dimsonic

για να είμαι ειλικρινής τα χρυσά είναι τα πρώτα που με ενοχλούν. Μετά το κόκκινο. Σαν eject button είναι.

ατημέλητη γιατι έτσι έτυχε και δεν τον ένοιαζε. Και γω να την έστηνα αλλιώς θα την έκανα. Αλλά αυτό είναι το μαρκετινγκ. Αν θές κάτι σαν αυτό, με αυτά τα σπεκς, με το όνομα που κουβαλάει και μπορεί ενδεχομένως να είναι και επένδυση είναι μια χαρά. Αλλιώς στήνεις μια ίδια, ξέρεις πως, αρκεί να πετύχεις και το μπέντερ και δε σε νοιάζει. Αλλά στην τελική αυτό το τίμιο που λεω είναι μόνο όσον αφορά στην τιμή. Ειλικρινά, την σκέφτομαι, αν κάποια στιγμή ξεφορτωθώ κάποια κομμάτια, όχι επειδή είναι φτηνά, αλλά επειδή can't afford the space

ΟΚ, αρα καλά το έχω ως εδώ. Προσπαθώ, αλλά...οκ δε μενω πάντα ευχαριστημένος. Ερώτηση ...θα προσπαθήσω να το κάνω λιανά.... Πολλές φορές, το τελικό μου αποτέλεσμα, δεν λέω μάστερ, τελικό λεω, είναι...πως να το πω... raw, είναι brutal, είναι τραχύ, χωρίς η αρχική πρόθεση να είναι να βγεί ως έτσι αγριωπό. Πως μπορεί να γίνει πιό....ευγενικό, το ακούω σε πολλά δείγματα, αλλά ακόμα δεν το κατάφερα

elaborate freely πχ.... όταν είμαι σε φάση mastering του stereo out... πολλές φορές αν δεν μου κάθεται κάτι στο τελικό αποτέλεσμα, γυρνάω πάλι στο μιξ και ξαναδοκιμάζω το μαστερ. Πρέπει να επιμείνω με το master σώνει και καλά? τι είναι glue comp? (μη μου πεις google it, το έχω κάνει και δεν έχω καταλάβει ποτέ.)

εγώ Φάνη, βλέπω ένα τίμιο πακέτο. Τώρα στο χρώμα δεν θα τα χαλάσουμε. Ρελικαρισμένη δεν θα την ήθελα με τίποτα.

βλέπω σας ιντριγκάρει το flame.... Λοιπόν εμένα με ενδιαφέρει να μάθω, ή αν υποθέσουμε ότι ξέρω χ, να μάθω +χ1 Ξέρω ότι παλιά, δεκαετία 60, mastering ήταν κυρίως να ετοιμάσουν την τελική master tape για το μέσον που ήταν το βινύλιο. Κοινώς να κόψουν χαμηλές έτσι ώστε να μην πηδάει η βελόνα και να χωράνε άνετα 17 λεπτά ανα πλευρά. Όταν μας τελείωσε το βινύλιο γύρω στο 198τόσο τί στο καλό κάνουν οι άνθρωποι αυτοί? Από όσο διαβάζω το ζουμί είναι eq, comp, limit Η "κακιά" wiki λέει ότι σήμερα ο μαστεράς θα κάνει: Editing minor flaws Applying noise reduction to eliminate clicks, dropouts, hum and hiss Adjusting stereo width Equalize audio across tracks for the purpose of optimized frequency distribution Adjust volume Dynamic range compression or expansion Peak limit Inserting ISRC codes and CD text Arranging track in their final sequential order Fading out the ending of each song (if required) Dither και σχολιάζω 1. οκ, 2...σήμερα ίσως αχρείαστο, 3. οκ, 4. αυτό που φωνάζω, 5. το αυτό. 6. εμπίπτει στα 2 προηγούμενα νομίζω, 7. το καταφέρνω, 8. ψιλοαδιάφορο, 9. το κάνω ουτως ή άλλως, 10. το κάνεις και στο μιξ, 11. λογικό Και να προσθέσουμε το 12 που δεν ξέρω αν εμπίπτει στο 5,6,7 να ετοιμάσεις το loudness για το streaming καθώς αυτό είναι το μέσον σήμερα. Και συνεχίζω. Στα 5-6 χρόνια που ασχολούμαι κάνω αρκετά καλές μίξεις, αλλά ακόμα δεν καταλαβαίνω τι κάνω και τι πρέπει να κάνω (αν πρέπει να κάνω)στο μάστερ. Για μένα που φωνάζω στο παρόν νήμα είναι το 4,5,6. Τώρα γιατί την πατάω και εκεί είναι το θέμα μου με το mix. Ψάχνω να το βρω. Και ρωτάω ευθέως. Μήπως κατα την διάρκεια του βασικού mix δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε dynamic εργαλεία? Δηλαδή, compression, maximizers, mastering tools τα οποία όμως βλέπουμε ότι τα γυρεύει το κομμάτι. Αλλιώς πχ ένα σόλο rhodes θα βγεί ψοφίμι αν δεν κομπρεσάρεις. Μήπως πρέπει να μην κάνεις τίποτα και να το κάνεις αυτό στο τέλος? Μήπως πρέπει να βρεις τρόπο να το ξεχωρίσεις στο μιξ μόνο με eq και χαμήλωμα των άλλων? Παράδειγμα δίνω. Ρωτάω...

