση: Ο ενισχυτής είναι σίγουρα ο πιο "ήσυχος" 100ρης που έχω ακούσει ποτέ. Φυσικά είναι και πάλι αρκετά δυνατός για να καλύψει τα πάντα, αλλά ουδεμία σχέσην με τα 100watt ενός vintage Marshall, ή ενός Mesa, ενός Matchless κλπ 2) Χαμηλομεσαία: Είναι το κύριο σημείο που διαφέρει σε voicing από έναν Boogie, αλλά κι από άλλους high gain ενισχυτές της σχολής Soldano (Peavey 5150 κλπ...). Δεν είναι χειρότερο το voicing που έχει ο TriRec είναι απλά διαφορετικό, λίγο πιο crispy. Είναι σαν να πήρες έναν Dual Rec και του έβαλες κάποια στοιχεία από JCM800 ή καλύτερα από έναν VHT Pitbull στο tone stack. Υπάρχουν εύκολα mods (κάποιοι πυκνωτές και αντιστάσεις αλλάζουν σε αξίες) που τον κάνουν να ακούγεται πιο κοντά σε Mesa voicing. Παρόλα αυτά φαίνεται ότι η Bugera επιδίωξε μάλλον αυτή τη μικροδιαφορά. 3)Attack: Η αίσθησή μου είναι ότι το attack του TriRec είναι ένα κλικ πιο αργό απ' ότι ενός Mesa. Πιο πολύ μου θυμίζει Fender. Παραθέτω βίντεο που δείχνει το πριν και μετά από mod για χαμηλομεσαία στυλ Mesa: Όλοι γράφουν ότι με μια αλλαγή σε ποιοτικότερες λαμπες, ο ενισχυτής βελτιώνεται δραματικά. Παρόλα αυτά ο ενισχυτής με τις stock λάμπες και με το stock voicing μπορεί να καλύψει άπειρο έδαφος ηχητικα: Το λίγο πιο αργό attack βοηθάει τα καθαρά να φέρνουν περισσότερο σε Fender Blackface και μην ακούγονται τόσο σφιχτά/στριφνά όπως συμβαίνει πολλές φορές με τους Boogie. Τα λιγότερα χαμηλομεσαία βοηθάνε τον ενισχυτή να πιάνει πιο εύκολα Marshall ήχους και χωρίς ακούγεται μπουκωμένος (congested). To καθαρό του κανάλι στο clean παίρνει ακόμη και πιο δύσκολα fuzzes και μπορεί κάποιος εύκολα να φτάσει σε επίπεδα Sabbath, Kyuss κλπ. Με τα υπόλοιπα πιο γκαζωμένα κανάλια δυσκολεύεται σε τέτοιες ακροβασίες αλλά έχει πολύ ωραίο δικό του και footswitchable boost που τους ταιριάζει απόλυτα. Δεν έχω δοκιμάσει ακόμη το fx loop. Παράλειψη σίγουρα κι ελπίζω στο μέλλον να συμπληρώσω το post. Συμπερασματικά είναι ένας φοβερός ενισχυτής που μπορεί να δώσει τρεις υπέροχους και διαφορετικούς ήχους σε κάθε κανάλι του. Είτε θέλει κάποιος funk καθαρά, είτε blackface pushed cleans, είτε JCM800 overdrive, είτε 80s-90s metal/alternative/grunge. To σοβαρότερο μειονέκτημά του είναι ότι δεν κάνει το modern metal τύπου Gojira, In Flames κλπ τόσο καλά όσο ένας Mesa Rec ή ένας Peavey ή ένας EVH. Από την άλλη έχοντας δίπλα του έναν Matchless Chief, τους Mesa κι έναν vintage JCM800 δυσκολεύτηκα πολύ να ακούσω διαφορά στην ποιότητα που να δικαιολογεί τη διαφορά στην τιμή τους. Κι αυτό λέει πολλά. Νομίζω ότι είναι ο καλύτερος VFM ενισχυτής αν τον βρεί κάποιος με λάμπες που δε χρειάζονται αντικατάσταση μεταχειρισμένο μέχρι 500€.

Δεν αμφιβάλλω, εξάλλου η Dynacord είναι συνέχεια της Klemt νομίζω, αλλά όπως αλλά όπως είδες έκανα λάθος.

