dimsonic

αν σου αρέσει τόσο (δικαίως) αν θες να σου δανείσω τους προσωπικούς του δίσκους. Είναι όντως πολύ καλοί.

Κοιτα να δεις εχω την αποψη οτι το μπητ δεν πρεπει να ειναι μονοτονο και μου βαζεις ως παραδειγμα το bj. Ειναι λογικο συνεπως να απαντήσω οτι δεν μου αρεσε ως μονοτονο. Δεν με ρωτησε κανεις αλλα ερχεται απο μονο του ως απάντηση.

Ποτε δε μου αρεσε το beat του BJ

Ωραια πραγματα λέει ο Maher

αφού είναι προγραμματιστής μαλλον όχι - δεν δοκίμασα ακόμα

Σ.Σ. σίγουρα την είχανε και ....(αντε να πω ευγενικά) γραμμένη, καθώς οι παλιουρες μακ εκείνη την εποχή ήταν ο πνιγμένος απ τα μαλλιά πιάνεται και η καρριέρα τους όδευε στον υπόνομο, οπότε ...τι μας λέει μωρε κι αυτή και μας πρήζει... Πού να΄ξεραν.... τότε ρε θείο, γιατί κάθε φορά που ανεβάζω ένα άσθμα έρχεται ο ψηλός (ο φούτζιος τελοςπάντων) και με κράζει που το τύμπανον είναι μονότονον? τα ντραμς απαγορεύονται να κάνουν fills, τα μπάσα απαγορεύονται να παίζουν πάνω από δυο νότες..... life sucks....

αυτό είναι κάτι που πρέπει να το ψάξεις μόνος σου

"I sat down on the bed with my keyboard in front of me," continues Nicks. "I found a drum pattern, switched my little cassette player on and wrote 'Dreams' in about 10 minutes. Right away I liked the fact that I was doing something with a dance beat, because that made it a little unusual for me."[4] When Nicks played the song to the rest of the group, "They weren't nuts about it. But I said 'Please! Please record this song, at least try it'. Because the way I play things sometimes... you really have to listen." The band recorded it the following day. Only a basic track was recorded at Sausalito. Recording assistant Cris Morris remembers that "all (they) kept was the drum track and live vocal from Stevie – the guitars and bass were added later in Los Angeles."[4] Christine McVie described the song as having "just three chords and one note in the left hand" and "boring" when Nicks played a rough version on the piano. McVie changed her mind after Buckingham "fashioned three sections out of identical chords, making each section sound completely different. He created the impression that there's a thread running through the whole thing."[4]

είναι αυτό που λεω και φωνάζω (και εφαρμόζω σ αυτά που φτιάχνω). Κάθε καινούργιο μέτρο πρέπει να έχει κάτι καινούργιο, και τότε ακόμα και το πιό απλό να έχεις γράψει, φεύγει η μονοτονία, (ιδίως στο συγκεκριμένο αν κάνεις isolate το μπάσο και τα τύμπανα θα πεθάνεις στο χασμουρητό), γεμίζει η σκηνή και καταλαβαίνεις ότι κάποιος δούλεψε πάνω σ αυτό. 1.47. Ναι. Εναλλακτική έκδοση από τον deluxe δίσκο. Πάντως εγω αν είχα λόγο θα επέμενα τουλάχιστον για έστω 2 beats fills μεταξύ του κάθε verse. Εδω το πρώτο fill έρχεται στο 2.11 και είναι πολύυ μακρυά. αυτός κοπανάει τομ υπάρχει κι αυτό, αλλά απέχει αρκετά σε πιστότητα

είναι πολύ καλύτερη λύση από αυτά που ήδη έχεις που ουσιαστικά δεν συνεργάζονται μεταξύ τους γι αυτό που θες