τι λέγαμε? δείτε μετά το 9.40

Μιλήσαμε δίπλα για την δομή ενός κομματιού, λέγοντας ότι ακόμα και μια απλή δομή μπορεί να γίνει μεγάλη επιτυχία αρκεί να δοθεί προσοχή στις λεπτομέρειες. Αυτές πολλές φορές τις βρίσκει κυρίως ο παραγωγός παρά το ίδιο συγκρότημα. Στα πολλά χρόνια που ακούω (όχι με την έννοια του περιστασιακού ακροατή) μουσική έχω δει ότι ακόμα και τα πιό αδιάφορα κομμάτια μπορούν να γίνουν μεγάλες επιτυχίες χάρη στην παραγωγή, αλλά και τα καλά να γίνουν αριστουργήματα. Η άποψη στην οποία έχω κατασταλάξει είναι ότι για να είναι ενδιαφέρον ένα κομμάτι, πρέπει να τραβάει την προσοχή του ακροατή. Κάθε στιγμή πρέπει να του προσφέρει κάτι διαφορετικό, τα καλά πράγματα πρέπει να έρχονται με δόσεις, τα καλά δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται πάνω από ίσως μία φορά, και σε κάθε μέτρο, ει δυνατόν, να παίρνει κάποιο στοιχείο που να χτίζει το κομμάτι. Ψαχνοντας να βρω ένα παράδειγμα για να ταιριάζει με την θεωρία μου, δεν θα μπορούσα να βρώ καλύτερο από το Coconut του Harry Nilsson. To φαινόμενο Nilsson πήρε σβάρνα τον πλανήτη στις αρχές του 1970 με πολύ μεγάλες επιτυχίες και φιλίες και θαυμασμό από τους ίδιους τους Beatles. Το κομμάτι ήταν στον 3ο του δίσκο Nilsson Scmilsson, πήγε στο #8 και έμεινε πάρα πολλές εβδομάδες. Για όσους δεν γνωρίζουν στον ίδιο δίσκο υπήρχε η παγκόσμια επιτυχία Without you, αλλά δεν είναι το θέμα μας, και φυσικά είναι σε εντελώς άλλο στυλ. Παρ όλο που δεν έγινε ποτε #1 ήταν από τα πιο cult κομμάτια των 70ς, έγιναν διασκευές του, μπήκε σε 3 τουλάχιστον soundtracks και ήταν κεντρικό θέμα σε επισόδειο των Muppets. Το άκουγα στα 15-16 μου από τον Γιάννη Πετρίδη και έλεγα....αν είναι δυνατόν.... Το κομματι αυτό γράφτηκε από τον συνθέτη, πάνω σε έναν στίχο και ένα ακόρντο C7. Και ο στίχος μιλάει για τρία πρόσωπα, τα δυο αδέρφια που καταπίνουν ένα λαιμ με μια ινδική καρύδα και ...πονάει η κοιλιά τους και ψάχνουν γιατρό. Τον μεγάλο ρόλο έπαιξε ο παραγωγός Richard Perry, μεγάλη γάτα, που προφανώς δεν ήθελε να περάσει το κομμάτι με μια ακουστική που να λέει...ουσιαστικά τίποτα. Βάζει λοιπόν την εξαιρετική σε έκταση φωνή του Nilsson να πάρει τρεις ρόλους και χτίζει το κομμάτι μέτρο μέτρο προσθέτοντας κάτι καινούργιο κάθε τόσο, από τα λιγοστά όργανα που υπάρχουν. Φωνές, ακουστική, τύμπανα, κρουστά, μπάσο, ακουστική, ηλεκτρική. Τα ίδια τα όργανα παίζουν όλα μαζί σχεδόν μετα το 3ο λεπτό, από τα 4. Κάθε όργανο, έρχεται με δόσεις. Όχι όλα μαζί πχ τα τύμπανα, όχι όλοι οι ήχοι των κρουστών κλπ κλπ. Φυσικά υπάρχουν μεγάλοι μουσικοί, όπως ο Jim Gordon στα τύμπανα και ο Herbie Flowers στο μπάσο. Ετσι έχουμε, βάλτε ακουστικά και ακούστε: Σημειώνω επιγραμματικά: 00.00 εως 0.03 πόδι και μουρμούρα 0.05 ακουστική 0.10 στεφάνη 0.11 κουδούνα μια 0.12 φωνή ο αδερφός 0.13 στο δεύτερο μπότα 0.17 κρουστό 0.18 κουδούνα δυο 0.34 μπασο σε ψηλή οκτάβα και reverb για πρώτη φορά και η δεύτερη φωνή (η αδερφή) αριστερά 0.35 ηλεκτρική 0.38 τομς δεξιά πρώτα, μετά αριστερά. 0.43 ενα hithat κλειστο και τα τύμπανα γεμίζουν σιγά μέχρι το 0.48. 0.49 εμφανίζεται ο γιατρός με μπόλικο reverb αριστερά 0.49 το τέμπο δίνεται με ένα μπουκωμένο τρίγωνο που στο 2 χτυπάει μια και στο 4 δυο. 0.58 έχουμε ήδη τρεις φωνές 1.11 οι φωνές γινονται περισσότερες 1.32 μπαίνει κανονικά το μπάσο και δίνεται το τέμπο και με το hihat 1.48 οι φωνές γίνονται ακόμα περισσότερες και ακούμε το τρίγωνο κανονικά 2.03 τέμπο και με το τρίγωνο 2.14 έχουμε κανονικές backing αρμονίες στις φωνές 2.38 έρχονται τα ooh ooh 2.40 η ηλεκτρική ακούγεται δυνατά πλέον 2.51 το τέμπο διπλασιάζεται μαζί με τα χτυπήματα στο τρίγωνο δεξιά 2.55 η φωνή αυτοσχεδιάζει πάρα πολύ πλέον 3.24 η φωνή αυτοχεδιάζει και μπαίνει και στα επόμενα μέτρα 3.36 επαναλαμβάνεται η τελευταία φράση και πέφτει η ένταση και σιγα σιγα fade out. Αν το ψάξετε θα βρειτε και άλλα ενδιαφέροντα

