το συγκεκριμένο κομμάτι εξ αρχής ήταν "φλαμένκο" για τις μάζες. Όπως και όλος ο δίσκος friday night, μια ωραία "καραρπαχτάρα" της εποχής (σημειωτέον ήμουν από τους πρώτους που αγόρασε και προσκύνησε), και το σχήμα συνέχισε σαν τρίο σε κάθε ευκαιρία με προσθήκη άλλων μελών όταν κάποιος "εκωλύετο", πχ Coryell, Lagrene κ.α.
Αλλά....μέχρι να φτάσουμε να το ακούσουμε με Παουρη και από την άλλη άκρη Ρουμπαλκάμπα....εε....
Όντως του μοιάζει...ίσως όχι τυχαία
βέβαια μου αρέσει που ήρθαμε όλοι εμείς να ...κρίνουμε τέτοιους μουσικούς...