Γράψτε λάθος για την Dynacord Ο ενισχυτής ήταν ο Klemt Echollete BS 40N - 50watt λαμπα (την ίδια περίοδο είχα και ένα Dynacord Eminent tape delay που μοιάζει με τους ενισχυτές Eminent II και τα μπέρδεψα)

Ωραίο θέμα για καινούργιο topic ?

Νομίζω ότι ο καθένας θα σου πει το δικό του γενικό γούστο σε μια τέτοια ειδους ερώτηση. Εμένα μου αρέσουν γενικά οι κλασικοί Ampeg SVT για rock αλλά για πιο 80s φάσεις και pop, πεθαίνω για Trace Elliot. Για γκάζια Orange είναι ο No1 μου, για πιο modern φάσεις Gallien Krueger. Για glassy καθαρά Eden με Hartke καμπίνες κλπ κλπ κλπ... O main ενισχυτής μου ήταν για πολλά χρόνια σε garage-psych μπάντα ήταν μια λαμπάτη Δυτικο-Γερμανική κεφαλή Dynacord 100watt με 4 EL34s Klemt Echolette BS40N, κουμπωμένη σε μια Ampeg καμπίνα (που δε θυμάμαι λεπτομέρειες). Μετά με παρακάλεσαν κάτι φίλοι πάνκηδες όταν πλέον είχα παρατήσει το μπάσο και τους τον πούλησα. Έσπερνε με το Precision.

Υπάρχει και το Tonex σε VST για δωρεάν δοκιμή: https://www.ikmultimedia.com/products/tonex/?srsltid=AfmBOopUB7hWs3WS8P6cifI8AtLHdGn4hjPbNpG-vrolGaLM_fiaXnJl#nl_form_area Μπορείς να το δοκιμάσεις και να αποφασίσεις μόνος σου. Εμένα μου αρέσει τουλάχιστον όσο και το Amplitube στα περισσότερα μοντέλα, αν όχι και περισσότερο.

Αν στο ακριβή δεν υπάρχουν περιορισμοί (δε βάζω μέσα τις συλλεκτικές κιθάρες, ας μιλήσουμε μόνο για καινούργιες) θα πώ σίγουρα μία και καλή. Αλλά στο δεν υπάρχουν περιορισμοί βάζω μέσα τους εξής παράγοντες: -Να είσαι σε κατάλληλη ηλικία και να έχεις τον χρόνο και τη διάθεση να ασχοληθείς σοβαρά και να την μάθεις την κιθάρα, να γίνει σύντροφός σου κι εσύ να διαμορφωθείς μέσα από αυτήν. -Να έχεις το χρήμα να την ψάξεις πάρα πολύ κάνοντας και κάνα ταξιδάκι Γερμανία πχ ή κι ακόμη παραπέρα και να αγοράσεις μόνο αφού έχεις ακούσει πολλές ίδιες κιθάρες κι αφού "νοιώσεις". Αν δεν υπάρχουν αυτά πάρε πολλές: θα ασχολείσαι, θα περνάει ο χρόνος αλλάζοντας χορδές, μαγνήτες, ποτενσιόμετρα, μπράτσα, βαψίματα, ανταλλάσσοντας όταν βαριέσαι κλπ. Είναι ωραίο χόμπι για τα γεράματα.

Από το forum της Marshall και τις εκεί εμπειρίες από ζημιές στους συγκεκριμένους ενισχυτές και σε διάφορα παρεμφερή μοντέλα.

Κατ' αρχάς μην επιχειρήσεις να βάλεις τα χέρια σου μέσα σε έναν ενισχυτή αν δεν έχεις εμπειρία σε ηλεκτρολογικά κυκλώματα υπό τάση. Είναι από επικίνδυνο έως και μοιραίο. Έχοντας πει το παραπάνω, μπορεί να είναι κάτι τόσο απλό όσο το να αλλάξεις μια προενισχύτρια. Μπορεί να είναι οι τελικές. Δυστυχώς οι συγκεκριμένοι ενισχυτές βγάζουν πολλά προβλήματα και υπερθέρμανσης αλλά και στοιχείων της πλακέτας όπως δίοδοι ή διακόπτες. Μπορεί επίσης να είναι και οι ηλεκτρολυτικοί πυκνωτές αν δεν έχουν αλλαχτεί ποτέ. Καλύτερα σε τεχνικό αν με ρωτάς προσωπικά.

