λοιπόνε...
επειδή τα παιδιά είπαν τα καλά τα λογάκια να πω κι εγώ τα ...κακά...
(και δεν στα λεω στο φβ, να πιάσουν τόπο εδώ μπας και γίνει συζήτηση)
γενικά αυτό που λέγαμε παλιά Φώτη, ότι τα κομμάτια κάνουν μπάμ και φωνάζαν "Φώτης" έχει αρχίσει και γίνεται ...κουραστικό.
Λίγο η στρατο, λίγο τα αγαπημένα σου settings, λίγο το στήσιμο των οργάνων, το μπάσο σου τα τύμπανά σου είναι πιά αρκετά φορεμένα.
Ως ένα κομμάτι ξεκομμένο από το σύνολο είναι ΟΚ, αλλά υποθετικά λέμε σε ένα album με 10 κομμάτια αρχίζει και επαναλαμβάνεται.
Το camel το έχω ξαναπεί, εδώ αρχίζει και μου φέρνει genesis εκεί στο 2 σχεδόν.
Επίσης συνθετικά δεν κάνεις κάπου την έκπληξη. Περιμένεις πάντα ένα intro, μερικές διφωνίες, τα αρπεζ signature Fotis, κύριο θέμα και κάπου στη μέση ένα break με περισσότερο γκάζι, fade out ή outro...
Αν δε τα είχα ακούσει 15-20 φορές σίγουρα θα μου άρεζε παραπάνω.
Τώρα ας αφήσουμε τις κακίες...
τα καλά...
Τα Mix σου όλο και καλυτερεύουν. Σχεδόν γίνονται υπόδειγμα...
Μόνη ένσταση τα κάπως καμουφλαρισμένα snare, δεν έχουν αυτό το μπαμ ρε παιδί μου, πχ ενός Brufford, δηλαδή είναι περισσότερο... ντουφ αντί μπάμ...και φυσικά μόνιμα το μπάσο που είναι υποτονικό. Στο έχω πεί βάλε παραπάνω κρέας στο μιξ του μπάσου, κι ας σου φαίνεται εσένα αρκετό.
Όμως ως μίξεις πλέον έχουν υπόσταση, ισορροπία και φροντίδα.
Ασανσέρ ...με τίποτα όμως.
Μου άρεσε ιδιαίτερα που φύγαμε από το αρχικό θέμα με τις μεγάλες εβδόμες (εκτός αν αυτό εννοείς ασανσέρ) και φτάσαμε στο εξαιρετικό 1.40-2.30 και προχωρήσαμε παρακάτω.
Θα σου πω κάτι, στο 1.40 αρχίζεις να δείχνεις έναν εαυτό που ξεφεύγει δειλά κάπως από τα ροκ πρότυπα και αγγίζεις λίγο τον διαφορετικό αυτοσχεδιασμό. Ψάξτο μπορεί να το έχεις και δεν το ξέρεις.
Φυσικά από ροκ άποψη το κομμάτι λάμπει από το 3.00 και μετά όπου κάνεις ένα πραγματικά σωστά δομημένο και εκτελεσμένο σόλο και φινάλε.
Αυτά τα ολίγα,
όπως ξέρεις αν δεν γκρινιάξει το παιδί δεν του δίνει φαί ή μάνα του....
αναμένω ;D