Μπράβο! Κι εις ανώτερα !

Μάλλον θα το ψαξω αλλου.

Εχετε χάρη που μου είστε συμπαθεις....

Ευχαριστώ για τις εκτυπωτικες πληροφοριες. Εκει ειναι και οι περισσοτερες δυσκολιες μου. Η καριερα μου στον χωρο της ψηφιακης σχεδιασης (λεγε με cad) εκλεισε αισιως πριν 3 χρονια. Εχω φτιαξει εκατοντάδες εντυπα και τευχη παρουσιασεων οχι σε corel αλλά σε pdf writers και word εκτος από χιλιομετρα σχεδιων.

Θα βρουμε

Το τελευταίο το ειπα εγω;

αν έχεις την περιέργεια, μπορεις να πας στο προφιλ μου στο soundcloud και να δεις πχ. τα personal revenge, annunciation, forward retreat, 2X3, 0414 έχουν μπάσο που το θεωρώ γενικά σε ικανοποιητικό επίπεδο (αν και σ αυτά υπάρχει και κανονικό και vst) ενώ στα codrexa, welcome Christmas, the march of the 10000, why not δεν είμαι τοσο ευχαριστημένος ούτε κάθονται μαζί με τα προηγούμενα. Στα δε DCS p6000, bam, jazz 22 έχω έτοιμες λούπες που έχουν εντελώς άλλο χαρακτήρα. Εκτός που όλα είναι διαφορετικά όργανα, κανονικά, συνθετικά κλπ, διαφέρουν αρκετά έως πολύ και συχνοτικά. Καμια ιδέα να τα σώσουμε πάλι πίσω στο μιξ?

