dimsonic

λέω, το νήμα είναι τι βλέπετε τώρα. Εβαλα τι έβλεπα τοτε. Δεν έβαλα "βρείτε τι δείχνω και δειξτε το" ΟΚ βρήκες τους Procol harum. Λεω αν καποιος θέλει να βρει τα άλλα κάνει έρευνα με το lens.

1. οι ιδιοτροπίες για κάποιους είναι τρόπος ζωής. Ναι με ενδιαφέρει σημαντικά. Επίσης με ενδιαφέρει να μπορώ να έχω την αρχική όποτε και εάν θέλω. Σήμερα για τον συγκεκριμένο δίσκο, όλες οι επανακυκλοφορίες και ό,τι είναι διαθέσιμο είναι οι επανεκδόσεις (= αλλοιωμένες). Θα ήθελα συνεπώς να υπήρχε και μια έκδοση διαθέσιμη, έστω στις πλατφόρμες (αυτό είναι σήμερα το τρέντυ). 2. Δεν είναι προσωπική ιδιοτροπία. Το να υπάρχουν πιουρίστες ή άνθρωποι προσκολλημμένοι σε πρώτες εκδόσεις δεν είναι δικό μου χούι. Το έχουν πολλοί. 3. Λες ότι υπάρχουν διαφορές. Αυτό λεω και εγώ. Υπάρχουν. Σε πολλά πράγματα οι διαφορές ξεκινάνε από την ποσότητα του reverb, έως την δυναμική περιοχή ή όργανα χαμένα στο μιξ. Εσένα δεν σε ενοχλεί, εμένα και άλλους ναι. Αλλά οι νέες εκδόσεις δεν είναι το ίδιο. Και σίγουρα ακόμα και το ίδιο να ήταν μετά από εκατοντάδες μήτρες και επανεκτυπώσεις η ηχητική ποιότητα έχει περιοριστεί

βάλε την εικόν στον browser και κάνε search image with google ή δες την με το lens

Δεν ειπα να ψάξετε. Τι βλεπω λεω Βαλτο στο φβ και κανε examine την εικονα

τα ξεπούλησε και τα πήρε το παμπλικ όχι μάνα μου. (χρόνια και ζαμάνια!?)

σήμερα η βινυλιότσαρκα γίνεται μόνο στο public ή στην Ολλανδία στο Kroese. Στην πρώτη περίπτωση μπαίνω και αγοράζω μόνο αν έχει κάτι που να είναι ευκαιρία. Αν δεν βρώ φεύγω. Στην δεύτερη πηγαίνω με σκοπό να ξοδέψω ένα χ μπατζετ.

α) κάποιον που δεν είχα, τουλάχιστον σε βινύλιο, έδωσα και clues β) δεν ξέρω τι ακούει το παιδί γ) το έχω πάθει μη γελάτε... αλλά όχι δ) είχε πολλούς το παμπλικ, ακόμα και το ταγάρι των πολ ε) το έχω cd, δεν με τραβάει καθόλου για βινύλιο, σε αντίθεση με το Hot August night που είναι δισκάρα σε σχέση με του Stevie. (Ιδίως αν έχεις Innervisions, Fullfillingness, Talking book, Key of life, secret life of plants....) στ) πήρα όπως είπα στο α.