Ακόμη δε με έχουν πείσει τα πιατίνια των ηλεκτρονικών. Αντιθέτως θα μπορούσα να παίζω, ακούω, μιξάρω ροκ με ηλεκτρονικά τύμπανα και φυσικά πιατίνια any day day of the week.

@fenderiarhs Να συμπληρώσω στην απάντηση του @John Goumis ότι εγώ βρέθηκα με πολλές κιθάρες κυρίως λόγω των πολλών ετερόκλητων projects στα οποία συμμετείχα και ήταν από synth-pop & synthwave μέχρι Buzzcocks style punk & fusion-metal. Eπίσης επειδή δεν έχω πια την πρώτη LP μου η οποία ένοιωθα ότι ήταν μια κιθάρα μπορούσε να κάνει σχεδόν τα πάντα και δεν βρήκα κατόπιν κάτι αντίστοιχο σε LP (οι καλές Gibson σπάνια βγαίνουν σε πώληση στα μεταχειρισμένα και δεν μπορούσα να δικαιολογήσω στον εαυτό μου να ξαναδώσω 5-6 χιλιάρικα για καινούργια κιθάρα). ΑΝ είχα εκείνη την κιθάρα πιθανότατα θα κρατούσα μόνο μια Jazzmaster για το tremolo & για country death songs στυλ Rowland Howard και τη Studio με τους hot μαγνήτες για καμιά old-school thrashιά, κι αυτές βαριά βαριά.

Ναι, ευκαιρία είναι. Έχω να δω και πολύ καιρό στο forum κάποιον hater από αυτούς που έκαναν τα θέματα για τις Gibson παιδική χαρά κι ίσως μπορέσουμε να το οργανώσουμε. Πάρα πολλοί εδώ μέσα έχουν δεκαετίες εμπειρίας με τη συγκεκριμένη εταιρεία, που είναι επίσης σημαντικό γιατί πέραν από τις 50ς Gibson, είναι οι κιθάρες αναφοράς αλλά δεν ξέρω πόσοι έχουν πιάσει στα χέρια τους, η εταιρεία πέρασε από χίλια μύρια κύματα και η συνταγή της Les Paul άλλαξε ισάριθμες φορές.

Εξαρτάται από τις χρονιές. Πριν το 2008 οι Std είχαν το κλασικό swiss cheese hole weight relief Mετά για κάποια χρόνια πήγαν σε σχεδόν full hollowbody Mετά άφησαν λίγο ξύλο παραπάνω και τις ονόμασαν modern weight relief Σήμερα είναι solid. Για πολλά χρόνια οι Std φορούσαν Nashville Bridges & Kluson Keystone tuners, αλλά σήμερα βγαίνουν και με ABR-1 & Grovers (Std 60s). Και οι Classics είχαν πάρα πολλές διαφοροποιήσεις ανα τα χρόνια. Το 2018 πχ είχαν P-90s και ήταν solid! O μόνος γενικός κανόνας είναι ότι στις Classic πηγαίνουν τα πιο βαριά μαόνια για "πλάτες" και τα πιο "αδιάφορα" maple tops. Και ότι έχουν λεπτό 60s μανίκι (που το πρότιμώ σε Les Paul). Κάτά τ' άλλα μια Gibson πρέπει να την ακούς από κοντά. Είναι πολλά τα λεφτά και η εταιρεία έχει περάσει από πολλές κακές φάσεις.

Μετά τη βροχή Σαλιγκάρια οι σκέψεις σύρθηκαν στις Τελεκάστερ (σε χαϊκού)

@SuperfunkTα Boeing είναι κούτσουρα με φτερά. Πάρε Airbus να βρεις την υγειά σου.

Άσε, κι εγώ που τον είχα για influencer...??? Τζάμπα τα 108.979.864.973 posts για Telecaster τα τελευταία 20 χρόνια

Όλη μέρα συζητάτε για Telecasters και τελικά το Noiz έχει περισσότερες Les Pauls κι απ' το forum της Gibson.

@Nekkon Γενικά το topic έτσι όπως εξελίσσεται θέτει αρκετά ερωτήματα για το τί και πώς και πού και γιατί. Αλλά θα πρότεινα να το αφήσουμε λίγο ακόμη στο αρχικό του ερώτημα, μπας κι εμφανιστούν κι άλλες ωραίες λίστες και προκύψουν κι άλλα topics για συζήτηση.

Για σένα το νήμα αλλάζει τίτλο και γίνεται "οι πιο αξιόλογες ηλ. κιθάρες που θυμάμαι"