οι δίσκοι έχουν άλλη γοητεία.
πρώτα πρώτα έχουν μεγαλύτερη σύνδεση με μένα από όσο τα όποια ψηφιακά. Περισσότερα χρόνια.
Ιδίως χρόνια όταν ΔΕΝ υπήρχε καμιά εναλλακτική λύση.
Όπως και το μαγνητόφωνο ήταν η μόνη λύση αντιγραφής και η κασέτα η μόνη λύση αντιγραφής σε φορητό μέσο.
Δεύτερον είναι άλλη διαδικασία. Κάθεσαι και ακούς και δεν σηκώνεσαι.
Τρίτον βλέπεις να γυρίζει, ακολουθείς το αυλάκι, ξέρεις με την εικόνα το αυλάκι τι περιέχει, γενικά η ακρόαση έχει μέθεξη.
Τέταρτον μυρίζει. Όχι απλώς μυρίζει. Μυρίζει υπέροχα.
Πέμπτον είναι μεγάλο, έχει εξώφυλλα χορταστικά κλπ κλπ
Χάλια ήχο, το έχουμε πει, είναι μια χιλιομασημένη άνοστη τσίχλα που αναμασούν οι άσχετοι. Σε ένα απλώς decent πικαπ ο ήχος είναι ουσιαστικά ίδιος. Φίλοι που έχουν έρθει σπίτι δεν καταλαβαίνουν πότε βάζω δίσκο και πότε βάζω cd. Σε καλό πικαπ, δυσκολεύονται και οι σχετικοί.