βρε συ Γιάννη γιατί σ αρέσει να μιλάς σαν γυμνασιάρχης? Όχι δεν μίλησα με ειδικό. Ρώτησα εσάς πρώτα γιατι είστε οι πιό κοντινοί ειδικοί που γνωρίζω. Όχι δεν έδωσα έξω γιατί ήθελα και θέλω να κάνω όλη την παραγωγή in house Τρίτον δεν είναι επαγγελματική δουλειά. Είναι χόμπυ, όπως ήταν και είναι χόμπυ (ευτυχώς) η μουσική για όλη μου τη ζωή

παραπάνω όπου δυσκολεύομαι, βάλτε βαριέμαι του κερατά. (διότι το έχω κάνει ήδη σε μερικά με vst)

δεν πρόλαβα. Λοιπόν το πρόβλημα το έχω εντοπίσει στο μπάσο σχεδόν στο 90% των περιπτώσεων. Και αυτό διότι: Εχω ηχογραφημένα μπάσα είτε με το άταστο στο BR600 με έτοιμα patches που δυστυχώς πέρασαν στο τελικό τρακ αμετάκλητα, έχω μπάσα ηχογραφημένα στο cubase di πάντα αλλά πολύ περισσότερο προσεγμένα, και έχω αρκετά vst. Το πρόβλημα είναι κυρίως σε εκείνα που έχουν ήδη περασμένο εφέ πάνω και δυσκολεύομαι να τα ξαναπεράσω ή να τα διώξω. Νίκο, τα κομμάτια τα έχετε ακούσει όλα θα έλεγα. Στούντιο δεν υπάρχει. Στην τρύπα μου τα γράφω. Το πρόβλημα είναι στο μπάσο το είπα πιό πάνω, τα τύμπανα είναι όλα ezdrummer II και ακόμα και να έχουν πρόβλημα έστω και τώρα διορθώνονται. Όλα τα άλλα είναι δικά μου με όργανα γνωστά και σε γενικές γραμμές κουμαντέρνονται.

ακριβώς. και άλλωστε εξοπλισμός και όργανα ήταν κοινός σε όλα. Χώρια....οι μουσικοί

Δεν ισχύει αυτό Γιάννη, εγώ μια ερώτηση έκανα χωρίς καμμία νύξη για analog. Αλλωστε το έχω υποστεί παλιότερα. Ενα νήμα ξεκίνησα και δεν είμαι υπεύθυνος για την εξέλιξή του. Το πρόβλημα όπως το θέτω και όπως λες το αντιλαμβάνομαι, (ΟΚ δεν είμαι κουφός ακόμα) είναι ότι εχω την εντύπωση ότι έτσι όπως έχουν μιξαριστεί υπάρχουν προβλήματα που δεν διορθώνονται με mastering ακόμα και από πολύ έμπειρο. Γνώμη είναι και δεν βάζω το χέρι στη φωτιά. Αλλά αν είναι να με βάλετε να ηχογραφήσω ξανα, τα κρατάω όπως είναι.

θεωρώ ότι είναι άσχημο για έναν ακροατή να υπάρχει διαφοροποίηση από κομμάτι σε κομμάτι... τώρα όσον αφορά τις προτεινόμενες λύσεις....Με κλίμακα από 1 out of the question εως 10 possibly yes Τα μιξαρεις ξανά. 5 Και τα μαστεραρεις ξανά. 8 Και τα ηχογραφείς ξανά... 2

εγώ, και συμπαθάτε με, ως original poster θα ήθελα να ξεσκαλώσω το θέμα από την αντιπαράθεση που δεν ήταν μέσα στο αρχικό πνεύμα του νήματος και θα θέσω το βασικό μου πρόβλημα. Εχω ήδη στη συλλογή μου υλικο για 2 ή 3 δίσκους, ή τουλάχιστον 1 συν 1 διπλό και το πρόβλημά μου είναι ότι τα κομμάτια αυτά τα ηχογράφησα, μαθαίνοντας και φτάνοντάς τα εδώ που έφτασαν, με ικανοποιούν από το αποτέλεσμα, αλλά υποφέρουν στο εξής: δεν έχουν ομοιογένεια (όχι συνθετικά ή εκτελεστικά) αλλά καθαρά ηχητικά. Και αυτό που θα ήθελα θα είναι να μπορούν να φαίνονται ότι προέρχονται από μια γενική οντότητα σε όλους τους τομείς. Υπάρχει λύση?

Αν υποθέσουμε ότι κάποιος επιθυμεί να προχωρήσει στη διαδικασία εκτύπωσης cd υπάρχει στην Ελλάδα τρόπος για εκτύπωση και παραγωγή cd, εκτύπωσης εξωφύλλων και εσωφύλλων εκτικέτας κλπ? Εννοώ την καθαρά εκτυπωτική διαδικασία, με δεδομένο ότι τα πάντα από ηχογράφηση και artwork θα γίνουν με προσωπική εργασία και στην περίπτωση αυτή, υπάρχει κάπου κάποιο template για να στήσεις πάνω του ένα εξώεσώφυλλο?

θα τα τραγουδήσω

σε άυλη μορφή τα έχω. δεν κινούνται τα σολο του προς μακ μεριά.