τίποτα ιδιαίτερο
την εποχή που γράφτηκε ήμουν δεν ήμουν 20 χρονών, άκουγα πάρα πολύ ELP (πχ tarkus), yes και σχετικά και μου άρεζε πάρα πολύ η παρεμβολή της αυξημένης 4ης σε κλασικές μπλου κλίμακες, χωρίς φυσικά να ξέρω τότε (και τώρα) τι ακριβώς είναι αυτά. Ετσι σκάρωνα διάφορα ριφ με την λογική του pattern περισσότερο, πχ ένα διαγώνιο pattern σε μπλού δίνει εύκολα 2 διαστήματα με αυξημένες 4ες... Αλλά δεν με πείραζε καθόλου να το αναιρέσω στο αμέσως επόμενο μέτρο.
Ετσι στο κομμάτι αυτό είχα τα δυό εισαγωγικά riffs (ας πούμε intro έως 0.19 και verse έως 0.38) και τη μία φωνή του ας πούμε chorus που είναι ένα μοτίβο ελάττωσης του C. 0.41-0.59. Μετά είχα σκαλώσει έχοντας μόνο δυό ακόρντα 7#9 στην κατάληξη.
Όντας κλασικά μπάντα με δυό lead κιθάρες και διφωνίες, ο Κωνσταντινίδης έβαλε μια δεύτερη φωνή πιό πάνω από τη δική μου που είναι πάνω κάτω 3ες και 4ες στα ριφ και στο chorus παίζει απαντήσεις πάνω στην ελάττωση του C, κλείνει όμως με διφωνία στο τέλος του, ενώ στις δυό 7#9 παίζει ένα καθαρά blue lick και μια cadenza. (αυτά τα παίζω εδώ με την deluxe που ξεχωρίζει πιό πριμαριστή αριστερά)
Αυτή ήταν κι η βασική δομή που το παίζαμε τότε, γιατί είχαμε δυό κιθάρες ενώ κάποιες άλλες φωνές δεν δόθηκαν ποτέ σε πιάνο, όμως τις έβαλα εδώ.
Τώρα κοιτάζω να δω τι είναι και από όσο βλέπω η δική μου φωνή είναι σε G major αρχίζοντας όμως από μια βαθμίδα πιο πριν ενώ η δεύτερη είναι σε G mixolydian και η τρίτη με τις απαντήσεις υποθέτω κάτι μπλου, ενώ έβαλα και μια δεύτερη στην cadenza μια πέμπτη κάτω.
Το μπάσο πατάει σχεδόν 100% στη βασική φωνή.
Αυτό που ίσως κάνει πιό ενδιαφέρον το κομμάτι είναι οι συνεχείς εναλλαγές στο τέμπο