dimsonic

Απ την χρυσή (ακόμα) εποχή των Santana το everybody's everything. o Calros πήρε αυτό το διασκεύασε του άλλαξε τα λόγια και έκανε τεράστια επιτυχία. Στις καθιερωμένες γιορτές των προέδρων δεν θα υπήρχε πιό κατάλληλος άνθρωπος από τον Steve Winwood μια και το κομμάτι είναι στα χνάρια του Gimme some lovin' και φυσικά της Sheila E(scovedo) της οποίας ο πατέρας και ο αδερφός έπαιξαν στο ορίτζιναλ στο Santana III. Η Orianthi ξεσκί το γνωστό σόλο του Neal Schon και φυσικά ονοματάρες στην μπαντάρα που έχει τα κότσια να παίξει μπροστά σε προέδρους και τον Carlos

τι έπαθες με τον ομορφονιό, ντραμίστας άνθρωπος....?

Κατέβηκαν, μπήκαν στη θέση τους και ...κάποια δοκιμάστηκαν. Το πακέτο είναι απλά...τεράστιο. Φυσικά διακρίνεται από την "γερμανική του ευχρηστία" με ό,τι σημαίνει αυτό. Κάποιοι πιθανόν να κόβουν φλέβες με το περιβάλλον και την οργάνωση του λογισμικού της ΝΙ. Αλλοι σίγουρα όχι. Στους τελευταίους είμαι και εγώ. Οι ήχοι είναι απόλυτα επαγγελματικοί, κυρίως σε είδη που για κάποιους ίσως είναι και άχρηστα. Σίγουρα οι ηλεκτρονικάριοι και οι πληκτράδες θα βρούν τη χαρά τους. Οι έγχορδοι πιστεύω θα βρούν επίσης αρκετά χρήσιμα. Θα μείνουν και θα δοκιμαστούν περαιτέρω. Ευχαριστώ για την ειδοποίηση.

Τρίποντο!

ατέλειωτα μπλιμπλίκια!

ρε σεις το βίντεο είναι του sweetwater....οπότε....

όλο το απόγευμα κατεβαίνουν και κατεβαίνουν....και κατεβαίνουν.....

γούστα είναι αυτά. Σταμάτησα να ακούω Corea μετά τις Elektrik Akoustik band. και ποτέ δεν συμπάθησα τα μέλη τους. ακόμα και σήμερα. Πολύ ψυχροί μουσικοί.. Αυτός ήταν ένας ενδιαφέρων δίσκος του.

fusion? αυτό δημιουργήθηκε 15 χρόνια πρίν, από τον Larry Coryell και λίγο πιο πριν ψήγματα από τη Mahavishnu orchestra. Το 1990 είχε τελειώσει. (με την έννοια ότι δεν είχε τίποτα πιά να προσφέρει) η elektrik ήταν μια ενδιαφέρουσα απλώς πτυχή του Corea. Με σημαντικότερο δίσκο το eye of the beholder. Κατά τα άλλα ψυχρή, ανιση, άψυχη και απλώς κουρντισμένο ρολόι που δείχνει μονίμως λάθος ώρα. Το Peak του Corea ήταν οι RTF, οι δουλειές του με το Burton στην ECM και πιό πριν στην Polydor με το Light as a feather. Επίσης μέχρι το 1990 ενδιαφέροντα διάφορα σχήματα. Και φυσικά οι συμμετοχές του με τον Miles, ή σε δίσκους τρίτων όπως πχ Benson κλπ. Τους δίσκους της elektrik band τους είχα πάρει τότε, μόλις βγήκαν γιατί είχα ένα κόλλημα με την GRP. Για πρώτο άκουσμα λες wow και μετά δεν θες να τους ξανακούσεις. Ακόμα νομίζω τους έχω σε αγγελία προς πώληση, αν δεν τους έδωσα....(τόσο με ενδιαφέρει που ούτε ξέρω αν τους έχω). Κράτησα μόνο τον πρώτο.

αρχή μιας νέας εποχής... (παρακμιακής θα έλεγα)

εννοώ τα vsti διότι εκεί το πιάνω. πατάω και ακούγεται μετά. Ελα ήδη το βρήκα (το είχα πάθει και άλλη φορά και το είχα λύσει αλλά το ξέχασα. Τώρα που το ανέφερε ο manosx μου ήρθε η φλασιά). Εχω κάτι mastering pluggins ανοιχτά. Τα έκλεισα και ΟΚ. (Βασικά ένα...)

instrument εννοώ.

αυτο με τα look ahead limiters μου μυριζει.....

ενα dell laptop με i5 και 8gb ram. cubase 5. το vst δεν εχει σημασια το κανει με ολα...απο vb3 ή αντιστοιχο σε ηλ πιάνο ή ακομα και τα vst του fishman. ναι δοκίμασα τα πάντα

αν δεν είναι εε... πλεον θα εχει

να σημειώσω ότι δεν είναι αποκλειστικά θέμα έντασης. Και τα δυό θα παίξουν δυνατά. Απλά τα 80άρια θα έχουν καλύτερη προσαρμογή ενώ τα 250άρια θα επηρρεαστεί η απόκρισή τους καθώς η κάρτα θα βλέπει στην έξοδό της μια οριακά μεγάλη εμπέδηση. Αποτέλεσμα αυτού του οριακού ταιριάσματος συνήθως είναι η μειωμένη απόκριση στις χαμηλές.

