θα συμφωνήσω 100% σχεδόν με το πρώτο. Οι διπλοί ισοπεδώνουν τους κιθαρίστες. Όσοι έλαμψαν με το ύφος τους θα έλεγα ότι το έκαναν με μονούς. Εκεί φαίνεται ο χαρακτήρας του καθενός.
Τώρα για τα 3 και μόνο ονόματα που αναφέρθηκαν
ο santana έγινε γνωστός και καθιερώθηκε την εποχή που έπαιζε με Ρ90. Καμία σχέση ο τότε (1969) με τον απαίσιο των PRS. Σε ένα δυό κομμάτια στο Santana IV παίζει και με στρατ.
ο Clapton πέρασε από 100 ήχους για να φτάσει σ αυτό που λέμε σήμερα Clapton που κακά τα ψέμματα είναι strat 4η θέση. Είχε ολόκληρες περιόδους με lp, 335, sg, firebird και δε συμμαζεύεται.
Ο Latimer πάλι είχε δυό βασικές κιθάρες lp, strat στην καλύτερη περίοδό του που τις έκανε φυσικά να παίζουν σχεδόν ίδια.