Χρωστάω στον Κώστα απάντηση επ αυτού. Λοιπόν, disclaimer μιλάμε μόνο για δίσκους που ηχογραφήθηκαν εκτυπώθηκαν προ της εποχής του cd ακόμα και κάποια χρόνια μετά την εμφάνισή του. Δηλαδή από ύπαρξης δίσκων έως ας πούμε 1990, αν και προσωπικά για μένα με ενδιαφέρει η περίοδος 1955 έως 1980κάτι ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ. Ως γνωστόν από το master disc βγαίνουν stampers που είναι αυτά που θα πρεσαριστούν για να βγούν οι δίσκοι βινυλίου. Απο ένα stamper συνήθως βγαίνουν έως 1500 κομμάτια, σπανίως παραπάνω, καθώς από εκεί και πέρα αρχίζει η φθορά και η μείωση της ποιότητας. Υπολογίστε έναν δίσκο που κυκλοφόρησε σε 50 χώρες σε εκατομύρια αντίτυπα για να δείτε πόσες φορές από το μαστερ βγήκανε stampers, όταν το μάστερ θεωρείται για μεγάλα ονόματα holy grail και δεν βγαίνει απο το στούντιο, απλώς μπορεί να βγούν 2ης γενιάς ή τριτης ταινίες, που αντίστοιχα μπορεί να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες, να παιχτούν σε διάφορα μαγνητόφωνα (έστω καλιμπραρισμένα-αλλά διαφορετικά), με την πάροδο του χρόνου να πρέπει να ψηθούν οι παλιές ταινίες κοκ. Είναι καταγεγραμμένες απόψεις περί γηρατειάς ταινιών μετά από 30 και 40 χρόνια σημαντικών δίσκων κάτι που μας λέει ότι όπως και να το κάνουμε όταν παίχτηκε για πρώτη φορά αλλιώς ακούστηκε από το όταν ψηθεί και ξαναπαιχτεί ν φορές και περαστεί από πόσα capstans. Αν κάποιος ανατρέξει στο discogs ή σε φόρα που ασχολούνται με το θέμα θα δει ότι σχεδόν στο 95% οι πρώτες εκδόσεις, ας πούμε αυτές που βγήκαν από το πρώτο ή έστω πρώτα stampers είναι οι καλύτερες, τουλάχιστον είναι όσο πιό κοντά γίνεται στο πρωτότυπο και αυτό που ενέκρινε ο καλλιτέχνης. Πως τις βρίσκει κανείς? Αναζητώντας τους κωδικούς που είναι τυπωμένοι επάνω και φυσικά σε αγορά μτχ. Στην συνέχεια με την πάροδο των χρόνων, πολλές φορές γίνανε ανατυπώσεις, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο απο τι μέσον έγιναν, ταινία, μήτρα, stamper. Όταν βγήκαν τα cd με την χαρά που είναι το μέσον των μέσων, τον πρώτο καιρό ιδίως, μετέφεραν σε cd από ό,τι μέσον βρίσκανε. Σε πολλές περιπτώσεις (έχω τουλάχιστον 2 cd που θυμάμαι τώρα όταν ήταν out of print για την δημιουργία του cd χρησιμοποιήθηκε ψηφιοποιημένο βινύλιο. Αυτό το καταλαβαίνεις ιδίως στα πρώτα αυλάκια από το pre echo. Μη μου πει κανείς ότι έχει και η ταινία pre echo, ναι έχει, αλλά το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί για το pre echo είναι στάνταρ για περιστροφή 33 1/3 στροφών και είναι τέτοιο. Εχω πάρα πολλά cd που στη βιασύνη μου να αντικαταστήσω βινύλια, διαπίστωσα ότι ήταν ηχητικά χειρότερα, και σήμερα καταλήγω να ακούω τα παλιά βινύλια. Με την πάροδο των χρόνων, πολλοί παραγωγοί και εταιρείες έκαναν επανεκδόσεις με remix, remaster κλπ. Όλα αυτά μπορεί υπό κάποιο απόλυτο πρίσμα να είναι ευεργετικά ηχητικά, αλλά στην πράξη όχι πάντα. Στο remix κάνεις ό,τι θες. Είναι ξεκάθαρο. Θα μου πεις αν ο μουσικός εγκρίνει, εσένα τι σε κόφτει? Αν (λέμε ΑΝ) σε ενδιαφέρει η αρχική μορφή ενός έργου τότε σε ενοχλεί η διαφορά. Πχ dsotm 30ετίας, remix, remaster James Guthrie. Με έγκριση των floyd. Αφ ενός σε ξενίζει όταν το ακούς, απο μνήμης και μόνο. Εχει διαφορετικά πράγματα. Αφ ετέρου δίπλα σε ΕΛΛΗΝΙΚΟ βινύλιο πρώτης γενιάς είναι για κλάματα. Θα μου πεις super audio και DSD, ωραίο άκουσμα ...