Ας συνεχίσουμε παράλληλα με το θέμα με τους μακ δίπλα με κάτι άλλο. Εχει ενδιαφέρον να δούμε πως μια εντελώς απλή δομή μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Βεβαίως αν στηρίζεται πάνω στην πανίσχυρη βάση των RnB Το κομμάτι είναι το Turn on your love lights μεγάλη επτυχία του 1961 του Bobby Bland γραμμένο από τον ενορχηστρωτή του J. Scott, παιγμένο αργότερα από τον Van Morisson το 1964 χωρις να χάνει την RnB αξία του, αλλά γύρισε αργότερα ως ροκ (ή ποπ αν θέλετε) επιτυχία με τους Grateful Dead το 1967. Εδω στην αγαπημένη μου εκτέλεση από τον Tom Jones το 1969. Μια απλή δομή. Πιο απλή δεν γίνεται Ενα (έως δυο κι αυτό παίζεται) ακόρντα στο verse F και Βb. To Bb είναι περαστικό και μπορεί και να παραλειφθεί, αφού το παίζει και το μπάσο. Δυο ακόρντα, τα ίδια στο chorus. Το θέμα του verse απλούστατο πάνω στην μπλου. Αυτό που μαθαίνουμε όλοι όταν πιάνουμε κιθάρα να παίξουμε μια πεντατονική. 1ος στιχος F Αb Bb C F Ab Bb Ab 2ος στιχος F F Eb F C F Ab 3ος στιχος (F F Eb Ab)X4 chorus (ουσιαστικά παραλλαγή του 3ου με απάντηση το ακόρντο Bb) (F F Eb)X4 και η τυπική κατάληξη ενός μπλουζ σόλο.. Ab Bb C Eb Bb F Ab Bb Ab. Σε όλο το κομμάτι η καθαρή Α παραμονεύει και διεκδικεί να πάρει την θέση της Ab αφήνοντάς σε να σκέφτεσαι "θα το κάνει δεν θα το κάνει", αλλά φυσικά υπάρχουν εκεί και τα σηκώματα που δίνουν με κάθε παίκτη διαφορετική αξία στην απλούστατη και βασική παραπάνω δομή. Όμως η καθαρή Α εμφανίζεται μόνο στο arrangement της εισαγωγής που είναι πάλι στα ίδια ακόρντα F Bb αλλά πλέον με major blue χροιά καθώς και η Eb γυρίζει σε D, που ήταν και το στοιχείο της απόκλισης από την καθαρή RnB συνταγή δοσμένο από τον J. Scott. (A G F G)X2 A C D F

Λογικο δεν ειναι; Δυο νοτες ολο κι ολο ειναι

Δεν γενικευω απλως εμεις τον ξεραμε ως κιθαριστα πριν ολα τα αλλα. Και φυσικα αλλο οι του συναφιου κι αλλο ο πολυς κοσμος

Οι εκτος Θεσσαλονίκης δεν ξερουν οτι ο Σταροβας ειναι βασικα κιθαριστας. Τα αλλα ολα ηρθαν μετα.

Εναν Exo

Δυο tele

εφτυσα αίμα γι αυτό το πιγκ πογκ.... δε θα μου το γειώσετε έτσι να προσθέσω τα εφέ, το ping pong delay (που βασικά είναι ping pong ping) το έστησα όταν έφτιαξα τον ήχο στο boss και επαιζε live. Δεν μπήκε μετά, δηλαδή δεν ξέρω αν φαίνεται, περιμένω να το ακούσω πριν πάω στην επόμενη φράση. Αν έμπαινε μετά θα ακουγόταν αλλιώς. Το ίδιο επίσης και το swell που έχω εκεί που μαζί παίζει το vox. Μπήκε εξ αρχής για να παίξει έτσι η κιθάρα. Και φυσικά τώρα ΔΕΝ βγαίνει. Όλες οι κιθάρες γράφτηκαν πριν 12 χρόνια και δεν αλλάζουν. Μόνο ...επέμβαση σε επίπεδο ας πούμε mastering.

ΔΓ/ΔΑ ΔΕ το βίντεο

στην αρχή το κομμάτι είναι άδειο, και κυρίως χαμηλά. Θέλει κάτι να κάνεις με τη μποτα. Βάθος θα είναι, όγκος, δεν ξέρω πρέπει να παίξει τον ρόλο του μπάσου και όταν μπει το μπάσο να επανέλθει στο νορμαλ. Την κιθάρα του σολο να τη φέρεις σταδιακά στη μέση. Τα crash είναι πολυ δυνατά....

και να πετάτε το προηγούμενο

υποθέτω οτι δεν διαφωνείς μαζί μου οπότε σχολιάζω τα δυο παραπάνω. 1. Ναι. εξαιρετική ιδέα. Αλλά πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία διότι μπορεί το αποτέλεσμα του δεύτερου να μην αρέσει στον πρώτο. 2. Εδώ σίγουρα ναι. Πλέον απαραίτητο σήμερα.