τα 80αρια

βγάλτε κανένα πρασόρυζο, κανα τραχανά νερόβραστο...

Αυτό που λεει ο τίτλος. Αλλες μέρες ηχογραφώ και η ανταπόκριση από το kbd μέχρι να ακουστεί ο ήχος στο daw είναι (αν και ποτέ αστραπιαία) απόλυτα αποδεκτή και άλλες πατάς σήμερα και ακούς αύριο. Δεν μπορώ να βγάλω άκρη. Εχετε κάποια παρόμοια εμπειρία?

που είναι η prs?

απ το στόμα μου το πήρες....

που τους βρισκετε αυτους.....

Μετά από τα πιό σε βάθος ακούσματα των κομματιών φυσικά και δεν αλλάζει στο παραμικρό η γνώμη μου, αλλά πιστεύω θα άξιζε να προσθέσω τις εντυπώσεις μου από καθαρά κιθαριστική άποψη για τα "χέρια" που άκουσα στο δίσκο του Λουκά και να σχολιάσω - κουτσομπολέψω περισσότερο για την παρέα. Λοιπόν χωρίς να παρεξηγηθεί κανείς, το κιθαριστικό μέρος που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν του τζιβούρη γιατί με ξάφνιασε κυριολεκτικά. Τον είχα για άλλα, και εδώ με καθάρισε. Τέτοιο σωστό πάτημα πάνω στην διαδοχή των ακόρντων και ανάπτυξη του σόλο, με τζαζέ ύφος, χωμένες οκτάβες εδώ και εκεί, crossover στυλ αν με ρώταγε κανείς ίσως θα έλεγα ότι ο τελευταίος να το κάνει θα ήταν αυτός. Και εδώ πάει το μπράβο γιατί το τόλμησε. (Και μεταξύ μας όλοι οι κιθαρίστες όταν ακούμε κάτι, προσπαθούμε να φανταστούμε να μπούμε στα παπούτσια του παίκτη και να αναλογιστούμε τι θα κάναμε... - λοιπόν θα έψαχνα μια τρύπα να κρυφτώ... Μπράβο ξανά) Και γενικά δύσκολα μπορώ να ξεχωρίσω κάποια συμμετοχή. Ο αφεντικός, είναι λιτός, στα βήματα του Larry θα έλεγα εποχής sleepwalk, φυσικά κάτι που με κάνει να αισθάνομαι πιό κοντά μια και είναι ύφος που προσπαθώ (ίσως μάταια) να πλησιάσω γύρω στα 40 χρόνια... Υποθέτω ότι είναι παιγμένο βέβαια στον bridge (Γιάννη διόρθωσέ με) και ίσως θα το ήθελα στον neck. Προσπάθεια εξαιρετική και αναμενόμενη... Ο φάσιον....αναμενόμενη ζάλη, (αν λάβει κανείς υπόψη και τη συμμετοχή στον τελευταίο διαγωνισμό). Όλα τα είδα εδώ μαζεμένα σε μισό λεπτό. Ο Σκο, ο Αλαν, και ίσως κι ο Νταρυλ. Αν ήθελα κάτι από το Στράτο θα ήταν ένας πιό flowing ήχος και όχι ο φασιονάτος αυτός των 80s...αλλά τότε τι φάσιον θα ήταν? Ο Πανουργιάς....τον θυμάμαι από τα δείγματά του στους δυό προηγούμενους δίσκους. Και τα δυό κομμάτια είναι πολύ δυνατά, αλλά προσωπικά νομίζω ότι του πάει περισσότερο και λάμπει στην ηλεκτροκλασική. Ηχοληπτικά ....τί να σχολιάσω... Η τρομπέτα δίνει το κάτι άλλο στον ήχο του Λουκά. Εμπλουτίζει και σε αποσπά από τα πολλά πλήκτρα που τα διαχειρίζεται με μαεστρία. Ίσως στο όλο πόνημα θα ήθελα τα παιδιά που συμμετείχαν, να είχαν και άλλο ρόλο σε ρυθμικές κιθάρες, γιατί όπως είναι αναμενόμενο τα κομμάτια όλα είναι keyboard heavy - δεκτόν - αλλά είμαι σίγουρος ότι οι ανάγκες της ηχογράφησης προφανώς εξ αποστάσεως έκαναν επιτακτική την συμμετοχή ως σόλο και μόνο. Ενα όνειρό μου θα ήταν μελλοντικά μια all star live ηχογράφηση των best of Loucas... Πού ξέρεις... Μπράβο παιδιά και πάλι και να με συγχωρέσουν τα υπόλοιπα παιδιά και συντελεστές του cd που η "γνωριμία" μου μαζί τους περιορίζεται στην ακρόαση κομματιών και ανάγνωση ονομάτων που κάν δεν γνωρίζω τι παίζει ο καθένας. Αξίζουν κι αυτοί τα συγχαρητήριά μου γιατί σίγουρα αυτό το σύνολο θα ήταν σίγουρα φτωχό χωρίς τη συμμετοχή τους.

ναι η 335 ξεχωρισε απο τις πρωτες νοτες. Η ολη ρηλαξαρισμενη αυρα του δισκου ειναι στους γνωστους δρόμους που αγαπαει και κινειται τοσο άνετα ο Λουκας. Είμαι φαν εδω και πολλους μηνες.