αλλά ΑΝ δεν έχεις ακούσει το παλιό. Αλλα παραδείγματα πρόσφατα? το έχω ξαναπεί (και πολλοί που δεν τους νοιάζει - αγγίζει το θέμα γέλαγαν) το all things must pass. Και ο Harrison και οι κληρονόμοι του το 2000 και το 2022 προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να διώξουν το wall of sound που έβαλε ο Spector. Γούστο τους και δικαίωμά τους. Σήμερα όλες οι πλατφόρμες διαθέτουν τις εκδόσεις αυτές τουλάχιστον, ενω η αρχική του 1970 δεν υπάρχει απλώς πουθενά. Είχα την τύχη και αγόρασα μια near mint πρώτης γενιάς και όταν την ακούω μου πέφτει το σαγόνι. Εχει wall of sound, αλλά θεωρώ το 1970 έτσι θέλανε, μπορεί κάποιοι να το θέλουν έτσι. Θα δεχτώ ότι κάπου κάποια πράγματα με remix γίνανε καλύτερα, πάλι εφ όσον το θες. Πχ τα remix 50ετίας των beatles όπου διορθώθηκε στερεοφωνική εικόνα και περιορισμοί των 4κάναλων κλπ είναι εξαιρετικά στην ακρόαση, αλλά κάποιοι θέλουν αρχικές εκδόσεις. Εγώ? και τις δυο. Μη με ρωτάτε ποσες κόπιες beatles έχω... Είναι γνωστοί σε μένα οι περιορισμοί του βινυλίου ηχητικά, οπότε κάντε μου τη χάρη και μη βαράτε ανοιχτές πόρτες. Είναι υποδεέστερο μέσον. Το ξέρω πριν απο σας. Ακούω βινύλιο από το 1960..... Αλλά δεν με ενδιαφέρει ένα καλύτερο μέσον όταν η πρωτότυπη μουσική πάνω του είναι ήδη αλλοιωμένη. Πείτε μου δεν μπορούμε να αγοράζουμε μτχ. ΟΚ. Εγω το κάνω. Θέλω όσο πιό ορίτζιναλ γίνεται. Πείτε μου τα σύγχρονα βινύλια είναι αντίγραφα από ψηφιακά ΟΚ. Αγοράζω και τέτοια επειδή μου αρέσει το εξώφυλλο (μεγάλο), η αίσθησή του, ο ψυχαναγκασμός του, επειδή έχω ζήσει έτσι μια ζωή. (Για τα σύγχρονα λέμε). Πείτε μου δεν έχω δισκοθήκη του 1970. ΟΚ. Εγώ που το 90% της είναι από τότε, τί να κάνω? να πάω να αγοράσω χειρότερα cd? Σας λέω το έχω κάνει και αισθάνθηκα οτι πέταξα λεφτά. Και μιλάμε για γιαπώνζικα, mini sleeve replicas, direct metal mastering και δε συμμαζεύεται. Όσο υποδεέστερο μέσο και να είναι με τα χρόνια βελτιώθηκε σε πολλά σημεία. Παλιά τα πικάπ παίζανε με 5 γραμμάρια και κάνανε ειδικό master κόβωντας μπάσα για μην πηδάνε οι βελόνες. Αυτό στα τέλη του 70 και αρχές 80 ήδη είχε ξεπεραστεί κατα πολύ. Βγαίνανε ήδη δίσκοι σε μικρότερη διάρκεια ή διπλοί και οι κεφαλές και βραχίονες είχαν περισσότερες δυνατότητες tracking. Πολλές φορές και εγώ ο ίδιος ξεχνιέμαι και δεν νοιάζομαι καν να καταλάβω τι έβαλα να ακούσω. Βινύλιο η cd. Οι φίλοι μου πέταξαν τα βινύλιά τους γιατί είχαν πικαπ των 100 ευρώ και εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι έχει ...σκρατς. Όταν έρχονται σπίτι δεν καταλαβαίνουν ότι παίζει βινύλιο. Και ρωτάνε, μα πως? Δείτε στο παρακάτω λινκ τις δυναμικές περιοχές γνωστών δίσκων. Θα δείτε ότι παρά την ανωτερότητα του cd με σχεδόν 100 db έναντι 60, στην πλειοψηφία οι ψηφιακές εγγραφές έχουν μικρότερη δυναμική περιοχή, ενώ ένα βινύλιο πολλές φορές παραπάνω. Και 1-2 db δεν είναι καθόλου λίγο πράγμα. https://dr.loudness-war.info/ https://dr.loudness-war.info/album/list/1/dr-max/desc?artist=&album=vinyl Νομίζω θα σταματήσω εδώ το σεντονάκι. Ιτς α φρη κάντρη, ο καθένας όπως βολεύεται. καταλήγω άλλο τα daws και τα μαγνητόφωνα. Σήμερα το θέμα αυτό έχει λήξει υπέρ των πρώτων. Εγω super ηχολήπτης, μόνο ψηφιακά. Αλλωστε δεν με έπαιρνε ποτέ οικονομικά. Και οι ψηφιακές ηχογραφήσεις και τα cd καλά είναι. Η μισή μου δισκοθήκη cd είναι, αλλά και κασέτες, και μονοφωνικές ταινίες, και dat και minidisk είναι και Dcc ακόμα....Η ένστασή μου είναι ξεκάθαρη και ΟΝΟ ΟΝΟ ΙΤΟ. (Ατιμη Γιόκο τι μας κάνεις) Γιατί ένας άνθρωπος (που έστω για χόμπυ) ηχογραφεί με daw ... αγοράζει και ακούει βινύλια....., επειδή έτσι μας αρέσει και επειδή (για όλα τα ανωτέρω και άλλα που βαριέμαι ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ να προσπαθώ να θυμηθώ για να πείσω ανθρώπους που είχαν κάποτε γραμμόφωνα και μετά πήραν σιντιέρα, για το ένα ή το άλλο. Αν θέλει όποιος θέλει (ήδη έγινε) ας με νομίζει ημιμαθή (λες και εδώ είναι όλοι Bob Ludwig που παρεμπιπτόντως αποσύρθηκε προχτές σε βαθειά γεράματα). Πέρασα σχεδόν δυο δεκαετίες μαλώνοντας και πείθοντας παθιασμένους ακροατές για την ανωτερότητα του χ έναντι του ψ. (και του ψ έναντι του χ - Δεν φοράω παρωπίδες). Αλλά, δεν γουστάρω να το κάνω ξανά, παραπάνω απ αυτό για κάνεναν και για κανένα νοιζ.

έχω κι άλλα αλλά σε άυλη μορφή

Απο μνημης Εκεινα των Tower of power Clair Marlo Drum record James Newton Howard Dave Grusin

Γούναρη για δισκο εχω να περάσω 48 χρόνια

Χρωσταω μια απαντηση στον Κωστα και μια στον νπαπ αλλα για την ωρα εχω καφε και μετα βινυλιοτσαρκα. Αλλωστε σεντονια θα ειναι

Αλλη μια πορτραιτ για το νημα του Κωστα

Κανονιστε σε καμια ώρα να μπει ο νπαπ να πει οτι του χαλασα το νημα ?

Που να θυμαμαι ρε Νικο... Οι μνημες ζωντανεύουν μονο μεσα από αντικείμενα, κατα προτιμηση βιντατζ. Ευτυχως η μανουλα μου καλή της ωρα ήταν μαζωχτρα με την καλή εννοια και εσωσε πολλες αναμνησεις της εποχης που ημουν κουκουρουκου. Μετα φροντισα μονος μου

Με γειες Αυτο παντως με τα κοκκινα... να το κοιταξεις.... Δεν ειναι μαγνητοφωνο, daw ειναι

Επιμενω για standard procedures. Εξηγησα για πολλοστη φορα (εχει γινει και πριν 3 και πριν 6 χρόνια ιδια κατασταση) οτι αναφερομαι για συγκεκριμενη περίοδο δισκογραφιας οπου οι πρωτες εκδοσεις βινυλιου ειναι καλυτερες απο τις πρωτες μεταφορες σε CD που εγιναν 20 χρόνια αργότερα. Αν δεν θελουν καποιοι να το δεχτούν δεν με νοιαζει κιολας. Αλλα δεν ανεχομαι να με αποκαλουν ημιμαθη και να μου κανουν νυξεις για διαδικασιες ηχογραφησης. Είναι γνωστο στους εδω οτι μονο ψηφιακα ηχογραφω και οσα γραφω για προτιμηση βινυλιου δεν σχετιζονται με τις ηχογραφησεις. Αλλο το ενα και αλλο το άλλο. Λυπαμαι ιδιαιτερα οταν οι διαστρευλωσεις αυτες γινονται απο προσωπα που καποτε ειχα σε υποληψη.

Οταν λεω εγω για standard procedures στο νοιζ ξερω τι λεω

Ελπιζω τα περι ημιμάθειας να μην υπονοουν κατι προς το προσωπο μου

Νομιζω ξεκαθαρισα οτι δεν (=ΔΕΝ) με ενδιαφερει το σημερα

Ετσι μου μοιαζει

Το 1970 φτιαχνανε και μαστερ για να βγαλουν cd ε? Καλό

Αυτη ειναι τσίχλα γενικευμενη χρονικα προς τα πισω. Δισκοι που ηχογραφηθηκαν και κυκλοφορησαν πχ το 1965 ξέρεις ποσα ταξιδια και δευτεροτριτης γενιας masters εγιναν για να βγει το cd που λες? Τα βινυλια πρωτων εκδοσεων απεχουν χιλιομετρα ηχητικα. Τωρα για δίσκους που κυκλοφορησαν πρωτη φορα μετα το 85 δεν με ενδιαφερει ποιο μέσο ειναι καλύτερο. Το 90% της δισκογραφιας που με ενδιαφερει ειναι απο 1955 εως 1980 πανω κατω και εκει ο ηχος των δίσκων δεν ξεπεραστηκε. Δεν ξερω ποιος μιλάει αλλα δεν με ενδιαφέρει να ακουσω τις μιξεις του. Ειναι προφανως μετα το 80 γιατι ειναι και σιγουρα μικροτερος σε ηλικια

Μεχρι το 80τοσο οι καλυτερες εκδοσεις ειναι οι πρωτες. Τοτε cd δεν υπηρχαν. Υπαρχουν βινυλια με 40 και 50 db δυναμικη περιοχη και τα αντιστοιχα cd τους μετα βιας 12 15 Τεσπα. Εγώ σταματησα να αγοραζω cd πριν 10 15 χρόνια. Αγοραζω μονο αν ειναι κατι σπανιο η παραξενο. Και δεν θα δωσω και λογαριασμο κιολας.